Morgunblaðið - 06.12.1991, Qupperneq 53

hefi ég farið síðan mér til gagns og
gleði, m.a. stundað nám erlendis, en
þessi fyrsta ferð og dvöl í skjóli
hennar verður mér ávallt sem
ógleymanlegt ævintýri.
Eftir heimkomu frá námi fékk
frænka mín kennarastarf við Gagn-
fræðaskólann við Lindargötu sem
þá var nýtekinn til starfa og kenndi
hún þar í 20 ár, eða þar til sá skóli
var lagður niður. Næstu fjögur árin
kenndi hún við Hagaskóla og lét að
því búnu af kennslu þá rúmlega sjö-
tug að aldri. Hún naut þess að kenna
og bar ávallt mikla umhyggju fyrir
nemendum sínum. A kennaraferli
sínum sótti hún námskeið bæði í
Svíþjóð og Danmörku til þess að
kynnast nýjungum í grein sinni og
bæta þar með því þekkingu sína.
Ástæðu þess að hún hætti að kenna
svo snemma sagði hún vera þá, að
héldi hún áfram kennslu nokkur ár
í viðbót, fengi hún síður annað starf.
Hún var þá við mjög góða heilsu og
fannst ekki tímabært að hætta end-
anlega að starfa. Lauk hún síðan
starfsferli sínum á saumastofu
Landakotsspítala og undi hag sínum
þar vel sem annars staðar. Hún átti
einkar gott með að umgangast fólk,
enda létt og glöð í sinni. Frásagnar-
hæfileika hafði hún í ríkum mæli
og var oft skemmtilegt að hlusta á
þær Tungusystur spjalla saman og
rifja upp atburði liðinna tíma. Var
þá stundum mikið hlegið og slegið
á létta strengi.
Sigga frænka var glæsileg kona
hávaxin og tíguleg í fasi svo eftir
var tekið og alltaf smekkleg hvar
sem hún kom. Alltaf var hún reiðu-
búin til hjálpar ef þörf var á. Vil ég
ekki láta þess ógetið hversu hjálp-
söm hún reyndist öldruðum foreld-
rum sínum eftir að þau fluttu til
Siglufjarðar. Með eftirvæntingu biðu
þau vorsins eftir langan og oft
strangan vetur, þá vissu þau að von
var á dóttur þeirra, þegar skólastarf-
inu lauk. Á hveiju sumri dvaldi hún
hjá þeim meðan þau héldu heimili
og veitti þeim alla þá aðstoð sem
þau þörfnuðust. Hún var ógift og
barnlaus, en systkinabörn hennar
nutu þess einnig í ríkum mæli að
eiga . hana að sökum góðmennsku
hennar og rausnar.
Eg get að lokum ekki látið hjá
líða að minnast með þakklæti vel-
gerðarkonu frænku minnar Sigríðar
Ottesen, sem síðustu árin veitti henni
ómetanlega aðstoð. Hún var ekki
einungis að sinna starfi sínu, heldur
var hún henni jafnframt góð vin-
kona. Hafi hún hjartans þökk fyrir
frábært og óeigingjarnt starf.
Nú er komið að kveðjustund, og
er mér þá efst í huga þakklæti fyrir
allt sem hún var mér og minni fjöl-
skyldu. Ég mun ávallt sakna frænku
minnar. Blessuð sé minning hennar.
Ég minnist - þakka allt og óska þér
um eilífð góðs er héðan burt þú fer.
Far vel, far vel! Þig vorsins dísir geymi
og vaki blessun yfir þínum heimi.
(Hulda)
Guðrún Kristinsdóttir
MORGÚNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. DESEMBÉR 1991
Katrín S. Alexand-
ersdóttír — Minning
Fædd 24. apríl 1922
Dáin 27. núveinber 1991
Hún var dökk á bnin og brá, yfir-
bragðið ef til vill svolítið suðrænt,
og hún elskaði sólina og sumarið.
Sjálf kom hún eins og sólargeisli
inn í líf afa míns, Jóns Erlendsson-
ar, og dætra hans tveggja, Margrét-
ar móður minnar, og Elínar, er hún,
þá kornung stúlka, tók að sér að
halda þeim heimili og gekk systr-
unum í móðurstað.
Þá voru kjörin kröpp og fátækt
mikil, en þrátt fyrir það og ungan
aldur fórst henni verkið einkar vel
úr hendi. Sparsemi, þrautseigja og
nægjusemi var það sem til þurfti og
allir undu glaðir við sitt. í þá daga
var svo miklu minna sem gladdi og
hjörtun svo miklu hreinni. Ein
fegursta minningin sem systrunum
gleymist aldrei, er þegar hún í fyrsta
sinn kallaði á þær í mat, nú áttu þær
aftur heimili eins og hin börnin.
Síðastliðin þijátíu ár bjó hún ein,
fyrst á Háaleitisbraut 46 og síðustu
^ögur árin í Ofanleiti 21 hér í borg.
Snyrtimennska og reglusemi var
henni í blóð borin og bar heimili
hennar því fagurt vitni. Hún hafði
yndi af fögrum hlutum og átti þá
ófáa. Svo ótal margs er að minnast,
svo ótal margt að þakka. Ógleym-
anleg eru jólaboðin hennar sem hald-
in voru svó lengi sem heilsan leyfði
og ijúkandi heita súkkulaðið hennar
var frægt. Þar var jafnan margt um
manninn og glatt á hjalla. Og þótt
hópurinn hennar væri orðinn stór,
stelpumar hennar, eins og hún kall-
aði þær jafnan, bamaböm og barna-
barnaböm, þá gleymdist aldrei eitt
einasta afmæli, ekkert tilefni, allir
fengu sitt.
Síðustu sjö árin átti hún við mikla
vanheilsu að stríða og þurfti oft að
dvelja langdvölum á sjúkrahúsum.
En innilega glöð og þakklát var hún
fyrir að fá að dvelja heima í sumar,
glöð og þakklát fyrir að geta verið
í litla garðinum sínum og notið bló-
manna og sólarinnar, sem hún unni
svo mjög, og sjaldan hefur skinið svo
ríkulega sem í sumar.
t Aldrei heyrðist hún kvarta, heldur
barðist allan tímann af óbilandi
kjarki og æðruleysi, ætíð í einlægri
trú á einhvern bata. En þrekið þaut,
og þjáningum hetjunnar okkar allra
lauk að morgni að morgni 27. nóv-
ember sl. og hún hélt að ströndinni
hinum megin, þar sem ríkir eilíft
vor; og birta og friður.
Ég bið góðan Guð að geyma hana
og styrkja alla þá sem nú syrgja sárt.
Elsku Katrínu Svövu minni, hetj-
unni sönnu, þakka ég allt og allt.
Stjúpömmubarn hennar,
Á.V.J.
Sagiianökkviiin
landar í Hlégarði
SAGNANÖKKVINN landar í Hlégarði í Mosfellsbæ í kvöld, föstudaginn
6. desember, kl. 21.00. Áhöfn Sagnanökkvans er skipuð rithöfundum
og tónlistarmönnum sem koma fram, lesa og flytja eigin verk, segir í
fréttatilkynningu frá AB.
Tolli, Þorlákur Kristinsson, stýrir
nökkvanum en hann sendir frá sér
bók í samvinnu við Einar Má Guð-
mundsson nú fyrir jólin. I bókinni,
er ber heitið Klettur í hafi, eru ljóð
Einars Más og málverk eftir Tolla.
Auk þeirra tveggja kemur Megas
einnig fram en heildarsafn texta og
ljóða hans er nýkomið út. Þá skipar
Bubbi einnig áhöfn nökkvans og mun
hann syngja eigin lög og ljóð. Aðrir
í áhöfninni eru Þórarinn Edljárn, sem
sendir frá' sér tvær ljóðabækur fyrir
jólin, Vigdís Grímsdóttir, sem er með
nýja ljóðabók, Kristín Omarsdóttir,
sem hefur sent frá sér smásagna-
safn, Guðmundur Andri Thorsson,
en nýlega kom út skáldsaga eftir
hann, og loks Ólafur Gunnarsson rit-
höfundur.
borús
w
borás
HAGKAUP
AUK/SÍA k9d22-618