Morgunblaðið - 06.12.1991, Síða 56

56 MORGONBLAÐIÐ FÖSTODAGOK 6. 'DES'EMÉ'ER'lgðí
Sigurveig Jónsdóttir
Isafirði - Minning
Fædd 28. maí 1900
Dáin 24. nóvember 1991
Er við spurðum andlát hollvinar
okkar og frænku, Sigurveigar Jóns-
dóttur á ísafirði, var okkur hugsað
til þess hversu vinátta hennar hafði
prýtt og auðgað líf okkar.
Þegar við komum til ísafjarðar
með sonum okkar í kynnisferð síð-
sumars 1977 voru tvö heimili þar
sem við vissum okkur geta vitjað
kynna og var heimili Sigurveigar
annað þeirra. Hún var ekkja Sigurð-
ar Pálssonar á Nauteyri, ömmu-
bróður Jakobs. Hún vissi af tildrög-
um komu okkar og fagnaði okkur
vel og reyndum við það þráfaldlega
síðar að ekki voru það nein gesta-
læti. Alls óvænt þóttist hún sjá
mark ættar sinnar á Auði og kom
fram þeim báðum til mikils fagnað-
ar að Sigurveig og móðir Auðar
voru þremenningar út af Bessa Jó-
hannsyni af Flateyjardal í Suður-
Þingeyjasýslu.
Það þarf ekki að orðlengja það
að þegar við fluttum til ísaijarðar
að afloknum prestskosningum um
haustið hafði hollur hópur ættingja
og væntanlegra vina undirbúið
komu okkar og þar fremst í flokki
fólk Sigurveigar. Öll árin sem eftir
fóru staðfestu þau fyrirheit sem
góðar viðtökur gáfu. Það var svo
ekki lítils virði fyrir syni okkar sem
ólust upp fjarri öfum og ömmum
að eiga sér þess vísa von að þeim
yrði tekið svo hlýlega ef þeir knúðu
dyra hjá henni í Sólgötunni. Óvíða
buðust betri kleinur né vænni rand-
alína en við hennar borð og annað
var eftir því.
Sigurveig far fædd í Hlíðarskóg-
um í Höfðahverfi í Suður-Þingeyjar-
sýslu. Faðir hennar var Jón Þórar-
insson bóndi í Sigluvík á Svalbarðs-
strönd Jónssonar og Sigurveigar
Jónsdóttur en móðir Helga Krist-
jánsdóttir bónda á Végeirsstöðum
VINKLAR Á TRÉ
Þ.ÞORGRÍMSSON&CO
ÁRMÚLA 29, SÍMI 38640
á Flateyjardal Guðmundssonar og
Lísbetar Bessadóttur. Þau fluttu
með börnum sínum til Dýrafjarðar
1903 og bjuggu lengst í Hvammi.
Þau eignuðust ellefu börn og lifa
tvær systur, Valgerður og Anna.
A æskuárum Sigurveigar í Dýra-
firði gætti mjög áhrifa ungmenna-
félagshreyfingarinnar og þeirrar
þjóðræktar sem henni var samfara.
Núpsskóli átti sinn þátt í því og
starf þeirra ágætismanna sem þeim
skóla tengdust. Með æskulýðnum
ríkti trú á landið og þjóðina og vilji
til að láta um sig muna. Það var
góður undirbúningur undir það sem
síðar varð að vinna að, samkomu-
haldi, málfundum, dagskrárundir-
búningi, lestrarfélagsstarfsemi og
bindindisstarfí. Sigurveig minntist
með mikillar gleði þeirra ára og
þess bjartsýna fólks sem með henni
ólst upp þar vestra.
Sigurði frænda mínum kynntist
hún þegar hún vann að vefnaði og
kennslu með Kristbjörgu föðursyst-
ur sinni á Arnagerðareyri í ísafírði.
Hann var sonur prófastshjónanna í
Vatnsfirði, Arndísar Pétursdóttur
Eggerts og sr. Páls Ólafssonar, úr
fjölmennum barnahópi þeirra. Hann
var þá ekkjumaður með litla dótt-
ur, Arndísi. Þau felldu hugi saman
og gengu í hjónaband 23. maí 1926
í Vatnsirði. Sigurður hafði Nauteyri
til ábúðar og gekk Sigurveig í bú
hans og Arndísi dóttur hans í móð-
urstað. Hún býr nú á Patreksfirði
og er gift Ólafi Bjarnasyni.
A Nauteyri fæddust þeim Sigur-
veigu fjögur börn: Sigríður, sem
gift er Gunnari Péturssyni, Helga,
sem lést á sl. sumri, gift Geir Guð-
brandssyni, Páll, kvæntur Hólmfríði
S. Pálsdóttur á Sauðárkróki, og
Elínborg, gift Guðbirni Ingasyni.
Allir eru tengdasynirnir ísfirðingar
og búa fjölskyldurnar þar. Þá ólu
þau upp systurdóttur Sigurveigar,
Sigrúnu Jónsdóttur, sem gift er
Hauki Þórðarssyni, og Pétur Ólafs-
son, bróðurdótturson Sigurðar,
kvæntan Valgerði Pálmadóttur.
A Nauteyri bjuggu þau hjón svo
að allur bæjarbragur sæmdi höfuð-
bóli sem og það reyndar var meðan
þau bjuggu þar, slíkir sveitarstólpar
voru þau bæði og gegndu ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir sveit sína.
Við var brugðið gestrisninni hjá
þeim, glaðværð og menningu í hví-
vetna.
Þau brugðu búi 1953, fluttust á
Isafjörð og settust að í sambýli við
Sigríði og Gunnar. Síðar keyptu þau
á Sólgötu 7. Á ísafirði starfaði Sig-
urður hjá Djúpbátnum en Sigurveig
í Niðursuðuverksmiðjunni hjá Böð-
vari Sveinbjörnssyni frá 1955 og
tók við hann mikilli tryggð og naut
að makleikum mikils trúnaðar hans
og vináttu fjölskyldunnar, var enda
komin ár yfir áttrætt er hún hætti
þar störfum.
Þau Sigurður og Sigurveig voru
einkar samhent hjón. Mótun þeirra
og hugsjónir voru um flest líkar og
þau þannig skapi farin að þau lög-
uðust vel hvort að öðru og varð
hjónaband þeirra fallegt og traust.
Sigurður kvaddi þennan heim eftir
veikindi um nokkurt skeið 23. júní
1973. Sigurveig annaðist hana í
lýsandi kærleika og tregaði fallega
í einlægri trú sem þau áttu opin-
skátt samfélag um hvort við annað
meðan bæði lifðu.
Trú Sigurveigar mætti sannar-
lega ekki aðeins hið blíða, heldur
og hið stríða. Missir Dagnýjar, dótt-
urdóttur hennar, sumarið 1979 og
dótturinnar Helgu nú í sumar voru
henni sem öðrum nákomnum þung
áföll. Staðföst trú hennar á eilíft
líf fyrir kærleika Guðs í Jesú Kristi
bar hana og reyndar aðra efa-
blandna gegnum þá reynslu. Hún
spurði Jakob að því í sumar hvers-
vegna hún hefði þurft að lifa missi *
Helgu. Honum þótti sem tilgangur-
inn væri augljós: Að trú hennar
mætti lýsa fólki hennar í myrkri
sorgarinanr.
Hún var sannkölluð ættmóðir.
Börnum sínum, tengdabörnum og
afkomendum öllum var hún í senn
hollvinur og fordæmi sem virðingu
vakti. Augljós var gagnkvæm vænt-
umþykjan með henni og þeim öllum,
stórum og smáum, þegar fundum
bar saman, hvað oft vildi til. Ilann-
yrðir streymdu úr höndum hennar
sem boðberar hlýju og umhyggju
þeirrar sem hún bar í brjósti til
þeirra allra. Niðjar hennar bera
henni gott vitni og auðsætt það
mark sem hún hefur á þá sett með
góðum stuðningi Sigurðar síns
sæla.
í elli sinni settist Sigurveig að í
Hlíf, íbúðum aldraðra á ísafirði, og
undi þar hag sínum vel. Hún naut
górar heilsu og lét sér umhugað
um sambýlisfólk sitt og studdi eftir
mætti. Sérstök vinátta var með
henni og Aðalheiði Tryggvadóttur
og Sigurði Guðmundssyni úr Hnífs-
dal.
Sigurveig var kirkjurækin kona
og góðui’ kirkjugestur og víst voru
margar ræður Jakobs samtal við
hana og þær traustu konur sem
deildu gjarnan sama bekk í ísafjarð-
arkirkju, sólarmegin. Þær var einn-
ig fyrir að hitta í Kirkjukvenfélag-
inu á árunum okkar vestra. Sigur-
veig starfaði á Isafirði trú hugsjón-
um æsku sinnar í Góðtemplararegl-
unni og bar bindindisstarf mjög

fyrir bijósti. Með kvenfélaginu Ósk
starfaði hún og um árabil sem og
sjálfstæðiskvennafélaginu sem hún
var með um að stofna og lét um
sig muna meðan hún hafði krafta
til.
Sigurveig bar hlýlegt fas og
virðulegt. Allt tal hennar var hóg-
vært sem og framkoma hennar og
vel viktuð orðin báru vitni visku og
þekkingu. Hún las margt og hug-
leiddi vandlega með sjálfri sér flest
sem fyrir bar og var auðgandi að
eiga við hana tal. Fátt var henni
framandi nema það sem ljótt var
og vel var hún heima í málefnum
líðandi stundar til hins hinsta. Hún
var góðgjörn og góðgerðarsöm og
manna vísust til að bera blak af
öðrum í orði og verki. Hún hafði
gott umtal af samferðamönnum sín-
um og stóð vel undir því sem þeirri
lýsingu sem hér er fest á blað.
Seinustu árin bar Sigurveig ban-
væna sjúkdóm sem þó réðst merki-
lega vel við og fékk hún lengri frest
lífdaga en nokkur þorði að ætla og
var dagfarshress þar til seinustu
vikurnar. Minnilegt er æðruleysi
hennar þegar henni var sagt hversu
komið var um heilsu hennar.
Þegar Sigurveig er kvödd fylgja
henni margra bænir og þakkir. Hún
er ein þeirra sem prýða sérhvert
samfélag manna. Mannkostir henn-
ar bera vitni góðu kyni og góðri
rækt og auka löngun okkar hinna
til að láta gott af okkur leiða og
um okkur muna. Er við horfum
henni bak héðan af heimi sjáum við
í anda hana hverfa inn um bjartar
dyr og fagrar og heyrum himneska
raust segja. Gott þú trúi þjónn,
gakk inn til fagnaðar Herra þíns.
Biessuð sé minning Sigurveigar
Jónsdóttur og gefi Guð okkur fleiri
hennar líka.
Auður og Jakob Hjálmarsson
Mikil mannkostakona er gengin
á vit feðra sinna. Sigurveig var
einstök kona. Fjölmargir reyndu
hjartahlýju hennar og hugulsemi
og er ég svo lánsamur að vera einn
þeirra.
Sigurveig var fædd aldamótaárið
og var því orðin öldruð er kallið
kom. Hún hafði kennt sjúkdóms
um nokkurra ára skeið og trúi ég
að hún hafi verið sátt við að fara,
og hlakkað til endurfunda við látna
ástvini sína. Sigurveig var trúuð
kona og kirkjurækin, er gaf henni
mikinn styrk við mótlæti sem hún
varð fyrir í lífinu. Dóttir hennar
Helga veiktist fyrir fáum árum og
lést fyrir aldur fram nú í sumar,
og dótturdóttir hennar Dagný lést
aðeins 18 ára, eftir baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Mikill harmur var
að henni kveðinn, en sorg sína bar
hún í hljóði.
Kynni mín af Sigurveigu hófust
þegar ég ungur drengur vandi kom-
ur mínar í fyrirtæki föður míns
Niðursuðuverksmiðjuna hf. Sigur-
veig starfaði þar í 26 ár af ein-
stakri samviskusemi og alúð. Fáum
hef ég kynnst sem með framgöngu
sinni allri hafa sýnt vinnustað sín-
um og vinnuveitendum slíkan hug
sem Sigurveig sýndi alla tíð. Sam-
jöfnuð finn ég helst í dóttur hennar
Sigríði sem starfað hefur hjá fyrir-
tækinu í fjölmörg ár.
Á kveðjustund er mér bæði Ijúft
og skylt að þakka Sigurveigu allt
og allt. Sérstakar þakkir færi ég
fyrir hönd Niðursuðuverksmiðjunn-
ar hf. Eftirlifandi ástvinum hennar
öllum sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur, og bið Guð að blessa minn-
ingu hennar.
Eiríkur Böðvarsson
Okkur langar til að minnast með
nokkrum _orðum elskulegrar
langömmu okkar, Sigurveigar Jóns-
dóttur, er andaðist í Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á ísafirði 26. nóvem-
ber sl. eftir stutta sjúkrahúslegu.
Langamma fæddist í Hléskógum
í Höfðahverfi 23. október árið 1900
og var dóttir hjónanna Jóns Þórar-
inssonar og Helgu Kristjánsdóttur.
Hún giftist Sigurði Pálssyni og
bjuggu þau að Nauteyri við ísa-
fjarðardjúp. Seinna fluttust þau til
Isafjarðar. Langafa kynntumst við
aldrei því hann dó árið 1973.
Við áttum margar góðar stundir
hjá langömmu í Sólgötunni og ekki
breyttist það er hún fluttist á Hlíf.
Það var ávallt tekið vel á móti okk-
ur og mikið spjallað. Hún átti alltaf
eitthvert góðgæti handa okkur og
fyrir okkur sem börn setti það
punktinn yfir i-ið.
Langamma var mjög flink í hönd-
unum. Hún saumaði út, málaði á
Odýrt, þægilegt og spennandi með SAS
NORÐURLANDAFARGJÖLD SAS*
DANMORK SVIÞJOÐ
Keflavík - Kauomannahöfn 26.690.- Keflavík - Stokkhólmur 30.630.-
Keflavík - Gautaborg 26.690.-
NOREGUR Keflavík - Malmö 26.690,-
Keflavík - Osló 24.980.- Keflavík - Vásterás 30.630.-
Keflavík - Kristiansand 24.980.- Keflavík - Norrköping 30.630.-
Keflavík - Stavanger 24.980.- Keflavík - Jönköping 30.630.-
Keflavík - Bergen 24.980.- Keflavlk - Kalmar 30.630.-
Keflavík - Váxjö 30.630.-
* Verö miöaö viö 5 daga hámarksdvöl (4 nætur) aö meötalinni aöfararnótt sunnudags.
Barnaafsláttur er 50%.
Hafðu samband við söluskrifstofu SAS
eða ferðaskrifstofuna þína.
m/s/u
SAS á íslandi - valfrelsi í flugi!
Laugavegi 3 Sími 62 22 11