Morgunblaðið - 22.07.1993, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1993
Minning
Kristínn Már Vest-
mann Magnússon
Fæddur 2. júní 1953
Dáinn 14. júlí 1993
Þar sem ég sit hérna heima á
Hávallagötu með pennann minn og
hugsa um þig Kiddi minn og okkar
kunningsskap er mér efst í huga
þakklæti til þín fyrir stundirnar sem
við áttum saman, fyrst í Blesugróf-
inni þar sem við ólumst upp saman,
þú í Dalbæ, ég á E-götunni. Stund-
imar sem við áttum saman hlust-
andi á hljómplötur, létum hrynjand-
ina gleypa okkur, fengum gæsahúð
af góðu sólói, góðum söng, góðri
laglínu. Stundimar sem við áttum
saman gangandi um borgina eða
úti í náttúmnni, dáðumst að lands-
laginu, glugga á húsi, fugli og
blómi. Stundimar sem við áttum
saman skeggræðandi, sáum ný
sjónarhorn, „húmorinn þinn“.
Stundimar sem við áttum saman:
Þú og Ella, ég og Hulda, báðir
komnir með fjölskyldur, báðir
komnir vestur í bæ, dásömuðum
hverfíð okkar, héldum tryggð við
Blesugrófína, sprönguðum Elliðaár-
hólmann, rifjuðum upp fólk, hús.
En nú ert þú farinn, Kiddi minn,
ekki langt, mynd þín er skýr. Ég
kveð þig eins og .við kvöddumst
alltaf og segi „sjáumst".
Þinn vinur
Haraldur Þorsteinsson.
Miðvikudaginn 14. júlí lést á
heimili sínu, Nesvegi 65, Reykjavík,
Kristinn Már Magnússon, þá nýlega
orðinn 40 ára.
Það er alltaf sárt og þungbært,
þegar ungt fólk á bezta aldri fellur
frá. Fjörtíu ára aldur er í rauninni
blómi lífsins. Þá em framundan
ótal verkefni sem gmnnur hefur
verið lagður að fyrir þann, sem á
heimili og fjögur börn.
Við sem þessar kveðjulínur send-
um kynntumst Kristni Má fyrir um
það bil 12 ámm, þegar hann gekk
í hjónaband með dóttur Steinar,
Elínu Sólveigu. Eftir það urðu kynni
okkar náin. Við fundum strax að
Kristinn Már var góður drengur,
traustur og trúr. Hann var mikill
vinur vina sinna og þótti með af-
brigðum trúr starfsmaður.
Kristinn Már starfaði um nokk-
urt árabil við fyrirtæki Péturs Snæ-
lands. Þar urðu allir sem með hon-
um unnu vinir hans. Kristinn Már
var ekki aðeins ljúfur og trúr sam-
starfsmaður. Hann var einstaklega
laginn og samviskusamur. Það
gerði hann jafnt í augum yfir- sem
undirmanna að þeim vinsæla og
eftirsótta starsmanni, sem hann
var. Síðar kom að því að fyrirtæki
Péturs Snælands sameinaðist öðm
fyrirtæki. Þá var stofnað fyrirtækið
Lystadún-Snæland. Þar gekk Krist-
inn Már til samstarfs yið nýja fé-
laga. Á hinum nýja vinnustað kom
Kristinn sér eins og áður. Hann
varð vinur allra sinna samstarfs-
manna og jafn trúr í starfi og áð-
ur. Þegar þau alvarlegu tíðindi bár-
ust, að Kristinn Már væri með ban-
vænan sjúkdóm, kom viðhorf og.
vinátta starfsfélaga hans í hinu
nýja fyrirtæki skýrt og ótvírætt
fram. Viðbrögð þeirra og einstök
vinátta urðu okkur öllum sem
tengdumst fyölskyldu hans, eftir-
minnileg. Hjálp þeirra og stuðning-
ur við fjölskylduna sýndu sérstakan
félagsanda og mikla vináttu við
starfsfélaga. Á því lék enginn vafí
að Kristinn Már var metinn á hinum
nýja vinnustað, eins og hinum eldri,
sem góður félagi, góður drengur
og samviskusamur starfsmaður.
Það er mikil þraut fyrir unga
konu með fjögur ung börn að standa
frammi fyrir þeim þunga dómi, að
eiginmaðurinn, á bezta aldri, sé
með ólæknandi sjúkdóm.
Slíkum dómi er ekki tekið átaka-
laust. Elin Sólveig og bömin hennar
fjögur hafa staðist þessa þolraun.
Álagið á íjölskylduna hefur auðvit-
að verið þungt. Enginn vafí er þó
á, að Elín hlúði að manni sínum
fram á síðasta augnablik, eftir því
sem tök voru á og hann helzt vildi.
í þessum sáru erfíðleikum naut
flölskyldan vinsemdar og aðstoðar
vina og ættingja Kristins Más. Sér-
staklega ber þar að nefna fóður
Kristins, Magnús Aðalstein Magn-
ússon, og konu hans Margréti, eða
fólkið hans í Dalbæ. í Dalbæ búa
þau Magnús og Margrét. Sérstak-
lega var kært á milli þeirra og Krist-
ins og hans fjölskyldu. Við Dalbæ
voru æskustöðvar Kristins. Hann
talaði því gjaman um að fara
„heim“ í Dalbæ, þegar hann fór
þangað með fjölskyldu sína.
Erfítt er að sjá hvemig Elín Sól-
veig hefði staðist það álag sem á
hana var lagt, síðustu vikumar,
nema vegna frábærrar aðstoðar
móður hennar, Guðrúnar Helga-
dóttur, sem oft lagði á sig tvöfalda
vinnu til að geta hjálpað til á þann
hátt sem nauðsynlegt var.
Kristinn Már var enginn yfirlæt-
ismaður. Hann reyndi aldrei að sýn-
ast annar en hann var. Hann var
í eðli sínu hlédrægur, og dró sig
fremur til hliðar. Hann var ákaflega
trúr sínu starfí og leið sýnilega
bezt á sínu heimili, með sinni konu
og sínum börnum.
Um leið og við kveðjum góðan
dreng og kæran vin, vottum við
öllum ástvinum hans og aðstand-
endum okkar dýpstu samúð og
þökkum vinsemd þeirra við fjöl-
skyldu Kristins og Elínar Sólveigar.
Við Fjóla vottum sérstaklega
þeim í Dalbæ og ættingjum Kristins
samúð okkar um leið og við þökkum
þá miklu hjálp og samúð, sem ætt-
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Brautarholti,
Grýtubakka 26,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 23. júlí
1993, kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Jón Lúthersson,
Ragnar Jónsson, Bára Valtýsdóttir,
Valdfs Axfjörð, Már Árnason,
Ragnar Másson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIBJÖRG SVEINSDÓTTIR
frá Minna-Hofi,
Heiðvangi 13,
Hellu,
er lést 18 júlí, verður jarðsungin frá Oddakirkju laugardaginn .
24. júlí kl. 14.00.
Magnús Ingvarsson,
Þorgeir Sigurðsson,
Ingvar Magnússon, Svanlaug Adolfsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir, Hilmar Eysteinsson,
Guðrún Magnúsdóttir, Már Adolfsson,
Sigurður Magnússon, Arndfs Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir vinsemd og samúð
við andlát og útför
LOFTS
BALDVINSSONAR,
Heiðargerði 1 b.
Kristjana J. Richter,
Baldvin Loftsson, Guðrún Ásta Franks,
Helgi Loftsson, Guðný Þorvaldsdóttir,
Finnur Loftsson, Harpa Svavarsdóttir,
Ólöf Loftsdóttir, Vilhjálmur Kr. Garðarsson,
Arndfs Sigrfður Baldvinsdóttir, Þorsteinn Eiríksson,
Jón Þ. Baldvinsson, Kristjana Kristinsdóttir,
Guðlaug Baldvinsdóttir, Hákon Óli Guðmundsson,
og barnabörn.
Midrykkjur
(ilæsileg kaííi-
IiIíuMmh’Ó liillegir
Síilir og mjtig
góð lljÓlUIStíL
llpplvsingar
ísíina22322
FLUGLEIDIR
BéTEL L0FTLEI1IR
ingjar og vinir sýndu Elínu Sólveigu
og börnunúm þeirra í þeirra miklu
erfíðleikum.
Lúðvík Jósepsson,
Steinar Lúðvíksson.
Kynni mín af Kristni hófust þeg-
ar ég hóf störf hjá Lystadún. Ef
mann vantaði svampblokkir hafði
maður samband við Kristin Magn-
ússon sem sá um svampframleiðsl-
una hjá Pétri Snæland. Síðan þá
hef ég spurt Kidda, eins og hann
var kallaður, hvernig stæði á með
svampblokkir. Alltaf fékk maður
skýr svör og alltaf var hann róleg-
ur, þótt ég væri ekki alltaf sáttur
við svörin.
Eftir að fyrirtækin sem við unn-
um hjá stofnuðu fyrirtækið
Lystadún-Snæland fyrir um'tveim-
ur árum, vann hann við svampfram-
leiðsluna og fleira. Alltaf var hann
tilbúinn að vinna þau störf sem
honum voru falin, án þess að telja
það eftir sér. Öll stöff vann hann
af nákvæmni og vandvirkni. Krist-
inn var hæglátur, hlédrægur og
dagfarsprúður og ætíð þægilegt að
ræða við hann, hvort sem það var
dægurmál, eða um fjölskylduna.
Þegar talið barst að fjölskyldunni,
varð manni ljóst að hún skipaði
stóran sess í huga hans. Hann var
stoltur af fjölskyldunni, Elínu Sól-
veigu og bömunum Sunnu, Degi
og Lúðvík, og nú síðast sagði hann
stoltur að yngsta dóttirin hefði ver-
ið skírð Eygló eftir móður hans.
Það kom því sem reiðarslag þegar
hann veiktist, rétt mánuði eftir að
hún fæddist. Veikindum sínum tók
hann með sömu ró og ætíð ein-
kenndi hann. Nú þegar hann er
látinn, votta ég Ellu og bömunum
samúð mína og bið guð að gefa
þeim styrk.
Sveinbjöm Lámsson.
„Hann átti fallegan ferðadag í
gær“. Svona lýsti Elín Sólveig, hin
unga ekkja Kristins Más Magnús-
sonar, fyrir mér deginum sem eigin-
maður hennar kvaddi þetta líf í ljúf-
um faðmi hennar, eftir stutta en
erfiða sjúkdómslegu.
Þegar hún mælti þessi orð með
sínu fallega brosi, braust sólin
skyndilega út úr skýjunum og allt
varð svo undurbjart þar sem við
stóðum í garðinum þeirra. Við trú-
um því, að með þessari birtu hafí
Kiddi viljað Iáta okkur vita, að sér
liði vel.
Kristinn, eða Kiddi, sem okkur
er tamara að kalla hann, fæddist
12. júní 1953 og var því nýorðinn
fertugur er hann lést. Foreldrar
hans voru Magnús Aðalsteinn
Magnússon, sem lifír son sinn og
Eygló Guðmundsdóttir, en hún lést
skömmu eftir fæðingu Kidda. Eftir-
lifandi bræður Kidda eru Magnús,
Einar og Aðalsteinn, allir búsettir
í Bandaríkjunum.
Kiddi kom til starfa hjá Pétri
Snæland hf. kornungur, á fimmt-
ánda aldursári, fyrst sem afleys-
ingamaður og síðan sem fastráðinn
starfsmaður. Á unglingsárunum
var Kiddi óreglusamur og sást ekki
alltaf fyrir. En þrátt fyrir að hann
gæti verið brokkgengur, ávann
hann sér vinskap þeirra sem hann
vann hjá og samstarfsfólks síns,
því að menn sáu að það var í hann
spunnið, enda var hann studdur á
alla lund til góðra verka.
Kiddi gat gengið til allra starfa
í verksmiðjunni, allt frá framleiðslu
til afgreiðslustarfa. Meginstarf
hans síðustu tuttugu árin hjá fyrir-
Blómaskreytingar
viö öll tækifæri
fflóma
EIÐIST0R6I, SÍMI611222.
tækinu var að sjá um svampfram-
leiðslu hjá Selvör sf. og síðar hjá
Lystadún-Snæland hf. frá stofnun
þess, en sú framleiðsla er bæði
vandasöm og mikið nákvæmnisverk
þar sem reynir jafnt á útsjónarsemi
og samviskusemi þess sem um held-
ur.
Margs er að minnast frá þessum
árum og skiptust þar á skin og
skúrir eins og í öllum rekstri. Alls
kyns vandræði í framleiðslunni
komu upp. Ófá kvöld og ófáar helg-
ar sátum við saman, spáðum og
„spekúleruðum". Oft þurfti Kiddi
að vinna undir miklu álagi, því að
um hans hendur fóru mikil verð-
mæti- og lítið mátti út af bregða til
að allt eyðilegðist. Kiddi hafði ein-
stakt þol í slíkum málum og gafst
aldrei upp fyrr en í fulla hnefana.
Á slíkum stundum kom létt lund
hans og reynsla af framleiðsluferl-
inu honum að góðum notum.
Kiddi var einstaklega ljúfur og
þægilegur í allri umgengni og auð-
velt var að þykja vænt um hann.
Hann var góður samstarfsmaður
og ávallt reiðubúinn að leggja lið
þegar á þurfti að halda. Því verður
ekki neitað, að oft hafði maður
áhyggjur af Kidda, því að hann
hlífði sér hvergi. Sótsterkt kaffí,
sem næstum gat staðið sjálft, var
hans elexír. Það drakk hann á
fastandi maga á hveijum morgni
og linnti ekki kaffídrykkjunni þar
sem eftir var dags.
Okkur samstarfsfólkinu var öll-
um gleðiefni, þegar hann tók saman
við Ellu sem hann kvæntist svo
árið 1981. Samneytið við hana ger-
breytti öllu viðhorfí Kidda til lífs-
ins, og var það hans mesta gæfa
að kynnast henni og eiga að eigin-
konu og vini.
Ekki leið á löngu uns bömin tóku
að fæðast. Elst er Sunna, tólf ára,
þá Dagur, ellefu ára, þá Lúðvík
hálfs annars árs og loks Eygló sem
er aðeins íjögurra mánaða gömul.
Það var ánægjulegt að sjá hve
stoltur Kiddi var af fjölskyldu sinni,
enda ástæða til að gleðjast yfír slíkri
blessun.
Kiddi og Ella höfðu ekki lengið
verið saman, þegar hann tók sig til
og fór i öldungadeild MH. Þaðan
fór hann í Tækniskóla íslands og
lauk þaðan prófi í iðnfræði. Allt
þetta gerði hann meira og minna
samhliða vinnu, og hefur þurft sterk
bein og góðan stuðning Ellu til að
ná þessum árangri. Á þessum tíma
uppgötvaði Kiddi að hann hafði
hæfíleika til náms og áhuga. Hann
hefði hæglega getað farið skólaveg-
inn, ef hugurinn hefði staðið til
þess á unglingsárunum.
í vor skömmu eftir að Eygló litla
kom í heiminn, kom í ljós að Kiddi
var með ólæknandi sjúkdóm. Eftir
skamma legu á sjúkrahúsi og síðast
heima í faðmi fjölskyldunnar, lést
Kiddi í örmum Ellu 14. júlí síðastlið-
inn.
Það hlýtur að vera sæla hvers
deyjandi manns að njóta samvista
við ástvini sína á dauðastundu.
Hann kvaddi þennan heim umvaf-
inn ást og umhyggju konu sinnar,
í fyllstu merkingu þeirra orða. Hann
gat farið héðan fullviss um að börn-
in þeirra yrðu þeirrar umhyggju og
ástar aðnjótandi, þótt hann væri
ekki lengur með þeim í þessum
heimi.
Ég vil færa Ellu og börnunum
þeirra kveðju foreldra minna, Ág-
ústu og Péturs, sem minnast Kidda
með hlýju og söknuði eftir langan
vinskap. Bræður mínir, Halldór og
Gunnar, taka undir þessa kveðju
og fjölskyldur okkar allra votta fjöl-
skyldunni ungu innilega samúð og
óska henni Guðs blessunar og
styrks um ókomna framtíð.
Sveinn Snæland.
ERFIDRYKKJUR
AKÓGES-salurinn
Sigtúni 3, sími 624822.
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A N sími620200