Morgunblaðið - 10.03.1994, Page 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MARZ 1994
Móses Aðalsteins
son — Minning
Allt líf sem við þekkjum á jörðu,
hefur sinn afmarkaða tíma, en þrátt
fyrir þá vitneskju er eins og fáir séu
viðbúnir þegar kallið kemur og vinir
manns fara ijöld til fyrirheitna
landsins.
Svo fór fyrir okkur í sóknarnefnd
Breiðholtssafnaðar þegar okkur
barst sú harmafregn að lífstími
Móses Aðalsteinssonar væri á enda
runninn.
Móses var kosinn í varastjóm
sóknarnefndar Breiðholtssafnaðar
árið 1986. Nokkru seinna kom upp
sú staða að formann vantaði fyrir
sóknamefnd safnaðarins. Hugur
flestra nefndarmanna beindist til
Móses. Til hans var fast leitað, uns
hann lét tilleiðast og tók að sér for-
mennskuna. Það var því mikið lán
fyrir Breiðholtssöfnuð að fá slíkan
öðlingsmann sem Móses til starfa.
Verkfræðikunnátta og þekking hans
á ýmsum sviðum var mikilsverð við
lokafrágang safnaðarheimilis kirkj-
unnar.
Móses hafði svo marga góða eðl-
iskosti til að bera. Framkoma hans
mótaðist af hlýju og góðlátlegri
gamansemi. Frá honum streymdi
ylur til samferðamannanna og þar
í liggur hæfileikinn til að vinna úr
margþættum verkefnum er fyrir
koma á lífsleiðinni.
Ekki verður Móses minnst án þess
að eiginkona hans, Ingibjörgu Gunn-
arsdóttir, komi ekki samtímis í hug-
ann, svo samrýnd sem þau voru í
lífí og starfi.
Þeir sem hafa notið gestrisni
þeirra hjóna gleyma seint með hve
miklum glæsibrag gestum var fagn-
að, þar hljómaði tónlist gömlu meist-
aranna og sönggleðin var í heiðri
höfð.
Ingibjörg var eiginmanni sínum
hin styrka stoð frá árdögum sam-
vista þeirra allt til þess tíma er hún
hélt í hönd hans á skilnaðarstund,
með bæn í hug og hjarta honum til
handa, lengra varð ekki komist að
sinni. Hennar bænamál fylgdu hon-
um á braut til æðri heima.
Ingibjörg hefur tekið virkan þátt
í kirkjustarfi Breiðholtssafnaðar allt
frá stofnun hans og í sóknarnefnd
til Qölda ára. Þau hjón hafa sinnt
sóknamefndarforustu með mikilli
prýði og reisn. Þeir sem mikið missa,
hafa átt mikið. Það verður huggun
Ingibjargar harmi gegn. í söknuði
hennar verða gleðistundirnar sem
þau áttu saman að dýrmætum sjóði
er hún getur sótt til og gefur lífinu
gildi á ný.
Þeir eru ekki margir sunnudag-
arnir sem þau hafa ekki mætt til
guðsþjónustu eða annarra athafna í
Breiðholtskirkju. Síðasta sunnudag
sem Móses lifði, mættu þau hjón til
kirkju að venju og engan grunaði
þá að hverju dró með heilsufar hans.
Breiðholtssöfnuður stendur í mik-
illi þakkarskuld við Móses. Við í
sóknamefnd söknum hans sárt, en
eram minnug þess að meta og þakka
þær stundir er við áttum með honum
í safriaðarstarfi og þeim einhug sem
ríkti við uppbyggingu Breiðholts-
kirkju og safnaðarheimilis hennar.
Að leiðarlokum kveðjum við Mós-
es með virðingu og þökk og biðjum
honum blessunar Guðs á nýju til-
verustigi.
Ingibjörgu og fjölskyldu vottum
við einlæga sambúð. Megi styrkur
veitast þeim og blessun um ókomin
ár.
F.h. sóknamefndar Breiðholts-
safnaðar,
Vigdís Einarsdóttir.
Kynslóðir koma, kynslóðir fara.
Enginn stöðvar tímans hjól. Dagur-
inn í gær og dagurinn á morgun
geta verið mjög ólíkir. Á snöggu
augabragði skipast veður í lofti.
Góður vinur og æskufélagi er horf-
inn, Móses Aðalsteinsson er allur og
við drúpum höfði í sorg og söknuði.
Móses var fæddur á Akureyri.
Foreldrar hans voru hjónin Þórdís
Jónsdóttir, ættuð frá Patreksfirði,
og Aðalsteinn Stefánsson, verkstjóri
hjá Akureyrarbæ, af eyfirskum ætt-
um. Þau hjón áttu annan son, Stefán
ættfræðing, sem var nokkuð eldri
og er nú látinn.
Mói, eins og hann var ávallt kall-
aður af kunningjum, var alla tíð
heilsuhraustur. En snemma á síðasta
ári varð hann að gangast undir al-
varlegan holskurð. Aðgerðin virtist
hafa heppnast vel og var það trú
okkar og von að fyrir meinið hafði
verið komist. En nú um áramótin
virtist það hafa tekið sig upp á ný
og gekkst hann undir uppskurð aft-
ur í síðustu viku en árangurslaust,
maðurinn með ljáinn hafði betur
ennþá einu sinni.
Ekki er ætlunin að lýsa hér náið
lífshlaupi Móa heldur að minnast
nokkurra atriða sem upp í hugann
koma.
Þótt við værum jafnaldrar og æl-
umst upp á Akureyri, þekktumst við
ekkert fyrr en skólaganga hófst.
Mói átti heima við Lundargötu á
Oddeyrinni, en ég syðst við Aðal-
stræti, sem kölluð var Fjaran. Var
því eins langt á milli okkar og bæjar-
mörkin leyfðu. Oft voru smá væring-
ar milli krakka eftir bæjarhlutum,
eyrarpúkar, fjöralallar og brekku-
sníglar vora uppnefnin, en oftast var
þetta allt í góðu. En allir krakkarnir
sameinuðust í barnaskólanum við
Eyrarlandsveg.
Þegar við voram 10 ára gamlir
lentum við Mói í sömu bekkjardeild
og hófust þá náin kynni, sem hafa
haldist síðan: í bamaskólanum,
gagnfræðaskóla og menntaskóla og
við nám í verkfræði við HÍ og tækni-
skólann í Kaupmannahöfn, síðan
sem ráðsettir verkfræðingar hér í
Reykjavík. Á þessu nær 60 ára skeiði
hefur aldrei fallið skuggi á kunn-
ingsskap okkar enda var Mói með
afbrigðum skapgóður.
Á unglingsáranum á Akureyri var
Móses liðtækur í knattspymu og
auðvitað spilaði hann með Þór eins
og aðrir Oddeyringar. Hann var
mjög músíkalskur, spilaði á trommu
í hljómsveitum á Akureyri og auk
þess var hann framarlega í Lúðra-
sveit Akureyrar.
Helstu eðliskostir Móa vora glað-
værð hans og skopskyn. Öllum leið
vel í návist hans. Margir brandarar
og skemmtisögur hafa komið úr
hans munni. En aldrei vora sögur
hans á kostnað náungans, heldur
oft um eitthvað skoplegt sem fyrir
hann sjálfan hafði borið og tók hann
þá sjálfan sig ekki hátíðlega.
Ekki er hægt að skrifa um Móa
án þess að minnast á konu hans
Ingibjörgu Gunnarsdóttur, frá
Syðra-Valholti, Skagafirði. Það var
mikið gæfuspor fyrir þau bæði, þeg-
ar þau gengu í hjónaband 1952, svo
samhent og ástríkt hefur hjónaband
þeirra verið.
Það var glaðvær hópur 45 ung-
menna sem urðu stúdentar frá MA
vorið 1945 og héldu út í lífíð. Mói
er sá 13. sem fellur nú frá. Við höf-
um reynt að koma saman við og við
og rifja upp gömul kynni. Oftast
lendir slíkt framtak á einum manni
og eftir að Héðinn Finnbogason lést
1985, tóku Ingibjörg og Móses að
sér að hóa saman mannskapnum við
ákveðin tækifæri. Höfum við bekkj-
arsystkinin ásamt mökum notið
margra góðra stunda á heimili þeirra
í Fremristekk 9 við einstaka gest-
risni. Mói lýsti því yfir í fyrsta hóf-
inu að héðan í frá yrði Fremristekk-
ur 9 félagsheimili MA-stúdenta 1945
og hefur svo verið síðan. Hafi þau
þökk fyrir.
Þá viljum við hjónin þakka Ingi-
björgu og Móa fýrir ógleymanlega
ferð er við fóram til Washington
ásamt Jóhanni og Helgu á 45 ára
stúdentsafmælinu og nutum þar frá-
bærrar gestrisni sendiherrahjónanna
Hólmfríðar og Ingva, bekkjarbróður
okkar, og Erlu systur Ingibjargar,
sem þar er búsett.
Ferðin var einstök og þar naut
Mói sín vel, hrókur alls fagnaðar
eins og endranær. Þannig viljum við
minnast hans. Góður maður er geng-
inn. Megi hann hvíla í guðsfriði.
Ingibjörg mín, þinn missir er
mestur, megi guð gefa þér huggun
í sorg þinni. Við vottum þér, Ragn-
heiði, tengdasyni og dótturbörnum
tveimur okkar dýpstu samúð.
Ingibjörg Olafsdóttir,
Gunnar Sigurðsson.
Lífsganga hans um garðinn sinn
bar með sér birtu. Hann var gædd-
ur góðum eðliskostum til ræktunar-
starfsins enda hafði verið lögð alúð
og rækt við virðingu fýrir lífmu á
vordögum æsku hans. Eftir því sem
árin liðu stækkaði garðurinn og
gróður varð fjölbreyttari. í hann
bættust margir tígulegir reyniviðir
sem treystu með sér vináttubönd
fyrir ókomna daga. Ein jurt bar þó
af öllum nýjum, lilja vallarins, og
fljótlega bættist önnur smærri við
sem óx úr grasi og kom með kæran
tengdason og tvö dásamleg börn. í
ást og virðingu héldu þau samhent
ræktunarstarfinu áfram.
Degi var farið örlítið að halla
þegar ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að ganga um garðinn þeirra;
nam fróðleik hennar sem hafði unn-
ið hjúkranarstéttinni svo vel öll árin
og undraðist þolgæði sem hann
sýndi okkur hjúkrunarfræðingum.
Ávallt tilbúinn til þess að leysa af
hendi hverskonar störf tengd félag-
inu eins og að sj_á um byggingu
nýrra húsakynna. Ávallt reiðubúinn
að snúast í kringum okkur. Ávallt
með holl ráð okkur til handa. í
skugga lárviðar héldum við til
landsins helga og áttum þar saman
ógleymanlegar stundir, hún farar-
stjórinn, hann gleðigjafínn — bæði
uppspretta fróðleiks sem allir í
kringum þau nutu góðs af.
Með þakklæti kveð ég góðan vin
og bið algóðan guð um að styrkja
Ingibjörgu og fjölskyldu hennar í
sorginni. Blessuð veri minning Mós-
esar Aðalsteinssonar.
Ó legg Þú
laufblað, ósýnilegt
á tungu vinar míns, nú
undir vetur sjálfan
að hann sofíð geti
vongóður, eins og hann þráir -
í þessari sprungu.
(Hannes Pétursson.)
Sigþrúður Ingimundardóttir.
Og vinir berast burt á tímans straumi
og blómin fölna á einni hélunótt.
(J.H.)
Horfinn er vinur til hálfrar aldar.
Við kynntumst í Menntaskólan-
um á Akureyri og urðum samferða
í framhaldsnámi hér heima og síðar
í Danmörku. Þar hélt vinátta okkur
áfram að þróast, ekki síst er við
réðum okkur til sama vinnuveitenda
sumarlangt á Borgundarhólmi til
landmælinga- og teiknistofustarfa.
Þar knýttust þau bönd er aldrei
brustu.
Móses var borinn og barnfæddur
Akureyringur og mun föðurætt hans
vera eyfirsk, en móðir hans, Þórdís,
var frá Patreksfirði. Móses var
margt til lista lagt. Hann var góður
knattspymumaður, Þórsari, og lið-
tækur skíðamaður. Hann var snjall
tónlistarmaður, blés í bassahom
með Lúðrasveit Akureyrar og mun
hafa átt þess kost að menntast í
tónlist, en svo varð ekki. í forföllum
hefir hann blásið í bassahorn með
Sinfóníuhljómsveit íslands. Á
trommur lék hann af miklu lífi og
fjöri á yngri áram og átti til að
leggja hljómsveitum lið fram eftir
öllum aldri ef vel lá á honum. Mós-
es var léttur í lund og mikill grín-
isti, sá jafnan bjartari hliðar mál-
anna, en þó tel ég hann hafa verið
alvöramann. Hann var trúmaður
mikill og lagði kirkjumálum lið,
m.a. með störfum sínum í Breið-
holtssöfnuði.
Heimkominn frá námi kvæntist
Móses Ingibjörgu Gunnarsdóttir frá
Syðra-Vallholti í Skagafirði, gáfaðri
mannkostakonu. Þau eignuðust
dótturina Ragnheiði, sagnfræðing,
sem gift er dr. Matthew Driscoll,
norrænufræðingi. Börn þeirra era
Kári og Katrín Þórdís, sem bæði
vora augastefnar afa síns.
Margar era stundirnar þegar við
hjónin og fjöldi samstúdenta höfum
komið saman á heimili Ingibjargar
og Móses til gleðifunda. Nú síðast
í janúarmánuði voram við þar sam-
ankomin til að ræða fýrirhugað
stúdentsafmæli á næsta ári. Þar
féllu orðin: „Ef ég lifi, sem ég veit
ég lifi.“ Engum fannst þá að vinur
okkar Móses, sem upp úr páskum
’93 hafði gengist undir aðgerð til
að fjarlægja æxli er tekið hafði sér
bústað í líkama hans, líklegri okkur
hinum til að kveðja svo skjótt.
- Mánudaginn eftir vinaboðið nú í
janúar var honum tjáð að sjúkdóm-
urinn hefði tekið sig upp. Frá þessu
greindi hann ekki okkur vinum sín-
um fyrr en haldið var til nýrrar
aðgerðar sem vera átti mun minni
en hin fyrri. Aðgerðin reyndist meiri
en svo að vinur okkar stæði hana
af sér.
Við Guðrún höfum vænst þess
að geta endurtekið með Ingibjörgu
og Móses ferð austur í sveitir, svo
sem gert var á síðastliðnu sumri,
er heilsa hans tók að batna. Imba
mín, sú ferð bíður um sinn, en við
eigum minningar sem ekki verða frá
okkur teknar um elskulegan ástvin
og vin.
Megi þær verða styrkur ykkar,
ástvina hans, í sorg ykkar.
Guð blessi minningu Móses Aðal-
steinssonar.
Gunnar B. Guðmundsson.
Einlægur vinur og stuðningsmað-
ur hjúkranar og hjúkranarfræðinga,
Móses Aðalsteinsson verkfræðing-
ur, er látinn. Til fjölmargra ára
vakti hann yfir velferð hjúkrunar-
fræðinga og Hjúkranarfélags ís-
lands. Þessi einstaka umhyggja
hans og áhugi tengdist störfumi
konu hans, Ingibjargar Gunnars-1
t
Við þökkum af alúð öllum þeim, sem sýndu fjölskyldu
SIGRÚNAR KRISTJÖNU STÍGSDÓTTUR
frá Horni,
samúð og vináttu í veikindum og við andlát og'útför hennar.
Hörður Davíðsson
og fjölskylda.
t
Bróðir okkar og mágur,
EINARJ. EGILSSON
frá Langárfossi,
Skeggjagötu 11,
lést í Landspítalanum 8. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 11. mars nk.
kl. 10.30.
Hrefna Egilsdóttir,
Katrín S. Egilsdóttir, Vilhjálmur Jónsson,
Þórdís Egilsdóttir, Finnbogi Reynir Gunnarsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR HELGADÓTTIR
frá Melshúsum,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, þriðjudaginn 8. mars.
Jaröarförin auglýst síðar.
Kristín Bjarnadóttir, Guðmundur Heimir Rögnvaldsson,
Þórarinn Bjarnason, Kristin Stefánsdóttir,
Guðrún Bjarnadóttir, Þorvaldur G. Jónsson,
Birna H. Bjarnadóttir,
Auður Bjarnadóttir, Þorsteinn Erlingsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
^ssssssssssssssssmarnmammmmmmmmmmmmmmm
t
Föðurbróðir minn,
TRYGGVI GUÐLAUGSSON
fyrrum bóndi,
Lónkoti, Sléttuhlið,
sem andaðist á öldrunardeild Sjúkrahúss Skagafjarðar, verður
jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 12. mars kl. 13.30.
Jarðsett verður í Siglufjarðarkirkjugarði með viðkomu í Fellskirkju,
þar sem kveðjuathöfn fer fram kl. 16.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stefán Halldórsson.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐJÓN JÓNSSON,
Heiðarvegi 25,
Vestmannaeyjum,
lést ( Sjúkrahúsi Vestmannaeyja
4. mars síðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Landakirkju
laugardaginn 12 mars kl 14.00.
Fyrir hönd ættingja hins látna,
Jón Valgarð Guðjónsson,
Addý Jóna Guðjónsdóttir,
Hafþór Guðjónsson.