Morgunblaðið - 26.03.1994, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. MARZ 1994
41
Guðný Ólafsdótt
ir — Minning
í dag kveðjum við frænda okkar
Magnús Þór Ólafsson sem lést í
Sjúkrahúsinu í Keflavík síðastliðinn
laugardag eftir langvarandi veik-
indi. Mangús Þór var því tæplega
tíu ára er hann lést.
Óli og Sólbjörg eignuðust vel
skapaðan og fallegan dreng 8. maí
1984. Barnæska Magnúsar Þórs var
yndisleg fyrir Óla, Sólbjörgu, afana
og ömmurnar sem nutu þess að vera
með honum.
Magnús Þór var venjulegur hress
strákur, fallegur, síbrosandi og hafði
gaman af boltaleik, föndri og að
fara í sund. Það voru ánægjulegar
stundir sem Magnús Þór og frændi
hans, Guðmundur Daði, áttu þegar
þeir hittust í Keflavík. Þá fóru þeir
iðulega í sund og gönguferðir og svo
var farið eftir ís á sunnudögum. Það
voru ánægðir guttar sem fengu að
sofa og leika saman en hápunktur
samveru þeirra var þegar þeir fóru
saman í ferðalög og upp í sumarbú-
stað með ömmu Guðrúnu og afa
Magnúsi.
Það voru því áhyggjufullir foreldr-
ar sem fóru með Magnús Þór tæp-
lega þriggja ára til sérfræðinga þeg-
ar þau urðu áskynja að hreyfi- og
talþroski Magnúsar Þórs staðnaði. I
kjölfarið fylgdu strangar og erfiðar
rannsóknir sem reyndu mikið á for-
eldra og Magnús Þór, en hann stóð
sig eins og hetja. Athuganir lækna
'hér heima og erlendis leiddu í ljós
að Magnús Þór var með hrörnunar-
sjúkdóm sem Iagðist á miðtauga-
kerfi hans og það væru ekki mörg
ár sem hann ætti ólifuð. Það átti
enginn von á slíkri niðurstöðu því
Magnús Þór var alla tíð búinn að
vera frískur og hress strákur.
Það er erfitt að setja sig í spor
foreldra þriggja ára barns sem fá
úrskurð um jafn alvarlegan sjúkdóm.
Óli og Sólbjörg vöktu yfir drengnum
sínum, heima fyrstu árin á meðan
sjúkdómurinn leyfði en seinni árin
hafa þau verið með honum öllum
stundum í Sjúkrahúsi Keflavíkur.
Starfsfólk Sjúkrahúss Keflavíkur á
þakkir skildar fyrir umönnun og þá
aðstöðu sem það skóp með foreldrum
Magnúsar Þórs. Það var gott að
koma til Magnúsar Þórs á spítalann
og vera hjá honum í góðu umhverfi.
Hann naut þess að hafa einhvern
hjá sér sem talaði, hélt í höndina,
strauk höfuðið og kunni vel að meta
þegar lítil frænka skreið upp í rúm-
ið til hans.
Laugardaginn 19. mars komum
við upp á spítala í heimsókn til
Magnúsar Þórs og mættum sorginni
á gangi deildarinnar. Magnús Þór
frændi var dáinn eftir margra ára
baráttu við dauðann sem var ekki
umflúinn. Magnús Þór hefur yfirgef-
ið okkur í þessu jarðneska lífi, en
það er okkar trú að hann muni halda
áfram að þroskast og dafna á æðra
tilverustigi sem við þekkjum ekki.
Magnús Þór er ódauðlegur í hjörtum
okkar þar sem við geymum minning-
una um brosandi, fallega drenginn
þeirra Óla og Sólbjargar.
Við kveðjum Magnús Þór með
ljóðlínum Tómasar Guðmundssonar:
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum — andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn - og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
Og Dauðinn þig leiddi í höll sína heim
þar sem hvelfmgin víð og blá
reis úr húmi hnígandi nætur
með hækkandi dag yfir brá.
Þar stigu draumar þíns liðna lífs
í loftinu mjúkan dans.
Og drottinn brosti, hver bæn þín var orðin
að blómum við fótskör hans.
Hann tók þig í fang sér og himnamir hófu
i hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerfi daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem barnið, er beygir kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á engin orð nógu auðmjúk til,
en andvarpar: Faðir minn!
Elsku Óli og Sólbjörg, Guð gefi
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Við færum ykkur og öðrum ást-
vinum innilegustu samúðarkveðjur.
J. Rúnar, Guðmundur Daði
og Hildur Lovísa.
Fædd 17. júní 1902
Dáin 20. mars 1994
í dag, laugardaginn 26. mars,
verður jarðsett frá Reynivallakirkju
í Kjós Guðný Ólafsdóttir frænka
mín.
Guðný fæddist í Flekkudal í Kjós
og bjó þar síðan allan sinn aldur.
Foreldrar hennar voru þau Ólafur
Einarsson eldri, bóndi í Flekkudal,
og kona hans, Sigríður Guðnadótt-
ir, ættuð frá Eyjum í Kjós.
Eg dvaldi mörg sumur frá níu
ára aldri hjá þeim systkinunum í
Flekkudal og mér finnst sem ég
hafi búið alla ævi að því góða at-
læti sem ég naut þar. Þá bjuggu
þar bræðurnir Guðni og Guðmundur
og var Guðný systir þeirra ráðskona
hjá þeim. Guðmundur hætti síðan
búskap.
Eg á ákaflega ljúfar endurminn-
ingar frá árum mínum í Kjósinni
hjá þessu góða fólki. Guðný hélt
mikið upp á þennan unga frænda
sinn sem henni var trúað fyrir.
Minnist ég þess sérstaklega þegar
hún þurfti einn dag að senda mig
bæjarleið einhverra erinda er ég var
ellefu ára gamall að hún setti und-
ir mig hryssuna sína, háreistan
klárhest ákaflega viljugan. Áreið-
anlega hefur enginn drengur á ís-
landi verið stoltari þá dagstund.
Guðný frænka mín þótti nokkuð
skapmikil á stundum en hið innra
sló heitt hjarta og gestrisni hennar
var við brugðið. Hún var þekkt að
geysilegum dugnaði enda gekk hún
að allri heyvinnu á sumrin auk
heimilisstarfanna sem þó voru ærin.
Systkinin Guðný og Guðni tóku
Rögnu Lindberg Márusdóttur í fóst-
ur mjög unga að árum og ólu hana
upp sem sína eigin dóttur. Dóttir
Rögnu, skírð í höfuð Guðnýjar, hélt
heimili fyrir hana í Flekkudal nú
síðustu árin.
Ég vil með þessum fáu orðum
þakka fyrir að hafa fengið að vera
með þessu góða fólki á þeim árum
er heiðarleiki og vinnusemi voru í
fyrirrúmi. Þau kynni voru ungum
dreng ómetanleg.
Sigurgeir var fæddur hér í Siglu-
firði, ólst hér upp og starfaði alla
stund hér í firðinum fagra. Foreldrar
hans voru Þórarinn Ágúst Stefáns-
son og Sigríður Jónsdóttir, sem var
þekkt kona hér í bæ fyrir dugnað
og hjartahlýju. Sigurgeir var fjórði
í röðinni af átta börnum sem kom-
ust á legg, tvö börn dóu í æsku,
drengur og stúlka. Ungur að árum
missti Sigurgeir föður sinn, en Sig-
ríður móðir hans hélt vel á öllu og
hélt heimilinu saman með dyggri
aðstoð barnanna. Kom þeim öllum
vel til manns. Þess ber að geta að
Fæddur 3. febrúar 1911
Dáinn 11. mars 1994
Kæri afi, með þessu ljóði Dags
Sigurðarsonar kveðjum við þig og
þökkum samfylgdina.
Hugsjón
Friður
Blessuð sé minning Guðnýjar
Ólafsdóttur.
Úlfar Kristmundsson.
Guðný Ólafsdóttir í Flekkudal
lést þann 20. mars 1994, 91 árs
gömul. Guðný var fædd í Flekkudal
í Kjós. Foreldrar hennar voru hjón-
in Ólafur Einarsson bóndi í
Flekkudal og kona hans Sigríður
Guðnadóttir. Börn Ólafs og Sigríðar
voru átta, en eitt þeirra dó í æsku.
Ég læt aðra, sem minnast hennar,
um að rekja ættir Guðnýjar.
Guðný bjó allan sinn aldur í
Flekkudal, fyrst í skjóli foreldra
sinna, en síðan sem húsfreyja og
rak búskap með bróður sínum
Guðna Ólafssyni. Sigríður, móðir
þeirra Guðnýjar og Guðna, naut
einstakrar umhyggju Guðnýjar, en
hún dó í Flekkudal 1964 í hárri
elli, 96 ára gömul.
Guðný og Guðni tóku að sér upp-
eldi á stúlkubarni, Rögnu Lindberg,
og var Ragna á þriðja ári, þegar
hún kom til þeirra í Flekkudal. Það
var einkar kært á milli Guðnýjar
og Rögnu og virti Ragna fóstru sína
og þótti vænt um hana. Ragna eign-
aðist fimm börn, fjórar stúlkur og
einn son, og fékk Guðný ömmu-
nafnið hjá þeim öllum. Elsta dóttir
Rögnu fékk nafn „ömmu“ sinnar
og er ívarsdóttir og hefur hún dval-
ist hjá ömrnu sinni síðustu níu árin.
Guðný átti við nokkuð heilsuleysi
að stríða síðustu árin og reyndist
nafna hennar ívarsdóttir henni sem
besta dóttir og gerði henni kleift
að eyða ævikvöldinu í Flekkudal, á
þeim stað, sem henni var kærastur.
Guðný kunni alltaf vel að meta
næstu nágranna sína, þau Hildi og
Kristján á Gijóteyri og leit á þau
sem eina af sínum bestu vinum.
Undirritaður dvaldist í sveit á
sumrin í Flekkudal frá sex ára til
tólf ára aldurs, það er frá 1945.
Það var farið í sveitina á vorin og
komið aftur til Reykjavíkur er
hausta tók. Manni þótti komið út
fyrir bæinn þegar farið var framhjá
húsinu Tungu, sem var á Laugaveg-
inum, rétt innan við Nóatún. Síðan
faðir Sigríðar aðstoðaði dóttur sína,
þó fatlaður væri, til að halda í horf-
inu.
Snemma beygist krókurinn sem
verða vill. Ungur að árum fór Sigur-
geir að vinna fyrir sér, fyrst í SR
30 og eftir að SR 46 var tekin í
notkun þá vann hann þar. Síðast
vann hann í íshúsi Þormóðs ramma
allt til að hann varð að hætta vinnu
sökum sjúkleika. Ungur fór Sigur-
geir að stunda íþróttir, á vetrum
voru það skíðin, hann keppti í öllum
greinum skíðaíþrótta og vann til
verðlauna í þeim öllum, göngu,
stökki og svigi. Á sumrin tók við
knattspyrna og keppti Sigurgeir með
KS og urðu þeir norðurlandsmeistar-
Ást
Líf
Að lifa saman
vinna saman
saman
saman umfram allt saman
Kristján Pétur
og Guðrún Svana.
var ekið sem leið lá í Flekkudal og
það voru engar „sjoppur“ á leið-
inni. í Flekkudal var dvalist sumar-
langt, og þá tíðkaðist ekki að fá
heimsóknir í sveitina, en pakki með
einhveiju sælgæti kom tvisvar á
sumri og fengu þá allir á heimilinu
að smakka. Á fyrstu árunum var
ljósamótor, sem slökkti var á seint
á kvöldin, en olíulampar voru einn-
ig notaðir til að lýsa upp húsin. Það
var ekkert salerni, heldur útikamar,
sem staðsettur var af praktískum
ástæðum fyrir ofan haughúsið.
Þvottar fóru fram við ána, þvottur-
inn var barinn með stórum lurkum
og skolaður í ánni. Sokkunum var
slegið við stein og skolaðir á milli
þar til aðeins hreint vatn lak úr
þeim. Heyskapurinn fór fram með
sláttuvél, sem tveir hestar drógu
og svo einnig með orfi og ljá, en
ekki leið langur tími þar til dráttar-
vélin, eða „traktorinn" tók við og
slegið var með honum. í nýja hús-
inu varð mikil breyting á öllum
aðbúnaði.
Þegar hugsað er til baka þá eru
ekkert nema hlýjar minningar um
dvölina í Flekkudal. Guðný, eða
Gauja eins og hún var kölluð, var
hjartahlý og góð kona. Hún var
undirrituðum sem besta fóstra sum-
arlangt í sex sumur. Hún hafði sín-
ar meiningar, en var hreinskiptin
og heiðarleg. Það var alitaf hægt
að treysta á Gauju. Það var gest-
kvæmt í Flekkudal, sérstaklega
systkini Gauju og Guðna, sem voru
ar í þeirri grein í gamla daga. Sigur-
geir tók einnig þátt í fimleikum.
Þá er eftir að geta um þann fé-
lagsskap sem hann starfaði lengst
í, en það var Karlakórinn Vísir, einn-
ig var hann í Kirkjukór Siglufjarðar
og um tíma í tvöföldum kvartett.
Sönggyðjan fylgdi honum lengst.
Mesta gæfuspor Sigurgeirs var
þegar hann gekk að ejga Salome
Gestsdóttur, ættaða frá ísafirði. Þau
kynntust hér á síldarárunum upp
úr 1950 en gengu í hjónaband 18.
apríl 1953. Þau hófu búskap í Lækj-
argötu 7; en byggðu síðan sitt eigið
hús að Ártúni 2. Þá flutti Sigríður
móðir hans til þeirra hjóna ásamt
Einari, bróður Sigurgeirs, sem var
yngstur þeirra bræðra. Þeim hjónum
varð þriggja barna auðið, sem eru:
Þóra, búsett hér í bæ, gift Kjartani
um leið að heimsækja móður sína
og síðan börn og barnabörn Rögnu.
Það var alltaf nóg til handa öllum.
í Flekkudal var auði ekki safnað á
veraldarvísu, en í sinni var ætíð
mikill auður.
Með fráfalli Guðnýjar er gengin
góð kona sem gott var að eiga að
vini. Blessuð sé minning hennar.
Hafsteinn Hafsteinsson.
Guðný amma frá Flekkudal er
dáin. Það er erfitt að sætta sig við
að hún sé farin úr lífi okkar, en
hún var búin að vera lengi veik og
hennar þjáningum lauk hinn 20.
mars á Borgarspítalanum.
Amma var hæglát, heilsteypt og
traust kona, hjá henni var alltaf
nóg rými bæði í hjarta hennar og
húsi.
Hún bar mikla umhyggju fyrir
hvort sem það var fjöskylda hennar
eða vinir og var alltaf reiðubúin að
rétta hjálparhönd þeim sem á þurftu
að halda.
Amma hafði yndi af hvers kyns
bókmenntum, sérstaklega þó um
almenn kvennamál. Hún var mikil
kvenréttindakona. Þegar kona fékk
háa eða góða stöðu einhvers stað-
ar, þá gladdist hún fyrir hennar
hönd.
Hún hafði gaman af ferðalögum,
að skoða landið og fræðast um
það, en henni þótti þó alltaf vænst
um sína sveit. Þær voru ekki ófáar
ferðirnar sem amma og afi fóru um
sveitina á sunnudögum. Amma var
heittrúuð kona og mjög félagslynd,
það var hennar yndi og skemmtun
að fara á allskonar mannamót. Að
fá gesti í heimsókn var hennar yndi,
alltaf átti hún nóg af tertum og
allskonar kræsingum þegar ein-
hvern bar að garði.
Ekki má gleyma að hún vildi líka
alltaf hafa eitthvað á milli hand-
anna og eru þeir ófáir ullarsokkarn-
ir sem hún hefur pijónað og marg-
ir fengið að njóta góðs af.
Ég gæti sagt svo margt fleira
um hana ömmu en læt þetta nægja.
Þeir sem þekktu hana vita að það
er heilmikið ósagt enn og margar
ljúfar og góðar minningar sem við
munum geyma í hjarta okkar svo
lengi sem við lifum.
Elsku amma, ég þakka þér fyrir
að hafa fengið að alast upp hjá þér
og afa. Guð blessi minningu elsku-
legrar ömmu.
Guðrún Þorsteinsdóttir.
Ólafssyni, eiga tvær dætur; Auður
er í föðurhúsum, ógift og barnlaust.
Yngstur er Guðmundur, kvæntur
Guðrúnu Guðnadóttur, búsett í
Kópavogi, eiga tvo drengi og fóstur-
son.
Sigurgeir var vel á sig kominn
hvar sem á hann var litið. Prúð-
menni bæði í leik og starfi. Fyrir
nokkrum árum veiktist Sigurgeir og
lá á Sjúkrahúsi Siglufjarðar þar sem
hann lést 17. mars sl. Þann tíma sem
Sigurgeir lá á sjúkrahúsinu sýndi
Salome hversu mikill persónuleiki
hún er. Á hveiju kvöldi var hún
mætt til að vera hjá eiginmanni sín-
um til að stytta hönum stundir eftir
því sem hægt var. Nú eru jafndægur
á vori, sumarið tekur senn völdin.
Laugardaginn 26. mars nk. verður
Sigurgeir færður í skaut siglfirskrar
moldar i nýja kirkjugarðinum austan
fjarðarins. Þaðan sér vel til Hóls-
hyrnu að sunnan, Nesnúps og
Strákafjalls að norðan. Á þessu
svæði þekkti Sigurgeir vel til þar
sem hann á unga aldri elti kindur
eða rak kýr til beitar. Inn á milli
þessa fagra fjallahrings mun nótt-
laus voraldar veröld geyma minn-
ingu fallins félaga og drengskapar-
manns.
Öllum ættingjum færi ég samúð-
arkveðjur, bræðrum, börnum,
tengdabörnum, og barnabörnum og
sérstakar kveðjur til eiginkonu.
Að lokum við ég kveðja Sigurgeir
með ljóðlínum eftir Þórarin Iijálm-
arsson.
Und lífsins oki lengur enginn stynnr
sem leystur er frá sínum æviþrautum,
svo bið ég guð að vera hjá þér vinur
og vernda þig á nýjum ævibrautum.
Hvíl í faðmi friðar.
Ólafur Jóhannsson.
Sigurgeir Þórarins
son — Minning
Fæddur 29. júní 1917
Dáinn 17. mars 1994
Karl Lúðvíks-
son — Minning