Morgunblaðið - 24.04.1994, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MINNIINIGAR SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1994
Amþrúður Jóhanns-
dóttir ljósmóðir
Fædd 30. mars 1938
Dáin 15. apríl 1994
Á kveðjustund er mér efst í huga
þakklæti til þín, þakklæti fyrir að
hafa átt þig fyrir eina af minum
bestu vinkonum og allt sem þú hef-
ur gefið mér.
Það er svo stutt síðan við hitt-
umst fyrst, þó eru það 37 ár. Það
var á fæðingardeild Landspítalans,
þar sem þú varst að læra ljós-
mæðrafræði. Ég tók strax eftir
. þér, annað var ekki hægt. Þú varst
"“%vo sérstök. Allt sem þú gerðir var
svo vandvirknislega unnið, allt svo
vel gert. Svona varst þú alltaf, allt
lék í höndunum þér.
Við vorum báðar ungar þá, svo
skildu leiðir um sinn.
Að loknu ljósmæðranámi fórst
þú norður í sveitina þína til starfa.
Þú varst fædd á Eiði á Langanesi
og uppalin í stórum systkinahópi.
Tólf voruð þið talsins og ertu þú
þriðja barn foreldra þinna sem
kveður.
Að eignast tólf heilbrigð böm er
mikið ríkidæmi. Það hefur því
eflaust oft verið erfitt og nóg að
starfa og mér er minisstætt er þú
sagðir ihér það, hversu vel pabbi
~Tpinn undirbjó ykkur systkinin þegar
von var á nýju lífi í fjöiskyldunni,
það þyrfti að taka tillit til bamshaf-
andi móður. Af þægindum nútím-
ans skilur maður ekki hvemig þetta
var hægt og hvernig allt gat geng-
ið svona vel.
Auðvitað er það vegna þess að
þínir samhentu foreldrar elskuðu
og virtu hvort annað. Þannig var
þetta og af þessu ástríki lærðuð þið
bömin og urðuð það sem þið eruð,
fyrirmyndarfólk.
Ég á eftir að sjá bæinn þinn Eiði,
Heiðarfjallið og fallega vatnið fyrir
framan sem rennur út í sjó fullt
af silungi sem þið nýttuð ykkur til
matar.
Það var mikið lán fyrir Jón, bróð-
ur minn, er hann var að vinna sum-
arið 1961 norður á Heiðarfjalli, að
hann kynntist þér. Svo komuð þið
saman suður um haustið.
Það var 13. mars 1964 að þið
genguð í hjónaband. Það var síðan
mikil hamingja þegar þið eignuðust
drengina ykkar, Guðmund Emil og
Örn, fædda 1964 og 1966.
Lífið gekk sinn gang og þið
byggðuð ykkur fallegt heimili. Síð-
an fórst þú aftur að vinna við þitt
fag á fæðingardeild Landspítalans.
En sökum heilsubrests varst þú
ekki lengu þar, enda þótt þú hafir
hvergi átt betur heima, lofuð og
elskuð af öllum.
Síðustu ár lágu leiðir okkar aftur
saman í starfi, nú í heimaþjónustu
í Hafnarfírði. Þar varst þú, eins og
alltaf, sú sem gerðir svo vel við
alla og af þeim sökum varst þú virt
og dáð. Þú hugsaðir ekki síður vel
um sjúka og aldraða í heimahúsum
en sængurkonumar og börnin á
fæðingardeildinni.
Þú varst svo góð að lesa fyrir
þá sem gátu það ekki og veitti það
þér eflaust líka mikla ánægju.
Nú er margs að sakna, það verð-
ur skrít.ið að koma í litla fallega
sumarhúsið ykkar við Þingvalla-
vatn, þar sem þú og Jón bróðir
voruð búin að búa svo vel í haginn
að unun var að koma og sitja og
horfa á eitt fegursta landslag hér
á landi.
Elsku Adda, mín stærsta stund
með þér var þó er þú tókst á móti
yngsta barninu mínu. Við vorum
bara tvær einar og allt gekk svo
vel. Því gleymi ég aldrei og fæ seint
fullþakkað.
I síðustu viku sagðir þú við mig
að nú færu blómin að springja út
í vorið og sumarið og þá myndi þér
batna. Þú varst engum lík. Gafst
okkur sem hjá þér vorum svo mik-
inn_ styrk.
Ég trúi því að þér sé batnað og
að þú sért komin frísk til Dísu syst-
ur þinnar sem öllum var svo kær
og að þið getið umvafíð drenginn
ykkar.
Haf þú þökk fyrir allt og allt.
Elsku bróðir, Emil, Öm og aðrir
aðstandendur. Minning um góða
konu og móður lifír. Samúðarkveðj-
ur.
Guðrún Emilsdóttir.
Alltaf emm við jafnóviðbúin og
söknuðurinn jafnsár, þegar hinn
miklu sláttumaður er að grisja vina-
og ættmennnahópinn. Sárast er þó
að sjá á bak góðum og nánum vin-
um, sem hverfa af þessum heimi
langt um aldur fram. Þannig var
því farið með elskulega og hugljúfa
vinkonu, Arnþrúði Jóhannsdóttur,
sem hverfur okkur sjónum mitt í
önn dagsins, þegar svo margt er
enn til að lifa og fórna sér fyrir.
Adda var hún kölluð af vinum
sínum og ættmönnum. Allt frá því
að undirrituð kynntist Öddu, báðar
þá ungar mæður í sömu raðhúsa-
lengjunni uppi á Öldum í Hafnar-
fírði, hefur hún átt því lífsláni að
fagna að mega telja hana meðal
vina sinna. Sú vinátta rofnaði aldr-
ei. Á hana brá ekki neinum skugga.
Sambandið rofnaði ekki, þótt dálítið
vík yrði á milli vina, eftir að við
vorum báðar fluttar af Öldutúninu,
hún í Fagrahvamm 6, syðst í Hafn-
arfirði, og undirrituð á Sævang 31,
þar einna vestast.
Það voru drengirnir okkar, jafn-
aldrar, Örn og Þorgeir, báðir fædd-
ir 1966, sem drógu okkur saman
og treystu vináttuböndin, sem rofn-
uðu aldrei en treystust æ því meir,
sem við kynntumst betur. Og vin-
átta drengjanna okkar hefur haldist
órofa frá fyrstu tíð, alla skólagöng-
una hér heima og einnig erlendis.
Báðir eru þeir nú staddir vestan-
hafs og hafa gott samband sín á
milli og heimsækja hvor annan, eft-
ir því sem þeir hafa tök á.
Fyrir mig sem unga móður var
gott að búa í návist Öddu. Hún var
Ijósmóðir að mennt og þótti mjög
góð á því sviði, enda átti hún líka
ákaflega ástúðlegt og hlýtt viðmót,
ekki aðeins gagnvart sængurkon-
um, heldur öllum, sem hún um-
gekkst. Eftir að hún lét af ljósmóð-
urstörfum, lá það fyrir henni að
starfa fyrir aldraða sem þurfti að
hlúa að og hlynna í heimahúsum.
Þarna gaf hún mikið af sjálfri sér,
ein og henni var lagið. Sjálfri fannst
henni þetta mjög gefandi starf og
hún standa í mikilli þakkarskuld
við gamla fólkið sem veitti henni
ómælt í andlegum verðmætum.
Síðustu misserin gekk Adda ekki
heil til skógar og var oft þjáð og
þungt haldin af þeim bráða sjúk-
dómi sem að lokum lagði hana að
velli. Allt til síðasta dags hélt hún
ró sinni og ljúfa viðmóti og hélt
áfram að vera vinum sínum gleði-
gjafí. Blessuð sé minning Arnþrúð-
ar Jóhannsdóttur.
Innilegustu samúðarkveðjur
senda undirrituð og fjölskylda henn-
ar eftirlifandi eiginmanni hennar,
Jóni Emilssyni, sonum þeirra, Emil
og Emi, og öðrum ættingjum og
vinum.
Ebba Lárusdóttir.
Á mánudaginn, 25. apríl, fer
fram útför Arnþrúðar Jóhannsdótt-
ur. Arnþrúður, eða Adda, eins og
hún var venjulega kölluð, var fædd
að Eiði á Langanesi, dóttir hjónanna
Jóhanns Gunnlaugssonar og Berg-
laugar Sigurðardóttir. Hún var
fjórða barn þeirra hjóna, en alls
voru börnin 12.
Það hefur verið mikið þrekvirki
að fæða og klæða svo stóran hóp
barna, og oft tóku þau hjónin við
öðrum börnum í lengri eða skemmri
tíma. Vinnudagurinn hefur því oft
verið langur, en bömin lærðu líka
fljótt að létta undir við heimilisstörf-
in þegar þau höfðu aldur til. Það
hefur verið þeim góður skóli. Og
þegar þau urðu eldri, var farið í
oAt’o clrnlo
Árin 1955-1956 er Adda í Hús-
mæðraskólanum Ósk á ísafirði og
1958 lýkur hún námi í Ljósmæðra-
skólanum í Reykjavík.
Adda var síðan í nokkur ár ljós-
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
PÁLL GUÐBJARTSSON
járnsmiður,
áðurtil heimilis
að Hringbraut 105,
Reykjavík,
andaðist þriðjudaginn 12. apríl sl. á elli-
heimilinu Grund. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjartur Pálsson, Nita Pálsson,
Inga Valdís Pálsdóttir,
Jakobína ingibergsdóttir, Ásta Brynja Ingibergsdóttir,
Kolbrún Ingibergsdóttir,
Helena Pálsson, Kristína Pálsson
og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir,
ARNÞRÚÐUR JÓHANNSDÓTTIR
Ijósmóðir,
Fagrahvammi 6,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði, mánudaginn
25. apríl kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti Krabbameinsfélagið njóta
þess.
Jón Emilsson,
Guðmundur Emil Jónsson,
ÖrnJónsson, Michelle Jónsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og útför elskulegr-
ar móður okkar,
SVÖVU BETTY FREDERIKSEN.
Fyrir hönd vandamanna,
börn hinnar látnu.
+
Við þökkum öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar og móður okkar,
HREFNUPÉTURSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings,
Hjarðarhaga 13,
Reykjavík.
Bolli Kjartansson,
Ásgeir Bollason, Kjartan Bollason.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐMUNDA Þ. ÞÓRARINSDÓTTIR,
áður Meistaravöllum 29,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 25. apríl kl. 13.30.
Jón Þórarinsson, Rósa Þorsteinsdóttir,
Hilmar Þórarinsson, Elinborg Salóme Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, systir og mágkona,
ÁGÚSTA GUÐLAUGSDÓTTIR,
Sólvangi,
Hafnarfirði,
áðurtil heimilis
á Frakkastfg 5, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 27. aprfl
kl. 15.00.
Sveinn Bergsson, Randi Bergsson,
Guðrún Guðlaugsdóttir,
Þorbergur Guðlaugsson, Ólöf Guðmundsdóttir.
móðir í Þórshafnarumdæmi og fleiri
hreppum fyrir austan og síðar á
fæðingardeild Landspítalans.
13. mars 1964 giftist hún Jóni
Emilssyni rafvirkja í Hafnarfírði og
hófu þau búskap í Fagrahvammi 6
í Hafnarfírði, þar sem þau höfðu
byggt sér vandað einbýlishús. Jón
og Adda eignuðust tyo syni, Guð-
mund Emil 1964 og Örn 1966, og
eru þeir báðir lærðir vélvirkjar.
Emil býr hér í Hafnarfírði, en Orn
fór til Noregs í framhaldsnám og
svo til Bandaríkjanna, og lauk þar
prófí í viðskiptafræðum og er nú
giftur þar og búsettur.
Fljótlega eftir að drengirnir voru
kómnir á legg, fór Adda aftur að
vinna úti, fyrst á hjúkrunarheimil-
inu Sólvangi og síðar við félagslega
heimilisþjónustu hjá Hafnarfjarð-
arbæ.
Þetta er í fáum orðum lífshlaup
Öddu mágkonu minnar, sem við
minnumst nú með söknuði. Hún var
elskuð og virt af öllum sem kynnt-
ust henni, því frá henni stafaði svo
mikil hlýja og góðvild.
Ég heyrði hana aldrei tala illa
um nokkurn mann, heldur horfði
hún á það sem var jákvætt og
mannbætandi.
í heimaþjónustunni þurfti hún
að áðstoða bæði sjúka og aldraða
og þá komu þessir góðu eðliskostir
hennar sér vel. Það má segja að
flestir þeir sem hún gekk til hafí
orðið persónulegir vinir hennar sem
þökkuðu henni fyrir hveija heim-
sókn og biðu þess með óþreyju að
hún kæmi sem fyrst aftur.
Adda var mjög dugleg og vand-
virk kona og sérstaklega ósérhlífín.
Hún var mikill náttúruunnandi, og
naut þess að fara í gönguferðir og
skoða sig um. Það var henni því
kærkomið, þegar þau hjónin keyptu
sumarbústað við Þingvallavatn.
Þangað var farið um hveija helgi
þegar gott var veður og þar undi
hún sér vel.
En fyrst og síðast var það heimil-
ið og fjölskyldan sem hún lifði fyr-
ir. Það var sama hvort það var inni
eða úti í garðinum, allsstaðar var
sama snyrtimennskan og myndar-
skapurinn.
Ádda var einstaklega vönduð og
kjarkmikil kona sem ógjarnan vildi
gefast upp þó á móti blési. Það
sýndi hún best í erfiðum veikindum
síðustu mánuðina. Hún tók öllu með
jafnaðargeði, og þeirri rósemi sem
þeim er gefin sem trúaðir eru.
Við þökkum henni samfylgdina
og sendum móður hennar og systk-
inum, eiginmanni og sonum og öðr-
um aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Emilsson.
Hver minning er dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi.
Hin ljúfu og góðu kynni af alhuga þökkum
vér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleym-
ist eigi.
Og gæfa var það öllum sem fengu að kynn-
ast þér.
(L.S.)
Á morgun mánudaginn 25. apríl
kveðjum við kvenfélagskonur Al-
þýðuflokksfélags Hafnarfjarðar
hinstu kveðju kæra vinkonu og fé-
laga, Arnþrúði Jóhannsdóttur.
Adda, eins og hún var jafnan
nefnd, laut í lægra haldi í baráttu
við illvígan sjúkdóm þann er að lok-
um sigraði hana langt um aldur
fram. Adda skilur eftir skarð innan
félagsins þar sem hún var jafnan
boðin og búin að leggja lið á sinn
hógværa hátt. Margar ánægju-
stundir áttum við sman hvort held-
ur var í starfi fyrir félagið á nám-
skeiðum eða við önnur tækifæri. Á
sinn hlýja hátt hlúði Adda að öllu
og öllum sem hún umgekkst og
ávann sér virðingu og traust innan
sem utan félagsins.
Það eru ljúfar minningar um
sterka persónu sem Adda var er
lifa og þroska þá er kynntust henni.
Við sendum eiginmanni og son-
um þeirra hjóna okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Með virðingu og þökk.
F.h. Kvenfélags Alþýðuflokksfé-
lags Hafnarfjarðar.
Sigrún J. Sigurðardóttir.