Morgunblaðið - 30.10.1994, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
Móðir okkar, t MARÍA BRIEM,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 1. nóvember
kl. 15.00. Eggert Briem, Magnús Briem, Ingibjörg Briem, Ragna Briem.
Eiginmaður minn, t
SIGURÐUR J. BRIEM
fyrrv. deildarstjóri í menntamálaráðuneytinu,
Lönguhlfð 9,
lést 28. þ.m. Reykjavík,
Soffia Briem.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
AÐALSTEINN EGILSSON,
málarameistari,
Hringbraut 17,
Hafnarfiröi,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
mánudaginn 31. október kl. 13.30.
Sigurlaug Jónsdóttír,
Jón Aðalsteinsson, Guðbjörg Jóna Eyjólfsdóttir,
Björg Aðalsteinsdóttir, Ómar Ólafsson,
Kristm Jóhanna Aðalsteinsdóttir, Björn Ágústsson,
Stefanía Eygló Aðalsteinsdóttir, Bergsveinn Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA ÁGÚSTA HALLDÓRSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu 24. október.
Jarðsett verður frá Litlu kapellunni í
Fossvogi fimmtudaginn 3. nóvember
kl. 15.00.
Halldór S. Eggertsson, Hlff Jónsdóttir,
Sigurður Eggertsson, Elín Sigurvinsdóttir,
Guðný Eggertsd. Crist, Kenneth Crist,
Salóme O. Eggertsdóttir, Hjalti Guðmundsson,
Sveindís Eggertsd. Charais, John N. Charais,
Ásgeir Valur Eggertsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
ÁSGEIR ÖRN SVEINSSON,
Máshólum 8,
Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin fer fram þriðjudaginn 1.
nóvember 1994 kl. 13.30 frá Fella- og
Hólakirkju.
Auður Vésteinsdóttir, Sveinn Viðar Jónsson,
Elin Sveinsdóttir, Sigmundur Ernir Rúnarsson,
Hrönn Sveinsdóttir, Bergsveinn Sampsted,
Auður Ýr Sveinsdóttir,
Birta, Rúnar, Eydís og Oddur.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hins látna, er bent á Barnaspítala Hringsins.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Mjóuhlíð 8,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 1. nóvember kl. 10.30.
Páll Sæmundsson,
Guðlaugur Sæmundsson,
Sæmundur Pálsson,
Gísli P. Pálsson,
Reynir Guðlaugsson,
Ingi K. Pálsson,
Gerður Guðlaugsdóttir,
Guðný Óskarsdóttir,
Ragnhildur Guðmundsdóttir,
Ólafía Margrét Magnúsdóttir,
Laura F.R. Pálsson,
Sigrfður H. Guðmundsdóttir,
Páll Svavar Pálsson,
Marinó Freyr Sigurjónsson.
+ Jón Hallgríms-
son fæddist í Mó
við Dalvík 31. októ-
ber 1924. Hann lést
‘í Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri'
14. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Hallgrím-
ur Friðrik Guðjóns-
son skipstjóri frá
Sauðanesi við Dal-
vík, f. 2. ágúst 1888,
d. 7. mars 1966, og
Asa Ingibjörg Jóns-
dóttir frá Hólkoti í
Ólafsfirði, f. 6. ág-
úst 1895, d. 16. júní
1930. Jón var elstur fjögurra
systkina. Næstar honum voru
tvíburasysturnar Jónína og Guð-
rúnj f. 1926, en Jónína lést 1979,
og Asta, f. 1932. Eftirlifandi eig-
inkona hans er Cecelía Stein-
grímsdóttir, f. 8. september
1929, en þau giftust 6. júní 1950
og eignuðust fjögur börn. Þau
eru: Ingibjörg, f. 1948, banka-
starfsmaður, gift Guðmundi
Gíslasyni, þau eiga tvær dætur
og tvö barnabörn; Jóhann, f.
1949, matreiðslumaður, kvænt-
ur Huldu Einarsdóttur og eiga
þau þrjú börn; Eggert, f. 1951,
verkstjóri, kvæntur Guðbjörgu
Jónasdóttur, þau eiga eitt barn,
Eggert var áður kvæntur Stein-
unni Rögnvaldsdóttur og á með
henni tvo syni og eitt barna-
barn; og Heiðrún, f. 1954. Útför
Jóns fór fram frá Akureyrar-
kirkju 23. september síðastlið-
inn.
SAGT er að mennirnir áætli en guð
ráði og víst er nokkuð til í því. Okk-
ur systkinunum flaug þessi setning
í hug þegar okkur barst andlátsfregn
frænda okkar og móðurbróður, Jóns
Hallgrímssonar, en hann hefði orðið
sjötugur á morgun, 31. október, og
hafði þegar áætlað að minnast þess
merkisdags ásamt konu sinni sem
varð sextíu og fimm ára fyrr í haust.
Fyrirvaralaust urðu áætlanir að
engu og sólin í lífi frænda okkar er
sest að eilífu hvað þessa jarðvist
varðar, en við trúum því að á sama
tíma hafí risið ný sól á nýjum stað,
þeim stað sem okkur öllum er fyrir-
búinn og þar er hann nú umvafinn
þeim ástvinum sem á undan eru
famir.
Það draup ekki smjör af hverju
strái á þeim árum sem Nonni frændi
var að alast upp og fór hann ekki
varhluta af þeim erfiðleikum sem
samfara voru fátækt og skorti. Hann
fluttist með foreldrum sínum frá
Dalvík til Ólafsfjarðar þegar hann
var þriggja ára, en sex ára missti
hann móður sína, sem hlýtur að
hafa verið litlum dreng þung raun,
en þó hefur verið þyngri sú raunin
að vera slitinn úr tengslum við fjöl-
skyldu sína og sendur burt og trúum
við því að faðir hans sem þarna stóð
einn uppi með þijú lítil börn hafi
ekki átt annarra kosta völ. Hann var
þá sendur að Uppsölum í Svarfaðar-
dal til Helgu föðursystur sinnár og
ólst hann þar upp á barnmörgu
heimili. Þrátt fyrir þessa ráðstöfun
urðu tengsl hans við Ólafsfjörð mik-
il eftir að hann komst á fullorðinsár
því faðir hans bjó þar alla tíð ásamt
Guðrúnu dóttur sinni. Um tvítugt
kemur liann til Akureyrar og fer að
vinna hjá frystihúsi Kaupfélagsins
þar í bæ en flyst síðar yfir í olíusölu-
deildina og vann þar í ríflega þijá
áratugi. Hann veiktist í febrúar 1988
og bjó eftir það við skert starfsþrek.
Hann lét því af störfum hjá KEA
um áramót 1991-92 og síðustu árin
vann hann hlutastarf hjá Höldi hf.
og naut þar mikils góðvilja og fékk
að haga vinnu sinni eins og heilsa
- hti Krossar á leiði
I viSarlit og móbðir Mismunandi mynsiur, vönduð vinna. Simi 91-35929 oq 35735,
og kraftar leyfðu.
Nonni frændi og Lilý
konan hans voru eitt í
okkar augum því við
minnumst þess ekki að
hafa séð þau sitt í hvoru
lagi. Þau reistu sér
heimili á Ránargötu 19
og bjuggu þar alla tíð.
Samheldni var ríkur
þáttur í fjölskyldulífinu
og þau hjónin lögðu sig
fram um að búa börn-
um sínum gott heimili
og þau uppskáru eins
og sáð var til, því öll
eru bömin vel gerð og
hafa hlotið í arf elsku-
legt viðmót foreldra sinna. Og upp-
skeran átti eftir að margfaldast, um
það vitna elskuleg og góð barnabörn
sem voru gleðigjafar afa og ömmu
og kærkomnir gestir hvenær sem
þau bar að garði. En það voru ekki
bara afi og amma sem hlúðu að
barnabömunum sínum, því um-
hyggjan var gagnkvæm og kom
fram í hjálpsemi og virðingu. Það
er mikill auður fólginn í því að eiga
góða afkomendur. Þann auð áttu
Nonni og Lilý.
Þó Nonni hafi fyrst og fremst
verið fjölskyldumaður, gaf hann sér
tíma til að sinna félagsstörfum.
Hann var einn af stofnendum Ólafs-
firðingafélagsins á Akureyri og for-
maður þess um nokkurra ára skeið,
en sá félagsskapur sem hann mat
þó mest var Frímúrarareglan á Ak-
ureyri en til liðs við hana gekk hann
árið 1955. Hann vann mikið og gott
starf í hennar þágu, m.a. þegar unn-
ið var að viðbyggingu við hús regl-
unnar og fékk hann þá viðurkenn-
ingu fyrir gott og vel unnið starf.
Fyrstu minningar okkar af Rán-
argötunni eru frá því að við vorum
böm og vorum að koma í heimsókn
norður með mömmu. A þeim ámm
var mikið fyrirtæki að ferðast frá
Reykjavík til Akureyrar með þijú
böm, auk þess sem auraráð vom
ekki mikil í þá daga en Nonni frændi
átti ekki í erfiðleikum með að veita
liðsinni þegar kom að árlegri norður-
ferð því hann útvegaði oftar en ekki
far með olíubílunum. Við minnumst
einnig samvemstunda foreldra okk-
ar með Nonna og Lilý. Miklir kær-
leikar voru með þeim og glatt á hjalla
þegar þau hittust. Nonni og mamma
vom mjög söngelsk og auðvitað var
lagið tekið hvenær sem færi gafst
og það vildi svo heppilega til að hún
mamma átti tengdadóttur sem spil-
aði á gítar, og ekki var það nú til
að skemma stemmninguna.
Þessir tímar eru löngu liðnir þar
sem langt er um liðið frá láti for-
eldra okkar en við systkinin höfum
haldið þeim sið að skreppa norður
nánast á hveiju ári og alltaf var
jafn vel tekið á móti okkur á Ránar-
götunni og í minningunni standa þau
bæði, Nonni og Lilý, á stéttinni fyr-
ir framan húsið sitt og veifa í kveðju-
skyni.
Elsku Lilý, Inga, Jói, Eggert,
Heiðrún og fjölskyldur. A morgun
minnist þið þess sem hefði getað
orðið og tilfinningar ykkar verða lit-
aðar sorg og söknuði. Ekkert verður
alveg eins og áður var. Það er svo
endanlegt að standa frammi fyrir
láti náins ástvinar. Við biðjum þess
að allar góðu minningarnar sem þið
hafið safnað saman í gegnum árin
megi verða til þess að létta söknuð-
inn. Hugur okkar mun dvelja hjá
ykkur.
Við kveðjum með fallegu sönglagi
sem hljómaði alltaf þegar lagið var
tekið og við sjáum Nonna fyrir okk-
ur syngja það af innlifun.
Fyrir handan fjöllin háu
finn ég liggja sporin þín
yndisfógru augun bláu
aftur birtast minni sýn.
Ljúft er þá að lifa og dreyma
líta yfir farinn veg.
Minningamar mun ég geyma,
meðan lífs ég anda dreg.
(Höf. ók.)
Aðalbjörg, María og
Rafn Sigþórsbörn.
Mig langar að minnast afa Jóns
með örfáum orðum. Á morgun, 31.
október, hefði afi orðið sjötugur, og
þá var hann ákveðinn í að halda
veislu, en margt fer öðruvísi en
ætlað er.
Það er ótrúlegt til þess að hugsa
að afi sé farinn og að ég sjái hann
ekki meir, hann sem alltaf var svo
hress og kátur.
Ég á margar góðar minningar
um afa Jón, og allt það sem hann
og amma gerðu fyrir mig þegar ég
kom til þeirra á Ránargötu 19 og
vel man ég, þegar við tvíburasyst-
umar voru litlar og fengum að fara
með rútunni frá Ólafsfirði til Akur-
eyrar og dvelja hjá afa og ömmu í
nokkra daga í senn.
Fyrir um það bil þremur ámm
gerðist ég sjómaður á frystitogara,
og mikið var afi hreykinn af dóttur-
dóttur sinni og hringdi oft um borð
til að vita hvemig mér liði og hvern-
ig aflinn væri. Stundum kom hann
líka á bryggjuna til að taka á móti
mér. Ég á örugglega eftir að sakna
þess að hitta hann ekki, þegar ég
kem heim af sjónum.
Það er tómleikatilfinning, sem ég
finn fyrir nú, er ég kveð afa minn.
Ég þakka honum allar yndislegu
samverastundirnar og bið Guð að
veita ömmu og fjölskyldunni styrk
í sorg þeirra.
Heiða Jóna Guðmundsdóttir.
Hinn 14. september síðastliðinn
lést afí minn Jón Hallgrímsson mjög
skyndilega. Þetta kom eins óg reið-
arslag því ég bjóst alls ekki við að
afi, þessi hressi og glaðværi maður
sem alltaf var brosandi og ljómandi
af hamingju, myndi deyja strax.
Hann sem var farinn að undirbúa
sjötugsafmæli sitt þar sem hann
ætlaði að sameina fjölskyldu og vini
og halda góða veislu. En enginn
veit sína ævina fyrr en öll er.
Þar sem ég er búsett í Reykjavík
og er við nám, gafst mér ekki tæki-
færi til að kveðja hann við kistulagn-
inguna. Því skrifa ég þessi fáu orð
og sendi honum þannig mína hinstu
kveðju.
Elsku afí, guð blessi minningu
þína.
Guðrún Lilja.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
691181. Það era vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar era beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
g.r um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfrétt-
ir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
töivusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka' svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect einnig auðveld í úrvinnslu.
JÓNHALLGRÍMSSON