Morgunblaðið - 09.11.1994, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1994
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Eiginkona mín,
SVAFA JÓHANNSDÓTTIR,
Svinafelli,
Öræfum,
lést á dvalarheimilinu Skjólgarði, Höfn, 6. nóvember sl.
Magnús Á. Lárusson.
t
Ástkær eiginkona mín,
INGIBJÖRG FRÍMANNSDÓTTIR,
Frostafold 4,
Reykjavík,
er látin.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna,
Sigurður Ágústsson.
t
Ástkær móðir okkar,
INGIBJÖRG J. ÞÓRARINSDÓTTIR
frá Hjaltabakka,
lést á öldrunardeild Landspítalans
mánudaginn 7. nóvember.
Þórarinn Óskarsson,
Þorvaldur Óskarsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÓN LEIFSDÓTTIR,
Skarðshlíð 10c,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Glerárkirkju föstudaginn 11. nóvember
kl. 14.00.
Olga Loftsdóttir,
Haukur Meldal,
Sturla Meldal,
Hólmfriður Meldal,
Ingvi Meldal,
Frosti Meldal,
Sverrir Meldal,
Hólmsteinn Snædal,
Kristleifur Meldal,
Guðmundur Meldal,
Sigurður Hrólfsson,
Svanhildur Sigtryggsdóttir,
Svanhvít Sigfúsdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ARNFRÍÐUR EINARSDÓTTIR
frá Arnbergi,
Selfossi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 10. nóvember kl. 10.30.
Guðmundur Sigurbergsson,
Jóhann Þór Sigurbergsson, Ásta Jónsdóttir,
Einar Sigurbergsson, Ólína Guðmundsdóttir,
Magnea Sigurbergsdóttir, Ásgeir Sæmundsson,
Árni Bergur Sigurbergsson, Agnes Eli'dóttir,
barnbörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans- þakkir færum við þeim fjöl-
mörgu vinum og ættingjum, sem sýndu
okkur samúð og ómetanlegan stuðning
við andlát og útför sonar okkar, bróð-
ur, mágs og frænda,
ÁSGEIRS ARNAR SVEINSSONAR,
Máshólum 8,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fyrir blóm og
minningargjafir.
Guð blessi ykkur öll.
Auður Vésteinsdóttir, Sveinn Viðar Jónsson,
Elín Sveinsdóttir, Sigmundur Ernir Rúnarsson,
Hrönn Sveinsdóttir, Bergsveinn Sampsted,
Auður Ýr Sveinsdóttir,
Birta, Rúnar, Eydís og Oddur.
GUNNLA UG RAGNHEIÐUR
SÖL VADÓTTIR
+ Gunnlaug Ragn-
heiður Sölva-
dóttir fæddist í
Hjaltastaðakoti í
Blönduhlíð í Skaga-
firði 28. júní 1894.
Hún lést á Vistheim-
ilinu Seljahlíð 30.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jónína
Gunnlaugsdóttir, f.
4. nóvember 1875 á
Kirkjubóli í Seylu-
hreppi í Skagafirði,
d. 25. júlí 1929, og
Sölvi Jónsson, f. 8.
júlí 1870 á Stóra-Grindli í Fljót-
um, d. 11. maí 1959. Ragnheiður
var elst níu systkina. Hin eru,
í aldursröð: Elín (látin), Jón-
mundur eldri (látinn), Sóley (lát-
in), Karl (látinn), Jónmundur
yngri (látinn), Guðmundur,
MEÐ örfáum orðum langar mig að
kveðja iangömmu mina og alnöfnu,
Gunnlaugu Ragnheiði Sölvadóttur.
Nú sit ég ein eftir símhringingu
frá íslandi þar sem mér var tilkynnt
andlát langömmu minnar og upp
þyrlast alls kyns hugsanir um gamla
tíma frá því að langamma og lang-
afi bjuggu í Heiðargerði 36 í Reykja-
vík.
Alltaf var gott og gaman að koma
til langömmu og langafa því þar
vissi maður hvað beið eftir manni
inni í eldhúsi, nýbakaðar lummur
og kex, og enda fékk hún viðurnefn-
ið langamma lumma. Svo var líka
alltaf gaman að sitja við hliðiná á
henni og horfa á hana sauma, og
einnig minnist ég þess hve gaman
var að fá að gægjast upp á háaloft
hjá langömmu og -afa því þar áttu
jólasveinarnir að hafa átt heima um
jólin, og gat maður séð ummerki
um það, því þar var stór pottur og
sleif sem hún Grýla gamla átti að
hafa notað við eldamennskuna.
En svo fóru langamma og lang-
afi á vistheimilið Seljahlíð sumarið
1988. En langafi lést í mars 1992.
En hún langamma mín náði því
að verða 100 ára, því sem ég ósk-
aði alltaf eftir þegar ég var smá-
barn, hún varð 100 ára hinn 28.
júní sl. Hún hélt því alltaf fram
þegar ég var smá stelpa að hún
myndi nú deyja fljótlega, en það tók
hana um 15 ár.
En ioksins hefur hún fengið
svefninn sinn langa sem hún hefur
beðið eftir, og veit ég að það verður
tekið vel á móti henni þarna hinum
megin bæði af langafa og af honum
föður mínum.
Elsku langamma, ég mun ætíð
eiga góðar minningar um þig og
vonandi líður þér betur þar sem þú
ert nú.
Elsku Jón afi, Lilla og Gaui, Guð
gaymi ykkur og varðveiti. Kveð ég
nú langömmu mína úr íjarlægð með
þessum línum.
Kailið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Kristín (látin) og
Ellert. Ragnheiður
giftist 1918 Jóni
Arnasyni, skip-
stjóra frá Eyri í
Fáskrúðsfirði, f. 8.
desember 1891, er
fóst með vélbátnum
Oddi á leið til
Hornafjarðar 5.
mars 1925. Ragn-
heiður átti áður Idu
Nikulásdóttur (lát-
in), en börn þeirra
Jóns Árnasonar
eru: Jón, Ásta Arn-
björg (látin), Sigrún
(látin) og Guðjón. Ragnheiður
giftist 1930 Jóhanni Halldórs-
syni frá Grundarfirði, f. 10.
október 1898, d. 21. mars 1992.
Dóttir þeirra er Sólveig. Útför
Ragnheiðar fer fram frá Foss-
vogskapellu i dag.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín alnafna,
G. Ragnheiður Sölvadóttir.
ferðum í hverfinu, leiðast eins og
ástfangnir unglingar, þrátt fyrir að
þau voru komin á níræðis aldur. Þau
fluttu síðar á elliheimilið í Seljahlíð,
þar sem þau eyddu síðustu árum
ævi sinnar. Afi dó fyrir nokki-u, en
eftir það hrakaði ömmu mjög, og
að síðustu var henni bæði þrotinn
kraftur til líkama og sálar.
Dauðinn var henni því líkn eftir
langa og atburðaríka ævi. Við syst-
urnar þökkum þér fyrir allt og
kveðjum góða konu og góða ömmu.
Ragnheiður, Björg Kristín
og Þuríður Jónsdætur.
Amma okkar er látin á hundrað-
asta og fyrsta aldursári sínu. Langri
ævi er lokið og hvíldin kærkomin.
Þegar hugurinn hvarflar til baka,
eru fyrstu minningar okkar bundnar
við skólagönguna, og þá fyrst að
forskólanum, sem var Ásuskóli.
Þangað fórum við systkinin um sex
ára aldurinn, en Ásuskóli var í ná-
grenni við heimili afa og ömmu í
Heiðargerðinu. Því var ævinlega
komið við hjá ömmu á leiðinni heim,
til þess að þiggja einhveijar góð-
gerðir og spjalla við ömmu. Þar var
hollustan í fyrirrúmi, því amma
sagði að þeir einir yrðu gamlir sem
borðuðu hollan og góðan mat, og
oft bætti hún við með brosi á vör,
að hún ætlaði sjálf að verða hund-
rað og tíu ára. Það töldum við smá-
fólkið hið besta mál.
Amma upplifði á sinni löngu ævi
meiri breytingar í þjóðfélaginu en
höfðu orðið frá upphafi Islands-
byggðar, tvær heimsstyijaldir,
tæknibyltingar, tíma kreppu og alls-
nægta. Hún missti fyrri mann sinn
í sjóslysi, varð að leysa u.pp heimili
sitt, koma bömunum sínum til vina
og vandamanna, en flutti sjálf með
tvö elstu börnin til Reykjavíkur. Það
hafa ekki verið létt spor, en amma
ræddi ekki mikið um það. Hér í
Reykjavík kynntist hún seinni manni
sínum, Jóhanni Halldórssyni, en
hann var sá eini afi sem við systkin-
in áttum. Afi vann verkamanna-
vinnu hjá fyrirtækinu Kol og salt
hf., og eflaust hefur hann oft verið
þreyttur eftir langan vinnudag, þeg-
ar við systkinin komum með foreldr-
um okkar í heimsókn. En það kom
ekki í veg fyrir að afi legðist á fjór-
ar fætur og þættist vera hestur
okkar systkina og skriði síðan með
okkur á bakinu um allt hús, á með-
an amma tók til góðgerðir. Oft tif-
uðu litlir fætur undurhratt fram hjá
uppganginum að geymsluloftinu,
þar sem við trúðum að jólasveinninn
ætti heima og betra var að styggja
hann ekki ef stutt var til jóla.
Amma og afi áttu hlýlegt heimili
í litla húsinu sínu í Heiðargerði.
Heimili þeirra bar vott um lítil ver-
aldleg efni, en var fullt af þeim
kærleik og hlýju sem ekki fæst fyr-
ir peninga. Amma var mjög fær
handavinnukona og bæði saumaði
og pijónaði, og eftir hana liggja fjöl-
margar útsaumaðar myndir, sem
hún bæði gaf öðrum og notaði sjálf
á heimili sínu. Gömlu hjónin voru
ákaflega hamingjusamt fólk, og það
var gaman að sjá til þeirra í göngu-
Langur dagur er liðinn, sól er
hnigin til viðar. Lífsgöngu góðrar
konu er lokið, göngu þar sem skipt-
ust á skin og skúrir, sorg og gleði,
mótbyr og meðvindur.
Lífsafstaða aldamótabarna mót-
aðist af þeirri skoðun að ekkert
væri sjálfgefíð og fyrir lífinu þyrfti
að hafa. Sjálfsbjargarviðleitnin
grundvallaðist á því stolti að vera
ekki öðrum háður þó oft þrengdi að.
Litið var til næsta dags með bjart-
sýni og trú á allsráðandi almættið.
Trúin þerraði tregatár og græddi
með sálarró þau sár er örlög skópu.
Með Ragnheiði Sölvadóttur er
gengin einstök kona. Á langri ferð
sýndi lífið henni bæði kaldar og
mjúkar hendur sínar.
Ung missti hún fyrri mann sinn,
Jón Árnason, í sjóslysi. Stóð hún
þá ein uppi með fimm ung börn.
Móðurumhyggjan var særð þegar
hún, ung konan, stóð frammi fyrir
því að þurfa að koma þremur barna
sinna fyrir hjá hjálpsömum ættingj-
um og vinum. En þótt hópurinn
dreifðist var móðurástin ætíð öllu
öðru sterkari, og var því andleg
nálægð hennar við börn sín mikil
þrátt fyrir veraldlega fjarlægð.
Með styrk þess er öllu ræður
stóðst Ragnheiður þau miklu áföll
er á henni dundu er hún missti þijár
dætur sínar. Þær féllu frá í blóma
lífsins með nokkurra ára millibili og
voru hjartahlýrri móður harmdauði.
Barátta Ragnheiðar fyrir því að
standa á eigin fótum kom m.a. fram
í því að dagar erfiðis og anna urðu
oft langir og lítið um hvíldir. Hún
gekk til fjölbreyttra starfa og vann
af einlægni og elju allt er henni var
falið. Hugur hennar og hjarta var
mótað af þeirri hógværð trúarinnar
sem færir mönnum kraft og þor í
lífrnu.
En Ragnheiður var einnig gleð-
innar barn ef því var að skipta. Hún
var af einlægni örlát á góðra vina
fundum. Hún reyndist þeim vel er
til hennar leituðu og göfugur mál-
svari þeirra sem minna mega sín í
henni veröld.
Með seinni manni sínum, Jóhanni
Halldórssyni, sem lést fyrir nokkr-
um árum, eignaðist Ragnheiður eina
dóttur og var milli þeirra sérlega
kært. Umhyggja þeirra í garð hvor
annarrar var einstök. Þær voru
tengdar þeim böndum er traustust
reynast í samskiptum manna.
Er syrtir að nótt til sængur er mál að ganga
sæt mun hvildin eftir vegferð stranga.
Lífsdagur er liðinn. Það er komin
nótt hjá Ragnheiði Sölvadóttur. Hjá
henni er lokið langri vegferð og
hvíldin vel þegin. Fyrir handan haf-
ið er hennar beðið. Þar mun hún
leidd til öndvegis.
Við sem eftir lifum munum minn-
ast Ragnheiðar með þakklæti.
Kynni af sönnu og hjartahreinu
samferðafólki göfga hvern mann og
efla trúa hans á sigur þess góða í
heiminum. Þannig voru kynni okkar
af ömmu minni, Ragnheiði Sölva-
dóttur.
Par þú í friðí,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Erna Björnsdóttir og fjölskylda.
Erfidrykkjur
Glæsileg kíiffi-
hlaðborð fallegir
sídiroginjög
g()ð þjÓlllLSfcL
Gpplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIÐIR
HÍTCL LOFTLEIDIR