Morgunblaðið - 02.12.1994, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 02.12.1994, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ MINNIIMGAR FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 1994 41 rennblautt hárið komandi inn úr snjóslag með krökkunum. Ég undr- aðist oft að hann skyldi ekki vera hræddur vegna eigin veikinda því að hann vissi hvað hann var veikur. Hann virtist njóta^ lífsins, svo langt sem það náði. Ég man ’éftir honum ítrekað hérna niðri með mjög slæmar blóðnasir sem voru fylgikvillar sjúkdómsins. Hann er ljóslifandi dæmi um það þegar and- inn er hafinn yfir efnið.“ „Hann var alltaf mjög elskulegur og kurteis, þegar hann kom til þess að fá að hringja.“ „Ég gerði mér í raun aldrei full- komna grein fyrir veikindum-hans og er það minnisstætt hvað mér fannst ótrúlegt að Kristján væri hjartveikur, stundum eins og það gæti verið ósatt. Hann var kraft- mikill og áberandi, ávarpaði menn með hvellum rómi, krefjandi en þó með brosglampa í stingandi augum og vipru við munn. Þegar hann varð fyrir áfalli, ósanngirni eða stríðni hrundi heim- urinn um stund. Hann sagði manni þá að hann væri hjartveikur. Þá gerði ég mér grein fyrir sjúkdómn- um, þá var eins og rifjaðist upp í erli dagsins að þarna var hetja sem átti við erfiðan sjúkdóm að stríða. Kannski gerir maður sér enn betur grein fyrir því í dag hver Kristján var. Fráfall hans er eins og áminning um hlutskipti hans, eins og áminning til okkar allra um það, hvað lífið er viðkvæmt, brot- hætt og þess vegna mikils virði. ■Ef til vill námsáfangi í lærdómnum um lífið fyrir bekkjarsystkini, skóla- félaga, kennara og alla þá sem þekktu hann.“ Blessuð sé minning Kristjáns Reynis Guðmundssonar. Starfsfólk Æfingaskóla Kennaraháskóla íslands. Vinur okkar og bekkjarfélagi úr Æfingaskólanum, Kristján Reynir, eða Krissi eins og við ávallt kölluð- um hann, var einstök persóna og drengur góður. Jákvæðni og glað- værð einkenndu Krissa og var hann alltaf til í að taka þátt í því sem gaman var að. Við minnumst hans einna helst með knöttinn undir handleggnum á leið út á Klambró í fótbolta. Hann mætti manna fyrst- ur á „opin hús“ sem haldin voru í skólanum, með borðtennisspaðann sem hann sjálfur hafði gert af svo mikilli kostgæfni í smíðum, tilbúinn í slaginn. Þar var hann í aðalhlut- verki því enginn var maður með mönnum nema spilað hefði við Krissa. En hann var harður í horn að taka, enda kappsamur mjög. Krissi var metnaðargjarn á þeim fjölmörgu sviðum sem vöktu áhuga hans og vann hann verk sín vel. Hugmyndaflug Krissa átti sér eng- an endi og smásögurnar eru okkur ógleymanlegar sem og smitandi hlátur hans sem ómar enn í hugum okkar. Skjaldbakan hans, Skjöldur, skipaði stóran sess innan bekkjar- ins. Það var ófáum sinnum sem Krissi tilkynnti okkur það að Skjöld- ur væri nú dáinn en reyndist hann þá, öllum til mikils léttis, aðeins í tímabundnum dvala. Skólaferðalög voru fastir liðir og Krissi var þar hrókur alls fagnaðar. Hann mætti þar sérlega vel útbúinn með nesti á við fimm manns og gat setið ansi lengi að snæðingi, þó kroppurinn væri í smærra lagi. Það gladdi okkur mjög að heyra að Krissi hefði komist á úrslitaleik- inn í heimsmeistarakeppninni í fót- bolta í sumar og séð átrúnaðargoð- in sín með eigin augum. Þar urðu draumar hans að veruleika. Það er skrítið að hugsa til þess að þar sem við erum aðeins á 19. aldursári sé einn okkar nú þegar farinn frá okkur. Stórt skarð hefur nú verið höggvið í bekkjarhópinn og verður það seint fyllt. Við bekkjarfélagarnir höfum ákveðið að koma saman við fyrsta tækifæri og þar mun Krissa verða sárt saknað. Við vottum fjölskyldu Kristjáns og vinum hans okkar dýpstu samúð. Bekkjarfélagar úr Æ.S.K. + Baldur Eiríks- son fæddist á Dvergsstöðum í Hrafnagilshreppi í Eyjafirði 23. des- ember 1910. Hann lést á hjúkrunar- heimilinu Seli á Akureyri 16. nóv- ember siðastliðinn. Foreldrar hans voru hjónin Sigríð- ur Arnadóttir og Eiríkur Helgason bóndi á Dvergsstöð- um. Baldur var næ- stelstur sjö systk- ina. Á lífi eru Hreiðar, Freyja, Ása og Sigríður Margrét, öll á Akureyri. Hinh 26. desember 1936 kvæntist Baldur Laufeyju Stefánsdóttur, f. 5.12. 1912, dóttur hjónanna Þóru Vil- hjálmsdóttur og Stefáns Jóns- sonar bónda á Munkaþverá í Eyjafirði. Börn þeirra eru: Vil- hjálmur Heimir, flugvirki, f. 1939, kvæntur Guðrúnu Har- BALDUR Eiríksson gerðist kaup- maður hjá ömmubróður mínum, Stefáni Jónssyni á Murikaþverá og Þóru konu hans sumarið 1934. Vel mun þeim hjónum hafa fallið við Baldur, því þau réðu hann til sin aftur sumarið eftir. Þangað leitaði og hugur hans, því hann trúlofaðist Laufeyju (Lullu), dóttur hjónanna, og var brúðkaup þeirra haldið á jólunum 1936. Éin af allra fyrstu minningum mínum er frá því brúð- kaupi. Lulla og Baldur settust að á Akureyri, þar sem Baldur fékk vinnu hjá Kaupfélagi Eyfirðinga á kaupfélagskontórnum, eins og kall- að var í þá daga. Baldur hafði stúd- entspróf, sem var ekki lítil menntun á þeirri tíð, og menn með slíkt próf upp á vasann voru nokkuð öruggir um að fá gott skrifstofustarf. Bald- ur var ekki af efnafólki kominn og kostaði því menntaskólanám sitt sjálfur með harðfylgi og dugnaði. Hann var á tuttugasta og sjötta ári, þegar hann lauk stúdentsprófi, aldsdóttur skrif- stofumanni; Stefán Eiríkur, smiður, f. 1944, sambýliskona hans er Sigríður Jóhannesdóttir verslunarmaður; Þóra Sigríður, aug- lýsingateiknari, f. 1947, gift Gunnari Baldurssyni áuglýs- ingateiknara; Ingi- gerður, húsfreyja, f. 1950, gift Sigurði G. Jósafatssyni við- skiptafræðingi, Sig- ríður, fóstra, f. 1955. Barnabörn Baldurs og Laufeyjar eru fjórtán og barna- barnabörn fjögur. Baldur lauk stúdentsprófi frá Menntaskól- anum á Akureyri 1936. Sama ár hóf hann störf á skrifstofu Kaupfélags Eyfirðinga, Akur- eyri, starfaði þar til 1981, lengst af við gjaldkerastörf. Utför Baldurs verður gerð frá Akureyrarkirkju í dag. var með þeim elstu í hópnum, en enginn eftirbátur félaga sinna í námi, enda prýðilega greindur og fjölhæfur. Sjálfsagt hefði hann kos- ið að fara í háskóla að loknu stúd- entsprófi, ef efni og aðstæður hefðu leyft, en aldrei heyrði ég hann þó minnast á, að hann hefði farið ein- hvers á mis í þeim efnum, enda mjög fjarri eðli hans að tala um slíkt. Heimili Baldurs og Lullu á Akur- eyri varð fljótlega helsti viðkomu- staður ættingjanna úr sveitinni. Þótt íbúðin væri ekki stór og þrengslin yrðu meiri eftir því sem börnunum fjölgaði, var alltaf nóg pláss fyrir dvalargesti um lengri eða skemmri tíma, og það voru ekki einungis ættingjar þeirra beggja sem nutu þeirrar gestrisni, heldur ýmsir aðrir úr öllum áttum, og mátti segja að heimilið væri stund- um eins og gistihús, þar sem öllum var veitt af mikilli rausn, en reikn- ingurinn gleymdist. Ég veit að margir eiga góðar minningar frá heimili Baldurs og Lullu, en þau bjuggu fyrst í Helgamagrastræti, síðan um langt skeið í Skipagötu 6. Heimilið var hlýlegt og notalegt, mikið af bókum í hillum, en á veggj- unum myndir sem Baldur hafði málað í tómstundum sínum. Öllum leið vel í návist hjónanna sem voru einkar samhent, þótt ólík væru um margt, Lulla kát og skrafhreifin, Baldur hæglátur og fremur hlé- drægur, talaði lágum rómi, en var hýrlegur til augnanna og kímnin ekki langt undan. Honum var margt til lista lagt, og þótt vinnudagurinn væri oft langur, gat Baldur sinnt ýmsum hugðarefnum sínum, þegar hann kom heim á kvöldin. Hann átti sér lítið skot, sem stundum var í svefnherberginu, stundum í stof- unni, þar sem hann sat og málaði myndir, án þess að kippa sér upp við það þó börnin væru að leik í kringum hann. Lítilsháttar tilsögn hafði hann fengið í teikningu, en var að mestu sjálfmenntaður og málaði myndir sínar af innri þörf. Það voru einkum myndir af lands- lagi og af gömlum bæjum, en einn- ig mannamyndir. Tvær slíkar eru mér ekki hvað síst minnisstæðar: á annarri var vesturíslenska skáldið Káinn, á hinni Símon Dalaskáld. Við gerð þeirra studdist Baldur við gamlar ljósmyndir og náði, að mín- um dómi, einhverri dýpt í svip þess- ara löngu liðinna alþýðuskálda, enda var Baldur sjálfur skáldmælt- ur og hefur eflaust fundið til and- legs skyldleika við fyrrnefnd al- þýðuskáld. Líkt og Káinn orti Bald- ur einkum gamanvísur og kvæði í léttum dúr. Birtist kveðskapur hans oft í blöðum og tímaritum, oftast undir dulnefninu Dvergur, og urðu sumar vísurnar landfleygar, en 1981 kom út ljóðabók hans Dverg- mál. Oft var Baldur fenginn til að semja gamanbragi og leikþætti til að flytja á skemmtunum á Akur- eyri og víðar. Hygg ég að hann hafi sjaldan neitað, þótt beðið væri um slíkt með litlum fyrirvara og lítið um greiðslur rætt. Greiðasemin var honum í blóð borin og nutu þess margir á ýmsan hátt, þar á meðal ég og fjölskylda mín. Ein- hvern tíma á unglingsárum mínum hafði ég orð á því við Baldur, að mig langaði til að reyna að mála með olíulitum. Þá var ekkert sjálf- sagðara en að ég fengi að setjast í skotið hans og nota liti hans og pensla. Með Baldri Eiríkssyni er genginn hæfileikamaður sem lét lítið yfir sér, en hlaut þó að vekja athygli samborgara sinna sem vildu fá að njóta þess sem hann gat miðlað öðrum með kímnigáfu sinni og list- fengi. Við ættingjar Lullu minn- umst hans með virðingu og þakk- læti fyrir liðna tíð og sendum henni og börnunum einlægar samúðar- kveðjur. Kristin Jónsdóttir. Minningar okkar um afa á Akur- eyri eru allar einstaklega ljúfar og góðar. Það er margs að minnast og margt að þakka frá samveru- stundum okkar hjá afa og ömmu á Akureyri og heimsóknum þeirra suður til okkar. Þau eru ófá sporin sem afi gekk með okkur lítil í fang- inu, og þegar eitt stækkaði og fór að síga í, kom annað yngra í stað- inn. Þolinmóður og kíminn á svip umbar hann lætin í okkur, en ólund og óþekkt sýndum við afa aldrei, það var ekki hægt. Afi var alltaf svo góður og rólegur, sat mikið og las í bókunum sínum eða sat við skrifborðið sitt og grúskaði í ætt- fræði og afi tók því ekkert illa þó hann væri ónáðaður. Hann opnaði gjarnan skrifborðsskúffuna og tók upp súkkulaði, sem hann átti alltaf þar og gaf okkur. Já, afi las mikið og okkur þótti hann fróður. Hann hafði áhuga á svo mörgu og kunni svör við ólíkleg- ustu spurningum. Afi var listrænn í sér. Hann málaði og skar út og var gott skáld. Við viljum þakka afa allar vísurnar og kvæðin, sem hann orti og sendi okkur, það eru dýrgripir sem við munum geyma vel. Síðustu árin var afi ekki heill heilsu. Veikindin drógu smátt og smátt úr andlegu og líkamlegu þreki hans. Hann dvaldi á Seli, þar sem vel var um hann hugsað og þangað heimsótti amma hann eins oft og hún gat. Hógværðin og ljúf- mennskan fylgdu honum alla tið og þannig munum við minnast hans. Elsku ömmú vottum við samúð okkar í sorg hennar, en við vitum að allar góðu minningarnar um afa eru besta huggun hennar. Barnabörn. BALDUR EIRÍKSSON t Elskuleg móðir okkar og systir, VALGERÐUR JÓNSDÓTTIR, lést á heimili systur sinnar í Hveragerði 26. nóvember. Jarðarförin fer fram frá Kotströnd laug- ardaginn 3. desember kl. 13.00. Synir og systkini hinnar látnu. t Útför mannsins míns, föður okkar, tengaföður og afa, RÖGNVALDAR ÓLAFSSONAR, Naustabúð 9, Hellissandi, fer fram frá Ingjaldshólskirkju laugardaginn 3. desember kl. 14.00. Jarðsett verður frá Brimilsvallakirkju. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minn- ast hins látna, er bent á Hjartavernd. Bílferð verður frá BSI kl. 10.00. Jóna Ágústsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. t HERTHA W. GUÐMUNDSSON, ísólfsskála, Grindavik, verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 3. desember kl. 14.00. Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna, Eyrún Jónsdóttir, Stefán Stefánsson, Agnes Jónsdóttir, Jón Ólafsson. t Ástkœr móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, FANNÝ GUÐJÓNSDÓTTIR frá Oddsstöðum, Vestmannaeyjum, verður jarðsungin frá Landakirkju laug- ardaginn 3. desember kl. 14.00. Guðjón Pálsson, Brynja Björnsdóttir, Eyjólfur Pálsson, Ásta Ólafsdóttir, Jón Pálsson, Guðlaug Pálsdóttir, Már Lárusson, Ásta Pálsdóttir, Brynjar Franzson, Erla Pálsdóttir, Tómas Pálsson, Sigurrós Ingólfsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, HILDIGUNNI MAGNÚSDÓTTUR, Vfðilundi 24, Akureyri. Ragnheiður Garðarsdóttir, Helga Garðarsdóttir, Jóhannes Óli Garðarsson, Brynhildur Garðarsdóttir, Magnús Garðarsson, Gerður Garðarsdóttir, Þráinn Karlsson, Ásta Þorsteinsdóttir, Þórður Jón Guðlaugsson, Barbara M. Geirsdóttir, Smári P. Aðalsteinsson og aðrir aðstandendur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.