Morgunblaðið - 14.01.1995, Side 40

40 LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Tommi og Jenni
Ljóska
Ferdinand
ara en tómur þétt uppað geturðu
póstkassi. heyrt öldunið.
BREF
TEL BLAÐSINS
Kringlan 1 103Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Málefni Austur-
bæjarskóla
Það sem snýr að yf irvöldum
Frá Eiríki Brynjólfssyni:
ÞAÐ ÞARF varla að segja lesendum
frá því að Austurbæjarskóli hefur
oft verið í fréttum í vetur. Þaðan
af síður þarf að minna á að fréttirn-
ar hafa ekki verið af ánægjulegu
tilefni. Þvert á móti. Atburðirnir sem
sagt hefur verið frá hafa verið bæði
kennurum og nemendum til tjóns.
Ég ætla ekki að fjalla um atburð-
ina sjálfa né heldur rás viðburða
síðustu ár enda er hún mér að mörgu
leyti lokuð bók. Það virðist á hinn
bóginn alveg Ijóst að vandamál hafa
hrannast upp þar til í vetur að í
algert óefni var komið.
En hver á að hafa eftirlit með
skólahaldi og sjá til þess að leið-
rétta mál sem fara úrskeiðis? Mér
finnst full ástæða til að víkja aðeins
að yfirvöldum menntamála og hlut
þeirra að þessu máli.
Nokkur dæmi
Haft hefur verið eftir fræðslu-
stjóranum í Reykjavík að hann hafi
ekkert getað gert vegna þess að
hann hafi engar skriflegar kvartan-
ir fengið. Þetta er rangt. Hann hef-
ur fengið í hendur skriflega kvörtun
frá foreldraráði skólans, auk munn-
legra kvartana frá kennurum og
foreldrum. Fyrir utan þau ósköp að
fræðslustjóri sem veit af ófremdará-
standi í einhveijum skóla á að mínu
mati að rannsaka málið en ekki að
bíða eftir skriflegri kæru.
Þá var haft eftir fræðslustjóran-
um í Reykjavík að hann gæti ekki
vikið skólastjóra frá um stundarsak-
ir nema fá tilmæli frá kennarafundi
skólans. Þetta er rangt. Fræðslu-
stjórinn þurfti ekki slík tilmæli. Mér
flýgur í hug að hann hafi farið fram
á þau til að hafa eitthvað að fela
sig bakvið. Hann þurfti einungis að
veita áminningu fyrst. Það virðist
vera skilyrðið sem lög setja.
Menntamálaráðherra hefur ógilt
tilskipun fræðslustjóra um brott-
vikningu skólastjórans og veitt hon-
um veikindafrí. Hvorttveggja gerir
hann í samræmi við lög og reglur
skilst mér og ætla ekki að deila um
það.
En hvað svo? Aðstoðarskólastjór-
inn er settur skólastjóri á meðan.
Fínt. Honum ér vel treystandi fyrir
því starfi en hver á að gegna starfi
aðstoðarskóiastjóra á meðan? Svarið
er: enginn! Einn maður að sinna
tveggja manna starfi um óákveðinn
tíma og það í skóla þar sem mál
þarfnast skjótrar og farsællar úr-
lausnar. Þetta er lausn menntamála-
ráðherra.
Hvílík lausn!
Eitt af því sem ráðherra getur
gert til að leiðrétta mistökin er að
láta kennara skóians velja einn úr
sínum hópi til að gegna stöðu að-
stoðarskólastjóra um stundarsakir.
Það er góð lausn enda er þar fullt
af hæfu fólki.
Yfirvöld hafa margbrugðist
Sannleikurinn er sá að fræðsluyf-
irvöld hafá margbrugðist í þessu
máli. Þau hafa látið það viðgangast
með aðgerðaleysi að vandamálin
hafa undið upp á sig og hlaupið í
þann óleysanlega hnút sem þau
voru komin í. Þau hafa verið gjör-
samlega ófær um að sinna eftirlits-
hlutverki sinu. Þau hafa verið van-
megnug að leiðrétta það sem aflaga
hefur farið. Af síðustu fréttum verð-
ur ekki annað séð en að yfirvöld
ætli að halda áfram á þessari sömu
braut klúðurs og ábyrgðarleysis.
' EIRÍKUR BRYNJÓLFSSON,
kennari við Austurbæjarskóla,
Hagamel 24, Reykjavík.
Allt er nú klám!
Frá Ómari Ragnarssyni:
UNDANFARIN misseri hef ég ver-
ið í hópi þúsunda ánægðra áheyr-
enda, sem flykkst hafa á skemmt-
anir karlakórsins Heimis í Skaga-
firði og notið þess í troðfullum sam-
komusölum, bæði sunnan og norðan
fjalla, að hiýða á fagran söng og
góðan kveðskap kórfélaga, sem
endurspeglaði skagfirska lífsgleði,
listfengi, rómantík og ást á landi
og þjóð. Ekki varð ég þess var að
nokkur viðstaddra hneykslaðist yfir
græskulausu vísnagamni, m.a. um
hesta og knapa, sem kórfélagar
fluttu á þessum skemmtunum í
bland við sönginn, og í þættinum
„Syngjandi bændur“ á Stöð tvö var
reynt að skiia þessu á skjáinn. Það
kemur mér því á óvart að sómakonu
á Akureyri virðist hafa mislíkað svo
stórlega að hún getur í tilskrifi í
blöðum ekki einu sinni farið rétt
með nafn þáttarins. Sorafengið orð-
bragð i pistli hennar er varla haf-
andi eftir: „klámkjaftar“, „karl-
rembur".......ausa yfir landslýð
ógeðslegum vísum“, „klámvísur",
„óþverri", o.s.frv. Nú er það svo
að hægt er að snúa flestu því, sem
fyrir eyru ber, upp í klám, sé hugs-
unarháttur þess, sem hlustar, klám-
fenginn. Meira að segja nöfn okkar
geta orðið að klámi ef menn vilja
endilega leggja annarlega merk-
ingu í þau og í ljósi þess þori ég
varla að nefna nafn hinnar gagn-
rýnu konu. Hún var heppin að heita
ekki Guðríður. Hugsanlega gætum
við þó orðið sammála um hin fleygu
orð sem hinn virti prófessor, Jónat-
an Þórmundsson, sagði þegar hann
var spurður í sjónvarpi hvað væri
klám og svaraði: „Það er bæði loðið
°g teygjanlegt.“ Mín góða Sigríður,
slappaðu nú aðeins af. Við lifum á
íslandi á því herrans ári 1995, og
á flestum öðrum stöðum átti ég von
á því að fólk fyndi hættulegan
óþverra en í vinsælli dagskrá karla-
kórsins Heimis. Mér þykir leitt ef
þessi þáttur, sem ég bar ábyrgð á,
hefur haft þessi áhrif á þig. Það
var erfitt að sjá það fyrir.
í mestu vinsemd.
ÓMAR RAGNARSSON.