Morgunblaðið - 25.03.1995, Qupperneq 50

,50 LAUGARDAGUR 25. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
RAGNHILDUR ASTA
G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Ragnhildur
Ásta Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Lambhaga í
Vestmannaeyjum
30. ágúst 1911. Hún
lést á öldrunar-
heimilinu Víðihlíð í
Grindavík 17. mars
síðastliðinn á át-
tugasta og fjórða
aldursári. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Sigríður
Sigurðardóttir frá
Kúfhól A-Landeyj-
um og Guðmundur
Guðmundsson sjómaður frá
Seli í A-Landeyjum. Ragnhild-
ur missir föður sinn 1912 og
er aðeins ársgömul tekin í fóst-
ur til föðursystur sinnar
Ástríðar Guðmundsdóttur og
manns hennar Ólafs Jónssonar
bónda í Götu í Hvolhreppi og
ólst hún þar upp. Ragnhildur
stundaði nám í Kvennaskólan-
um 1929-1930 og var nokkra
vetur í vist á árunum 1930-
1940. Hún útskrifaðist ljós-
móðir frá LMSÍ árið 1941 og
starfaði sem yós-
móðir í Hvolhreppi
og A-Landeyjum
1941-1981. Hinn
27. maí 1944 giftist
Ragnhildur Jóni
Guðnasyni (f. 23.2.
1918, d. 10.9. 1991)
búfræðingi og hófu
þau búskap í Götu
í Hvolhreppi árið
1944. Börn þeirra
eru: 1) Ástríður,
gift Guðmundi
Snorra Guðmunds-
syni og eiga þau
fimm börn. 2)
Bjarghildur, gift Helga Ein-
arssyni og eiga þau fjögur
börn og þijú barnabörn. 3)
Ásgeir Vöggur (d. 26.4. 1961).
4) Guðni Vignir, kvæntur Þór-
unni Birnu Björgvinsdóttur og
eiga þau þijú börn en Guðni á
son frá fyrri sambúð. Einnig
ólst upp hjá þeim dóttursonur-
inn Ómar Jón.
Útför Ragnhildar fer fram
frá Stórólfshvolskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.00.
ELSKU amma okkar í sveitinni er
nú farin frá okkur. Margar góðar
minningar koma upp í hugann við
svona tímamót. Það var alltaf mik-
il tilhlökkun að komast í sveitina
til ömmu og afa og dveljast þar
sumarlangt. Þetta var þroskandi og
lærdómsríkur tími. í sveitinni byij-
uðum við á að vera kúarektor og
svo hækkuðum við í tign eftir því
sem okkur óx fiskur um hrygg.
Gaman var að hjálpa við sauðburð-
inn og mikil töm því æmar voru
margar. Ef burðurinn gekk illa kom
amma ánum til hjálpar og leysti
það vel að hendi enda ljósmóðir til
margra ára. Rúningar, smölun á
fjall og heyskapur voru einnig
minnisstæðir timar. Amma og afi
áttu góða hesta og var oft brugðið
sér á bak þegar timi gafst. Við
höfðum gaman af að hjálpa henni
við mjaltirnar og þegar við eltumst
leystum við hana af hólmi á sumrin
sem var henni kærkomið frí.
Það var oft margt um manninn
í Götu og alltaf var borið fram
veisluborð. Sérstaklega minnumst
við brúnkökunnar sem henni var
einni lagið að baka. Ömmu var
margt til lista lagt og var sauma-
skapur eitt af því. Hún var góð
saumakona og á fyrstu búskaparár-
um sínum saumaði hún fyrir aðra
samhliða ljósmóðurstarfinu. Það er
eins og saumaskapur sé í blóðinu
því nöfnur hennar eru einnig lagnar
við saumaskap.
Amma var ljósmóðir í Hvolhreppi
og A-Landeyjum og um tíma í
Fljótshlíð. Oft þurfti hún þá að fara
á bæi hvort sem var á nóttu eða
degi í stormi eða blíðu. Hún var
lánsöm í starfí og þau böm sem
hún hefur tekið á móti skipta tug-
um. Amma var fyrsta manneskjan
sem við augum litum því hún tók
á móti okkur öllum systkinunum,
því síðasta þegar hún var á sjötug-
asta aldursári. Af þrettán barna-
börnum tók hún á móti átta.
Amma hafði yndi af því að ferð-
ast. Fór hún í nokkur ferðalög með
dætram sínum og fjölskyldum
þeirra. Ferðin norður á land er okk-
ur sérstaklega minnisstæð. Amma
lék á als oddi eins og endranær,
svo ung í anda og létt á fæti. Við
mupum ekki eftir henni öðravísi.
Áramótin vora einnig minnis-
stæður tími en það var árlegur svið-
burður að fjölskyldurnar komu sam-
an í Götu. Þá var eins og lífið í
Götu væri eitt lítið samfélag með
sér áramótabrennu og einka flug-
eldasýningu.
Elsku besta amma, hjartans
þakkir fyrir allar samverastundim-
ar sem við áttum hjá þér í sveit-
inni. Við munum alltaf búa að þeirri
hjartahlýju sem þú gafst okkur.
Blessuð sé minning ömmu.
Ragnhildur, Ómar, Siguijón,
Hilmar og Pálmar.
í dag kveð ég í hinsta sinn elsku-
lega ömmu mína Ragnhildi Ástu
Guðmundsdóttur eða Oddu eins og
hún var oftast kölluð. í hugann
streyma margar ljúfar minningar
sem gott er að ylja sér við. Þegar
ég fer að hugsa um hinar góðu
stundir sem ég fékk að njóta í ná-
vist hennar fyllist ég jafnframt
söknuði.
Amma var glaðlynd og létt í lund,
sífellt að gera að gamni sínu og
það dró bamabömin að henni. Þó
að veikindi hafi sett strik í reikning-
inn hin síðari ár var alltaf stutt í
brosið og hláturinn. Þannig mynd
vil ég hafa í huga þegar ég minnist
hennar.
Þau vora ófá sumrin sem ég fékk
að aðstoða hana og afa heitinn við
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýju við
andlát og útför móður, tengdamóður
og ömmu okkar,
Dcnníiíi i
FRIÐBJARIMARDÓTTUR,
AAalgötu 5,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkra-
húss Suðurnesja.
Sigurður Jónsson,
Ragnar F. Jónsson, Maria Einarsdóttir,
Guðný Jónsdóttir Thordersen,
Ólafur Á. Jónsson, Emma Hanna Einarsdóttir,
Sólveig Jónsdóttir, Árni Júli'usson,
Erna Jónsdóttir, Kristján Valtýsson,
Gunnar Jónsson, Þórey Eyþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MIIMNINGAR
sveitastörfin. Alltaf tók hún á móti
mér með bros á vör, hlátri og létt-
leika. Þannig mun ég halda minn-
ingu hennar á loft.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Nú þegar ég kveð ömmu langar
mig að votta mömmu, Ástu og
Guðna mína dýpstu samúð. Guð
styrki ykkur.
Jón Ásgeir Helgason.
Mig langar að hitta langömmu
aftur, sagði dóttir mín eftir að ég
sagði henni frá andláti ömmu. Það
langar mig líka og söknuðurinn er
sár. Fallegar minningar um ömmu
munu lifa í huga mér.
Endurminningar um mörg yndis-
leg sumur í sveitinni hjá ömmu og
afa koma upp í hugann. Á vorin
var tilhlökkunin mikil, um leið og
skóla lauk lá leiðin austur í Götu.
Þar tók amma blíðlega á móti okk-
ur með opinn faðminn. Hún var
einstaklega blíð og glaðleg kona og
það var falleg útgeislun frá henni.
Ég bar alltaf sérstaka virðingu fyr-
ir ömmu. Ég minnist þess hversu
stolt ég var þegar amma kallaði
mig kaupakonuna sína fyrsta sum-
arið mitt í sveitinni. Ég hafði gam-
an af því að aðstoða ömmu og það
var vel launað með blíðlegu brosi
sem yljaði um hjartarætur.
Þegar frí gafst frá bústörfum var
oft setið við eldhúsborðið og spjallað
saman. Það var gaman og fróðlegt
að tala við ömmu og oftar en ekki
slegið á létta strengi. Skemmtileg-
ast þótti mér að heyra sögur frá því
í gamla daga, sögur af ömmu þeg-
ar hún var ung stúlka í Kvennaskól-
anum í Reykjavík og síðar í Ljós-
mæðraskóla Islands. Amma sagði
mér frá ljósmæðrastarfinu og því
þegar hún tók á móti mér og öðram
bamabömum sínum í Götu.
Minningar um yndislegar sam-
verastundir með ömmu era eitt af
því dýrmætasta sem ég á.
Ragnhildur Helgadóttir.
EYÞÓR EINARSSON
+ Eyþór Einars-
son fæddist í
Hjarðarhaga í Að-
aldal 19. apríl 1964.
Hann lést á Húsavík
17. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Fríða Eydís
Krisljánsdóttir, f.
2. júlí 1936, og Ein-
ar Jónsson, f. 24.
nóvember 1927.
Þau eru búsett að
Hjarðarhaga í Að-
aldal. Systkini Ey-
þórs voru: Kristján,
f. 11. maí 1954,
kona hans er Bryndís Marías-
dóttir, börn þeirra eru Amdís,
Ármann og Rut; Jón, f. 24. júlí
1957, kona hans er Guðný Bára
Magnúsdóttir, böm þeirra em
íris, Einar og Alma; Kristín
Hrönn, f. 8. desember 1965,
dætur hennar eru Guðlaug
Eydís og Aldís Sif. Eyþór
dvaldist í foreldrahúsum og
var um tíma vistmaður á Sól-
borg á Akureyri. Síðastliðið
haust flutti hann í nýtt sam-
býli á Húsavík. Útför hans
verður gerð frá Neskirkju í
Aðaldal í dag.
ÞEGAR pabbi hringdi í mig síðast-
liðinn föstudag, til að segja mér frá
því að þú hefðir sofnað að eilífu
þá um morguninn, þyrmdi yfír mig.
Af hveiju núna, þegar þú varst
aftur kominn í nábýli við mömmu
þína, pabba og Badda þinn? En
kannski kemur rétti tíminn aldrei.
Ég fór að hugsa um allar stundim-
ar okkar saman, um þær Móra,
Goltu og hænumar sem vora í sér-
stöku uppáhaldi hjá þér.
Þú tókst ekki öllum, sumt fólk
vildir þú ekki tala við og svaraðir
ekki, þegar þér fannst asnalega
spurt. Stundum skoðuðum við
myndir saman og þú vissir alltaf
hver var hver. Manstu þegar ég
píndi í þig Vilkósúpunni, vakti þig
á morgnana með því að lyfta öðra
augnlokinu á þér sem
þú síðan nokkram
áram seinna gerðir við
mig í leik. Það rifjast
fleiri og fleiri minning-
ar upp í huga mér.
Fyrsta minningin er
þegar Jónsi var að elta
þig um alla móa og þú
tókst Gumma bróður
upp á höfðinu. Þú
sagðir líka oft þegar
pabbi minn kom:
„Þarna kemur Simmi á
sítrónunni.“ Svo sættir
þú færis og læstir þig
inni í bílnum. Það var
mjög vinsælt, svo stóð fólk, rólegt
til að byija með, en það gat kámað
gamanið þegar þú bara sast inni í
bflnum og neitaðir að opna. Eða
kókdrykkjan. Það varð að vera kók
í stórri flösku, „með gati“, og ekki
nóg með það, heldur varð að vera
„rétt gat“ á botninum líka. Þú gast
haldið á sömu flöskunni allan dag-
inn og svo allt í einu þambað í botn.
Pylsurnar vora líka í sérflokki.
Baddi sauð og sauð pylsur, því að
þær vora sko ekki verstar hjá
Badda. Það var viss passi að fara
til hans þegar þú komst heim. Hann
var þér alltaf svo einstaklega góð-
ur. Lánaði þér tug af skrúfjámum
til að hafa undir koddanum, öllum
til hrellingar, lék við þig, gaf sér
góðan tíma til að tala við þig og svo
í seinni tíma gastu farið í heita
pottinn til hans, sem var sko ekk-
ert slor.
Þegar þú komst í heimsóknir til
okkar, þá þurftirðu fyrst að labba
einn hring um allt, áður en þú sett-
ist og fékkst þér kaffi þjá Úllu.
Mamma þín og pabbi vora óþreyt-
andi að taka þig heim þegar þú
varst á Sólborg. Nú ertu farinn til
Jónsa afa og beggja ammanna,
vonandi hleypurðu þar um móana
og leitar að hreiðram og líður vel.
Mömmu þinni, pabba, Badda og
öllum hinum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Takk fyrir allt.
Sigrún Fanney.
GUÐMUNDUR
* +
JOHANNES HALLDORSSON
+ Guðmundur Jó-
hannes Hall-
dórsson á Þinghóli
í Tálknafirði fædd-
ist 8. júlí 1901.
Hann lést á Sól-
vangi í Hafnarfirði
19. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Halldór Ólaf-
ur Einarsson, f.
15.11. 1874, d. 9.5.
1924j og Magnfríð-
ur Ivarsdóttir, f.
25.11. 1875, d. 13.1.
1958.
Alls voru systkini
Guðmundar níu og eru fimm
þeirra á lífi: Jónína Bergþóra,
f. 1903, d. 1903; ívar Rósin-
krans, f. 1904, d. 1978; Bjarni
Trausti, f. 1906, d. 1975, Guð-
LÁTINN er á nítugasta og fjórða
aldursári afabróðir minn, Guð-
mundur Jóhannes Halldórsson, eða
Jói frá Gröf eins og hann var yfir-
leitt kallaður af kunnugum. Hann
var elstur í stóram systkinahópi,
sem fæddur var og uppalinn á
Móbergi á Rauðasandi. Hann bjó
fram á miðjan aldur í nokkurs kon-
ar félagsbúi með móður sinni og
bróður á jörðunum Króki og Gröf
á Rauðasandi. Þær era nú báðar
komnar í eyði fyrir allnokkru og
flest hús þar horfin af yfirborði jarð-
ar. Bræðurnir brugðu búi árið 1955
þegar móðir þeirra gat ekki lengur
haldið heimili með þeim vegna
þverrandi heilsu.
rún, f. 1908; Ingi-
mundur Benjamín,
f. 1910; Sigurður
Breiðfjörð, f. 1913;
Sigríður, f. 1915,
dáin 1977; Halldór
Kristinn, f. 1918; og
Ólafur Halldór, f.
1921.
Hinn 24. nóvem-
ber 1958 kvæntist
Guðmundur Jó-
hannes Guðríði
Helgadóttur, f.
20.2. 1915, d. 12.10.
1991, frá Fróðhús-
um í Borgarfirði.
Þau voru barnlaus.
Útför Guðmundar verður
gerð frá Sauðlauksdalskirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.00.
Upp úr því fluttist Jói til Reykja-
víkur, þar sem hann bjó ætíð síðan.
Hann vann þar lengst af sem verka-
maður, að mestu hjá Eimskipafélagi
Islands. Hans mætti sinni miklu
gæfu í lífínu árið 1958, þegar hann
kvæntist Guðríði Helgadóttur, ætt-
aðri úr Borgarfirðinum. þau héldu
saman fallegt og hlýlegt heimili
meðan aldur og heilsa leyfði. Guð-
ríður lést árið 1991, eftir að hafa
stutt og styrkt Jóa áram saman
eftir því sem ellin færðist yfir hann,
sem meðal annars svipti hann'
heyminni. Eftir lát hennar hefur
Jói dvalið á Sólvangi í Hafnarfirði.
Ég kynntist Jóa ekki fyrr en á
efri áram hans, enda aldursmunur
töluverður. Hann kom þá ætíð
ásamt konu sinni í heimsókn vestur
á Rauðasand á sumrin og vitjaði
þá æskustöðva sinna og heilsaði upp
á vini og kunningja.
Þau fóru yfírleitt gangandi milli
bæja í sumarheimsóknum sínum
vestur á Sandi. Jói stikaði á undan,
stór og skrefdijúgur, eins og hann
gæti varla ráðið við sig af eftirvænt-
ingu að sjá kunnuglegan stein,
brekku eða læk sem vöktu upp
ótaldar endurminningar. Nokkram
skrefum á eftir gekk síðan Gudda,
lægri og skrefsmærri, en hafði þó
ætíð við bónda sínum. í þessum
heimsóknum var ætíð tekinn góður
tími til að ræða málin. Jói rifjaði
þá upp gamlar stundir og skemmti-
légar minningar, gjarna kryddaðar
með vísukorni sem oftast var hans
eigið. Gudda var þá oft eins og
uppflettirit fýrir bónda sinn, þegar
hann rak í vörðumar.
Jói var glaðsinna og mikill sel-
skapsmaður og laundijúgur yfír því
sem honum þótti hann hafa vel
gert. Hér á árum áður lék hann
gjama fyrir dansi á harmoniku í
iitla ungmennafélagshúsinu á
Rauðasandi sem ungmennafélagið
Von reisti á fyrri hluta aldarinnar.
Hann var vel hagmæltur og stund-
aði vísnasöfnun af mikilli natni á
efri áram sínum. Hann er einn
þeirra aldamótamanna sem mundu
tímana tvenna og mættu miklum
breytingum á ævinni. Með þeim
hverfur mikill fróðleikur og þekking
á lífi fyrri kynslóða. Blessuð sé
minning þeirra hjóna.
Gunnlaugur Júlíusson.