Morgunblaðið - 03.05.1995, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
MIÐVIKUDAGUR 3. MAÍ1995 43
GUÐJÓN
MAGNÚSSON
+ Guðjón Magnús-
son fæddist á
Orrrustustöðum á
Síðu í Vestur-
Skaftafellssýslu 26.
mars 1924. Hann
lést á Landspítalan-
um 25. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Katrín S.
Pálsdóttir og Magn-
ús J. Sigurðsson,
sem bæði eru látin.
Eftirlifandi eigin-
kona hans er As-
laug Sigurðardóttir
og eignuðust þau
tíu börn. Útför Guðjóns fer
fram frá Kópavogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
MIG LANGAR að minnast föður
míns sem lést í síðustu viku.
Þær hugsanir og tilfinningar sem
mest koma upp í huga minn núna,
þegar hann er allur, er þegar ég
var lítill drengur og tvær síðustu
vikurnar sem hann lifði, því þá varð
mér ljós þýðing orðtaksins, „enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur“. Pabbi var heima á Orrustu-
stöðum við sveitastörf fram til
1947, hann starfaði í nærliggjandi
sveitum þar til hann flutti til
Reykjavíkur árið 1951. Alla sína
starfsævi vann hann sem bílstjóri
hjá SÍS, lengst hjá Osta- og Smjör-
sölunni 25 ár. Hann lét af störfum
1991, en þá var heilsan farin að
gefa sig.
8. janúar 1955 giftist pabbi
mömmu minni Áslaugu Sigurðar-
dóttur og hafa þau haldið saman í
40 ár í gegnum sætt og súrt. Sam-
an eignuðust þau tíu börn sem eru
Elli, Sigga, Kalli, Bára, Jóna, Ósk-
ar, Siggi, Kata, Sigrún og Gulla.
Frá 1960 hafa þau búið í Kópavog-
inum en þar byggði pabbi hús með
Einari bróður sínum að Laufbrekku
27 og hafa þau búið þar síðan.
Pabbi var ekki margorður um
sína hagi daglega og átti oft erfitt
með að tjá hugsanir sínar og tilfinn-
ingar en síðustu dagana sem hann
lifði talaði hann mikið bæði um
fortíð og nútíð, um mömmu, börn
sín, og barnabörnin en þau voru
honum sérstaklega hugstæð síðustu
árin. Einnig er mér minnisstætt
þegar hann kom í sveitina sína, þá
opnuðust gáttir sem að öðru jöfnu
voru lokaðar, því þar leið honum
vel, þá fór hann að segja frá sveit-
inni og fólki sem hann þekkti þegar
hann var ungur, veiðiskap og fleiru
sem tengdist sveitinni.
Sjálfur er ég mjög hrifinn af
sveitinni hans og fæðingarstað,
Orrustustöðum í jaðri Eldhraunsins.
Þar er svart og úfið hraunið, með
öllum sínum kynjamyndum í rökkr-
inu og víðáttu Brunasandsins fram-
undan bænum, jöklar og fjöll í hill-
1 ingum. í minningunni hjá mér er
I alltaf sól og hægur andvari á Orr-
I ustustöðum, og þar er lítill tijáreit-
ur með nokkrum birkitijám sem
amma plantaði á sínum tíma, núna
þegar pabbi er farinn yfir móðuna
miklu þá minnist ég þessara tijáa
mjög sterkt, því að þegar að pabbi
dó, rétt fyrir kl. 14. þriðjudaginn
25. apríl, þá hljómaði í útvarpinu á
borðinu við hliðina á honum lagið:
i Blærinn í laufi hvíslandi hljótt,
hörpuna stillir um vorljósa nótt.
Niðar við strðnd af haföldum hreim,
1 hlæjandi stjörnuskrúð sindrar um geim.
Þrösturinn kvakar kvöldhljóðin sín,
kliðurinn berst inn um gluggann til mín.
Fögur er nóttin hljóðlát og hlý,
heilög sú stund er við mætumst á ný.
Ekki veit ég hvort það er tilviljun
eða ekki, en þetta var eitt af uppá-
haldslögum pabba og mér finnst
« þessi texti lýsa vel sveitinni hans
og hvernig hann upplifði hana og
' einnig hvernig ég upplifði hana,
I síðustu dagana talaði hann um að
fara austur í sumar. Kannski voru
þarna einhver æðri
máttarvöld að stilla
saman strengi. Það veit
enginn, en það er gott
að trúa því sem er fal-
legt. Á meðan þetta lag
hljómaði dó pabbi.
Mamma og flest systk-
ini mín voru hjá hon-
um, og það er stund
sem aldrei mun líða úr
minni. Fljótlega eftir
að pabbi var lagður inn
á Landspítalann rétt
fyrir páska var hann
greindur með lungna-
krabbamein og við
vissum þá að kallið gæti komið
hvenær sem var. En þessa daga sem
hann lá á spítalanum, fannst mér
hann vera svo ótrúlega hress, já-
kvæður og þakklátur fyrir allt sem
að gert var fyrir hann, mamma var
hjá honum á spítalanum alla daga
og nætur síðustu dagana, og fann
ég greinilega að það var honum
mikill styrkur og einnig gladdist
hann þegar að við krakkarnir vorum
hjá honum, þó held ég að ekkert
hafi gefið honum meira en þegar
að barnabörnin komu í heimsókn.
Pabbi var mikið með hugann fyrir
austan og mínar hugrenningar
núna eftir að hann er dáinn tengj-
ast því mikið þegar pabbi og
mamma fóru með okkur systkinin
austur að Orrustustöðum þar sem
tjaldað var.
Núna þegar þú ert dáinn hefur
mig verið að dreyma þig, það eru
góðir draumar, í dag veit ég líka
að þú varst mér kærari en ég gerði
mér grein fyrir.
Það er tvennt sem er öruggt í
lífi hvers manns, það er að maður
fæðist og maður deyr en við vitum
ekki hvenær. Ég veit að sú stund
kemur að við mætumst á ný,
kannski verður það á morgun,
kannski eftir 60 ár, það veit enginn
nema Guð einn.
Guð blessi þig og friður sé með
þér.
Kærar kveðjur, sonur þinn
Karl.
Það eru tæplega tuttugu ár síðan
ég sá Guðjón fyrst. Elsta dóttir
hans hafði verið á húsmæðraskóla,
eins og það hét þá, og kynnst ungu
stúdentsefni. Um vorið, eftir að
skólum var slitið og dóttirin flutt
heim aftur, langaði stúdentsefnið
að heimsækja unnustu sína. Það
var í þessari heimsókn í Laufbrekk-
una, sem ég, feiminn sveitapiltur
og verðandi stúdent, hitti tilvonandi
tengdaföður minn fyrst. Ekki man
ég veðrið né dagsetninguna, aðeins
það að ég var óskaplega feiminn
og vissi ekki alveg hvernig ég átti
að bera mig að. Með tímanum tókst
svo með okkur góð og traust vin-
átta.-
Guðjón var borinn og barnfæddur
Skaftfellingur. Á þrítugsaldri flutti
hann á mölina, en hugurinn virtist
alltaf stefna út fyrir bæinn þegar
tóm gafst til. Trúr uppruna sínum,
voru áhugamál Guðjóns að kynna
sér margbreytileik móður náttúru.
Guðjón og Ása höfðu gaman af því
að ferðast og fórum við hjónin
nokkrum sinnum með þeim í ferða-
lög. Flestar voru þessar ferðir um
ísland, en mér finnst ógleymanleg-
ust ferðin sem við fórum þegar
Guðjón og Ása heimsóttu okkur
hjónin til Danmerkur en þar bjugg-
um við í nokkurn tíma vegna náms.
Við höfðum bíl til umráða og ákváð-
um að skreppa í útilegu til Þýska-
lands - í dali Rínar og Mósel sem
við höfðum heyrt rómaða fyrir feg-
urð. Ekið var um blómlegar borgir
og grösug héruð og fannst Guðjóni
mikið koma til allrar gróskunnar.
Allsstaðar ræktað land, hvert sem
augað eygði.
Þegar úr þessari ferð var komið
var Kaupmannahöfn skoðuð. Af
öllu því sem sú borg hafði upp á
að bjóða, fannst Guðjóni skemmti-
legast að heimsækja dýragarðinn.
Þar sá hann öll dýrin lifandi sem
hann hafði áður fræðst um af bók-
um eða úr sjónvarpi. En allar ferð-
ir taka enda og lífið heldur áfram
sinn vanagang. Á það jafnt við um
ferðir á milli heimsins horna og
ferð okkar í gegn um lífið. Nú hef-
ur Guðjón náð í þann áfangastað
sem bíður okkar allra.
Fljúg þú, andinn ódauðlegi,
efldur lífsins sælu trú,
brott frá döprum dauðans vegi
dýrðarinnar himinbrú!
Láttu glaður fúinn fjötur
feigðar bak við skuggatjöld;
sjáðu bjartar brosa götur
bak við himinsólna fjöld!
(M. Jochumsson)
Elsku Áslaug og þið tíu Guðjóns
börn. Ég votta ykkur alla mína
dýpstu samúð. Manni er orðs vant
á svona stundu, svo mig langar að
ljúka þessari stuttu kveðju með orð-
um úr smiðju séra Matthíasar Joch-
umssonar:
Eilíft líf!
Ver oss huggun, vörn og hiíf;
lif í oss, svo ávallt eygjum
æðra lífíð, þó að deyjum.
Hvað er allt, þá endar kíf?
Eilift líf.
Ingólfur Arnarson.
Elsku afi minn. Það er sárt að
þurfa að kveðja þig, en það var líka
sárt að horfa á þig liggjandi á
sjúkrahúsinu. Mér hefur aldrei
fundist ég eins nátengd þér eins
og einmitt þegar þú lást þar. Maður
veit aldrei hvað maður á fyrr en
maður hefur misst það. Þú varst
alltaf svo góður, sérstaklega við
barnabörnin þín og passaðir alltaf
upp á að eiga Smarties eða eitthvað
annað gott til að stinga upp í okkur
og ekki man ég til þess að ég hafi
nokkru sinni heyrt þig byrsta þig
við okkur. Það var alltaf svo gaman
að fara í bæinn til afa og ömmu
og yfirléitt tókstu á móti okkur í
sófanum í stofunni. Elsku afí, þín
er sárt saknað af okkur öllum sem
þekktum þig, ég vildi að þú værir
enn heima hjá ömmu að spila við
sjálfan þig eða að horfa á sjónvarp-
ið. Það verður aldrei eins að koma
í heimsókn, það á eftir að vanta
eitthvað. Ég vona að þér líði betur
núna þar sem þú ert núna og vakir
yfir okkur og vona að þú sért búinn
að fá bót meina þinna svo að þér
líði vel. Ég mun muna þig alla tíð,
afí minn, og þú átt alltaf eftir að
vera í hjarta mínu og hugsunum.
Einhvem veginn hélt ég að ég fengi
að hafa þig hjá mér alltaf en þetta
er gangur lífsins og því getur eng-
inn breytt. Ég mun sakna þín sárt
en veit að við hittumst aftur á ný,
bara hinum megin.
Elsku amma mín, mamma og
frændsystkini, megi guð gefa ykkur
styrk og huggun í þessari miklu
sorg en munið það, að hann verður
alltaf hjá okkur sama hvað á dynur.
Þín elskandi dótturdóttir,
Elín Áslaug.
I Krossar
TTT áleiði
I viSariit og máiaSir.
Mismunandi mynslur, vönduð vinna.
Slml 91-3592» og 35735
Sérfra^ðingar
í l>lómnskroy(iii!>iim
við »11 (a kilæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 1909»
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
málarameistari,
Sléttuvegi 13,
áður Skeiðarvogi 153,
lést á hjartadeild Borgarspítalans 2. maí sl.
Ingunn Jónsdóttir,
Jóna Gróa Sigurðardóttir, Guðmundur Jónsson,
Mattfna Sigurðardóttir, Sigurjón Kristjánsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SNORRI KRISTJÁNSSON,
Gnoðarvogi 18,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 29. apríl.
Helga Snorradóttir, Jón Oddur Sigurjónsson,
Ólafur Snorrason, Jenný Steingrímsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
KRISTÍN KJARTANSDÓTTIR,
Rekagranda 6,
lést í Borgarspítalanum að morgni
sunnudagsins 30. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Pétur Bárðarson,
Gunnlaugur Kristfinnsson,
Ólafur Pétursson
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HANNES KR. DAVÍÐSSON
arkitekt,
andaðist á heimili sínu 29. apríl
sfðastliðinn.
Auður Þorbergsdóttir, Kristinn Tanni Hannesarson,
Guðrún Þorbjörg Hannesardóttir, Árni Guðmundsson,
Eyrún Fríða Árnadóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín,
UNNUR ÞORLEIFSDÓTTIR,
Ólafsfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hornbrekku
fimmtudaginn 27. apríl sl.
Útförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 6. maí kl. 13.30.
Þeim, sem viidu minnast hinnar látnu,
er bent á dvalarheimilið Hornbrekku og
Slysavarnafélag íslands.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Jón Sigurpálsson.
t
Útför systur okkar,
GUÐNÝJAR ELÍSDÓTTUR,
Hrafnistu í Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 4. maí
kl. 15.00.
Halldóra Elfsdóttir,
Dfana K. Kroyer.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
STEFANIA EINARSDÓTTIR,
er lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þann 25. apríl, verður jarðsungin
frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 5. maí kl. 13.30.
Sigrfður Hinriksdóttír,
Jóhanna Hinriksdóttir, Sigurður Gíslason.