Morgunblaðið - 02.06.1995, Blaðsíða 38

38 FÖSTUDAGUR 2. JÚNÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Hákon Kristins- ^
son fæddist í
Haga í Holtum 17.
nóvember 1928.
Hann lést 23. maí
sl. Foreldrar hans
voru Kristinn
Guðnason, hrepp-
stjóri og sýslu-
nefndarmaður, og
Sigríður Einars-
dóttir, ljósmóðir.
Systkini Hákonar
eru: 1) Guðrún Sig-
ríður Kristinsdóttir
húsfreyja í Hvammi
á Landi, gift Eyjólfi
Ágústssyni, refaskyttu og
sýslunefndarmanni. Eiga þau
sex börn, fimmtán barnabörn
og fjögur barnabarnabörn. 2)
Guðni Kristinsson, hreppstjóri
í Skarði, kvæntur Sigríði Theó-
dóru Sæmundsdóttur. Eiga þau
tvö börn, átta bamabörn og
MIG langar til að minnast hér í
nokkrum orðum ástkærs bróður
míns sem lést 23. maí síðastliðinn.
Það er sárt að sjá á eftir systkini
_ sínu og minningar frá liðnum tímum
koma fram í hugann. Við vorum
fjögur systkinin sem ólumst upp í
Landsveitinni við ástríki foreldra,
nærveru afa og ömmu því á þeim
tímum voru jafnan þrír ættliðir á
heimili okkar. Hákon var mér næst-
ur í aldri svo samneyti okkar varð
meira en ella. Ég var þó alltaf litla
systir í hans augum sama þótt ald-
urinn færðist yfir okkur bæði.
Hugur Hákonar stefndi fljótt til
viðskipta og sótti hann nám við
__ Samvinnuskólann og stofnsetti í
kjölfarið verslun í Keflavík og varð
umsvifamikill kaupmaður á Suður-
nesjum. Ég var stolt af þessum
bróður mínum sem af dugnaði og
viljastyrk náði góðum árangri. Við
hlið hans í starfi og leik var kona
hans Hafdís Jóhannsdóttir sem var
honum frábær förunautur. Hún
hafði bætandi áhrif á bróður minn
í hvívetna og hvatti hann til góðra
verka. Síðustu árin hefur dóttir
þeirra Guðrún sinnt verslunarstörf-
um með föður sínum af alúð og
áhuga.
Samgangur heimila okkar var
alla tíð mikill og góður. Við hjónin
áttum margar ógleymanlegar sam-
verustundir á ferðalögum eða í góðu
spjalli. Hákon og Hafdís voru ávallt
einstaklega gestrisinn og góð heim
að sækja. Það er margs að minnast
frá þessum árum og get ég ekki
látið hjá líða að minnast árlegra
eitt barnabarna-
barn. 3) Laufey
Guðný Kristinsdótt-
ir, gift Einari Eiðs-
syni skipasmið, sem
er látinn. Eiga þau
þrjú börn og eitt
barnabarn.
26. desember
1956 kvæntist Há-
kon Hafdísi Mel-
stað Jóhannsdóttur
frá Húsavík. Dóttir
þeirra er Guðrún
verslunarmaður,
maki Stefán Jóns-
son, fjármálastjóri
Keflavíkur, og eiga þau tvö
börn. Áður átti Hákon Magnús
Hörð, vélstjóra í Reykjavík,
en Hafdís átti fyrir Jóhann
Gíslason, tannlækni I Reykja-
vík. Maki hans er Linda Ein-
arsdóttir og eiga þau fjögur
börn.
ferða fjölskyldna okkar á Snæfells-
nesið þar sem íslensk veðrátta setti
svip á ævintýrin.
Eftir fráfall eiginmanns míns var
Hákon sem fyrr mín stoð og stytta.
Hákon bróður minn var einstak-
lega glæsilegur maður og bjartur
yfirlitum. Hann var skemmtilegur
á góðri stund og hafði einstaka
hæfileika til að lýsa samferðafólki
sínu. Hann barst ekki mikið á og
gerði sín góðverk í hljóði. Hann var
hjartahlýr og umhyggjusamur við
menn og málleysingja.
Við fráfali Hákonar sakna ég
bróður og vinar. Góðar samveru-
stundir geymi ég í þakklátum huga.
Laufey Kristinsdóttir.
Látinn er Hákon Kristinsson,
kaupmaður og framkvæmdastjóri
verslunarinnar Stapafells í Kefla-
vík.
Ég kynntist Hákoni er ég vorið
1960 réðst til starfa hjá Sparisjóðn-
um í Keflavík, að námi loknu. Þar
hafði viðskipti fyrirtæki tveggja
ungra útsjónarsamra dugnaðar-
forka, verslunin Stapafell sem þeir
Hákon og Matthías Helgason höfðu
stofnað og ráku í sameiningu. Þeir
versluðu einkum með bifreiðavara-
hluti, og fyrir dugnað þeirra og
fyrirhyggju dafnaði hún í höndum
þeirra svo athygli vakti. Vöruúrval-
ið var aukið og þeir stofnuðu einnig
bifreiðavarahlutaverslunina Bíla-
naust í Reykjavík. Síðar skiptu þeir
fyrirtækjunum og hefur Hákon síð-
an stjórnað starfsemi og uppbygg-
ingu Stapafells af óbilandi dugnaði,
ráðdeild og myndarskap. Við Hafn-
argötu í Keflavík hefur hann byggt
yfir fyrirtækið og komið þyí vel
fyrir í glæsilegum eigin húsakosti.
Þar hefur hann enn aukið vöruúr-
val Stapafells og verslar það nú
með fjölmarga vöruflokka auk bif-
reiðavarahluta.
Hákon var ekki Suðurnesjamað-
ur að uppruna en þar settist hann
að með fjölskyldu sína. Þar var
hans starfsferill í verslun, viðskipt-
um og framkvæmdum, og á þeim
akri skilaði hann dágóðu dags-
verki. Hann var kom hingað frá
góðbýlinu Skarði á Landi þar sem
ættmenn hans hafa búið myndar-
lega mann fram af manni. Af því
má draga þá ályktun að veiði-
mennskueðli hafi ekki verið ríkur
þáttur í fari hans eða uppvexti. Það
sýndi hann oft í því hvernig hann
umgekkst fyrirtæki sitt, viðskipti
þess og framkvæmdir. Þar hlúði
hann af ræktarsemi að hveijum
græðlingi þar til hann náði að vaxa
og gefa uppskeru, en hljóp ógjama
eftir veiðifréttum um skammæjan
uppgangstíma. Framkvæmdir hans
í húsbyggingum Stapafells sýna
stórhug hans og miklar hugmyndir
um framtíð fyrirtækisins, og um
leið þá trú sem hann hafði á fram-
tíð Keflavíkur og Suðurnesja, fram-
tíð fólks og atvinnulífs hér suður
með sjó.
Með tíð og tíma urðu samskipti
okkar Hákonar fleiri, fundir okkar
tíðari og ég kynntist honum betur.
Við áttum um nokkurt skeið sam-
leið í JC-Suðurnes, þar sem við
vorum báðir í hópi stofnfélaga
haustið 1967. Síðar var hann af
félaginu útnefndur Senator JC-
hreyfingarinnar, sem er æðsta við-
urkenning sem hún getur veitt fé-
lagsmönnum. Hákon hefur lengi
starfað í Rotaryklúbbi Keflavíkur
og Hestamannafélaginu Mána. Þar
veit ég að hann hefur fundið sig,
ekki hvað síst í hestamennskunni,
og verið þeim dijúgur liðsmaður.
Við Hákon áttum ævinlega sam-
leið í afstöðu til Sjálfstæðisflokks-
ins, sem hann studdi með ráðum
og dáð. Þar fann hann farveg
grundvallarskoðun sinni og lífsvið-
horfi, að frelsi einstaklingsins skuli
vera leiðarljós þeirra sem fara með
stjórn samfélagslegra málefna.
Frelsi hvers manns til orðs og
æðis, til frumkvæðis og athafna á
sviði atvinnu- og viðskiptalífs, til
að leita sér menntunar og ham-
ingju, taldi hann dýrmætast mann-
legra verðmæta. Hann áleit fá-
mennt samfélag okkar þarfnast
þess að þau fengju að njóta sín,
því þannig mundi hver og einn
hljóta ríkulega hvatningu til að
leggja sig fram og þannig best
geta lagt sitt fram til bættra lífs-
kjara og betra samfélags. Um
stjórnsýslu, stjórnarhætti, leikregl-
ur og starfsumhverfi atvinnuvega
okkar var fróðlegt og uppörvandi
að eiga samræður við Hákon í
Stapafelli. Sjóndeildarhringur hans
var aldrei bundinn við viðfangsefni
fyrirtækisins, heldur horfði hann
til framtíðar af góðri yfirsýn og
hafði jafnræði keppinauta í sam-
keppni að leiðarljósi. Forsjár-
hyggja, miðstýring og einokun
voru honum ekki að skapi, slíkt
fyrirkomulag taldi hann ekki til
þess fallið að draga fram bestu
kosti mannsins og þess vegna ekki
mannlegu samfélagi til góðs.
Hákon, Kristinsson reyndist þeim
vel sem til hans leituðu, en ekki
vildi hann gefa gyllivonir eða vil-
yrði um nokkurt það sem hann var
ekki hárviss um að geta. Hann var
góður félagi, vænn og áreiðanlegur
maður sem ávann sér virðingu sam-
ferðamanna sinna. Að leiðarlokum
flyt ég honum þakkir fyrir hrein-
skilni og sanngirni, fórnfýsi og
dyggan stuðning við sameiginlegan
málstað okkar, og góðan stuðning,
tiltrú og trúna,ð við mig.
Hreinsum upp oggerum við eldri legsteina.
Höfum einnig legsteina og krossa til sölu.
Fjölbreytt úrvaL
Góðfuslega hafið samband i sima 566-6888.
Steinaverksmiðjan Korpó.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KAREN M. SLOTH GISSURARSON,
Árskógum 6,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 1. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Inga Kjartansdóttir,
Gunnar Kjartansson,
Anna Kjartansdóttir,
Erla Kjartansdóttir,
Sonja Kjartansdóttir,
Kristján Kjartansson,
Guðni J. Guðnason,
Ágústa Árnadóttir,
Björn S. Lárusson,
Sigurbjörn E. Kristjánsson,
Stefanía K. Karlsdóttir,
barnbörn og barnabarnabörn.
t
Alúðarþakkir fyrir samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
móður okkar og tengdamóður,
JÓFRÍÐAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Haga.
Björg Bjarnadóttir, Árni Jónsson,
Sigríður Kristín Bjarnadóttir,
Ragnar Bjarnason, SonjaG.Wfum,
Sigurlaug Bjarnadóttir, Kristinn Jónsson,
Lárus H. Bjarnason, Særún Albertsdóttir,
Sigurbjörg Guðmundsdóttir.
HÁKON
KRISTINSSON
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
Hákonar, Hafdísi Jóhannsdóttur,
dóttur þeirra og fjölskyldu allri
samúð og virðingu. Algóður guð
veiti þeim huggun í harmi og honum
góðar viðtökur í ríki föðurins. Minn-
ing góðs drengs lifir með okkur sem
með honum gengum.
Árni Ragnar Árnason.
Vinalegur, traustur og gaman-
samur. Þannig kom Hákon mér
fyrst fyrir sjónir. Seinna kynntist
ég kraftinum, áræðninni og fram-
taksseminni. Hákon var fæddur í
Haga í Holtum, en fluttist tveggja
ára með foreldrum sínum að Skarði
á Landi.
Hann stundaði nám við héraðs-
skólann í Reykholti í Borgarfirði
og svo við Samvinnuskólann, hjá
Jónasi frá Hriflu og Guðlaugi Rós-
enkrans. Bauðst honum kaupfé-
lagsstjórastaða á Vestfjörðum að
námi loknu, en hann vildi halda sig
nær heimaslóðum. Starfaði hjá
Mjólkurbúi Flóamanna og á Skarði,
en fór síðan til Bandaríkjanna til
árs dvalar á vegum Marshallaðstoð-
arinnar og var við nám og störf.
Við heimkomuna fékk hann starf
í Keflavík í sölumennsku og skrif-
stofustörfum hjá fataframleiðanda.
Árin 1954 til 1956 starfaði hann
hjá bandarískum verktakafyrir-
tækjum á Keflavíkurflugvelli og var
þá m.a. einn af stofnendum Versl-
unarmannafélags Suðurnesja.
í Samvinnuskólanum kynntist
Hákon Matthíasi Helgasyni úr
Djúpi vestur. Árið 1955 keyptu
þeir saman byggingavöruverslun
Suðumesja á Hafnargötu 35 í
Keflavík og nefndu Stapafell. Varn-
ingurinn var byggingavörur og bíla-
varahlutir. Þremur árum seinna
stofnuðu þeir Bílanaust í Reykjavík
og eftir tvö ár skiptu þeir rekstrin-
um. Matthías fór til Reykjavíkur í
Bílanaust, en Hákon var í Keflavík
með Stapafellið. 1963 verða svo
hrein eignaskipti, þótt þeir séu aðal-
viðskiptavinir hvors annars áfram.
Árið 1960 reisti Stapafellið nýtt
verslunarhúsnæði á Hafnargötu 29
og 1964 byggir Hákon yfir aðrar
deildir verslunarinnar á Hafnargötu
32. Var nú verslað með varahluti,
verkfæri, ljóstæki, leikföng, bús-
áhöld, gafavörur og heimilistæki.
Blómstraði verslunin mjög og 1978
byggir Hákon Hafnargötu 37A og
1985 byggir hann Hafnargötu 27a,
sem tengist við Hafnargötu 29.
Hákon byggir því ijögur stór versl-
unarhús um ævina, auk glæsilegs
einbýlishúss. Hann er með 15 til
20 manns í vinnu að jafnaði og
stundaði útgerð um tíma. Leigir
einnig út mikið húsnæði til marg-
háttaðrar starfsemi.
Hákon var formaður kaup-
mannafélags Keflavíkur og ná-
grennis um árabil og Rótarý-félagi
í Keflavík yfir 30 ár, - einnig stjórn-
armaður og forseti félagsins. Hann
var sæmdur æðsta heiðursmerki
Rótarý-samtakanna; Paul Harris
fellow. Einnig átti hestamannafé-
lagið Máni í Keflavík hug hans og
hjarta og var hann formaður reið-
veganefndar félagsins á Suðurnesj-
um.
Hákon ólst upp á stórbýli og bar
það með sér alla ævi. Eðliskostimir
birtust í ástsælni starfsfólks og fé-
laga og ánægju viðskiptavinanna.
Skarð er þingstaður sveitar sinnar,
kirkjustaður og eitt af höfuðbýlum
Oddaveija til foma. Faðir Hákonar
var hreppstjóri og sýslunefndar-
maður, húsfreyjan ljósmóðir. Bæði
öðlingar og höfðingjar. Skarð er
miðstöð hinnar miklu ferðamennsku
inná Landmannaafrétt og inní
Veiðivötn, þaðan eru íjallferðirnar
skipulagðar á haustin og veiðin í
vötnunum á sumrin.
Sjálfsagi Hákonar og vinnusemi
kom úr þessu umhverfi. Endalaus
ferðalög á afréttina og inní vötn í
uppvextinum kröfðust frábærra
hesta, enda faðirinn leiðsögumaður
og móðirin nestaði alla. Lagt var á
gæðingana allan sólarhringinn,
tamið nótt sem dag. Næmt auga
fyrir gæðingsefnunum mótaðist.
Vilji, geðslag, hæfileikar og mýkt
metin á örskots stund. Vatnaferð-
irnar reyndu á. Engir bílar, engar
brýr. Veitt á daginn, vakað yfir
hestunum á nótinni og skolfið í
pokanum. Hestsburðir af vænsta
silungi bornir í bú. Smalamennska
á haustin, pabba hjálpað með ferða-
fólkið um fjöllin á sumrin. Allt þetta
herðir unglinginn og manndómur-
inn eykst.
Sterkir voru líka stofnarnir sem
stóðu að. Reynifellsætt af Rangár-
völlum í beinan karllegg. Víkings-
lækjarætt hin rangæska, Geirlands-
ætt hin skaftfellska af Síðu og
Reykjaætt úr Árnesþingi í föður-
ætt. Móðirin af Ásgarðsætt Jóns
forseta, Engeyjarætt Bjarna Bene-
diktssonar og Presta-Högnaætt
Þorsteins Erlingssonar.
Algóður Guð styrki eiginkonu,
börn, bamabörn, systkini og ástvini
alla og veiti Hákoni mínum sinn
frið.
Guðlaugur Tryggvi Karlsson.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænt um í fari hans,
getur orðið þér ljósara í fjarveru
hans, eins og fjallgöngumaðurinn
sér fyallið best af sléttunni.“ Þetta
eru orð spámannsins.
Fyrir rúmu ári greindist Hákon
með illkynja sjúkdóm. Fyrir honum,
og fjölskyldu hans biðu erfiðir tímar
og mikil barátta. Hann hóf þessa
baráttu strax og var hún full af
miklum hetjuskap og von. En þessa
baráttu háði hann ekki einn, við
hlið hans stóðu Hafdís og Guðrún
og verður sú hjálp sem þær veittu
honum seint fullmetin. En eftir
þetta langa, erfiða og hetjusama
stríð leiddi sjúkdómurinn hann að
lokum inn í eilífðina. Ög nú er
þrautagangan loks á enda. Hann
hefur fengið hvíldina og fundið frið-
inn. Þar sem hans jarðnesku vist
er nú lokið fer hann á annan stað
þar sem hann mun sinna öðrum
störfum með sinni góðmennsku og
heiðarleika.
Fyrir rúmum tuttugu árum
kynntist ég Hákoni fyrst almenni-
lega þar sem við höfðum hesta-
mennskuna að sameiginlegu áhuga-
máli. Á þessum tuttugu árum hefur
hann orðið minn besti vinur og
mesti lærimeistari í hestamennsk-
unni. Hákon átti fáa sér líka í þessu
fagi. Næmi hans gagnvart hross-
unum og hversu glöggt auga hann
hafði fyrir þeim ber vott um hversu
góður hestamaður hann var í raun.
Hann kom fram við hestana líkt
og vini sína, með virðuleika, góð-
mennsku og umhirðu sem var til
fyrirmyndar.
Hákon var öðlingsmaður. Hann
var glettinn og með honum var allt-
af hægt að hlæja og grínast. Hann
var mjög félagslyndur maður,
a.m.k. á samkomum hestamannafé-
lagsins. Á þorrablótin var ekki
hægt að fara nema í fylgd með
honum og þar var hann hrókur alls
fagnaðar með söngvum sínum og
gamanmálum.
Það er enginn vafi á því hver var
gefandinn og hver var þiggjandinn
í okkar vináttu. Ég hef lært margt
af honum í gegnum þessi tuttugu
ár og ekki tengist það allt hesta-
mennskunni. Hann skildi eftir mikið
veganesti þegar hann kvaddi þenn-
an heim, veganesti sem ég á eftir
að fara eftir og lifa með um ókomna
tíð.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar vil
ég votta ykkur, Hafdís og Guðrún,
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og megi góður guð
styrkja ykkur í þessari sorg.
Nú er komið að leiðarlokum,
minn kæri vinur, og ekkert annað
eftir en að kveðja. Sú virðing sem
ég bar fyrir þér er enn til staðar
og mun aldrei hverfa, það sama er
að segja um vináttu okkar. Megi
þær góðu minningar sem ávallt
munu fylgja þér, Hákon minn, sefa
sárasta harminn. Að lokum vil ég
þakka þér fyrir þína vináttu og hlý-
hug sem þú sýndir mér og minni
fjölskyldu. Þessa vináttu mun ég
varðveita um ókomna tíð. Guð blessi
þig og þína minningu og hvíl þú í
friði Guðs.
Guðmundur Hinriksson.