Morgunblaðið - 20.06.1995, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 1995
MIBMBXSBIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐRÚNS.
HELGADÓTTIR
+ Guðrún S.
Helgadóttir
fæddist í Keflavík,
6. janúar 1947. Hún
lést í Landakots-
spitala 12. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Þór-
unn Ólafsdóttir,
kaupmaður í Kefla-
vík, f. 9. maí 1916,
d. 4. september
1993, og Helgi S.
Jónsson, kaupmað-
ur í Keflavík, f. 21.
ágúst 1910, d. 18.
desember 1982.
Guðrún var einbirni foreldra
sinna, en hálfsystir hennar,
samfeðra, er Ingibjörg Helga-
dóttir.
Eftirlifandi eiginmaður Guð-
rúnar er Sigurður J. Halldórs-
son, framkvæmdasljóri, en þau
áttu ekki börn saman, en fyrir
á hann þijá drengi. Börn Guð-
rúnar eru: 1) Helgi Þór Leja,
f. 4.8. 1969, við-
skiptafræðingur í
Bandaríkjunum. 2)
Jenný Sigrún Leja,
f. 4.10. 1974, starfs-
maður Flugleiða hf.
í Leifsstöð, en sam-
býlismaður hennar
er Jóhannes V. Sig-
urgíslason og eiga
þau eina dóttur,
Þórunni Helgu. 3)
Erik Olaf Eriksson,
f. 28.2. 1979, nemi.
Guðrún bjó í
Bandaríkjunum á
árunum 1969 til
1972 og síðan á Bermúdaeyjum
á árunum 1977 til 1986. Hér á
landi starfaði Guðrún nær ein-
göngu hjá Flugleiðum hf. og
hin síðari ár á söluskrifstofu
Flugleiða hf. í Leifsstöð.
Guðrún S. Helgadóttir verð-
ur jarðsungin frá Keflavíkur-
kirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 14.
HÚN Nunna hafði svo einstakt lag
á að fá aðra til þess að opna hug
sinn, en eigin tilfinningum flíkaði
hún ekki við hvern sem var. Henni
tókst, á sinn sérstæða hátt, að
draga fram það skoplega og
skemmtilega úr gráum hversdags-
leikanum án þess að særa þá sem
hlut áttu að máli. Hún hafði svo
sannarlega ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og hún lét
þær líka heyrast. En aldrei var það
gert á þann hátt að illindi hlytust -
af. Oftast enduðu orðræður við
Nunnu með léttleika og bros-á vör.
Eigjn veikindi og barátta undan-
farin þrjú ár tilheyrðu ekki þeim
málum sem ræða skyldi. Það var
svo ótal margt annað áhugaverð-
ara, að mati Nunnu, sem þurfti að
ræða og bijóta til mergjar. Á ótrú-
legan hátt tókst henni að gefa okk-
ur hinum vonina um að veikindi
hennar væru aðeins tímabundin.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, faUegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HéTEL L0FTLE1B1R
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiö öll kvöld
til kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar við öll tílefni.
Gjafavörur.
m
Við trúðum því alltaf að hún kæmi
aftur til vinnu, á næstu eða
þamæstu vakt. Við vinnufélagamir
höfum saknað hennar sárt undan-
fama mánuði og það verður erfitt
að sætta sig við þá bláköldu stað-
reynd, að hún komi ekki aftur til'
vinnu með okkur. Minningamar
ylja, en þær munu aldrei ná að fylla
það skarð tómleikans, sem andlát
hennar Nunnu skilur eftir í hugum
okkar.
Slgurður, Helgi, Jenný, Óli og
aðrir aðstandendur. Við Ellý, Inga,
Gesta, Dísa og Guðný, vottum ykk-
ar okkar innilegustu samúð.
Samstarfskonur á sölu-
skrifstofu í Leifsstöð.
Hún Guðnin frænka mín var ein-
stök kona. Ég hef alla tíð litið upp
til hennar, og hún verið mér ákveð-
in fyrirmynd, líklega alveg frá því
hún var í vist með mig fyrir 35
ámm, ég í græna útigallanum og
hún með slæðu um höfuðið eins og
helstu skvísur bæjarins á þeim tím-
um. Ég minnist þess líka, einni
kynslóð síðar, þegar ég var bama-
pía hjá henni, og við fórum í marga
útréttingarleiðangra, að við lugum
því að við væmm systur, og ég
held reyndar að við höfum verið
jafnstoltar þegar fólk trúði því ogf
taldi okkur líkar. í mínum huga
hefur hún alltaf verið sérstaklega
glæsileg og smekkleg kona.
Nunna var alla tíð óumdeildur
foringi okkar frændsystkinanna. í
fyrstu réð því líklega aldurinn, en
hún var elst okkar, en seinna per-
sónutöfrar hennar. Það var alltaf
jafnskemmtilegt að heimsækja
hana. Heimili hennar var sérlega
fallegt og andrúmsloftið óþvingað
og létt. Þar var maður ávallt vel-
kominn, enda Nunna mjög félags-
lynd og vildi hafa fólk í kringum
sig. í seinni tíð höfum við frænd-
systkinin lagt okkur fram við að
hittast reglulega, ýmist borðað
saman eða farið í ferðalög. Þessar
stundir eru í dag ó'metanlegar og
verða í framtíðinni enn dýrmætari
og það er ekki síst fyrir það hvað
Nunna hafði mikið fram að færa á
þessum samkomum.
Heimskonan Nunna hafði búið
erlendis og ferðast víða, en varla
ERFIDRYKKJUR
sími 62020C
1 t _ | Krossar
I I áleiði
I viSprlit og máloSjr. ~
Mismunandi mynslur, vönduð vinna.
Simi 91-35929 og 35735
i
P E R L A N
sofið í tjaldi né vissi tæpast hvar
Hekla var þangað til fyrir þremur
árum, er hún réðst í það að ferðast
með okkur um landið og njóta úti-
verunnar. Það er notalegt til þess
að hugsa, að nú held ég að þessar
ferðir hafi verið henni einkar kær-
ar. Hún, foringinn, sat með derhúf-
una sína í framsætinu umkringd
landakortum og ferðabókum, með
spurningarnar á færibandi, þyrsti í
að vita helst allt um landið sitt.
Hún minntist þessara ferðalaga síð-
ustu vikurnar og skipulagði ný á
sína uppáhaldsstaði sem fara átti
seinna í sumar.
Þá ber að minnast „frænkuferð-
anna“, sem við stelpurnar fórum í
til Bandaríkjanna þijú undanfarin
haust. Ógleymanlegar ferðir þar
sem Nunna fór á kostum og eru
óendanleg uppspretta tilefna til að
hlæja.
Ef ég reyni að skilja hvað það
var sem gerðj hana svona sérstaka,
kemur fyrst upp í hugann hvað hún
var skemmtileg. Þar skal fyrst talið
einstakt lag hennar á því að gera
grín að sjálfri sér og segja allavega
hrakfallasögur. Sögur sínar spann
hún vel og lengi og færðist í auk-
ana í sama hlutfalli og við hlógum
að henni. Hún talaði eiginlega sér-
stakt tungumál því hún var svo
lagin við að gefa öllum hlutum, og
persónum, ný nöfn. Alla vega máls-
hættir og athugasemdir fengu nýj-
an búning. Nunna var líka sérlega
opin manneskja, hæfileiki sem skil-
aði sér beint í frásagnir hennar og
gaf þeim líf. Þessi kímnigáfa og
einlægni entist henni allt fram til
þess allra síðasta og gerði okkur
sem elskuðum hana heimsóknirnar
á sjúkrahúsið léttari.
Ég er líklega ekki ein um að
finnast Nunna sérstök, því engan
þekki ég sem á jafnmarga vini og
hún átti. Hún bókstaflega sogaði
fólk að sér. Hún átti svo auðvelt
með að tala við alla, var svo opin
og eðlileg, kostir sem margir kunna
að meta, en kannski færri hafa.
Nokkuð sem henni tókst þó að laða
fram í fólki í návist hennar. Jú, svo
var hún jú líka svo skemmtileg. Það
má eiginlega segja að það hafi ver-
ið stöðugur gestagangur hjá henni,
síminn stoppaði varla, og komust
færri að en vildu.
Eftir viðureignina við sjúkdóm-
inn stendur Nunna uppúr sem sönn
hetja. Hún var ótrúlega hugrökk
og fyrir það er ég stolt af henni.
Það var erfitt að horfa upp á óvin-
inn ná yfirtökunum á þessari glæsi-
legu konu. En eftir að hafa kvatt
hana í dag og meðtekið huggunar-
orð prestsins um að minnast hinna
góðu stunda, ganga til móts við
sumarið og hlakka til endurfundar-
ins, verður viðskilnaðurinn ásætt-
anlegri.
Guðrún Einarsdóttir.
Vin sínum
skal maður vinur vera
og gjalda gjöf við gjöf.
Hlátur við hlátri
skyli höldar taka
en lausung við lygi.
Veistu, ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta
geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Hávamál)
Siggj minn, Helgi, Jenný, Óli,
Daddi og sólargeislinn Þórunn
Helga, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hulda.
Þessa dagana er fósturjörðin að
skrýðast sumarskrúða, en þó fer
ekki hjá því að andblær haustsins
grípi um sig þegar náinn vinur og
samstarfsfélagi er kvaddur.
Við samstarfsfélagar Guðrúnar
S. Helgadóttur kynntumst henni
fyrst fyrir u.þ.b. 30 árum þegar hún
hóf störf í farþegaafgreiðslu Loft-
leiða á Keflavíkurflugvelli. Eftir
fáein ár skildu leiðir þegar Nunna,
eins og hún var köíluð, flutti af
landi brott. Eftir nokkurra ára bú-
setu á Bermuda með fjölskyldu sinni
sneri hún heim. Þessi dvöl hennar
á erlendri grund gerði það áreiðan-
lega að verkum að sannari íslending
var trauðla að fínna. Hún taldi að
íslendingar væru forréttindafólk,
því á engum stað öðrum væri eins
gott að búa. Þau ár sem hún dvald-
ist erlendis fylgdist hún grannt með
þjóðmálunum hér heima, betur en
flestir þeir sem aldrei hafa hleypt
heimdraganum. Þá var íslensk
tunga henni einkar hugleikin, hún
talaði hana betur en margur og
hafði næmt auga fyrir því sem bet-
ur mátti fara í rituðu og töluðu máli.
Nunna var afskaplega litríkur
persónuleiki. Hún hafði sterkar
skoðanir á hinum ýmsu málum og
var sérlega skemmtileg og lífleg í
allri umgengni. Fólk laðaðist að
henni enda var hún vinamörg og
trygglynd- Hvar sem hún birtist fór
ekki framhjá neinum að þar fór
glæsileg heimskona.
Eftir heimkomuna hóf Nunna
störf að nýju á söluskrifstofu Flug-
leiða í gömlu flugstöðinni á Kefla-
víkurflugvelli og síðan í Leifsstöð.
Hún vann þar til dauðadags. Hún
naut vinsælda hjá samstarfsfólki
og átti trygga viðskiptavini á sölu-
skrifstofunni. Margir munu sakna
vinar í stað. Samhliða erfiðum
læknismeðferðum stundaði Nunna
störf sín af einstakri samviskusemi
og kostgæfni og fyrir það skal henni
þakkað. Það hefur verið lærdóms-
ríkt fyrir okkur samstarfsfólk henn-
ar að fylgjast með þeirri erfiðu
baráttu sem hún háði. Það var að-
dáunarvert hvernig hún tókst á við
véikindi sín.
Við í stöðvarstjóm Flugleiða hf.
í Keflavík þökkum henni samfylgd-
ina og teljum það forréttindi að
hafa fengið að starfa með henni.
Innilegar samúðarkveðjur fá Sig-
urður, börn hennar Helgi Þór, Jenný
og Erik Olav, Halldór svo og aðrir
nánir ættingjar.
Guð blessi minningu Guðrúnar
S. Helgadóttur.
Gunnar Olsen,
Edda Björk Bogadóttir,
Kolbeinn Jóhannesson,
Trausti Tómasson.
Vinátta okkar Nunnu hófst á
Bermúdaeyjum. Báðar vorum við
Keflavíkurdætur en nokkurra ára
aldursmunur er hafsjór aðskilnaðar
á unglingsárum. Ég lenti ung í
ferðalögum og þegar Nunnu og
Walter, ásamt Helga og Jennýju,
bar að garði hafði ég búið á
Bermúda í 16 ár. Nunna kom eins
pg kölluð. Einmitt þá var enginn
íslendingur búsettur á eyjunum
nema ég og Nunna kom færandi
hendi. Ekki aðeins vegna þess
hversu návist hennar var heillandi
og málfar hennar auðgandi í mínu
móðurmálssnauða lífí, heldur einnig
vegna þess að hún var með veislu
í farangrinum. Hún hafði tekið að
sér að flytja í búslóð sinni ómetan-
lega gjöf frá föður mínum, ritsafn
Halldórs Laxness. Þetta tvennt, þau
forréttindi að fá málfarslegar leið-
réttingar frá Nunnu og sökkva sér
niður í rit .meistarans, gerði mér
kleift að halda móðurmálinu nokk-
urn veginn ómenguðu.
En veislan var ekki aðeins í far-
angrinum. í minningunni er eins og
alltaf hafi verið veisla hjá Nunnu.
Á heimili þeirra Walters á eyjunni
St. David’s, austarlega í eyjaklasan-
um, var alltaf opið hús. Otrúlegur
fjöldi íslendinga sótti þau heim. Ég
hef aldrei kynnst einstaklingi sem
átti eins marga vini og Nunna.
Ekki aðeins vini að heiman, því
aðdráttarafl hennar var svo magnað
að fyrr en varði_ var hún umkringd
eyjarskeggjum, aðfluttum og ná-
grönnum. Allir sóttust eftir návist
hennar og hún naut þess að vera
til, að vera manneskja.
Á seinni hluta áttunda áratugar-
ins varð ógurleg bylting og mörg
hjónabönd brustu, þar á meðal
hjónabönd okkar beggja. Nunna
giftist Eric og þau eignuðust yndis-
legan son, Erik Olaf. Með þessu
hjónabandi fékk 1 athafnagleði
Nunnu útrás og þau Eric ráku vin-
sælustu tískubúðina í Hamilton með
miklum glæsibrag. Uppgangur þess
fyrirtækis var ekki síst Nunnu að
þakka vegna meðfæddrar smekkvísi
í öllum hlutum. Allt hennar um-
hverfí, klæðaburður og framkoma
bar þess vott að hér var glæsimenni
á ferðinni. Ekkert í fari Nunnu var
sýndarmennska, þetta var henni
eðlilegt. Þar við bættist gestrisni,
hjálpsemi og sönn vinátta sem var
alltaf til staðar á heimili þeirra
Erics. Á þessum árum var Ingrid
dóttir mín sem eldri systir Jennýjar
og er enn, því þær áttu heima hvor
hjá annarri í Villa Finale, heimili
Nunnu og Erics, og Saga Heights,
hjá mér á þessu tímabili. En það
voru ekki örlög Nunnu að ílengjast
á Bermúdaeyjum og leiðir þeirra
Erics skildu árið 1986 og þá flutti
Nunna aftur heim til Keflavíkur.
Síðla árs 1987 var ég sjálf komin
heim frá Bermúda og þá sá ég að
Nunna var komin heim fyrir fullt
og allt. Síðan hefur heimili hennar
og Sigurðar á Austurgötu 10 verið
miðstöð allra þeirra sem elska
Nunnu. Örlögin skópu að Sigurður
og Nunna myndu finna hvort annað
og með honum öðlaðist Nunna ham-
ingju og frið eftir langt ferðalag.
Hamingja Nunnu var orðin svo stór
þegar Jenný og Jói eignuðust Þór-
unni Helgu að allt var fullkomnað.
Bjartsýni hennar var óþijótandi og
þrátt fyrir hörmungar sjúkdómsins
hélt hún áfram að gefa okkur kraft.
Slíkur persónuleiki hverfur ekki af
sjónarsviðinu þótt jarðneskar leifar
verði að dufti. Nunna lifír í okkur
öllum sem nutum vináttu hennar.
Jóna Margeirsdóttir.
Mig langar í örfáum orðum að
kveðja góða vinkonu mína — konu
sem ég virti mikils og dáðist óend-
anlega að. Það er svo erfitt að koma
oðrum að því sem leitar á hugann
á þessari stundu þannig að það
hljómi rétt. Söknuður, sorg, van-
máttur og reiði eru aðeins nokkur
orð til lýsingar.
í hvert skipti sem við Nunna hitt-
umst voru „málin“ rædd til þrautar
og við hættum ekki fyrr en allur
skalinn var tæmdur, oftast mörgum
klukkutímum síðar. Við áttum
margar frábærar samræður og áköf
skoðanaskipti sem ég mun alltaf
geyma með mér og minnast. Nunna
var einstök manneskja sem sannar-
lega voru foréttindi að fá að kynn-
ast. Missir allra þeirra sem hana
þekktu er mikill.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til ykkar allra.
Ragnheiður E. Árnadóttir.
Þessa dagana er fóstuijörðin að
skrýðast sumarskrúða, en þó fer
ekki hjá því að andblær haustsins
grípi um sig þegar náinn vinur og
samstarfsfélagi er kvaddur.
Við samstarfsféiagar Guðrúnar
S. Helgadóttur kynntumst henni
fyrst fyrir u.þ.b. 30 árum þegar hún
hóf störf í farþegaafgreiðslu Loft-
leiða á Keflavíkurflugvelli. Eftir fá-
ein ár skildu leiðir þegar Nunna,
eins og hún var kölluð, flutti af landi
brott. Eftir nokkurra ára búsetu á
Bermuda með fjölskyldu sinni sneri
hún heim. Þessi dvöl hennar á er-
lendri grund gerði það áreiðanlega
að verkum að sannari íslending var
trauðla að finna. Hún taldi að ís-
lendingar væru forréttindafólk, því
á engum stað öðrum væri eins gott
að búa. Þau ár sem hún dvaldist
erlendis fylgdist hún grannt með
þjóðmálunum hér heima, betur en
flestir þeir sem aldrei hafa hleypt
heimdraganum. Þá var íslensk
tunga henni einkar hugleikin, hún
talaði hana betur en margur og
hafði næmt auga fyrir því sem bet-
ur mátti fara í rituðu og töluðu máli.
Nunna var afskaplega litríkur
persónuleiki. Hún hafði sterkar
skoðanir á hinum ýmsu málum og
var sérlega skemmtileg og lífleg í
allri umgengni. Fólk laðaðist að
henni enda var hún vinamörg og
trygglynd. Hvar sem hún birtist fór
ekki framhjá neinum að þar fór
glæsileg heimskona.
Eftir heimkomuna hóf Nunna
störf að' nýju á söluskrifstofu Flug-
leiða í gömlu flugstöðinni á Kefla-
víkurflugvelli og síðan í Leifsstöð.