Morgunblaðið - 11.07.1995, Page 8

8 ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Hörð viðbrögö vegna urmnæla félagsmálaráðherra í brunamálastjóradeilunni
Með ólíkindum
hvernig Páll tek-
ur á þessu máli
- segir Gísli S. Einarsson, alþingismaður ?
Ég kann ekkert á slökkvibíl, Gísli minn, bara á traktor .
Greiðslur Tryggingastofnunar vegna innlendra hjartaaðgerða
Vafi leikur á lagaheim-
ild til að greiða aðgerðir
Skoðanir skiptar um grunn- og viðbótarkostnað
EKKI er útséð um hvort verður
af greiðslum Tryggingastofnunar
vegna 30-40 innlendra hjartaað-
gerða, sem gert var ráð fyrir í
upphafi árs að stofnunin borgaði
til að stytta biðlista á Landspital-
anum.
Guðjón Magnússon skrifstofu-
stjóri í heilbrigðisráðuneytinu seg-
ir að menn hjá Tryggingastofnun
hafi verið í miklum vafa um hvort
hún hefði lagaheimild til þess að
greiða fyrir aðgerðirnar. „I lögum
um almannatryggingar er gert ráð
fyrir að stofnunin greiði fyrir að-
gerðir íslendinga sem þurfa á
læknishjálp að halda erlendis,"
segir hann.
„En ef hægt er að gera sams-
konar aðgerðir hér og sjúklingar
kjósa það fremur er ekki mjög
skynsamlegt að neyðast til að
senda þá út af því að ekki er
hægt að greiða fyrir þessa þjón-
ustu hér. Ef menn gera þetta fyr-
ir þessa tegund aðgerða, af hverju
þá ekki fyrir aðra?“
Einnig segir Guðjón að skoðanir
séu skiptar um það hversu mikið
stofnunin eigi að borga fyrir hverja
aðgerð og hvernig reikna eigi út
svokallaðan jaðarkostnað. „Þú ert
með ákveðinn grunnkostnað sem
er þegar inni í fjárveitingu tii spít-
alans og þá er spurningin á hvaða
verði er eðlilegt að kaupa viðbótar-
aðgerðir,“ segir hann.
Aðspurður hvort ódýrara sé fyr-
ir Tryggingastofnun að kaupa
hjartaaðgerðir erlendis segir hann:
„Auðvitað snýst þetta um það í
leiðinni. Við höfum fengið tilboð
erlendis frá sem jafnvel hafa verið
lægri en það sem Ríkisspítalar
fara fram á að fá greitt fyrir hverja
aðgerð.“
Guðjón segir hafa verið deilt
um það áður hvaða verð eigi að
greiða fyrir hjartaaðgerðir og hafi
þáverandi heilbrigðisráðherra vís-
að deilunni til Ríkisendurskoðun-
ar. „Þessar tölur sem hafa verið
uppi á borðinu frá Ríkisspítölum,
eða um 800.000 krónur fyrir
hverja aðgerð, eru þó nokkuð
hærri en var greitt á sínum tíma
að tillögu Ríkisendurskoðunar.“
Vantar viðbótar-
fjárveitingu
Guðjón segir að hjá ráðuneytinu
sé vonast til þess að málið skýrist
á næstu tveimur til þremur vikum.
„Tryggingastofnun telur sig þurfa
að fá viðbótarfjárveitingar til þess
að geta greitt fyrir umbeðinn
fjölda aðgerða. Ef um er að ræða
sjúkling sem sendur er til útlanda
er um óvíræða lagaskyldu að ræða
án tillits til þess hvernig fjárhagur
hennar er.
Hins vegar, ef um er að ræða
viðbót án ótvíræðrar lagaheimíld-
ar, er mikið eðlilegra að stofnunin
geti vísað til þess að hún hafi
ekki fjármagn. Á þessu er dálítill
munur. En ráðuneytíð vill reyna
að koma því til leiðar með ölíum
ráðum að biðlistinn styttist," segir
Guðjón að lokum.
Handtekin
með þýfi
LÖGREGLAN á Selfossi handtók
síðdegis á sunnudag mann og konu
um þrítugt á sumarbústaðasvæði
í Grímsnesi. Talið var að fólkið
tengdist innbrotum sem framin
voru síðustu daga á Vopnafirði og
Kirkjubæjarklaustri.
Brotist var inn í skrifstofur
Kaupfélags Vopnfirðinga, Flug-
stöð Vopnafjarðarflugvallar og
eitt fyrirtæki aðfarapótt fimmtu-
dags í síðustu viku. Á sunnudags-
morgun var svo brotist inn í heilsu-
gæslustöðina á Kirkjubæjar-
klaustri og þaðan stolið lyfjum og
fleiru.
Að sögn rannsóknarlögreglu-
manns á Selfossi voru innbrotin
tengd ákveðnum bíl sem sást í
grennd við Kirkjubæjarklaustur
og fannst svo i Grímsnesi í gær
eftir eftirgrennslan og fyrirspurnir
lögreglu, sem hafði frétt af bílnum
á svæðinu. í bilnum fundust mun-
ir frá Vopnafirði og lyf sem gátu
verið frá Kirkjubæjarklaustri.
Ahersla lögð á góða hönnun
Islenska ullin er
mjög skemmtileg
PRJÓNABLAÐIÐ
Lopi og band hefur
verið gefið út í
fjölda ára og hefur fyrir
löngu unnið sér séss með-
al þeirra sem fást við
hannyrðir. Um síðastliðin
áramót tók Margrét Linda
Gunnlaugsdóttir við starfi
ritstjóra blaðsins og hefur
hún ýmislegt forvitnilegt
á prjónunum.
Hvaða reynslu hefurþú
af hannyrðum og fata-
hönnun?
„Ég útskrifaðist úr
vefnaðarkennaradeild
Myndlista- og handíða-
skólans, þar sem ég
kynntist meðferð efna og
lita, en sú menntun hefur
nýst mér ákaflega vel.
Svo má segja að ég sé
með hálfgerða fatadellu
ásamt einhverri sköpunarþörf,
enda fór það svo að mér þótti
skemmtilegra að hanna föt en
mottur“.
„Ég lagðist í barneignir um
1980 og hætti að vinna. Þá dreif
ég mig á pijónanámskeið hjá
Heimilisiðnaðarskólanum og
byijaði eftir það að stunda þetta
af viti. Ég pijónaði nokkrar peys-
ur fyrir Vikuna og það varð til
þess að Erla Eggertsdóttir, þá-
verandi ritstjóri Lopa og bands,
bað mig að hanna fyrir blaðið.
Ég geri ráð fyrir að um 150
uppskriftir eftir mig hafi birst í
Lopa og bandi milli 1980 og
1990“.
Hvérnig stóð á því að þú tókst
við starfi ritstjóra?
„Það bar mjög óvænt að. Ég
hafði ekki séð blaðið í nokkur
ár þegar ég kíkti á það í fyrravet-
ur. Mér fannst blaðið hafa dalað
mjög mikið og talaði því við út-
gefandann og ætlaði jafnvel að
bjóðast til að hanna eitthvað fyr-
ir blaðið. Það var ekki að sökum
að spyija að útgefandinn var
búinn að ráða mig sem ritstjóra
eftir hádegi sama dag, þó það
hafi nú aldrei verið ætlunin".
Hvaða stefnu hefur blaðið tek-
ið undir þinni stjórn?
„Ég hef breytt útliti blaðsins
eftir mínu höfði. Það sem mér
fínnst mest spennandi er að búa
til smart og sígildar peysur úr
íslensku garni. Við munum þó
nota erlent garn með, því sumir
kvarta undan því að lopinn stingi.
íslenska ullin er mjög skemmti-
leg, hún er líka mjög ódýr og
fæst í fallegum litum. Það er nú
ekki stefnan að leggja áherslu á
hina dæmigerðu íslensku lopa-
peysu, en hún verður þó höfð
með. Ég ætla líka að hafa mikið
af barnapeysum". _______________
„Ég legg höfuðá-
herslu á góða hönnun
og góðar flíkur og ég
vil hafa lítið af lestrar-
efni. Ég hafði sam- ____________
band við nokkra hönn-
uði, sem að mínu áliti voru þeir
bestu um árið, og svo eru alltaf
nýir hönnuðir að bætast í hóp-
inn. Þess má geta að sala og
áskrift að blaðinu hefur aukist,
án þess að ég vilji nefna nokkrar
tölur í því sambandi“.
„Ég tók upp á þeirri nýbreytni
að bjóða upp á pijónanámskeið
fyrir lesendur blaðsms undir leið-
sögn Margrétar Óskarsdóttur.
Þáttakendur geta komið eins oft
og þeir vilja til að fá aðstoð við
að vinna efni úr blaðinu. í því
sambandi vil ég minnast á að
MARGRET LINDA
GUNNLAUGSDÓTTIR
►Margrét Linda Gunnlaugs-
dóttir ritstjóri prjónablaðsins
Lopi og band fæddist þann 15.
desember 1951. Hún lauk vefn-
aðarkennaraprófi frá Mynd-
lista- og handíðaskólanum árið
1975 og eftir það hefur hún
m.a. starfað sem flugfreyja.
Margrét á fjögur börn og eigin-
maður hennar er Björn Thor-
oddsen flugmaður.
„Handavinnu-
kennslu hefur
farið mjög
hrakandi"
handavinnukennslu hefur farið
mjög hrakandi, þess vegna er
unga fólkið ekki eins vel undir
það búið að fara að pijóna. Nú
er handavinna aðeins kennd hálf-
an veturinn og mikill tími
kennarans fer í að skamma
strákana, sem hafa engan áhuga
á þessu. Mín skoðun er sú að
handavinna ætti að vera valfag,
svo tíminn nýtist betur fyrir þá
sem hafa virkilega áhuga".
Hvað felst í ritstjórastarfinu?
„Ég legg svolítið línurnar með
hönnuðunum um hvað verði aðal-
inntak næsta blaðs. Síðan vel ég
úr bestu flíkurnar og hönnuðirnir
láta uppskriftirnar fylgja með,
en það er mikið mál að vinna
úr þeim, enda mikilvægt að upp-
lýsingarnar séu réttar. Ég er
náttúrulega stílistinn og spái i
hvar eigi að taka myndirnar, vel
módel og föt með peysunum og
svo eru myndirnar teknar.
Þvínæst fer blaðið í vinnslu og
prentun".
„Það er einnig hlutverk rit-
stjóra að fylgjast með straumum
og stefnum erlendis, og nú ný-
lega fór ég til Ítalíu í þeim erinda-
gjörðum. Ég fór á sýninguna
Pitti Filati í Flórens, en þar voru
kynnt pijónaefni og garntegund-
ir og h'nan var lögð fyrir 1996
og 1997. Þessi ferð var
eins og vítamínsprauta
fyrir mig sem hönnuð
og ritstjóra".
Gerir þú eitthvað
_________ annað en að prjóna í
tómstundum?
„Eg á fjóra hesta og læt eftir
mér að eyða miklum tíma í þá.
Ég tók líka uppá því á gamals
aldri að fara að læra á selló. Ég
byijaði að hlusta á sígilda tónlist
um tvítugt og þá varð sellóið
strax uppáhalds hljóðfærið mitt.
Svo fór ég að pína son minn til
að læra á hljóðfæri þegar hann
var orðinn átta ára og ég var
alltaf að stelast til að spila á
sellóið hans. Ég ákvað bara að
slá til og nú er ég búin að læra
á selló í tvö ár og hef haft mjög
gaman af“.