Morgunblaðið - 18.07.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 1995 31
ÁSTA
ÓLAFSDÓTTIR
+ Ásta Ólafsdótt-
ir fæddist á
Holtahólum á Mýr-
um í Hornafirði 30.
maí 1921. Hún lést
á Borgarspítalan-
um 9. júlí síðastlið-
inn og- fór útför
hennar fram frá
Kópavogskirkju í
gær, mánudaginn
17. júli.
Á SJÖUNDA ára-
tugnum voru alls kyns
kenningar á kreiki um
meðferð ungabarna
sem heyrast sem betur fer ekki
nefndar lengur. Ekki mátti gefa
smábörnum nema á ákveðnum tím-
um, svefntími átti að vera klipptur
og skorinn og ekki var eins mikið
lagt upp úr því og nú að hafa böm
á bijósti. Það var erfitt að átta sig
á hveiju skyldi trúa. Þá var gott
að hafa sér við hlið eldri og reynd-
ari konu sem lært hafði af kynslóð-
unum á undan, treysti því sem hún
hafði lært og kunni að miðla því
til annarra. Eg varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að eiga Ástu Ólafsdótt-
ur að sem umhyggjusama og el-
skandi tengdamóður þegar ég
eignaðist börnin mín. Ég hlustaði
á hana og fór eftir ráðum hennar.
„Ég var nú vön að gefa mínum
börnum bara að drekka þegar þau
voru svöng,“ sagði hún „og ekki
vakti ég þau ef þau vildu sofa.“
Hún vissi vel að bijóstamjólkin var
það besta sem ungabörn gátu
fengið. Og ekki trúði hún á tilbúinn
krukkumat með ýmsum efnum í
sem við vissum nánast ekkert um
á þeim tíma, nýmeti hlyti að vera
betra ofan í litlu greyin. Henni leist
heldur ekki á plastbuxur þeirra
tíma sem urðu harðar og stífar við
fyrstu bleytu. Betra væri að hafa
börnin í ullarbrók sem andaði í
gegnum og breiða ullarstykki und-
ir þau og hún útbjó handa þeim
brækur og undirlag. Hún hafði líka
látið börnin sín sofa úti sem allra
mest, það mátti finna skjól allan
ársins hring og klæða af þeim
kuldann. Þetta voru ekki prédikan-
ir heldur góð ráð borin fram af
mikilli hógværð og nærfærni. Ég
trúði á það sem hún sagði og fór
eftir því. Ég minnist mjúkra
handahreyfinga þegar hún vafði
litlu börnin örmum. Það kom ekki
annað til greina en nefna dótturina
í höfuðið á henni, Ásta skyldi hún
heita eins og amma hennar. Við
bjuggum í sama húsi á þessum
árum og þegar ég fór að vinna
hálfan daginn gætti hún barnanna,
fyrst þess fyrsta og svo þess næsta.
Þau sváfu í vagninum sínum fyrir
utan gluggann hennar og ef þau
sváfu enn þegar ég kom heim þótti
henni verst að hafa misst af því
að taka þau inn. Mín beið hún með
heitt kaffi og góðu kleinurnar sín-
ar eða heita jólaköku. Við ræktuð-
um garðinn saman og fórum í
ferðalög. Milli okkar skapaðist vin-
átta sem ekki hefur borið skugga
á þótt formleg fjölskyldutengsl
rofnuðu. Börnunum mínum hefur
hún verið góð amma, í húsi þeirra
Ástu og Óla höfum við alltaf verið
aufúsugestir og notið uinhyggju
þeirra beggja og ástúðar, og litli
langömmustrákurinn, sem ber
nafn Ólafs langafa síns, gladdi
langömmu sína þegar hann sofnaði
í rúminu hjá henni fyrir stuttu.
Ásta gaf mér líka hlutdeild í
sveitinni sinni austur í Hornafirði.
Fyrir mig, borgarbarnið, sem aldr-
ei hafði verið send í sveit, var það
ævintýri líkast að fá a_ð koma sem
ung stúlka til móður Ástu og fjöl-
skyldu hennar fyrir austan. Þar
mætti manni þessi sama hlýja sem
einkenndi Ástu, alltaf nægilegt
rými fyrir gesti þótt húsakynnin
væru ekki ýkja stór. Ég fékk að
taka þátt í bústörfunum, fór með
í heimsóknir á næstu
bæi og Ásta hvatti til
útreiðatúra inn til jökl-
anna. Tengsl Ástu við
Hornafjörðinn voru
alla tíð sterk og hún
sagði mér margt frá
lífinu þar þegar hún
var að alast upp, frá
fjósbaðstofu til stein-
steypts íbúðarhúss.
Það hjálpaði mér að
skilja betur líf fyrri
kynslóða og það fjöl-
breytilega líf sem lifað
er og lifað hefur verið
í landinu. Slík tengsl
er dýrmætt að rækta.
Eftir að böm hennar voru upp-
komin starfaði Ásta um árabil á
Kópavogshælinu. Ég veit að skjól-
stæðinga sína þar annaðist hún
af sömu natninni og umhyggju-
seminni sem einkenndu umgengni
hennar við alla sem í kringum
hana voru. Heimili þeirra hjóna og
garðurinn bára lfka umhyggjusem-
inni vitni, allt hreint og strokið.
Þau hjón gerðust ung landnemar
í Kópavogi, byijuðu smátt þegar
byggð var þar varla nein en komu
sér fljótt vel fyrir og garðurinn
þeirra í Grænutungu hefur oftar
en einu sinni hlotið viðurkenningu
sem fallegasti garðurinn í bænum.
Ásta var ein af þessum konum
sem lítið láta fara fyrir sér en skilja
því meira eftir í minningu þeirra
sem eftir lifa. Ég minnist með
þakklæti vináttu í yfir 30 ár. Ég
sendi Ólafí, börnum þeirra, tengda-
börnum og barnabörnum innilegar
samúðarkveðjur.
Gerður G. Óskarsdóttir.
Nú þegar sumarið er komið í
fullan skrúða og garðurinn hennar
Ástu skartar sínu fegursta, kvaddi
hún hljóðlega eins og hún gerði
alltaf. Það var aldrei neinn hávaði
eða asi kringum hana Ástu. En
henni vannst vel og handbragðið
hennar var auðþekkt, svo vandað
og fallegt. Það var sama hvað hún
tók sér fyrir hendur. Allt bar merki
um alúð og snyrtimennsku. Hún
var líka vönduð kona í allri um-
gengni og eins og Einar Ben. seg-
ir: „Aðgát skal höfð í nærveru sál-
ar.“ Það sýndi hún ætíð gagnvart
samferðamönnum.
Ásta hafði góða kímnigáfu og
var fljót að koma auga á það
spaugilega í tilveranni. Hún vann
um árabil í eldhúsi Kópavogshælis
og ég held að á engan sé hallað
þó ég segi að hún var með bestu
starfskröftum sem þar unnu.
Ásta hélt alla tíð stórt heimili
með mikilli rausn. Þeir eru ófáir,
bæði skyldir og vandalausir sem
þáðu mat og húsaskjól hjá þeim
hjónum. Aldrei var svo þröngt að
ekki mætti bæta einum við. Ásta
var ein af þessum ósérhlífnu konum
sem var vakin og sofin yfir velferð
annarra, enda vora þau hjón Ásta
og Ólafur Jónsson, fyrrverandi
bæjarfulltrúi og forstjóri Strætis-
vagna Kópavogs, samhent í því sem
öðru.
Ég vil fyrir hönd okkar starfs-
systranna úr eldhúsi Kópavogshæl-
is þakka Ástu góð kynni og vin-
semd. Eiginmanni og afkomendum
votta ég dýpstu samúð.
Guðlaug Pétursdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er mðttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við mcðallínubil og hæfilega
llnulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skfrnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
MINNINGAR
Vinkona mín Ásta Ólafsdóttir
er látin. Hún var vinkona mín,
þó um 20 ára aldursmunur væri
á rnilli okkar, og hún var vinkona
móður minnar og var mamma
mín um 20 árum eldri en hún.
Þetta lýsir Ástu best.
Ég er búin að þekkja Ástu frá
sjö ára aldri, er við fluttum í
Kópavog. Ásta var einstök kona.
Mín fyrstu minningabrot um til-
vist hennar var þegar pabbi minn
kom heim að Hofi úr vinnuferð
úr Kópavogi þar sem hann var
að innrétta Hlíðarveg 20 sem
seinna varð 30A. Hann byggði
líka hænsnahús og fjós. Svona
voru tímar í Kópavogi fyrir rúm-
um 40 áram, og þakka ég oft
fyrir þá tíma. Hann sagði okkur
fréttir frá nýja heimilinu okkar.
Þessar tvær konur biðu eftir frétt-
um, önnur kvíðin en hin spennt,
og fréttirnar voru af indælu kon-
unni sem átti heima beint á móti
og bauð honum í kaffi og hún
átti strák sem oft var að hjálpa
honum og myndi áreiðanlega
leika við mig þegar við flyttum.
Og sú varð raunin.
Mamma mín og Ásta voru mjög
góðar vinkonur. Þær voru að
mörgu leyti líkar, hlédrægar kon-
ur og samviskusamar og unnu
sínu heimili og það gekk fyrir
öllu. Ásta var einstaklega natin
og vandvirk og bar heimili hennar
ogjgarður vitni um það.
Eg man eftir atvikum, þegar
Ásta var að fara fljúgandi aust-
ur, og kveið hún fyrir að fljúga.
Hún kom til mömmu til að kveðja
og mamma taldi í hana kjarkinn
en hafði aldrei flogið sjálf. Það
sýnir styrk og hlýju sem þessar
konur gáfu hvor annarri.
Eftir að mamma féll frá, fann
ég fyrir trygglyndi Ástu. Hún vildi
halda sambandinu og var það
gagnkvæmt, og hefði orðið meira
ef við hefðum búið nær hvor ann-
arri, og töluðum við um það. Ásta
fylgdist vel með mínu fólki og ég
með hennar fólki. Mitt fyrsta verk
í sumarfríinu átti að vera að fara
til Ástu, en ég var því miður of
sein, Ástu hafði versnað og hún
var komin á spítala. Örlögin tóku
í taumana. Vinátta Ástu var eins
og hún sjálf, traust og trú og á
ég ekki nema góðar minningar
um_ hana.
Ég sendi Ólafi og börnunum
þeirra Bjarna, Önnu og Hafdísi
og fjölskyldum þeirra innilegustu
samúðarkveðjur.
Jarþrúður Lilja Daníelsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi;
AXEL REINHOLD KRISTJÁNSSON,
Flókagötu 7,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 2. júlí. •
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til vina og ættinga sem aðstoðuðu í veikindum
hans. Ennfremur þakkir til starfsfólks deildar B-4 á Borgarspítalan-
um fyrir hlýja og góða aðstoð við hinn látna.
Ágústa Sigurðardóttir,
Guðrún Axelsdóttir,
Ágústa Guðmunda Sigurðardóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
SNORRI TÓMASSON,
Hjarðarhaga 32,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum laugardag-
inn 15. júlí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurlaug Jónasdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
séra SIGURJÓN GUÐJÓNSSON
fyrrv. prófastur,
Eskihlið 20,
Reykjavik,
andaðist í Borgarspítalanum 17. júlí.
Guðrún Þórarinsdóttir,
Hrafnkell Sigurjónsson, Unnur Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
SÍMON Þ. SÍMONARSON
vélstjóri,
Gautlandi 9,
Reykjavík,
lést á öldrunardeild Landspítalans,
Hátúni 10B, sunnudaginn 16. júlí.
Elísabet Ó. Sigurðardóttir
og synir.
Es,$éjlkkl Safnaðarheimili pJJ
Háteigskirkju t
S'Ím: jL-J Sff
551 IJW j| JJ\ *|
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BOGI Þ. FINNBOGASON
skipstjóri,
Höfðavegi 17,
Vestmannaeyjum,
sem andaðist í Borgarspítalanum þann
13. júlí sl., verður jarðsunginn
frá Landakirkju laugardaginn 22. júlí
kl. 11.00.
Dagný Þorsteinsdóttir,
Guðný Bogadóttir, Erlendur Bogason,
Dagný Hauksdóttir, Anna Breiðfjörð Sigurðardóttir.
Erfidiykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÓTEL LOFTLElliiK
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
LAUFEY SIGURÐARDÓTTIR
frá Háagarði,
Vestmannaeyjum,
Eyjaholti 9,
Garði,
lést laugardaginn 15. júlí.
Kveðjuathöfn fer fram frá Útskálakirkju
í Garði fimmtudaginn 20. júlí kl. 13.30.
Útförin fer fram frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, föstudaginn
21. júlí kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.