Morgunblaðið - 31.10.1995, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 1995 43
sigra í þetta skipti eins og svo oft
áður. Ég lagði andlitið á koddann
hjá henni og hvíslaði að henni: „Þú
ert svo dugleg amraa, þér tekst allt
það sem þú ætlar þér.“ „Nei, ég
er ekkert dugleg,“ sagði hún, en
ég held að við höfum báðar vitað
að það var vitleysa. Amma mín
barðist hetjulega við dauðann en
það var sárt að horfa á hana þjást.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að vera með ömmu minni allt
þar til yfir lauk. Ég hélt í hönd
hennar og strauk henni um ennið
þegar hún yfirgaf þetta líf. Mikið
óskaplega var sárt að geta ekkert
að gert. Hún amma mín hafði alla
tíð verið hrædd við dauðann. En
hún var sátt við það líf sem hún
hafði lifað og ég vona að hún hafí
einnig verið orðin sátt við dauðann
á þessari síðustu stundu.
Elsku amma mín, okkar vinátta
nær langt út yfir mörk dauðans.
Guð veri með þér að eilífu.
Þín,
Sigrún.
Elsku amma mín, þá er samveru
okkar í þessu jarðlífí lokið. Leiðir
okkar lágu saman í nærfellt 40 ár,
oft daglega. Allt vefst það gullnum
ljóma og heiðríkju, þótt rigningar-
dagarnir séu vissulega margir á
landinu okkar góða. Mér er ekki
grunlaust um, að þú hafir þurft að
draga af mér blautar buxur og
bullandi stígvél í djúpum lægðum
sem gengu yfir Klambratúnið. Og
mér er heldur ekki grunlaus um,
að ég hafi fengið gott í munninn á
eftir. Hjá þér var svo gott að leita
skjóls í andsreymi lífsins.
Minningarnar leita á, þúsundir
mynda sem ekki er hægt að tjá
með orðum, svo við verðum bara
að eiga þær útaf fyrir okkur. Þær
eru eins og ljós í minni sálarkytru.
Við fæðumst ósjálfbjarga börn
inn í þennan heim og flestir kveðja
hann á sama hátt. Þeir sem geta
varðveitt bamið í sjálfum sér eru
hins vegar öllu færri, en það var
þér alveg eðlilegt. Gerir ekki sak-
leysi barnsins, trúnaðartraust þess,
einlægni og fölskvalaus gleði þess
okkur rík? Þannig mun ég ætíð
minnast þín, hvernig sem allt veltur
í heimi hér.
Með kærri þökk fyrir allt.
Sigurður Garðarsson.
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og hógvært geð
og hjartaprýði stilling með
(H.Hálfd.)
Ég held að þessar ljóðlínur lýsi
vel hjarta þínu og hlýju sem þú svo
mjög umvafðir alla samferðamenn
þína og ekki síst þá sem stóðu þér
næstir. Ég var ekki margra daga
gamall þegar við hittumst fyrst og
alla tíð sýndir þú mér einstaka hlýju
og vináttu. Það var því mér og öll-
um í fjölskyldu minni harmafregn
að maðurinn með ljáinn hefði reitt
til höggs. Þú barst sjúkdóm þinn
með einstöku æðruleysi og fram á
síðasta dag sýndir þú glaðværð þína
og hlýju öllum þeim sem komu til
þín á sóttarsæng.
Kveðja verð þig vinur, hér að sinni.
Veit ei neitt hvað framtíð ætlar mér.
En áfram vakir innst í vitund minni
óskin sú, að mega líkjast þér.
Þótt allt mitt ráð sé undir þungu banni, /
og ýmsan vilja samtíð felli í bönd,
ég kysi, ef ég mætti snauðum manni
í minning þína að rétta vinar-hönd.
Þessar ljóðlínur Ólafs frá For-
sæludal skulu vera hinsta kveðja
mín til þín og það verður erfítt að
fá ekki íengur að heyra þína hljóm-
fögru rödd og hlusta á þig og föður
minn flytja kvæði og rímur eins og
ykkur var einum lagið.
Ég veit að söknuður þinn,
Magnea mín, verður mikill og eins
barna þinna og barnabarna.
Ég flyt ykkur innilegar samúðar-
kveðjur frá fjölskyldu minni, for-
eldrum, systrum mínum og fjöl-
skyldum þeirra.
Guð gefi ykkur öllum styrk.
Lárus Ragnarsson.
SIGURÐUR
SVEINSSON
+ Sigurður
Sveinsson var
fæddur 29. júlí
1914. Hann lést 23.
október 1995. Sig-
urður var sonur
Sveins Ásmunds-
sonar, prentara, og
Elínar Sigurð-
ardóttur. Eftirlif-
andi eiginkona Sig-
urðar er Þuríður
Stefánsdóttir, fædd
11. október 1917,
dóttir Stefáns Jóns-
sonar og Ingibjarg-
ar Jónsdóttur.
Útför Sigurðar
fór fram mánudag-
inn 30. október síð-
astliðinn.
NÚ ER hann afi minn
loksins búinn að fá þá
líkn sem hann er búinn
að þrá í átta löng ár
mállaus og lamaður,
en allan þann tíma
hefur hann reynt að
brosa og bera sig vel.
Yndislegt var að sjá
hvað hann hafði gam-
an af því að fá barnabarnabörnin
í heimsókn og því minna sem krílið
var því hrifnari var hann. Við
Sverrir fórum alltaf saman með
börnin okkar þrjú að heimsækja
afa á Heilsuvemdarstöðina við
Barónsstíg og viljum við koma á
framfæri þakklæti til alls starfs-
fólks sem annaðist afa af svo mik-
illi alúð og umhyggjusemi.
Afi var sómamaður og mér og
mínum mjög góður en hann þótti
oft harður í dómum og 'harður í
horn að taka ef því var að skipta.
En aldrei ætlaðist hann til þess af
öðrum sem hann krafðist ekki af
sjálfum sér. Afi vann í Ölgerðinni
Agli Skallagrímssyni alla tíð, hann
þoldi afar illa að vera öðram háð-
ur, var harðgerður, vinnusamur og
ósérhlífinn. Sumum þótt hann
hijúfur og stóð uggur af honum en
í raun var hann hið mesta ljúf-
menni og yndislegur ástríkur afi.
Hann var með veiðidellu, veiddi
margan laxinn og hnýtti flugur
listavel. Afi var líka góður málari
og til era mörg falleg verk eftir
hann.
Gæfusamur var hann þegar
hann hitti ömmu sem er sú kær-
leiksríkasta kona sem ég hef
kynnst, þau áttu saman 55 ár, þrjú
börn og yndislegt heimili þar sem
ég eyddi stóram hluta bernsku
minnar.
Ég hef saknað þín í átta ár elsku
afi en nú kveð ég þig og þakka
öll árin með ykkur ömmu á Bestó.
Guð blessi ömmu og mömmu sem
heimsóttu afa svo til daglega öll
þessi ár og gefi ykkur styrk nú á
þessari kveðjustund.
Þuríður Björg.