Morgunblaðið - 31.10.1995, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR
ÞRIÐJUDAGUR 31. OKTÓBER 1995 45
INGIMAR
LÁRUSSON
+ Ingimar Lárus-
son var fæddur
á heiði á Langanesi
3. apríl 1922. Hann
lést á Borgarspítal-
anum 22. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Arnþrúður Sæ-
mundsdóttir og
Lárus Helgason,
búandi hjón þar.
Systkini hans voru
14 og eru átta
þeirra látin.
Árið 1978 kvænt-
ist Ingimar eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Ástu Erl-
ingsdóttur grasalækni, f. 12.
júní 1920.
Útför Ingimars fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Á MORGNI lífsins eru mönnum
sköpuð þau örlög að dauðinn kveðji
dyra. Þegar kallið kemur fær eng-
inn undan vikist að hlýða því.
í lífinu setur sumt fólk svip á
umhverfi sitt og samtíð, sökum
góðra verka, fölskvalausrar vináttu
og trygglyndis. í veganesti frá sínu
bernskuheimili hafði Ingi, sem svo
var kallaður, fengið ríkulegan
skammt af slíkum dyggðum, en
léttan mal af veraldlegum auði.
Hann byijaði ungur að vinna hin
ýmsu störf til sjávar og sveita og
gekk ötull til þeirra verka, sem
fyrir lágu í lífinu. Á sínum yngri
árum stundaði hann að mestu sjó-
mennsku, á bátum frá Þórshöfn á
sumrum, en á vetrarvertíðum frá
Vestmannaeyjum og Suðurnesjum.
Síðan starfaði hann áratugum sam-
an við húsasmíðar bæði á Þórshöfn
og í Reykjavík, lengst af hjá Herði
Þorgeirssyni trésmíðameistara
meðan þrek og heilsa leyfði. Á
Þórshöfn byggðu þeir bræður, Jón
Trausti og Ingimar, stórt og mynd-
arlegt íbúðarhús og nefndu
Bræðraborg. Þar bjuggu þeir ásamt
systur þeirra Þórdísi og tóku til sín
aldraða foreldra sína, sem þar áttu
skjól í ellinni og þar létust þau
bæði. Seinna flutti Ingi til Reykja-
vikur og þar kynntist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Ástu Erlings-
dóttur, fædd 12. júní 1920, sem
þá var ekkja og átti 6 börn og eru
5 þeirra á lífi. Hér í Reykjavík áttu
þau sitt heimili, síðast í Ljósheim-
um 14.
Ingi var ákaflega dagfarsprúður
maður. Hann var þeirrar gerðar
að frá honum stafaði góðvild og
hlýju, hann var réttsýnn og dreng-
lyndur og ekki veit ég til að hann
hafi lagt stein í götu nokkurs
manns. Það er gott að hafa átt slík-
an frænda á þeirri gönguleið, sem
við öll þurftum að ganga, stundum
syrtir í álinn, í annan stað brosir
við okkur hin nóttlausa
voraldarveröld.
Ég kveð Inga
frænda minn, þakka
honum samfylgdina.
Trygglyndur og trúr
kveður hann að sinni.
Hafi hann þökk fyrir
allt.
Hómar að kveldi, hljóðnar
dagsins ys,
hnígur að ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn
blíðri hönd,
og báran kveður vögpljóð við
fjarðarströnd.
Syngdu mig inn í svefninn ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvfldin jafnan vær.
Draumgyðjan ljúfa ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu friðarlönd.
(JónfráLjárskógum.)
Trausti Guðmundsson.
Það var margt um manninn á
heimilinu á Heiði á Langanesi á
uppvaxtarárum Ingimars Lárus-
sonar. Systkinin urðu fjórtán sem
app komust, og auk þess tóku for-
eldrar hans að sér eitt fósturbam
sem þau ólu upp sem sitt eigið.
Og þar við bættust gestir og gang-
andi, sem jafnan áttu vísa gistingu
og góðan beina að gömlum og grón-
um íslenskum sið, og var þá ekki
gerður greinarmunur á vanda-
bundnum og vandalausum, hvað
þá að lagður væri fram reikningur
fyrir veittan beina og þjónustu.
Heiði á Langanesi var hlunn-
indajörð. Róður var stuttur á gjöful
fiskimið, reki á fjörum, æðarvarp
gaf egg og dún, og einhver selveiði
mun hafa verið stunduð til búdrýg-
inda. Sjálft var landið grösugt og
gott til heyskapar og beitar, enda
snjólétt. Þarna var því mörg matar-
holan og veitti ekki af, því marga
þurfti að metta.
Þarna elst Ingimar upp og verð-
ur sjálfkrafa þátttakandi í alhliða
daglegum störfum til öflunar lífs-
viðurværis jafnóðum og aldur og
þroski leyfir, svo sem tíðkaðist hér
á landi í sveit og við sjó frá aldaöðli.
Ingimar mun hafa verið um tví-
tugt þegar foreldrar hans brugðu
búi og fluttu inn á Þórshöfn, þar
sem synir þeirra, einkum Jón og
Ingimar, reistu þeim hús, og mun
Jón hafa að mestu lagt fram fé til
efniskaupa, en Ingimar vinnu við
múrverk og trésmíðar.
Upp úr því fór Ingimar að stunda
vinnu sér til lífsviðurværis utan
heimilis, í Vestmannaeyjum á vetr-
arvertíð, en þess á milli hvaðeina
sem til féll, einkum þó byggingar-
vinnu ýmiss konar.
Árið 1970, þá 48 ára að aldri,
fluttist Ingimar til Reykjavíkur og
réðst til Harðar Þorkelssonar bygg-
GUÐRUN
DAVÍÐSDÓTTIR
Við ættum bara að
þakka fyrir að hafa
kynnst ömmu okkar,
þó að samverustundim-
ar síðustu árin væra
stundum erfiðar, en
aðrar samt góðar. Þó
þökkum við, elstu
bræðumir, sérstaklega
fyrir að hafa hafa þekkt
ömmu meðan hún var
enn í leik og starfi og
í minningunni um hana
munum við muna hana
t.d. þeysandi á Litla-
Jarp eða við að mjólka.
Áð lokum biðjum við
misst hefur. Guð að styrkja alla fjölskylduna við
Þessi setning leitar á huga okkar þennan missi.
og líklega líka á aðra í fjölskyld- Systkinin á Grund,
unni núna við fráfall ömmu okkar. Pétur, Jens, Guðrún og Guðjón.
+ Guðrún Davíðs-
dóttir, hús-
freyja á Grund í
Skorradal, fæddist
á Arnbjargarlæk í
Þverárhlíð 6. októ-
ber 1914. Hún lést
á sjúkradeild
Hrafnistu í Reykja-
vík 18. október síð-
astliðiiin og fór út-
för hennar fram frá
Hvanneyrarkirkju
28. október.
MAÐUR veit aldrei
hvað átt hefur fyrr en
ingarmeistara og starfaði í hans
þjónustu næstu tvo áratugina, eða
svo lengi sem starfsþrek entist.
Hjá Herði undi Ingimar vel hag
sínum og minntist hann Harðar
ævinlega síðan með hlýhug og
þakklæti.
Fáum áram eftir að Ingimar
fluttist til Reykjavíkur lágu saman
leiðir hans og Ástu systur okkar.
Varð það þeim báðum gæfuspor
og leiddi til þess að þau urðu föra-
nautar það sem eftir var lífsleiðar
hans. Hann hafði ekki kvænst áður
né sjálfur eignast börn, en varð
annar faðir börnum Ástu, sem þá
var fyrir nokkrum árum orðin ekkja
að fyrrí manni sínum látnum, og
þeirra börnum ástríkur og hugul-
samur afi sem þau mátu mikils og
þar sem þau áttu ævinlega hlýju
og skilningi að mæta. Ljúfar minn-
ingar milda nú söknuð þeirra.
Ingimar var maður hógvær og
ljúflyndur. Störf sín vann hann í
kyrrþey af alúð og samviskusemi.
Hann var hjálpsamur og tillitssam-
ur heimilisfaðir sem ekki táldi upp-
vask og önnur heimilisstörf síður í
sínum verkahring en konu sinnar.
Þá var hann henn.i einnig ómetan-
leg hjálparhella í erilsömu lækn-
ingastarfí hennar, og ósjaldan var
lagt upp í ferð út úr bænum og
jafnvel austur yfír fjall að loknum
venjulegum vinnudegi til að safna
grösum, og um ljósar vornætur
stóðu slíkar ferðir stundum fram á
morgun.
Af Ingimar stóðu engir stormar
og engin ólga stafar af fráfalli
hans. En lengi mun eima eftir af
þeirri góðvild og manngæsku sem
einkenndi líf hans. Um hann gætu
átt við þau eftirmælaorð Bjarna
Thorarensen að „ilmur horfinn inn-
ir fyrst, hvers urtabyggðin hefur
misst“.
Andlát Ingimars átti nokkuð
langan aðdraganda, og síðustu tvo
mánuðina sem hann lifði lá hann
á Landspítalanum, lengstum sár-
þjáður. Veikindum sínum tók hann
af sama æðruleysi og hugarró sem
öðram áföllum lífsins, og innilega
þakklátur var hann læknum, hjúkr-
unarliði og öllu starfsfólki spítalans
fyrir alúðlegt viðmót, góða að-
hlynningu og umhyggju í þungbær-
um veikindum. Ásta systir okkar
og fjölskylda hennar hefur mikils
misst, en ljúfar minningar milda
sorgina og söknuðinn. Við systkini
hennar og tengdasystkin vottum
þeim innilega samúð á saknaðar-
stund. Ingimar kveðjum við með
fyrirheiti hans sem öllu ræður:
„Þú góði og trúi þjónn, yfir litlu
varstu trúr, yfir mikið mun ég setja
þig. Gakk þú inn í fögnuð herra
þíns.“
Tengdasystkinin.
ERFÍDRYKKJUR
P E R L A N sími 562 0200
Suöuiiandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
HELGI
JAKOBSSON
hófu búskap á
Laugabóli í Tálkna-
firði og bjuggu þar
um 14 ára skeið. Þar
fæddust börn
þeirra. Þau bjuggu
um tíma á Vind-
heimum í sömu
sveit, en fluttust til
Patreksfjarðar árið
1948. Böm þeirra
eru Ema, Ami,
Rannveig, Ólöf og
Jakob. Þau gengu
auk þess Guðbjarti
Einarssyni í for-
eldrastað.
Útför Helga fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
+ Helgi Jakobsson
fæddist í Vatns-
krók á Patreksfirði
2. janúar 1908.
Hann lést á Borgar-
spítalanum 23. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
vom Jakob Krist-
jánsson og Vigdís
Gísladóttir frá Sel-
árdal í Amarfirði.
Systkini hans vom
Kristófer, Armann,
Kristján, Soffía,
Una og Leó.
Helgi kvæntist
Láru Guðbjartsdóttur frá Stóra-
Laugardal í Tálknafirði 1934.
Lára lést 1986. Helgi og Lára
FORELDRAR afa fluttust til Patreks-
fjarðar um aldamótin. Þegar afí var
þriggja ára gamall fluttist fjölskylda
hans að Bakka í Tálknafírði. Afi okk-
ar byijaði ungur að vinna fyrir sér
og byijaði sjósókn aðeins 14 ára gam-
all. Vinna við sjávarútveg var eftir
það lifíbrauð hans. Afí og amma hófu
búskap sinn á Laugabóli í Tálknafirði
á 4. áratugnum, en tóku upp búslóð
sína árið 1947 og fluttust til Patreks-
fjarðar. Þau bjuggu lengst af í Urðun-
um en byggðu sér síðan hús á Mýr-
um, skammt frá fæðingarstað afa.
Amma okkar lést árið 1986 og var
það mikill missir fyrir afa því þó þau
væru um margt ólík vora þau mjög
samrýnd. Afi var mikill dugnaðar- og
vinnuþjarkur og það var ekki fyrr en
hann varð áttræður að hann ákvað
að draga úr vinnu og hætti þá að
vinna á laugardögum. Haustið 1991
hættir afi vinnu og flytur suður til
Hafnarfjarðar. Snemma árs 1992
flytur hann á Skjólvang við Hrafn-
istu. Þar sat hann ekki aðgerðalaus
heldur var hann að við ýmiskonar
tómstundir frá morgni til kvölds. Má
þar nefna að hann lærði fyrst að
synda þegar hann kom á Hrafnistu
og var eftir það daglegur gestur í
lauginni. Það er okkur minnisstætt
hvað hann var hreykinn þegr hann
hætti að notast við sundkútana. Hol-
Útfararstofa Kirkjugardanna Fossvogi
Sími 551 1266
umar á minigolfvellinum voru honum
mjög hugleiknar sem og ýmiskonar
handavinna.
Við heimsóttum afa og ömmu
mörg sumur á æskuárum okkar og
dvöldum stundum hjá þeim sumar-
langt. Ótal minningar eigum við frá
Patreksfirði og eru þær allar jafngóð-
ar og skemmtilegar. Það var mikil
upplifun fyrir okkur borgarbörnin að
kynnast atvinnu- og mannlífi staðar- ‘
ins. Umhverfíð var spennandi og við-
kunnanlegt. Leiksvæðið teygði sig
um fjallshlíðamar, sjávarsíðuna og
bæjarstæðið. Við kynntumst afa okk-
ar vel á þessu tímabili. Hann var
sterkur persónuleiki, hvers mann
hugljúfi og heyrðum við oft af því
hve góður vinnuandi þótti vera í
kringum hann. Hann var afskaplega
hláturmildur og var stutt í kímnina
hjá honum. Hann átti mjög auðvelt
með að umgangast fólk og myndaði
sérstaklega góð tengsl við yngri kyn- *
slóðina.
Afi hefur nú yfirgefið hið jarð-
neska líf en hann skilur eftir sig
fallegar minningar sem koma til með
að fylgja okkur um ókomin ár.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
þær stundir sem við áttum með þér.
Róbert, Guðrún og Tinna.
Erfidrýkkjiir
(íhusilt'g kaffi-
hlaðhorc), fallegir
salir og nijög
goö |)jónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
fBr
FLUGLEtÐIR
IIÉTEL LOFTLEIim

MHHBBEBG
'III
ERHSDRYKIQAN
Veislusalur Lágmúla 4, sími 588-6040
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslejiskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
H
i S. HELGAS0N HF
ÍSTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 557 6677