Morgunblaðið - 05.11.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 5. NÓVEMBER 1995 31
ég ekki gefa til að ferðast aftur í
tímann og forða ykkur öllum frá
þessum hörmungaratburði. En
svona átti þetta að fara, því mið-
ur, og það eina sem við hin sem
eftir stöndum getum gert er að
ylja okkur við gamlar minningar
og bíða þess að við hittumst öll á
ný.
Elsku Þorsteinn minn, þú sem
varst alltaf svo rólegur og ljúfur
hvernig sem við hin í ólátabekkn-
um okkar létum.
Minningarnar hrannast upp frá
árunum okkar á Flateyri. Mínar
fyrstu minningar eru frá því þegar
við, ég, þú og Þórir, vorum í sjó-
ræningjaleik fjögurra ára gömul.
Kuldinn sótti að litlum fingrum og
ég man skelfínguna þegar ég sagði
ykkur Þóri að puttarnir dyttu af
okkur ef okkur yrði mjög kalt. A
endanum trúðum við öll á þessa
kenningu og fylltumst skelfingu
og við hlupum heim til mæðra
okkar sannfærð um að fingurnir
færu einn af öðrum að tínast af.
Leið okkar lá saman í Grunnskól-
ann á Flateyri öll árin og þegar
ég hugsa til baka rifjast upp hjá
mér ótal tilvik þar sem sérstaða
þín kom í ljós. Eg man þegar við
unnum að skólablaðinu okkar ein-
hvern tíma um fermingu. Þar skrif-
aði ég grein sem ekki hlaut óbreytt
náð fyrir augum ritstjórnar sem
tók sér bessaleyfi til að breyta
henni. Ég brást ókvæða við og lét
ritstjórnina fá það óþvegið. Þú átt-
ir ekki sæti í ritstjóminni en þér
tókst samt að koma mér niður á
jörðina. Með þessu hæglæti og
þeirri rökfestu sem einkenndi þig
aila tíð þá tókst þér að fá mig inn
á það að breytingarnar væru af
hinu góða og allir urðu sáttir. Þú
hafðir skoðanir á öllu milli himins
og jarðar og oftar en ekki voru
tvær skoðanir í bekknum, okkar
skoðun og þín skoðun. Ég ætla
ekki að halda því fram að þú hafir
alltaf haft rétt fyrir þér en það
leikur enginn vafi á því að þú varð-
ir þinn málstað.
Þú varst alltaf ábyrgur og ég
man sérstaklega tilvik þar sem við
með hávaða og látum náðum því
göfuga markmiði að flæma
kennarann út úr stofunni. Þú áttir
litla sem enga sök en samt tókstu
þetta inn á þig. Samviskubitið fyr-
ir hönd þessara villinga sem áttu
samleið með þér varð til þess að
þú reyndir að bjarga málunum með
því að setjast sjálfur í kennarastól-
inn og reyna að halda uppi kennslu.
Framtíðin blasti við þér björt og
fögur. Gáfur og heiðarleiki ásamt
fleiri kostum sögðu mér að þú
ættir möguleika í lífinu en skyndi-
lega er allt orðið breytt. Þú ert
horfinn sjónum okkar en ég er
sannfærð um að hinum megin ertu
í þessu sama hlutverki og í lífinu.
Þegar kennarinn flýr af hólmi þá
tekurðu upp kennaraprikið og
heldur áfram þar sem hann gafst
upp. Þín er sárt saknað á meðal
okkar sem þú hafðir svo oft vit
fyrir. Huggun mín og okkar félag-
anna er fólgin í því að þegar við
í fyllingu tímans hittumst aftur þá
leiðir þú okkur um óþekktar braut-
ir. Ég kveð þig með virðingu, kæri
vinur.
Elsku Sigrún, Berglind, Atli og
Borgrún. Missir ykkar er mikill nú
þegar feðgarnir eru horfnir. Ég
bið guð að styrkja ykkur í sorg-
inni. Guð blessi ykkur.
Hrefna Sigríður
Reynisdóttir.
Enn lýstur köld krumla snjóflóðs
þorp vestur á fjörðum slíku höggi
að vart er hægt að lýsa með orðum
þeim harmi sem það veldur þeim
sem eftir lifa. í valnum liggja tutt-
ugu manns sem allir voru, hver
fyrir sig, hluti þess samfélags sem
hreiðraði um sig milli hárra íjalla.
Einn þeirra sem létu lífið var
Sigurður Þorsteinsson, dáðadreng-
ur sem ákveðið hafði að lifa ásamt
fjölskyldu sinni við þá kosti sem
lítið samfélag býður íbúum sínum
upp á. Siggi kom upphaflega til
MINNINGAR
Flateyrar ásamt Sigrúnu eiginkonu
sinni og Þorsteini syni þeirra og
hóf þá störf á togaranum Gylli.
Þar með hófust kynni hans og
undirritaðs. Það er stundum sagt
að sú tilhneiging sé til staðar þeg-
ar minningargreinar eru ritaðar
að fegra minningu hinna látnu.
Þegar horft er til baka leikur eng-
inn vafi á því að ekki þarf að fegra
minningu Sigga. Hann var slíkur
mannkostadrengur að engu þarf
við að bæta til að styrkja þá ímynd.
Hann vann að því að bæta sjálfan
sig og mín skoðun er sú að slíkt
hafi honum tekist betur en flestum
öðrum. Ef vandamál skaut upp
kollinum gekk hann í það með
hægð og yfírvegun að leysa það.
■ Arin á Gylli voru mörg og þar
var margt spjallað en ég man ekki
eftir því að Siggi hafi nokkurn tíma
verið tilbúinn að hallmæla nokkr-
um manni. Hann ávann sér fljót-
lega virðingu samstarfsmanna um
borð. Það er stundum sagt að á
togurum þurfi menn að vera harð-
ir og með skráp til að komast af
í samfélögum sem stundum eru
kennd við lögmál frumskógarins.
Jaxlarnir sem böðlast áfram með
vasahnífinn opinn á milli tannanna
f frosti og stórsjó og hengilrifið
trollið á dekkinu. Öskrin yfirgnæfa
vind og vélarhljóð og sá sterkasti
kemst af. Siggi Þorsteins var vissu-
lega jaxl sem komst af en hann
var af annarri og fágaðri gerð en
margir þeirra sem hasla sér völl á
þessum grundvelli. Hann þurfti
einfaldlega ekki að hafa hátt. Hann
var hæglátur á yfirborðinu en und-
ir niðri bjó skapfesta. Þegar hann
talaði þá var hlustað og skoðanir
hans nutu virðingar. Vera hans
um borð í Gylli hafði bætandi áhrif
á samfélag sem eftir bókinni er
grimmt og óvægið. Nýliðarnir sáu
sem og aðrir að til voru aðrar að-
ferðir en hnefarétturinn til að kom-
ast til metorða. Undirritaður og
Siggi voru um árabil á sömu vakt
og oft þegar sló í brýnu þá var
Siggi sá sem sætti sjónarmið.
Oft þegar stund gafst til að
ræða saman milli hefðbundinna
starfa á togara voru rædd hin
margvíslegu mál. Það fór þó ekk-
ert á milli mála að málefni fjöl-
skyldunnar skipuðu stærstan sess
hjá honum. Hann og Sigrún eign-
uðust stóran barnahóp ef litið er
til vísitölufjölskyldunnar og oft
ræddum við hversu snúið það væri
að vera langdvölum úti á sjó fjarri
fjölskyldunum. Við líktum okkar
hlutskipti gjarnan við hlutverk
jólasveinsins sem hverfur jafn-
skyndilega og hann birtist. Draum-
urinn var að komast í land og lifa
venjulegu lífi sem býður upp á
samvistir við fjölskylduna. Það er
kaldranalegt að hugsa til þess að
Siggi hafði náð þessu markmiði
og var í starfi sem hann var
ánægður með hjá Vestfirskum
skelfiski hf. Hann var kominn í
land til að sinna fjölskyldunni sinni
sem hann unni svo mjög. En þá
ríður ógæfan yfir og Siggi ásamt
syni sínum Þorsteini er hrifinn á
brott. Óblíð vestfirsk náttúra hefur
enn tekið sinn toll og það er ókleift
að skilja hvers vegna svo stórt
skarð er höggvið í raðir lítils sam-
félags.
Hann naut trausts samborgara
sinna og var mörg undanfarin ár
formaður Verkalýðsfélagsins
Skjaldar á Flateyri. Þar nýttust
mannkostir hans vel og hæfileikinn
til að sætta sjónarmið. Einnig átti
hann sæti um tíma í hreppsnefnd
Flateyrar.
Elsku Sigrún, Berglind, Atli og
Borgrún, við Dóra og bömin vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð.
Við biðjum þess að þið hljótið
huggun og styrk á þessari stundu
þegar engin orð virðast nógu
áhrifamikil til að lýsa þeirri miklu
sorg sem dunið hefur yfir.
Reynir Traustason.
Á Flateyri unnum við saman að
því að skapa og móta nýjan iðnað.
Sameiginlega, umluktir náttúr-
unni, í mótbyr og meðbyr, kláruð-
um við okkar verk. Það er okkur
harmur að missa vinina, Sigga og
Kidda, en minningin um dreng-
lyndi þeirra og kraft er okkur hald-
reipi í sorginni. Við minnumst allra
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman, rökræðunum 'sem aldrei
snerust um hvort gera ætti hlut-
ina, heldur hvemig. Aldrei var
rætt um vandamál heldur lausnir,
aldrei gefist upp. Það er þessi
kraftur þeirra sem vinir okkar
skilja eftir handa okkur. Við þökk-
um af hjartans hug fyrir samver-
una.
Elsku Sigfríður, Jón Gunnar,
Svavar Knútur og Vilmundur Torfi
og elsku Sigrún, Atli Már, Berglind
Ósk og Borgrún Alda. Éngin orð
létta harm ykkar, engin orð lýsa
söknuðinum og tómleikanum sem
umlykur allt.
Við minnumst einnig Þorsteins
Sigurðssonar, góðs vinar, sonar og
bróður, sem bar föður sínum gott
vitni.
Við vottum ykkur okkar innileg-
ustu samúð. Minningin um drengi
góða lifir.
Samstarfsmenn
í Vestfirskum skelfiski hf.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endurgjalds-
laust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri. Þá er
enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi í númer 691181. Það eru
vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
+
Eiginmaður minn,
Séra RÖGNVALDUR FINNBOGASON
sóknarprestur á Staðastað,
er látinn.
Kristín R. Thorlacius.
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu viö andlát
og útför föður okkar,
LEIFS K. ERLENDSSONAR,
Bergþórugötu 37,
Reykjavík.
Börn og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns og föður okkar, *
BRYNJARS ÞÓRS SNORRASONAR,
Vesturbergi 144.
Guð blessi ykkur öll.
Hrafnhildur Karlsdóttir,
Kristinn Karl Brynjarsson,
Hrönn Brynjarsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÓHANNS KR. GUÐMUNDSSONAR,
Hringbraut 97,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á
Sjúkrahúsi Suðurnesja.
Guðrún Jónsdóttir,
Jón R. Jóhannsson, Ásgerður Kormáksdóttir,
Steinar Jóhannsson, Sigurlaug Kristinsdóttir,
Karl Jóhannsson, Unnur Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilégar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna fráfalls móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
ÖNNU G. FRÍMANNSDÓTTUR,
Blönduhlíð 31,
Reykjavík.
Baldur F. Sigfússon, Halldóra Halldórsdóttir,
Sigmundur Sigfússon, Ingibjörg Benediktsdóttir,
Rúnar Sigfússon, Björg Östrup Hauksdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum samúð og vinarhug við andlát
og útför föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
SVANS LÁRUSSONAR,
Barónsstíg 30.
Sonja E. Svansdóttir, Þórir H. Óskarsson,
Lárus Svansson, Ragnheiður Egilsdóttir,
Halldór Örn Svansson, Elsa E. Drageide,
Hulda Svansdóttir, Þorsteinn Jónsson,
Lára S. Svansdóttir, Geirlaugur Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðar-
för föður okkar, tengdaföður og afa,
ÓSKARS EIRÍKSSONAR
Holtsgötu 9,
Hafnarfirði,
og
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTÍNAR JÓNU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Holtsgötu 9,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skattsofu Reykjanesumdæmis.
Eiríkur Óskarsson,
Birna Óskarsdóttir,
Guðmundur Guðbjörnsson,
Sigurlina H. Guðbjörnsdóttir,
Guðrún Fjóla Guðbjörnsdóttir,
Hallur Örn Guðbjörnsson,
Inga Hrönn Sigurðardóttir,
Hilmar Kristjánsson,
Margrét Benediktsdóttir,
Rögnvaldur A. Hallgrímsson,
Hilmar Snær Rúnarsson,
og barnabörn.