Morgunblaðið - 16.11.1995, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
RAGNARINGI
HALLDÓRSSON
+ Ragnar
Halldórsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 17.
janúar 1941. Hann
lést á heimilinu sínu
í Reykjavík 8. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar Ragnars
Inga eru Halldór
Guðjónsson, fv.
skólastjóri í Vest-
mannaeyjum, og
kona hans, Elín Sig-
ríður Jakobsdóttir.
Alsystir Ragnars
Inga er Halldóra
M. Halldórsdóttir, framhalds-
skólakennari og námsráðgjafi.
Hálfbróðir Ragnars er Sigurður
G. Halldórsson, rafmagnsverk-
fræðingur.
Ragnar Ingi kvæntist Áse
Sandal frá Roldal í
Harðangursfylki í
Noreg^ 1963. Börn
þeirra eru: 1)
Thorbjorg Elín, f.
8. sept. 1963, gift
Sverre Ekkje, þau
eiga tvö börn, Ina
og Sigurd. 2) Hall-
dór Ingi, f. 26. febr-
úar 1965, kvæntur
Anne Hansen, þau
eiga eina dóttur,
Sigrid. Ragnar Ingi
og Áse skildu 1969.
Ragnar eignaðist
tvö börn með Stellu
Eiriksdóttur. Þau eru: 1) Lilja
Dís, f. 9. janúar 1985, og 2)
Bjartmar, f. 20. júní 1987.
Útför Ragnars Inga fer fram
frá Árbæjarkirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 10.30.
Flyklqa sér í flokka
fastir sumargestir.
Máli sínu mæla,
móti suðri líta.
Kveðja vini, hlíðar, holt og dali,
he§a ferð um loftsins bláu sali.
Vængjum lyfta, út frá strönd tii stranda,
stefnuvissir beint til hlýrri landa.
(Halldór Guðjónsson.)
Gamall vinur, Ragnar Ingi Hall-
dórsson, varð bráðkvaddur á heimili
sínu í síðustu viku og kveð ég hann
nú nokkrum orðum á útfarardegi.
Sökum áratuga aðskilnaðar í sitt
hvorri heimsálfu riíjast upp fyrir mér
fyrstu kynni okkar, og hin síðustu.
Ragnar Ingi dvaldist í Noregi
ungur maður við nám og störf. Á
tímum fagurra framtíðardrauma
tengdist hann böndum þar í landi
sem haldast munu með bömum
hans og niðjum þótt hann nú hverfi
fyrir aldur fram til hlýrri landa.
Hann tók ástfóstri við Noreg, varð
kunnugur staðháttum á undra-
skömmum tíma og norskar mállýsk-
ur léku honum á tungu jafnskjótt
og heyra mátti á hverjum stað.
Ragnar Ingi hafði þá þegar
kynnst sjómennsku í blíðu og stríðu,
jafnvel hættulegri ísingu og lífs-
háska. Þrútnar krumlur Ægis í ham
ógnuðu togurum á Nýfundnalands-
miðum, ísing lagðist yfir og skipum
hvolfdi. Ragnar lýsti því hvemig
þeir skipsfélagar hömuðust í óveðr-
inu og mölvuðu klakann allt hvað
af tók. Hann barði í sífellu og ákall-
aði Guð. Þeir lifðu af, en reynsla
þessi varð Ragnari hugstæð. Það
átti síðan fyrir Ragnari að liggja
að stunda sjóinn í mörg ár, löngum
sem vélstjóri en síðar sem kokkur.
Er heilsu hans hnignaði nokkuð hin
síðari ár kom hann í land og vann
síðast hjá Bergiðjunni.
Ragnar var maður vel máli farinn,
'Erfidrykkjur
frá kr. 590 pr. mann
Stmar:
551 1247
551 1440
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaöborð, fallegir
salir og mjög
góö þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
nim LiiFTumn
snyrtimenni og glaðlyndur að eðlis-
fari. Honum lá jafnan gott orð til
manna. Minnist ég nú skemmtilegrar
ferðar er hann kom með mér austur
í Mörk á Landi fyrir nokkram áram
að reka smiðshöggið á rafgirðingu
um 15 hektara skika. Það var úr-
ræðasemi og verklagni Ragnars vin-
ar míns að þakka að loksins tókst
að tryggja jarðsamband sem spennu-
gjafinn lét sér lynda, en jörð er þarna
þurr og sendin. í bígerð var að
bregða sér saman austur fyrir fjall
á ný næstliðið sumar á nýjum bíl
Ragnars, en við þurftum að slá því
á frest til næsta sumars. Af annarri
ferð verður ekki, en hin fyrri sem
Ragnar kunn'i vel að meta, og þarft
verk eystra, geymist í minni.
Ragnar hafði sloppið ungur und-
an kramlum Ægis í ógnarham. En
í lífsins ólgusjó stóð honum jafnan
ógn af öðrum krumlum, tröllskap
sem lítt bauð grið og meira mátti
sín löngum en hamingja Ragnars.
Þrátt fyrir baráttu og áköll réð sá
ógnvaldur stundum stefnunni.
Fátt var Ragnari ánægjulegra
umræðuefni en böm hans fjögur og
velgengni þeirra í skóla og störfum.
Og þijú bamaböm vora komin til
sögunnar. Eigin framtíðardraumar
frá því forðum í Noregi endumýjuð-
ust og glæddust í tilhugsun um ein-
urð þeirra og trú hans á þeirra fram-
tíð.
Ragnar var trúmaður, las í Bibl-
íunni að staðaldri og sótti þangað
veganesti, opin lá hún innan seiling-
ar á andlátsstund. í lygnari sjó und-
anfarið en löngum áður bjó hann
sig undir bjart skeið framundan. Sá
viðbúnaður var þá óvænt undir þá
stund er hann kveður vini og hlíð-
ar, lyftir vængjum eins og síðbúinn
farfugl að hausti.
Ástríkum foreldram Ragnars
heitins, hjónunum Elínu Sigríði Jak-
obsdóttur og Halldóri Guðjónssyni,
fv. skólastjóra í Vestmannaeyjum,
votta ég samúð í söknuði þeirra.
Einnig samhryggjumst við Jóhanna,
kona mín, bömum Ragnars, syst-
kynum hans og öðrum aðstandend-
um. Blessuð sé minning Ragnars
Inga Halldórssonar.
Þór Jakobsson veðurfræðingur.
ErfMtykkfm' Sáfíládáfhdtííílí I
Háteigikirkjw y\ .í
Sími: ./ V
551 1399 |
ERFIDRYKKJUR
JT'
P E R l A N simi 562 0200
SIG URBJÖRN
ÞOR VALDSSON
+ Sigurbjöm Þor-
valdsson, húsa-
smiður, fæddist á
Þingeyri við Dýra-
Qörð 21. ágúst 1931
og bjó þar fyrstu ár
sín. Hann lést 10.
nóvember síðastlið-
inn á Landspítalan-
um í Reykjavík. For-
eldrar hans vora
Þorvaldur Ólafsson,
bóndi á Sveinseyri
við Dýrafjörð, síðar
á Þingeyri, f. 12.
september 1883, d.
5. júní 1949 í Kefla-
vík, og Andrea Guðnadóttir, f.
4. júlí 1892 á Sveinseyri við
Dýrafjörð, d. 18. júlí 1962.
Systkini Sigurbjöms: Ragnheið-
ur Guðný, f. 19. ágúst 1911, lát-
in; Magnús Jón, f. 26. júní 1913;
Guðni Ragnar, f. 23. september
1914, látinn; Kristín Ágústa, f.
24. ágúst 1919; Ólafur Sigur-
björa, f. 16. september 1920, og
Guðmundur Þórarinn, f. 6. sept-
ember 1926.
Sigurbjöm kvæntist 3. ágúst
1963 Þuríði Jónsdóttur, f. 31.
janúar 1933 í Grafardal í Borg-
arfirði. Böra þeirra eru: 1) Mar-
grét Sigurbjömsdóttir, f. 16.
ágúst 1964, búsett í Reykjavík,
sambýlismaður hennar Bergþór
Valur Þórisson, f. 2. september
1964. Börn þeirra eru Jóhann
Þorvaldur, f. 22. október 1987,
og Ingibjörg Andrea, f. 2. októ-
NÚNA er hann látinn vinur minn
og tengdafaðir Sigurbjöm Þorvalds-
son frá Þingeyri við Dýrafjörð. Eft-
ir erfiða baráttu við ólæknandi sjúk-
dóm varð hann að játa sig sigraðan
að lokum. Ekki er liðið ár síðan
vart varð við sjúkdóminn. Það var
á annan í jólum í fyrra sem hann
var fluttur í sjúkrahúsið og í upp-
skurð fór hann nokkrum dögum
seinna. Eftir það var hann ekki sam-
ur'. Smátt og smátt varð hann máttf-
amari og eftir að hafa verið í Sunnu-
hlíð í nokkra mánuði fór hann á
Landspítalann og þar dó hann 10.
nóvember sl.
Ég kynntist Sigurbimi fyrst fyrir
10 árum þegar ég hóf sambúð með
dóttur hans Margréti. Hann kom
strax vel fram við mig og tók mér
sem jafningja og vini. Það vildi nú
svo vel til að við höfðum sama
áhugamálið, knattspymuna, og fór-
ber 1993. 2) Daníel
Sigurbjörnsson, f.
4. júlí 1969, búsettur
í Kópavogi. 3) Einn-
ig tóku þau að sér
fósturbam, Ingi-
björgu Rannveigu
Ingólfsdóttur, f. 25.
júlí 1966, en hún var
hjá þeim frá átta
ára aldri.
í byijun stríðsár-
anna 1939 flytur
Sigurbjörn með
fjölskyldu sinni til
Keflavíkur og elst
þar upp. Um þrí-
tugt fór hann í Iðnskólann í
Reykjavík og lærði húsasmíði
og lauk því námi frá Iðnskólan-
um í Hafnarfirði. Mest alla
ævina vann hann við smíðar.
Helstu byggingar sem hann
hefur unnið við eru: Árnagarð-
ur, Áskirkja, Þjóðarbókhlaðan
og svo reisti hann ásamt öðrum
Seltjarnarneskirkju. Hann
vann nokkur ár í Búrfelli við
ýmiss konar lagfæringar. Síð-
ustu ár ævi sinnar vann hann
við allskonar vinnu og smíðar
hjá Kópavogsbæ og byggði
hann meðal annars göngu-
brýraar í Fossvogsdal. Hann
var mjög vandvirkur og góður
smiður.
Sigurbjörn Þorvaldsson
verður jarðsunginn frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
um við nokkram sinnum á völlinn
saman. Hann var mikill KR-ingur
og ég var að sjálfsögðu Valsari. Við
höfðum gaman af því að stríða hvor
öðram á liðum okkar. Best þótti
okkur þegar annað hvort liðið tap-
aði fyrir einhveiju af lélegu liðunum.
Sérstaklega var gaman að vinna
Framarana. Gaman var að ræða við
hann um fótboltann, bæði gamla
tímann og nýja, því aldrei kom
maður að tómum kofunum hjá hon-
um. Hann virtist vita mjög mikið
um íslenska knattspyrnu.
Sigurbjöm var mjög góður smiður
og kenndi hann mér mjög mikið og
var gaman að vinna með honum.
Eitt sinn hjálpaði hann okkur að
gera við gluggana í íbúð okkar og
skipta um gler. Þá tók ég eftir hvað
hann var veralega góður smiður.
Ég er nú frekar talinn fljótfær en
rólegur og var ég farinn að tvístíga
BJÖRNR.
ÁSMUNDSSON
+ Björn R. Ásmundsson fædd-
ist í Reykjavík 1. mars 1923.
Hann lést í Borgarspítalanum
4. nóvember sl. Foreldrar
Björns voru Ásmundur Jónsson
og Rannveig Bjaraadóttir.
Bræður Björas enj Jón, Reynir,
Hilmar og Sigurður sem nú er
látinn. Eftirlifandi eiginkona
Björas er Fannlaug Ingimund-
ardóttir, fædd 9. september
1924. Synir Björns og Fann-
laugar eru Sveinn, fæddur 15.
desember 1958. Eiginkona hans
er Ingibjörg M. Gunnlaugsdótt-
ir og börn þeirra Gunnar Ingi,
Snorri og Björa Logi; Ragnar,
fæddur 29. nóvember 1963.
Sambýliskona hans er Þuríður
E. Steinarsdóttir.
Útför Björns hefur farið
fram í kyrrþey.
MEÐ nokkrum fátæklegum orðum
langar mig að kveðja þig, Björn
minn.
Ég var 19 ára þegar ég sá þig,
fyrst í „smiðjunni". Við Sveinn vor-
um þá að undirbúa, ásamt félögum
okkar, einhveija helgarferðina. Þar
varst þú, þessi hái, þögli maður og
duldist engum að þar fór húsbóndi
staðarins. Ekki minnist ég þess að
við höfum átt orðaskipti í þetta sinn,
heldur frekar þess að hafa í fjarlægð
borið óttablandna virðingu fyrir þér.
Þegar ég svo fór að koma með Sveini
inn á fallega heimilið ykkar Lollu
fann ég þétt handtakið og skynjaði
hlýjuna og glettnina í fari þínu. Þá
leið ekki á löngu þar til ótti minn
hvarf og virðingin stóð ein eftir.
Síðustu daga hefur hugurinn
hvarflað til baka og minningamar
era margar. Minningar um allar
ferðimar okkar saman, hvort sem
það vom sunnudagsbíltúrar, ferð
norður í land eða Kanaríeyjaferðim-
ar okkar. Minningar um öll gamlárs-
kvöldin okkar saman og minningin
um þig haldandi litla nafna þínum
undir skím. Þessar minningar ásamt
öllum hinum munu ylja um ókomin
ár.
Ég hef stundum gantast með það
í gegnum árin að ég hafi ekki bara
valið mér eiginmann, heldur einnig
tengdaforeldra, og ég valdi vel.
Ekki geta nokkrir foreldrar reynst
börnum sínum, tengdabömum eða
barnabömum betur en þið Lolla
hafið reynst okkur Sveini og strák-
því mér fannst Sigurbjöm eitthvað
vinna hægt og við myndum ekki
klára einn gluggann fyrir kvöldið.
En alltaf vann Sigurbjörn á sama
hraðanum og fyrr en varði var
glugginn búinn. Það er lýsandi dæmi
um hann að þegar hann var búinn
að láta niður eitthvað á sinn stað í
byggingunni þá þurfti ekki að taka
það aftur upp og laga það.
Um 1990 fóram við Margrét út
í það að byggja lítinn kofa sem við
settum seinna niður í Hvalfírðinum.
Mér er það mjög minnisstætt meðan
á þessari byggingu stóð það sem
hann sagði einu sinni við mig. Hann
var ráðgjafí minn í þessum litla
kofa, því þótt að ég hafi teiknað
hann sjálfur og smíðað þurfti ég oft
að spyija hann ráða með eitt og
annað. Yfirleitt voram við búnir að
yfírstíga vandamálin áður en við
komum að þeim. Þegar ég var búinn
að reisa sperrarnar kom hann og
tók út verkið. Hann skoðaði allt vel
og lengi og síðan sagði hann: „Það
er ekki verra að hafa of mikið af
girði.“ Honum fannst ég bruðla of
mikið með festingarnar. Áður hafði
ég eitt miklum tíma í að hornrétta
húsið og reyna að hafa skekkjuna
ekki meira en 5 mm og sagði ég
honum það, þá sagði hann: „Tomma
í húsasmíði er nú ekki mikið.“ Enda
kom það á daginn að það má mikið
ganga á áður en þessi kofi hrynur.
Hann var alltaf góður í tilsvörum
og stríðinn var hann. Hann notaði
hvert tækifæri til að stríða manni,
ef maður tók þessu illa þá gat mað-
ur verið í fýlu allan daginn. Ég
stríddi honum bara á móti. Aldrei
var illkvittni í þessari stríðni heldur
góð ádeila á mann sjálfan eða lífið
eins og það kom í huga hans á þeim
tíma. Það væri gott ef allir hefðu
svolítið af kímni hans til að bera
og vera ekki of hátíðlegir yfír öllum
hlutum.
Ég vona að Sigurbjöm hafi það
gott á þeim stað sem hann er kom-
inn á núna og mætti lífið leika betur
við hann þar en fyrra líf gerði. Hann
kvaddi þetta líf alltof ungur, aðeins
64 ára. Fyrir einu ári síðan hefði
hvorki mér né öðram dottið í hug
að hann væri svona alvarlega veik-
ur. Aldrei fór það nú svo að við spil-
uðum fótbolta saman í liði, en ég
hefði alveg viljað spila með honum.
Ef það vildi nú svo til að þú færir
að spila aftur annars staðar þá væri
gott ef þú hefðir einhveija stöðu
lausa þegar ég kem til þín. Það
gæti einhver bið orðið á því en þú
hefur mig í huga þótt ég sé Valsari.
Ég þakka þér fyrir að leyfa mér
að vera með þér í lífi og starfí. Guð
veri með þér alla tíð og til enda
veraldarinnar.
Bergþór Valur Þórisson.
unum. Alltaf hafið þið verið boðin
og búin að aðstoða og veita góð
ráð. Ráðleggingar þínar og hjálp-
semi hefur verið ómetanleg í gegn-
um árin. Það er einkennilegt að
geta ekki leitað til þín lengur.
Þú varst maður athafna en ekki
orða. Gekkst að hveiju verki af
öryggi. Ef þú bjóst ekki yfír þekk-
ingunni fyrir, þá varstu áður en
nokkur vissi búinn að afla þér henn-
ar. Búinn að kryfja málið niður í
grunninn svo engir óvissuþættir
tefðu fyrir framkvæmdum. Síðan
varstu fyrstur manna mættur til
vinnunnar. Hvort sem það var
þvottavél, skáphurð eða bíllinn sem
líta þurfti á. Já, þau era ófá hand-
tökin sem þú hefur létt okkur
Sveini, ekki hvað síst núna síðustu
misserin þegar við höfum unnið að
því að koma upp húsinu okkar. Þar
hefur þú verið með okkur frá upp-
hafí. Þekktir stundum teikningarn-
ar betur en við sjálf og tókst þátt
í hveiju verki. Komst jafnvel sárlas-
inn til að leggja þitt af mörkum
eftir að sjúkdómurinn sem nú hefur
lagt þig að velli var farinn að hijá
þig. Já, þú stóðst á meðan stætt
var, og sennilega heldur lengur,
tókst á við sjúkdóminn á sama hátt
og hvert annað verkefni sem fyrir
þig var lagt, af æðraleysi.
Hafðu þökk fyrir allt. Blessuð sé
minning þín.
Þín tengdadóttir,
Ingibjörg.