Morgunblaðið - 22.11.1995, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 22. NÓVEMBER 1995 41
MINNINGAR
MAGNUSD.
ÓLAFSSON
ARNFRÍÐUR
SMÁRADÓTTIR
+ Magnús D. Ólafsson fæddist
á Kambshóli í Hvalfjarðar-
strandarhreppi 20. janúar
1924. Hann lést á Landspítalan-
um 1. nóvember síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Foss-
vogskirkju 13. nóvember.
NÚ ÞOKAR um Þyril: Magnús
Daníel er kvaddur.
Þijátíu ár. Þeir röðuðu okkur
upp, nýliðunum, verkstjórarnir á
plani í Hvalstöðinni, Þórir Þor-
steinsson og Magnús D. Ólafsson,
og kusu sér menn í flokka. Síðan
vorum við og erum Magnúsarmenn.
Það þótti mikil sæmd, og voru þó
á Þórisvaktinni margir vænir dreng-
ir.
Að öðrum ólöstuðum kunni
Magnús Daníel best allra manna á
íslandi til skurðar og vinnslu hvals,
en því miður lifði hann það ekki,
að hvalveiðar gætu hafist að nýju.
En karlmenni var hann og vissi,
að vetur kemur eftir vor. Svo skal
hann kvaddur, en sumarið þakkað.
Magnús Daníel var maður eftir-
minnilegur, einfari í fjöldanum á
stundum, en foringi manna. Hann
var svo húsbóndahollur, að til þess
var tekið, en haukur í horni sínum
mönnum, ef eitthvað bar út af. En
til þess kom sjaldan. Hann var
þeirrar gerðar og hafði það lag á
mönnum, að fáir eða engir vildu
honum bregðast. Ef hvalur barst
undir lok vaktar, var það öllum
kappsmál að ljúka skurði og verk-
un, enda þótt það þjónaði litlum
tilgangi og næsta vakt yrði verk-
laus. Það þótti þá best. Sama máli
gegndi um þrif og viðhald, ef slit
+ Jóhann Kr. Jóhannesson
var fæddur 10. nóvember
1914 að Höfða í Eyjahreppi.
Hann lést í Sjúkrahúsi Akra-
ness 2. nóvember siðastliðinn.
Útför hans fór fram frá
Borgarneskirkju 11. nóvember.
ELSKU frændi, nú þegar ég kveð
þig í hinsta sinn, koma margar
minningar upp í hugann. Minningar
sem tengjast þér og Röggu þinni
og frændunum öllum. Mikið var ég
rík að eiga ykkur öll. Það er svo
margs að minnast. Þegar þið komuð
á gamla vörubílnum til að hjálpa til
í heyi. Ég, stelpuskottan, þóttist
vera að passa frændurna, allt til
að ganga í augun á ykkur.
Já, þér á ég margt að þakka.
En kannski mest það að þegar ég
var búin að missa pabba, bróður
þinn, þá átti ég þig að, ég var stelp-
an þín. Ég man þegar ég byrjaði
að vinna í bakaríinu, þá átti ég
frænda sem lagði mér lífsreglurnar.
Þegar ég fór á ball í Borgarnesi á
gamlárskvöld, þá komuð þið Ragga
voru. Það má segja um vakt Magn-
úsar eins og ritað var um Gunnar
Hámundarson og Njálssyni, að svo
snúðugt gekk flokkur Magnúsar,
að menn máttu gæta sín að falla
eigi, ef fyrir urðu. Og Magnús þurfti
ekki að rétta þeim pokann sinn, sem
ekki nenntu að vinna. Vaktmenn
tóku af honum ómakið. En hann
var þar, vissi allt og var yfír öllu.
Hann þurfti sjaldan að stjóma með
beinum orðum, eftir að menn höfðu
lært til verka. Það var þá gert með
kurteislegri ábendingu, eins og t.d.:
„Má ekki gjörusvovel að bjóða þér
að fá þér síðu?“
Ef Magnús Daníel hefði ungur
haft aðrar aðstæður en þær, sem
honum voru búnar, hefði hann
áreiðanlega gengið menntaveginn
og þar náð langt. Hann var hafsjór
fræða, mannglöggur og svo minn-
ugur, að orð var á haft. Þannig
mundi hann ættir og fæðingardaga
allra þeirra mörgu, sem hjá honum
höfðu unnið, og skeikaði í engu.
Og hann fylgdist með sínum mönn-
um, eftir að hvaldögunum var lok-
ið. Hann var jafnan gott að hitta.
Og nú stendur aðeins eftir eitt:
Að kveðja. Og þakka. Það gerum
við af einlægni, eftirsjá og virðingu.
Og við vottum hans nánustu hlut-
tekningu okkar.
Ólafur og Gísli.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Magnúsar D. Ólafssonar
eða M.D.Ó. eins og hann var oft
kallaður. Ég varð þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast M.D.Ó. verk-
stjóra í Hvalnum eins og svo marg-
ir aðrir. Ég hóf störf í eldhúsinu í
Hvalnum árið 1980, þá 17 ára ungl-
í ykkar fínasta pússi, þá var nú
gaman að lifa. Og þegar þú komst
að sækja mig til Olafsvíkur fárveika
og þurftir að btjótast yfír heiðina
til að koma mér til Akraness.
Svona gæti ég haldið áfram
endalaust. Þegar ég var á Staðar-
felli var sjálfsagt að hringja í Jóa
frænda og biðja hann að sækja
mig, ég var að fara í jólafrí, við
vorum bara sólarhring á leiðinni í
Hvítárvallaskála. Þú varst glettinn
og það fór ekki margt spaugilegt
fram hjá þér, það vita þeir sem
þekktu þig best. Og þó þú værir
búinn að vera veikur í mörg ár, þá
varstu alltaf Jói frændi.
Elsku Ragga mín og frændurnir
sex og þeirra fjölskyldur, Guð gefi
ykkur styrk.
Mig langar að kveðja frænda
minn eins og svo oft áður:
Bið ég Guð að greiða þér
gæðin fyrri ára.
Það er einlæg ósk frá mér,
með ástarkveðju, „Bára“.
Bára Jóhannesdóttir.
ingur. Magnús D. og fósturfaðir
minn, Magnús Ólafsson, voru systk-
inasynir og fljótlega tileinkaði
M.D.Ó. sér það að kalla mig Stinu
frænku. Magnús kom oft í eldhúsið
til okkar stelpnanna og fékk sér
kaffí með okkur og þá var oft glatt
á hjalla því Magnús hafði gaman
af því að segja okkur skemmtilegar
sögur. Jafnframt kom hann til okk-
ar með eina og eina vísu sem hann
orti sjálfur.
Árið 1986 réð Magnús mig á
vaktina hjá sér sem bílstjóra eða
„skjöktara" eins og við bílstjórarnir
vorum kallaðir. Þær voru margar
ferðirnar okkar Magnúsar á milli
kampsins og plansins, sérstaklega
ef ekki var hvalur á plani. Þá hafði
Magnús ávallt menn heima í kampi
og einnig á planinu. Ég held að
Magnús hafí verið nokkuð stoltur
af því að hafa eina kvenmanninn á
vaktinni hjá sér. Ég vann undir
stjórn M.D.Ó. þar til hvalveiðum
lauk árið 1989.
Á Magnúsarvaktinni, eins og hún
var kölluð, starfaði mjög samheld-
inn og skemmtilegur hópur og var
það fóstra okkar mikið að þakka.
Honum hélst mjög vel á mönnum
og var hann alltaf kallaður til þeg-
ar vaktin hittist í gleðskap. Þar var
hann hrókur alls fagnaðar. Ég
starfaði einnig í svokallaðri vor- og
haustvinnu en þá voru engar vakt-
ir. Þá styttum við okkur margar
stundirnar á kvöldin við ráðningar
á krossgátum og myndagátum og
var M.D.Ó. rhanna klárastur í því.
Einnig var hann mjög minnugur á
tölur, þ.e. símanúmer, ártöl og af-
mælisdaga. Mér er óhætt að full-
yrða að hann hafí munað númer
bankabóka og ávísanareikninga
starfsmanna sinna sem Iaunin voru
lögð inn á.
Ég kynntist eiginmanni mínum,
Kristni Björnssyni, í Hvalnum og
starfaði hann á Magnúsarvakt und-
ir Magnúsar stjórn í einar sautján
vertíðir. Margir aðrir unnu á vakt
hans í tíu til tuttugu vertíðir og
jafnvel lengur. Það segir sína sögu
um það hversu góður verkstjóri
Magnús var.
Stórt skarð er höggvið í Magnús-
arvaktina við fráfall þitt, Magnús,
en minningin um þig lifir. Að lokum
viljum við hjónin þakka fýrir þá
gæfu að hafa verið samstarfsmenn
þínir í Hvalnum. Við vottum fjöl-
skyltíu þinni innilega samúð okkar.
Kristín Sigfúsdóttir
(Stína frænka),
Kristinn Björnsson.
+ Arnfríður Smáradóttir var
fædd á Akureyri 28. júlí
1969. Hún lést 31. október síð-
astliðinn og fór útförin fram 9.
nóvember.
ELSKU frænka mín, það var sem
heimurinn hryndi yfír mig og tíminn
stæði í stað um stund, þegar pabbi
þinn hringdi og tilkynnti mér andlát
þitt. Mig langar til að minnast þín
í fáeinum orðum.
Það er margs að minnast og upp
í huga minn koma minningar, svo
ótal margar. Ég man eftir þér, litl-
um fjörugum ljósálfi heima í sveit-
inni á Króksstöðum. Alltaf lífleg,
snögg í tilsvörum og ég man stóru
spyijandi augun þín. Hestamennska
var þér í blóð borin og þú hafðir
einstakt lag á hestum. Ekki varstu
há í loftinu þegar þú fórst að ríða
út á Blakk, þeim mikla gæðingi sem
gat verið svo kenjóttur við okkur
hin á heimilinu. Ykkar samskipti
voru frá upphafi sérstök og falleg.
Þið Blakkur áttuð ykkar ævintýri
saman og erfið fannst þér sú stund
þegar það þurfti að lóga þessum
vini þínum. Þú varst líka ung farin
að temja trippin á Króksstöðum og
hafðir yndi af að kljást við þau.
Síðan kom að því að þú flyttir
suður en tengslin milli okkar héld-
ust alltaf góð og ég sá þig breytast
úr unglingi í fallega unga stúlku.
Glæsileg varst þú, ung kona með
stúdentshúfuna þína, með þfhn
bjarta svip sem einkenndi þig. Ég
sé fyrir mér þetta sérkennilega
kímnibros þitt sem fékk mig alltaf
til að brosa líka og reyna að spá í
hvað væri nú að bijótast um í kollin-
um þínum. Ég heyri fyrir mér
glettnislegan hlátur þinn sem var
svo sérstakur.
Ekki varstu gömul þegar þú byij-
aðir að leita svara við spumingum
lífsins. Oftast var stórt spurt en
fátt um svör. Þú hófst nám í sál-
fræði við HÍ en fannst fljótt að
fyrir þig var þetta svo staðlað og
vantaði meiri tilfínningu svo þú
tókst þér frí frá námi, eignaðist
stuttu síðar skemmtilegu bömin þín
sem þú barst svo mikla umhyggju
fyrir. En þótt þú værir orðin heima-
vinnandi húsmóðir þá varst þú síles-
andi alls kyns fróðleik um mannlegt
eðli og andleg málefni. Það var því
ætíð gaman og sérstakt að koma í
heimsókn á Njálsgötuna. Það var
sko ekkert rabbað um hversdags-
leikann, heldur um tilvemna og til-
gang lífsins, reynt að leita svara.
Þó var spjallið svo laust við alla
yfirborðskennd og hátíðleik og oft
hlegið dátt. Alltaf í aðra röndina
að leika þér og sjá það spaugilega
í tilveranni.
Þú, elsku Adda mín, varst stór-
brotinn persónuleiki, greind og svo
óútreiknanleg. Þú varst mjög yndis-
leg manneskja sem nú er sárt sakn-
að af ástvinum. En allar þessar
fallegu minningar. Yndislegu börn-
in þín, Ríkey og Smári Aðalsteinn,
eru ljós í tilverunni.
Ég kveð þig nú á blaði, hjartans
vina mín, en minning þín mun lifa
í hjarta mínu. Ég votta öllum ástvin-
um innilega samúð og bið almættið
að styrkja okkur í sorg okkar.
Vor ævi stuttrar stundar
er stefnt til Drottins fundar,
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa’ í gildi.
Hún boðast oss í engils róm.
(Einar Benediktsson)
Guðrún Ragna
Aðalsteinsdóttir.
Mann setti hljóðan þegar hringt
var og tilkynnt að hún Adda væri
dáin.
Öddu kynntumst við þegar hún
kom í sveit til okkar í Stóru-Gröf
vorið 1983. Hún ætlaði ekki að
vera lengi, en samt lengdist dvölin
í rúmt ár. Adda var í raun sveita-
barn af lífi og sál og mikið fyrir
hesta. Hún var ekki búin að vera
lengi þegar hún var búin að prófa
alla hestana, hvort sem þeir vora
þægir eða ekki.
Adda var skarpur unglingur, kát
og skemmtileg. Þú hélst alltaf
tryggð við okkur, heimilisfólkið í
Stóru-Gröf, og var oft glatt á hjalla
þegar þú komst í heimsókn og ekki
síður þegar þú komst í sumar með
litlu ljósálfana þína, Ríkeyju og
Smára. Það er skrítin tilfinning að
fá ekki að sjá þig oftar, Adda mín,
hér á jörð, en þú varst alltaf svo
viss um líf eftir þetta lif.
Öllum aðstandendum vottum við
okkar dýpstu samúð og biðjum
góðan guð að styrkja ykkur.
Þessar iínur lýsa okkar sorg,
- en ljósið ekkert myrkur nær að hylja,
söknuði og ást og eftirsjá,
orðin segja minna en þau dylja.
Þig sem okkur gjafir lífsins gafst,
Guði felum við í hinsta sinni.
Því við hlutdeild eigum alla tíð,
í æsku, í von, í sorg og gleði þinni.
Og þó að ríki söknuður og sorg,
samt er vissan skýr í okkar huga.
Ekkert myrkur er svo ógnarstórt,
að allra minnsta Ijós það nái að buga.
(Hilmir Jóhannesson.)
Jón og Jónína.
+
Kæru vinir nær og fjær!
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og kærleiksríkar kveðjur við and-
lát og útför föður okkar og sonar,
RAGNARS INGA
HALLDÓRSSONAR.
Guð blessi ykkur 611.
Thorbjörg Elfn Halldórsson, Halldór Ingi Halldórsson,
Lilja Dís Ragnarsdóttir, Bjartmar Ragnarsson,
Elín S. Jakobsdóttir, Halldór Guðjónsson,
systkini hins látna og aðrir vandamenn.
JOHANNKR.
JÓHANNESSON
EG AEG
KF 7829
1 H: 185 B:60 D:ÓOcm
1 Kælir/Frystir: 202/90 Itr.
' Orkun.:Llkwst/24 Idst.
Ver& kr.99.925,-
BRÆÐURNIR
m ORMSSONHF
Lágmúla 8, Sími 553 8820 jj;
Umboðsmenn um land allt I
2632 DT
• H:144 B:54 D:58 cm
• Kælir/Frystir:: 204/46 Itr.
• Orkun.rl .2 kwst/24 klst.
Ver& kr. 74.948,-
3032 DT
• H:162 B:54 D:58 cm
• Kælir/Frystir: 225/61 Itr.
• Orkun.:l ,24 kwst/24 klst.
2632 KG
• H:149 B: 55 D:60cm
• Kælir/Frystir: 170/65 Itr.
• Orkun.:l,04 kwst/24klst.
Ver& kr. 72.621,-
,EG AEC
KS 7135
• H:185 B:Ó0 D:60 cm
• Kælir:340 Itr.
• Orkun.: 0,5 kwst/24 klst.
Ver& kr. 84.452,-
Verfc kr. 79.684,-
,EG AEG AEG AEG AEG AEG AEC
kEG AEG AEG AEG AEG