Morgunblaðið - 03.12.1995, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 1995 37
1
t
j --------------------------------------
góðum drengjum að bjarga sér og
■ verða nýtir einstaklingar og ekki
■ síður að minna hina fullorðnu á að
hætta ekki að vera sannir drengir".
Svo einfalt er það, sagði Leifur
stundum.
Um tíma tók Leifur þátt í störfum
Lionsklúbbsins Hugins og fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn vann hann dyggilega
um árabil og var formaður Varðar
árin 1959-1962. Enn er ótalið eitt
það félag er mjög snart streng í
bijósti hans, en það var Flugbjörg-
_ unarsveitin, sem stofnuð var hér í
bæ árið 1952. Hvergi kom betur í
ljós hjálpsemi hans og samkennd en
í hinu óeigingjarna starfi þar um
aldarfjórðungsskeið. Leifur kom þar
snemma til starfa og var brátt sök-
um dugnaðar og áhuga falið eitt
þýðingarmesta starf sveitarinnar.
Hann var leitarstjóri Flugbjörgunar-
sveitarinnar í meira en 20 ár. Það
f hjálparstarf, sem Leifur taldi sjálf-
sagða skyldu, slær fagurri birtu yfir
j* lífsferil hans.
Leifur var hinn vörpulegasti mað-
ur að vallarsýn, oftast hress og glað-
ur, ræðinn og orðsnjall. En undir
allri glettninni bjó viðkvæmni og rík
samúð með þeim sem minna máttu
sín. Þrátt fyrir stóran kunningjahóp
gerðist hann heimakær nokkuð með
árunum. í mörg ár undi hann sér
hið besta í frístundum með fjölskyldu
| sinni vestur á Keldum í Sléttuhlíð,
ásamt nokkrum gömlum vildarvin-
^ um er höfðu keypt býlið með honum.
I Höfðu þeir þar uppi nokkra tilburði
til ræktunar lands og fisks. Þar var
Leifur sem endranær hrókur alls
fagnaðar er söngur, veiðisögur og
hlátrasköll rufu kyrrðina í sveitinni.
Að Leifi er sjónarsviptir og mikil
eftirsjá og sár er ætíð skilnaðar-
stundin. En eigi þýðir um að sak-
ast. Öll erum við vígð til moldar.
Tíminn mun draga úr sárustu
Isorgum og trega og þá mun bregða
fyrir hugskotssjónum okkar mörgum
| hugljúfum minningum og gömlum
ánægjustundum.
Megi sá er öllu ræður blessa hann
og leiða á nýju tilverustigi og styrkja
og styðja eftirlifandi konu hans,
börn og barnabörn, systur, aldraðan
föður og öll önnur skyldmenni og
venslafólk.
Við Elsa og börn okkar sendum
fjölskyldunni innilegustu samúðar-
kveðjur.
Haraldur Sigurðsson.
Komin er kveðjustund fyrr en
nokkurn grunar. I dag kveðjum við
hinstu kveðju hugljúfan vin okkar,
Leif Tómasson. Fram í hugann
streyma hlýjar minningar og þakk-
læti fyrir samfylgdina og góðar
stundir. Oft komum við hjónin norð-
ur og síðast í sumar og hittum Erlu
í búðinni. Leifur kom þangað og
sagði: Takið þið Erlu heim, ég ætla
að fara og kaupa í matinn, þið borð-
ið með okkur. Alltaf var þetta svona,
opið hús. Hann var einstakur, sama
hvað gekk á þá átti hann alltaf til
léttleika yfir því. Oft komum við fjöl-
skyldan og þá var töfruð fram veisla.
Því miður komumst við ekki til
að fylgja þér, elsku vinur, svo við
biðjum góðan Guð að varðveita þig
og hugga þá sem eftir standa.
Elsku Erla, Þóra, Tómas, Óttar,
Guðrún, Nanna, tengdabörn og
barnabörn. Við biðjum góðan guð
að gefa ykkur styrk á þessari erfiðu
stundu.
Lína og Kristinn (Dengsi),
Inga, Kristinn og fjölskyldur.
Vegir Guðs eru svo sannarlega
órannsakanlegir. Guð hefur kallað
til sín Leif Tómasson í blóma lífsins
á besta aldri. Guð hefur fundið hlut-
verk fyrir hann og eftir stöndum við
með spurninguna og fáum ekkert
svar. Af hveiju Leifur?
Hann var alltaf svo hress. Hann
tætti af sér brandara. í návist hans
var enginn í vondu skapi.
Ég kom til Akureyrar í Kvenfé-
lagsferðalag og hringdi þá í Erlu og
Leif sem auðvitað stukku af stað
MINNINGAR
og sóttu mig niður á hótel og keyrðu
mig um allt að sýna mér bæinn og
svo heim og ég fékk ekki að fara
frá þeim svöng svo það var töfraður
fram veislumatur. Alltaf hafa þau
verið gestrisin, opið hús fyrir alla.
Leifur var einstakur. En svo fær
maður þessa frétt að Leifur sé all-
ur. Maður verður bara frosinn og
hugsar af hveiju fékk ég ekki fleiri
tækifæri? Það er styttra síðan ég
hitti Erlu. Ég er með allan hugann
hjá ykkur. Eg bið Guð að taka á
móti Leifi og varðveita hann og
góður Guð veri með. Erlu, Tomma,
Þóru, Böddu, Ottó, Nönnu, tengda-
börnum og barnabörnum á þessari
sorgarstundu.
Guð blessi ykkur.
Asta og fjölskylda,
Þingeyri.
Þegar frétt um andlát góðs vinar
berst skyndilega - stöðvast tíminn.
Hugurinn hverfur til baka þangað
sem minningarnar eru hvað ljúfast-
ar. Fimmtíu og fimm ára vinskapur
hefur hlaðið uþp safni sem gott er
að geta gengið í þegar harmafregn
berst, séð og fundið að þar var
tryggð, gleði og falsleysi.
Leifur Tómasson var fæddur á
Akureyri 5. mars 1932. Ólst upp í
innbapnum og á norðurbrekkunni.
Hann bjó og starfaði á Akureyri allt
þar til yfir lauk. Hann var meiri
Akureyringur en flestir þau 63 ár
sem lifað var.
Sá sem þessar línur ritar átti sitt
æskuheimili. í gamla barnaskólanum
við Hafnarstræti 53, á Akureyri.
Einn dag um vor var Leifur orðinn
nágranni minn, foreldrar hans, dá-
samlegir, höfðu flutt, um stundar-
sakir, í hús Péturs Lárussonar, skó-
kaupmanns er stóð norðan við
„Bogahús" við Hafnarstræti.
Fjaran - Pollurinn - Sýslu-
mannsgilið urðu leiksvæði okkar fé-
laganna. Sameiginlega unnum við
okkur inn fyrstu aurana við að velta
tómum síldartunnum frá Tunnu-
verksmiðjunni og út Hoephners-
bryggju í skip. Afi Tuliníus skyldi
enn einu sinni freista gæfunnar við
„silfur hafsins".
Og næsti leikvöllur okkar varð
norðurbrekkan. Tómas og Nanna
byggðu sér hús við Munkaþverár-
stræti og foreldrar mínir við Helga-
magrastræti. Stríðið stóð yfir - her-
námið var við lýði og bærinn okkar
og mannlífið tóku á sig ýmsar mynd-
ir, sem við skynjuðum en skildum
ekki alltaf. Leikir okkar breyttust.
Boltinn, skíðin, skautar, hlaup og
stökk og skipulagðir leikir áttu nú
hug okkar allan. Leifur varð skáti
og útilegur og ævintýri skátans urðu
mér aðeins söguilmur af þeim leikj-
um og starfi er fram fór innan skáta-
hreyfingarinnar.
Við gengum í sömu skóla á Akur-
eyri, eignuðumst vini og áhugamál,
en vinabönd okkar héldu. Um það
er gagnfræðaskólagöngu okkar lauk
varð til iítið „fijálsíþróttavor" á
Akureyri og vorum við þátttakendur
í því.
Leifur fékk að sigla - stunda nám
í Grundtvigshojskole í Hillered á
Sjálandi einn vetur og við skrifuð-
umst á. Þar var meðal annars rætt
um framtíðina. íþróttirnar höfðu náð
undirtökum í lífi Leifs. Hann ákvað
að gerast íþróttakennari. Efalaust
hafa þó þær tilfinningar bærst í
bijósti hans að skynsamlegra væri
að afla sér menntunar í verslunar-
fræðum og ganga til liðs við fyrir-
tæki föður síns. Teningnum var
kastað. Haustið 1950 hóf Leifur nám
við íþróttakennaraskóla íslands.
Fljótlega á því sama hausti slasaðist
hann á hné og varð það til þess að
hann þurfti að hætta í skólanum um
áramót. En ári síðar var hann aftur
kominn í skólann, sprækur vel, og
þar með urðum við skólabræður og
útskrifuðumst saman 30. júní, ásamt
fjórum stúlkum og fimm piltum.
Leiðir skilja að nokkru.
Leifur fér að vinna hjá föður sín-
um. Skreppur í verslunarnám til
London einn vetur. Kemur til Akur-
eyrar, verður ástfanginn og gengur
að eiga eftirlifandi konu sína Erlu
Elísdóttur frá Reyðarfirði, sem þá
var í hjúkrunarfræðinámi. Astin og
lífið taka völdin, Erla hættir námi,
heimili er stofnað og fimm börn
fæðast með skömmu millibili.
Stuttar heimsóknir á báða bóga
urðu til þss að fjölskyldur okkar
sáust og kynntust þó vegalengdir
skildu að. Þegar fjölskylduhreiður
okkar vinanna urðu sem næst tóm
var ég þess aðnjótandi að fá Leif í
heimsóknir. Og margs er að minnast
frá þeim. Sumarið 1992 hittumst við
átta úr nemendahópi þeirra sem
kvöddumst júnídaginn góða 1952 á
Laugarvatni. Við áttum saman íjóra
ógleymanlega daga á Snæfellsnesi
eins og það fegurst getur verið. Og
á síðasta sumri kom hann akandi í
hlað og var hjá okkur hjónum þtjá
unaðslega sumardaga. Við eins og
lítil börn, ræddum ekki erfiðleika
hvundagsins þ'ó að af ýmsu væri að
taka, heldur það sem gat glatt sinnið
og vakið með okkur ljúfar og góðar
minningar.
Leifur hafði strax til að bera þá
hæfileika að geta orðið góður frjáls-
íþróttamaður. Hann hafnaði keppn-
inni fljótt en valdi sér hinn fijálsa
leik mannlífsins þar sem gleðin fór
ekki eftir ströngum keppnisreglum,
en aginn til vinnu og heimilis var
haldinn. Ekki hefði Leifur getað
eignast tryggari og betri lífsförunaut
en Erlu og börnin sem urðu þeim
hjónum öll að láni.
Ég vil leyfa mér fyrir hönd skóia-
systkinanna frá Laugarvatni og okk-
ar hjóna að senda strauma samhygð-
ar og vináttu til Erlu, barnanna og
barnabamanna, Tómasar föður Leifs
og systurinnar Rögnu og óska að
þeir straumar megi milda söknuð
og sársauka þeirra allra, sem nú
horfa grátnum sjónum á eftir kærum
ástvini sínum út í ómæli eilífðarinn-
ar.
Höskuldur Goði Karlsson.
í
<
(
i
(
i
i
(
Jólamatseðill 1
Forréttur
Kryddsoðinn heill humar
á salatbeði með hvítlaukssmjöri.
Milliréttur
Léttsteikt rjúpubringa
með bláberjasósu og fersku timian.
Adalréttur
Grilluð kalkúnabringa
með sveppastuffing
og mandarínusósu,
timian og rósapipar.
Eftirréttur
Ris á la mande
eða Baileys-ostatertuturn
með hindberja- og kiwisósu.
Jólamatseðill 2
Forréttur
Steikt kjúklingalifur í jarðhnetuolíu
með heitu balsamic ediki og púrtvíni.
Milliréttur
Laxa-carpaccio
með ferskum hrognum
og sítrónu-vinagrette.
Aðalréttur
Innpökkuð lambasteik
á filo-deigi, krydduð með
rósmarin og gini,
borið fram með einiberjasósu.
Eftirréttur
Ris a la mande
eða Baileys-ostatertuturn
með hindberja- og kiwisósu.
Hádegisj ólaseðill
Humarsúpa með rjómatoppi
og heimabökuðu brauði.
Blandaður jóladiskur
hlaðinn kræsingum s.s.
Kalkúnn, drottningarskinka,
reyksoðinn svartfugl,
grafinn fiskur, sítrónu-
marineraður hörpudiskur.
Rækju-, laxa- og humarpaté,
eplasalat, sólberja-vinagrette,
chantillisósa, rauðvínssósa,
ofnbakaðar kartöflur
og saffrangrjón.
Ris á la mande.
jrð kr.
2.590,-
Verð kr.
2.590,-
Verð kr.
1.290,-
(
i
Pantanasími 561-3303