Morgunblaðið - 10.05.1996, Blaðsíða 38

38 FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTÍN LÁRA
RAGNARSDÓTTIR
+ Kristin Lára
Ragnarsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 8. maí 1952.
Hún lést í Reykja-
vík 1. maí síðastlið-
inn. Foreldrar
Kristínar voru
Guðrún Guðjóns-
dóttir húsmóðir, f.
15.8. 1927, og
Ragnar Bjarnason
trésmiður, f. 28.10.
1909, d. 5.12. 1977,
og síðar stjúpfaðir
hennar, Sigurður
Ólafsson, f. 6.3.
1913. Kristín var ein fimm
systkina, sem eru Áslaug
Harðardóttir bóndi, f. 30.10.
1946, hún á tvö börn, Hörð
Óla og Guðmundu Helgu; Guð-
jón Þór Ragnarsson tækni-
fræðingur, f. 21.3. 1951, og á
hann einn son, Elvar Daða;
Bjarni Ragnarsson, f. 19.10.
1954, d. 12.12. 1954; og Guð-
rún Björg Ragnarsdóttir, gift
Lárusi Kristni Ragnarssyni og
. eiga þau þrjú börn, Hörpu
Sjöfn, Ragnar Kristin og Sig-
rúnu Kristínu.
Eiginmaður Kristínar er
Hörður Harðarson, þau eiga
eina dóttur sem
heitir Guðrún
Harðardóttir, f.
4.12. 1985, en
Hörður á fyrir einn
son, Oddgeir Harð-
arson, f. 30.10.
1974.
Kristín lauk
gagnfræðaprófi
frá Vogaskóla í
Reykjavík. Þá
stundaði hún nám
i Myndlistaskóla
Reykjavíkur og
lauk tækniteikn-
aranámi 1971. Hún
starfaði um hríð í Pennanum,
í Borgarspítalnum og hjá Hús-
næðisstofnun ríkisins. Haustið
1975 fór Kristín til náms í
Danmörku og lauk námi í
innanhússarkitektúr árið
1979. Jafnframt starfaði
Kristín á Teiknistofu Jörgens
í Kaupmannahöfn. Kristín hóf
sjálfstæða starfsemi í innan-
hússarkitektúr á Islandi
haustið 1982, þar til hún tók
að sér starf skólaritara í Ár-
túnsskóla.
Útför Kristínar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Hún Kristín er dáin. Hrifin burt
í blóma lífsins aðeins 43 ára. Það
er erfitt til þess að hugsa að við
sjáum hana ekki aftur. Hún var
hluti af lífi okkar, kær hluti. Börn-
um okkur var hún einstaklega góð
og var hún þeirra uppáhalds
frænka.
Að halda fjölskyldunni saman
var Kristínu hugleikið og var hún
höfðingi heim að sækja. Alltaf var
hún tilbúin að rétta hjálparhönd
og gerði það af miklum myndar-
skap. Kristín var glæsileg kona,
viljasterk, ákveðin, og kom það
fram í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Guðrún dóttir hennar var
hennar augnayndi og voru þær
mjög samrýndar. Erfitt er að skilja
lífsins gang.
Elsku Kristín, við kveðjum þig
með söknuði og þökkum þér fyrir
samfylgdina, þann kærleika sem
þú hefur fyllt Iíf okkar. Við biðjum
t
Elskulegur faðir minn og tengdafaðir,
GUÐNI GRÍMSSON
fyrrv. skipstjóri og útgerðarmaður,
Herjólfsgötu 14,
Vestmannaeyjum,
lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 9. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurður Guðnason, Lilja Ársælsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GARÐAR PÉTURSSON
frá Rannveigarstöðum,
síðast til heimilis
íGrænumörk3,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Djúpavogskirkju laugardaginn 11. maí
kl. 14.00.
Oddný Gísladóttir,
Ragnhildur Garðarsdóttir, Sigurður Guðjónsson,
Vilborg Á. Garðarsdóttir, Stefán Arnórsson,
Helgi Garðarsson,
Björn Garðarsson, Sigfríður Eiríksdóttir,
EvaGarðarsdóttir, Ragnar Þorgilsson,
Guðný G. Garðarsdóttir, Sævar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir mín,
JÓNA SIGURBORG JÓNSDÓTTIR
frá Sauðanesi,
síðast til heimilis
á Hásteinsvegi 31,
Vestmannaeyjum,
andaðist 2. maí sl.
Jarðarför hennar fer fram frá Landa-
kirkju á morgun, laugardaginn 11. maí,
kl. 14.00.
Sveinn Jónsson
og aðrir vandamenn.
algóðan guð að vaka yfir þér.
Elsku Hörður, Guðrún og Odd-
geir, við biðjum guð að styrkja
ykkur á þessari sorgarstundu.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Kveðja frá
Björgu, Lárusi og börnum.
Mann brestur orð þegar maður
heyrir svo váleg tíðindi sem þau
að hún Kristín Lára sé látin. Það
fljúga um hugann minningar frá
liðnum stundum þegar við hittumst
öll, þriggja hjóna hópur, til að bralla
eitthvað saman í ferðalögum innan-
lands sem utan, matarveislum eða
öðrum samfundum. Kristínu kynnt-
umst við þegar hún og Hörður
rugluðu saman reitum, og féll hún
strax inn í hópinn. Alltaf var gott
að koma til Harðar og Kristínar í
Fiskakvísl, þau tóku svo myndar-
lega á móti gestum og voru gestris-
in með afbrigðum. Kristín Lára var
afar myndarleg húsmóðir. Hún gat
alltaf galdrað fram veislu á engum
tíma, og fáir kunnu betur að njóta
líðandi stundar.
Þau hjón eignuðust lítinn
sólargeisla, hana Guðrúnu, fyrir
tæpum ellefu árum, og einnig bjó
hjá þeim sonur Harðar, hann
Oddgeir. Þessi litla fjölskylda
hafði öll mikinn áhuga á allri
útiveru.
Oft fórum við saman í ýmiskon-
ar ferðalög og öll vorum við sam-
mála um að njóta góðrar samveru
hvers annars og barnanna sem
yfirleitt voru með okkur. Hvern
skyldi hafa órað fyrir því er við
eyddum saman síðustu áramótum
í Uthlíð og óskuðum hvert öðru
gleðilegs árs, að hún hyrfi svo
fljótt frá okkur.
Nú er stórt skarð höggvið í
þennan hóp sem ávallt hefur haft
það svo gott saman. Fjölskyldan
hefur staðið í stórræðum síðastlið-
ið ár í framkvæmdum í húsinu við
Tjarnargötu og farið var að sjá
fyrir endann á þeim, en nú átti
að njóta fyrstu næturinnar í fram-
tíðarhúsnæðinu eftir allt amstrið
sem svona raski fylgir, en það
endar í slíkri sorg.
Alltaf veltir maður fyrir sér
hvað veldur því að ungt fólk í
blóma lífsins er kallað yfir móðuna
miklu frá svo mörgu óloknu verki,
frá börnum og ástvinum, aldrei
getur maður sætt sig við þetta
mikla kall, sem enginn ræður við
að flýja.
Elsku Hörður, Oddgeir, Guðrún
og aðrir aðstandendur, megi Guð
styrkja ykkur í söknuði ykkar, og
munið að við erum vinir sem ávallt
erum tilbúin að hjálpa og styðja
ykkur í söknuði ykkar, eftir því
sem geta okkar leyfir.
Agnar, Björg, Gylfi,
Olga og börn.
í sumarrepi
má heyra hljóð úr skærum
sem klippa rósir.
(Síkí Masaóka)
Þögnin var rofin af sorgarfrétt.
Hún Kristín Lára var dáin.
Spurningar vöknuðu en svörin
létu á sér standa. Minningar og
margbreytilegar stundir raða sér
saman í hnapp og fá annað vægi.
Veruleikinn fer sínu fram. Kristín
var sterk og ákveðin og gat geisl-
að af lífsorku. Hún veiktist þegar
hún bjó í Kaupmannahöfn og
fylgdi því mikill lífsþroski. Var
erfitt að snúa sér að nýjum degi
með minni lífsþrótti en áður.
Kristín leyfði sér ekki að bugast
og tókst með viljafestu að sigrast
á daglegu lífi. Heimili hennar var
sköpunarverk, líkast ævintýra-
borg, þar sem henni tókst á útsjón-
arsaman hátt að láta fábrotna
hluti skapa fallega heild.
Ef til vill er líf hvers og eins
það listaverk sem mest um mun-
ar. Það mikilvægasta sem hún
skildi eftir sig var þó Guðrún dótt-
ir hennar. Samhent tókust foreldr-
arnir á við uppeldið af stakri natni
og umhyggju. Kristín sýndi þar
þá víðsýni og lífsspeki sem hún
hafði tamið sér í lífinu. Með henni
blundaði ávallt friðsælt umhverfi
sveitarinnar. Ég vona að henni
hafi tekist að fínna einhveija frið-
sæld núna og virkja sköpunar-
kraftinn á nýjan hátt í þeim loftsöl-
um sem nú umlykja hana. Við hin
sem þekktum Kristínu og gátum
ekki kvatt hana í þetta sinn kink-
um kolli til mánans og biðjum
stjörnurnar að baða hana í, ljós-
geislum sínum og færa henni öll
okkar ósögðu orð. Síðan höldum
við inn í vorið og göngum til móts
við sólskinið.
Kveðja,
Margrét Z.
Hún Kristín Lára er allt í einu
dáin. Það er undarlegt til þess að
hugsa því aðeins fyrir nokkrum
dögum var hún glöð og kát - önn-
um kafin við að búa til nýtt heim-
ili í Tjarnargötunni með Guðrúnu
dóttur sinni, Herði manni sínum
og Oddgeiri syni hans. Það var
fagur vordagur og hún var að
mála veggi, bóna flísar, teikna
innréttingar og velja rafmagns-
tengla - allt af sömu kostgæfninni
og smekkvísinni. Hún ætlaði að
gera þessa íbúð enn betri en hina
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR HAFSTEINN
EGILSSON
garðyrkjubóndi,
Hveragerði,
lést þriðjudaginn 7. maí.
Útför hans verður gerð frá Hveragerðis-
kirkju miðvikudaginn 15. maíkl. 14.00.
Sigurlaug Guðmundsdóttir,
Jón Hallgrímsson, Herdís Jónsdóttir,
Egill Hallgrímsson, Ólafi'a Sigurjónsdóttir,
Páll Hallgrfmsson,
afa- og langafabörn.
Lokað
í dag á milli kl. 13 og 15 vegna jarðarfarar
ÞÓRUNNAR ÞORSTEINSDÓTTUR
BENJAMÍNSSON.
Augað,
Kringlunni.
fyrri og öll hlökkuðu þau til að
búa þar saman.
Við hin uggðum ekki að okkur
en kannski hafði Kristín Lára önn-
ur hugboð, hún skynjaði eflaust
betur en við hve bilið milli lífs og
dauða er örstutt og hver lífsstund
dýrmæt þótt hún talaði aldrei um
það. En hún sýndi það í verki.
Hún sýndi okkur það þegar hún
bauð okkur heim til sín í fallegri
og bragðbetri mat en nokkur ann-
ar gerði; í því hve vel hún hugsaði
um fjölskyldu sína og umhverfi
sitt, hestana sína og blómin. Hún
sýndi okkur það í öllum sínum
verkum, stórum og smáum, sem
hún vann svo listilega. En ekki
síst einstakri umhyggju fyrir Guð-
rúnu dóttur sinni.
Og þótt Kristín Lára sé ekki
lengur samferða lifir áfram dýr-
mæt minning um einstaka mág-
og svilkonu og góða og skemmti-
lega „frænku“ - með glettni í aug-
um og svolítið skakkt bros.
Sigurður Harðarson,
Þórunn S. Þorgrímsdóttir,
Ingibjörg Jara
Sigurðardóttir.
Kveðja frá starfsfólki og nem-
endum Ártúnsskóla
Þegar sorgin knýr óvænt dyra
verður veruleikinn ijarrænn og eins
og mistri hulinn. Harmþrungin
andartök líða hjá eins og heil ei-
lífð. Vantrú og vanmáttur takast
á við kaldar staðreyndir lífsins. Oft
reynist erfitt að sætta sig við þær
en hljóð og einlæg bæn til þess er
öllu ræður mildar hug og hjarta.
Hún Kristín Lára er horfin úr
okkar hópi. Með óvæntum og svip-
legum hætti var hún hrifin frá
öllu því sem hún unni og frá öllum
þeim er henni unnu. í blóma lífs-
ins kvaddi þessi glaðbeitta og góða
kona og hélt á vit æðri heima og
máttarvalda. Æðrulaus hafði hún
tekist á við ýmsa erfiðleika hvers-
dagsins með fyllstu trú á mildi
morgundagsins. Hún hafði líka
fyrir svo margt að lifa, enginn
skynjaði það betur en hún sjálf.
Kristín Lára starfaði síðustu ár í
Ártúnsskóla. Allt hennar starf,
hvort heldur var í þágu nemenda
eða starfsfólks, bar merki alúðar,
vandvirkni og velvilja. Hún sinnti
hveiju verki af einstökum dugnaði
og trúmennsku. Samvinna hennar
og starfsfólks skólans var með
miklum ágætum enda einkenndi
hjálpsemi og góður vilji allt hennar
viðmót. Þá var hún hrókur alls
fagnaðar á gleðinnar stundum.
Hennar er nú sárt saknað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Starfsfólk og nemendur Ártúns-
skóla votta Herði, Oddgeiri og
Guðrúnu, augasteininum hennar
mömmu sinnar, sína dýpstu sam-
úð. Þeirra er söknuðurinn sárast-
ur. Megi algóður Guð gefa þeim
styrk í erfiðri raun.
Minningin um Kristínu Láru er
öllum einkar hugljúf. Hún var
samferðarmaður sem efldi trúna á
hið góða og göfuga í lífinu. Algóð-
ur Guð blessi minningu hennar.
Elsku Stína okkar. Okkur lang-
ar að kveðja þig með nokkrum
orðum og þakka fyrir allar stund-
irnar sem við áttum saman. Und-
anfarna daga hafa minningarnar
hrannast upp, minningar frá þeim
árum þegar þú bjóst í Eikjuvogi.
Fyrir 25 árum var upphaf okkar
vinskapar að fjórir ungir sveinar
fengu sér bíltúr austur fyrir fjall
og óku fram á tvær blómarósir
sem voru þú og Hildur vinkona
þín á leið í sumarbústað í Þrasta-
skógi. Buðuð þið sveinunum í kaffi
og upphófst þar vinskapur sem
staðið hefur ætíð síðan. Var þetta
sú fyrsta af ótal ferðum í bústað-
inn. Eftir þessi fyrstu kynni varst