Morgunblaðið - 10.05.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 1996 45
BREFTIL BLAÐSINS
Er kærleikur
Krists týndur?
Frá Guðbirni Jónssyni:
í MORGUNBLAÐINU 20. apríl
sl. skrifar Bryndís Símonardóttir
litla grein undir fyrirsögninni
„Hvað varð um kærleika Krists?“.
An fordóma eða hroka, en full af
kærleika, flengir hún opinberlega,
en með móðurlegri umvöndun,
leiðtoga hins kristna samfélags
okkar. Hún bendir réttilega á hve
langt þeir eru frá hinum raunveru-
lega skilningi á grundvallaratrið-
um kristninnar, kærleikanum.
Þegar litið er yfir svið þjóðkirkj-
unnar er ekki mikið um að hægt
sé að sjá að þar sé samankomið
fólk er tileinki sér kenningar Jesú
Krists. Þar er togast á af persónu-
legri framagirni og mörgum af
lægstu kvötum mannsins beitt til
þess að skara eld að sinu.
Söfnuðirnir eru leiddir í fen
óþarfra fjárfestinga, í húsakosti
og hljóðfærum, á sama tíma og
mikil þörf er fyrir fjárhagslega
hjálp, vegna þrenginga á mörgum
heimilum. Slíkar óþarfa ijárfest-
ingar mun líklega taka langan
tíma að greiða niður, bæði á himni-
og jörðu. Dæmi munu vera um
að slík húsnæði hafi m.a. verið
leigð út til ólöglegrar starfsemi,
til að afla tekna, væntanlegra til
greiðslu skulda vegna fjárfest-
inga.
Samhliða öllu þessu togast
menn svo á um hvort kirkjan eigi
að vera tónlistarhús eða vígt must-
eri kærleikans, til boðunar hinna
mannbætandi viðhorfa Krists til
lífsins og samferðafólksins.
Fer sjaldan
í kirkju
Á mínum æskuárum átti ég
góða samleið með kirkjunni, því
ég er alinn upp í þorpi þar sem
presturinn var virtur boðberi kær-
leikans. Tengingar hans á boðskap
Biblíunnar við raunveruleika sam-
tímans var gott að hlýða á og afar
auðvelt að skilja. Eftir að hans
naut ekki lengur við hefur mér
fundist jafnt og þétt lengjast bilið
á milli þess raunveruleika sem ég
les út úr kærleiksboðskap Krists
og þess sem fram fer í kirkjulegu
starfi. Ég hef því ekki verið tíðför-
ull í kirkju á undanförnum árum.
En, það hefur hins vegar ekki
dregið úr vissu minni um kærleika
Krists.
Ef við lítum til þess að hinar
ýmsu útfærslur á boðskap Bibl-
íunnar og öðrum trúarlegum boð-
unarritum kærleikans eru verk
mannanna, til þess fallnar að
skapa meiri breidd í aðkomuna að
kærjeiksboðskapnum, sjáum við
að öll þessi svonefndu trúarbrögð
eiga sér uppruna á sama stað, í
trúnni á Guð, trúnni á almættið.
Hann gerir engan greinarmun á
því eftir hvaða farvegi fólk kemur
til hans. Sá greinarmunur er ein-
göngu til í hégómleika mannsins.
Margir hafa náð það háum vit-
undarþroska, að þeir gera ekki
greinarmun á trúarbrögðum, held-
ur horfa’ á atferli mannsins út frá
vegferð hans eftir braut kærleiks-
flæðisins. Það er að vísu sárt að
horfa á boðunarmenn kærleika
Krists, og aðra er að safnaðar-
störfum vinna, svo fasta í efnis-
legri og veraldlegri stöðubaráttu,
að þeir gleyma mikilvægustu eig-
inleikum þess boðskapar sem þeir
segjast vera að boða. En, er þá
ekki eðlilegt að spyrja. Hvernig
er hægt að breyta þessu ástandi?
Snýr fólkið baki
við Kristi?
í gegnum tíðina hefur maðurinn
alltaf þurft á einhvetjum að halda
til þess að vera í forystu fyrir lýðn-
um. Að því leyti erum við enn á
nákvæmlega sama stað í þroska
og við vorum fyrir þúsundum ára
og við munum verða háð þessu
sama lögmáli um langa framtíð.
Þess vegna er eins gott fyrir okk-
ur að leiða hugann að því hver
það er, sem er í forystu fyrir því
lífsmunstri sem við veljum okkur.
Á’ undanfömum áratugum höf-
um við sífellt verið að leggja meira
og meira til hliðar hugtakið „sam-
hjálp“ og „velferð allra“, í skiptum
fyrir sjónarmið samkeppni og _bar-
áttu um hin veraldlegu gæði. í því
sjónarmiði ræður hugtakið, að sá
frekasti og slóttugasti nær mestu,
en sá hógværi og kærleiksríki nær
litlu. Er þetta í anda kærleiksboð-
skapar Krists?
Þegar við bætum svo við þetta,
að mestöll opinber umfjöllun er
um neikvæða þætti. Og svo virðist
sem mikið sé lagt á sig til þess
að búa til niðurrífandi og mann-
skemmandi umfjöllun er varla
hægt að reikna með að í því um-
hverfi séu margir sem starfa í
anda kærleiksboðskapar Krists.
Hvar eru boðberar kærleikans?
Hvar eru lærisveinar Krists? Hvar
eru þeir sem ættu að vera í for-
ystu fyrir þeim hóp hópi er vill
feta braut kærleikans í gegnum
lífið? Hópsins sem vill þroska sig
til dýpri skilnings á gildum lífsins,
í stað þess að eyða lífinu í söfnun
veraldlegra verðmæta, sem ekki
verða flutt með sér þegar þessu
jarðvistarskeiði lýkur. Hvers
vegna er allt þetta fólk skilið eftir
vegalaust og án leiðtoga? Eru eng-
ir lærisveinar Krists eftir í kirkj-
unni okkar? Hví ganga þeir ekki
fram og leiða lýð sinn, á sama
hátt og Kristur gerði?
Þó ekki beri mikið á því í dag-
legu lífsmunstri okkar segjumst
við í skoðanakönnunum vera krist-
in þjóð. Það virðist benda til þess,
að ef sannur leiðtogi kærleikans
stigi fram á sjónarsviðið yrði mik-
ill meirihluti þjóðarinnar fylgjandi
honum. Kannski læra kirkjunnar
menn nokkuð á þeirri tyftum sem
Guð er að leiða þá í gegnum núna
og komi úr þessari hreinsun sem
hinir sterku lærisveinar og virkir
boðberar kærleika Krists. Kannski
verða þeir ekki aðeins að vitna í
2000 ára gamla sögu, heldur heim-
færi lífsgildi hennar og boðskap
inn í nútíðina og tengi það við það
sem er að gerast í samfélagi okk-
ar um þessar mundir. Hvenær það
verður sem kirkjunnar menn hafa
ná þeirri hreinsun er enn óljóst,
en verði Guðs vilji í þeim efnum
sem öðrum.
GUÐBJÖRNN JÓNSSON,
Hjarðarhaga 26, Reykjavík.
Mannrán í
Tyrklandi
Frá Jóni Kjartanssyni:
FYRIR nokkrum árum fóru tvö ís-
lensk börn í heimsókn til föður síns
sem býr í Tyrklandi. í stað þess að
senda þau heim til sín aftur gerði
faðirinn sér lítið fyrir og rændi börn-
unum. Sem flestir vita er ég að tala
um dætur Sophiu Hansen. Alla tíð
síðan hefur Sophia orðið að berjast
ein fyrir því að fá börnin heim aft-
ur, en án árangurs. Fyrir u.þ.b. tveim-
ur árum spurði ég hvort bömin væm
ekki íslenskir ríkisborgarar og var
svarað að svo væri og ekki aðeins
bömin heldur foreldramir líka. Úr-
skurður varðandi forræði bamanna
liggur íyrir og öll réttarstaða því ljós.
Samt sem áður hefur málið verið að
þvælast fram og aftur um tyrkneska
dómskerfið sem forræðisdeilal
í blaðaviðtali segir lögmaður Sop-
hiu m.a. „Þetta snýst ekki um for-
sjármál heldur staðfestingu á ís-
lenskum úrskurðum sem liggja fyr-
ir.“ Fólk hefur látið sig málið varða
og safnað verulegu fé upp í máls-
kostnað og-ráðamenn hafa áreiðan-
lega nefnt málið við tyrkneska ráða-
menn er tækifæri gáfust. En það
er fyrst núna sem mér sýnist tekið
á málinu af fullri alvöru eftir að
nokkrir þingmenn hittu Sophiu að
máli úti í Tyrklandi nú í vor. Það
er gott, en hvers vegna fyrst núna?
Þurfa þingmenn að standa sjálfir
frammi fyrir alvöru málsins til að
skilja það? Nú er mikill siður að meta
peninga meira en fólk eða hvað hefðu
ráðamenn gert ef maðurinn hefði
rænt peningum en ekki bömum?
JÓN KJARTANSSON
frá Pálmholti,
formaður Leigjendasamtakanna.
Ast er
mannréttindi
Frá Sigurði Harðarsyni:
ÞEGAR einstaklingar, stofnanir
eða samtök fjölyrða um mannrétt-
indi er talað um að þau skuli vera
óháð stjórnarfari og trúarbrögðum
í viðkomandi landi. í löndum þar
sem ríkisvaldið eða aðrir aðilar
leggja stund á mannréttindabrot
er talað um hetjuskap í sambandi
við það fólk sem stendur uppi í
hárinu á yfirvöldum eða hveijum
þeim öðrum sem kemur í veg fyr-
ir að það fái notið réttinda sinna.
Það eru engar ýkjur að kalla það
fólk hetjur sem rís upp gegn kúg-
urum sínum; það á alltaf við ofur-
efli að etja, annað fólk í sömu
aðstöðu hefur oft ekki dug og þor
og jafnvel ekki áhuga á að rísa
upp með þeim auk þess sem þrýst-
ingur af hendi kúgaranna marg-
faldast á þá sem fremstir standa.
Ég veit ekki hvort til er einhver
opinber reglugerð um mannrétt-
indi sem getur um réttindi einstak-
ingsins til að njóta ástar og kær-
leiks en ást og kærleikur eru ekki
síður nauðsynleg manneskjunni en
frelsi til að athafna sig á öðrum
sviðum. Þau hjartans mál eru einn-
ig drifkraftur þeirra sem standa í
mannréttindabaráttunni.
Það er ekki hlutverk stjórnvalda
að deila út kærleik til þegnanna,
ekki heldur kirkjunnar þó að
margt kristið fólk virðist líta þann-
ig á að kærleikurinn sé uppfinning
kristninnar. Ef við lítum svo á að
ást sé mannréttindi þá er kristin
kirkja að stuðla að mannréttinda-
brotum með því að neita sambúð
samkynhneigðra um blessun sína
og þeir sem mæla gegn þeirri
kynhegðan gera sjálfa sig að fas-
istum. Það sem einhver hatar ótt-
ast hann um leið, við hvað eru
þeir hræddir?
Hommar eru karlmenn sem
verða ástfangnir af öðrum karl-
mönnum og lesbíur konur sem
verða ástfangnar af öðrum konum,
fyrir mér er það svo einfalt og
allir skulu njóta réttar síns til ást-
ar. Það breytir engu um fegurð
ástarinnar hvers kyns aðilarnir
eru, því ástin verður alltaf náttúru-
legt fyrirbæri og öllum manneskj-
um eðlileg tilfinning.
Lygar geta stundum ýtt undir
sannleiksást eins og fyrirlitning
þeirra sem maður vill ekki líkjast
ýtir undir þá sannfæringu að mað-
ur hljóti að vera að gera eitthvað
rétt. Þannig munu skrif þeirra sem
ásækja verða til að opna augu
fólks fyrir ranglætinu í orðum
þeirra, hugsanir þeirra sýna öðrum
fram á eigið heilbrigði og gjörðir
þeirra fá fleiri til að taka til hönd-
unum.
SIGURÐUR HARÐARSON,
Grettisgötu 75, Reykjavík
Framtídin er
Casio QV-10 stafræn myndavél
Normal
linsa með
macro-
stillingu
Geymslu-
rými fyrir
96 myndir
Þu sero þao sem þú ert
að mynda í lit á crystal-
skjá á þaki vélarinnar.
Heimilistæki hf
SÆTÚNI 8 SÍMI 569 15 OO
Á einfaldan hátt er
hægt að tengja
myndavélina við
tölvu, sjónvarp eða
myndbandstæki.
Casio QV-10 kostar 59.900 kr.
Casio hefur sett á markað nýja
stafræna myndavél sem er í senn lítil
og meðfærileg og sérlega einföld í
notkun.
Hún býður upp á góð myndgæði (250.000 punkta)
og stærð myndanna er mjög viðráðanleg (256 k).
Möguleikar myndavélarinnar eru miklir og þá
sérstaklega fyrir þá aðila sem vilja geyma myndir
á tölvutæku formi án mikils tilkostnaðar.
Hún er því tilvalin fyrir t.d bílasala, fasteignasala,
hárgreiðslustofur og ótal fleiri.