Morgunblaðið - 26.06.1996, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 1996 41
HARALDUR
HELGASON
+ Haraldur Helga-
son var fæddur
í Stritlu (Dalsmynni)
í Biskupstungum 29.
nóvember 1924.
Hann lést í Reykja-
vík 14. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Helgi Njálsson,
bóndi f. 9.10. 1883,
d. 19.5.1950, og eig-
inkona hans Guðrún
Jónsdóttir hús-
freyja, f. 28.2. 1892,
d. 14.3. 1975. Systk-
ini hans eru: Anna,
f. 6.1. 1920, Jón, f.
12.11. 1921 og tvíburabróðir
Haralds, Magnús f. 29.11. 1924.
Eina hálfsystur átti hann frá
móður, Þóru Björnsdóttur, f.
9.4. 1916. Árið 1951 kvæntist
Haraldur Jóhönnu
Helgadóttur. Börn
þeirra eru: 1) Guð-
laug, maki Kristinn
Bjarnason, synir
þeirra Haraldur,
Þorsteinn og Jó-
hann Birkir. 2)
Helgi, maki Elísabet
Kvaran, dætur
þeirra Sigrún Dögg,
Auður Björk og Est-
er Sif. Lengst af
vann Haraldur hjá
Flugfélagi íslands
eða frá 1946 þar til
hann lét af störfum
vegna aldurs, en síðustu þrjú
árin var hann hjá Pósti og síma.
Útför Haralds fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Hann afi Halli er farinn. Rauður
ópal, pípureykur, söngur og veð-
urspá munu þó alltaf lifa í minningu
okkar. Hlýleiki og bein svör voru
alltaf fyrir hendi, og stutt var í
góða kímnigáfu hans.
Ósjaldan sagði hann okkur sögur
og söng okkur í svefn.
Góður Guð geymi afa okkar og
styrki Jóhönnu ömmu.
Þröngsýnni en hann þarf að vera
með rafmagnaða sál
sem dregur að sér ótta.
Lítur ekki út fyrir að fínna
réttu hamingjuna,
en þú munt snúa mér við
og ég mun þakka þér
en þangað til verð ég
eins og ég er.
(Þorsteinn Bjamason)
Barnabörn.
Haraldur Helgason fyrrverandi
bifreiðastjóri hjá Flugfélagi íslands
hf er látinn.
Hann hóf störf í hlaðdeild félags-
ins 20.3. 1946 þegar umfangsmik-
ill flugrekstur var að fara af stað
hér á landi. Þá var engin sérhæf-
ing, allir gengu í þau störf sem til
féllu allt frá skrifstofustörfum og
farmiðasölu til hleðslu á vörum og
farangri. Þá voru sjö flugvélar eins
og Pétur gamli í förum milli lands-
hluta og var mikið umstang í kring-
um allan undirbúning á brottför og
komu þessara véla.
Halli var ákaflega léttur í lund
og hnyttinn í tilsvörum og skapað-
ist oft mikil og góð stemmning í
kringum hann. Oft var glatt á hjalla
sérstaklega þegar rifjaðar voru upp
sögur frá frumbýlisárum flugs á
Islandi og flugu mörg gullkornin
sem menn ylja sér við á góðum
stundum. Ekki spillti fyrir þegar
félagarnir Ulrich Richter, Ormur
Ólafsson og Eggert Loftsson sam-
starfsmenn hans voru samankomnir
og krydduðu með snjöllum vísum
eins og þeim einum var lagið, enda
miklir rímsnillingar. Er fram liðu
stundir tók Halli við akstri á vörum
og pósti og var síðustu árin fram
að starfslokum á vöruafgreiðslu
Flugleiða á Reykjavíkurflugvelli.
Öllum þessum margþættu störf-
um gerði Halli góð skil og var trygg-
ur og trúr húsbændum sínum. Ná-
inn vinskapur var á milli Halla og
Arnar Johnsson forstjóra og fjöl-
skyldu hans og mat hann mikils
þá vináttu. Halli minntist oft á þá
gömlu góðu daga þegar allir lögð-
ust á eitt og unnu að framgangi
flugs hér á landi. Þá var ekki um
þá tækni að ræða sem við höfum
í dag svo sem lyftara og önnur
hleðslutæki.
Halli var mikill dýravinur og
ræktaði meðal annars bréfdúfur
sem hann var mjög stoltur af.
Ég þakka Halla samfylgdina sem
varði nær fjóra áratugi og votta
eiginkonu lians, börnum, tengda-
börnum og barnabörnum samúð
mína.
Hvíl í friði.
Aðalsteinn Dalmann Októsson.
Vinur minn Haraldur Helgason
er látinn. Ég kom úr stuttu ferða-
lagi 19. þessa mánaðar og eitt það
fyrsta, sem ég frétti var að Harald-
ur hefði látist á föstudeginum áður
eftir stutta sjúkdómslegu.
Þetta kom mér mjög á óvart, því
skömmu áður en ég fór að heiman
höfðum við talað saman í síma og
þá var hann hress og kátur að
vanda, hann var að vísu nýkominn
heim af sjúkrahúsi eftir smáaðgerð,
sem hafði gengið mjög vel, og Har-
aldur dásamaði veðrið og gróðurinn
og hlakkaði til sumarsins.
Haraldur Helgason ólst upp á
Stritlu í Biskupstungum við aðstæð-
ur og störf eins og þau almennt
gerðust í sveit á íslandi á þeim tíma.
Hann hleypti heimdraganum
snemma árs 1942 og hélt til Reykja-
víkur, eins og fleiri ungmenni í sveit-
um og þorpum landsins á þessum
árum, enda næga atvinnu að fá í
höfuðborginni vegna framkvæmda
á vegum hernámsliðsins. Fyrstu árin
vann hann ýmis störf, sem til féllu
en árið 1946 réðst hann til Flugfé-
lags íslands en hjá þvi félagi og
síðan Flugleiðum starfaði hann síð-
an, þar til hann lét af störfum 'fyrir
aldurssakir á árinu 1994.
Kynni okkar Haraldar hófust,
þegar ég snemma árs 1951 hóf störf
í farþegaafgreiðslu Flugfélags ís-
lands á Reykjavikurflugvelli. Hann
var þar í hópi þeirra er þar unnu
margvísleg störf er öll beindust að
því sameiginlega markmiði að senda
flugvélar af stað á réttum tima til
innlendra og erlendra ákvörðunar-
staða og veita farþegum og öðrum
viðskiptavinum félagsins, sem besta
þjónustu. Þetta var vinnustaður
ungs fólks. Sá þótti aldraður í þeim
hópi, sem náð hafði þrítugs aldri,
enda var atvinnugreinin sjálf rétt
að slíta barnsskónum. Eins og nærri
má geta var við siíkar aðstæður oft
glens og gaman þegar aðstæður
leyfðu og fljótt sá ég að dökk-
hærði, glaðlegi ungi maðurinn, sem
ók sendibílnum var oft á tímum
hrókur alls fagnaðar, enda var hann
með afbrigðum orðheppinn og
skemmtilegur, þó aldrei á kostnað
annarra, það hefði ekki verið að
skapi þessa sanna góða drengs.
Við urðum fljótt góðir vinir og
höfum verið það ávallt síðan og þar
hefur aldrei borið skugga á. Ég
minnist þess að marga fagra sumar-
daga þegar annir minnkuðu um
stund á flugstöðinni þá gengum við
Haraldur yfir flugvélahlaðið að
grasblettinum við flugbrautina. Þar
settumst við niður innan um sóleyj-
ar, fífla og njóla og ræddum mál-
efni líðandi stundar, oftast í léttum
dúr, en þó stundum í alvöru, og þá
kom í ljós að Haraldur hafði mjög
ákveðnar og fastmótaðar skoðanir
á mönnum og málefnum. Trúmál
og eilífðarmál voru honum kær
umræðuefni og er ég viss um að
hann var sannur trúmaður.
Á þessum tíma og um langt ára-
bil var aðalstarf Haraldar að aka
sendibíl félagsins og aka þeim pósti,
sem fluttur var með flugvélum, milli
flugvalla og pósthúss. Auk þess
hafði hann mörg önnur störf með
höndum. Hann vann öll sín störf
með fádæma alúð og samvisku-
semi, og allir vissu að ef Haraldur
tók eitthvert starf að sér þurftu
ekki aðrir að hafa áhyggjur af því.
Við hann eiga vel ljóðlínur Eggerts
Ólafssonar:
Vanda nam hann verkin stærri
og verkin minni
fyrr og síð, sem fremst hann
kunni.
Haraldur var góður vinur, trúr
og sannur, og alltaf tilbúinn að gera
greiða ef á þurfti að halda. Þegar
ég nú hugsa til Haraldar koma mér
í hug hin fögru orð:
Þú finnur ekki sannleikann í bók-
um, ekki einu sinni í góðum bókum,
heldur hjá fólki með gott hjartalag.
Haraldur var í þeim hópi, sem
hefur gott hjartalag. Hann hafði góð
áhrif á umhverfi sitt, mönnum leið
vel í návist hans.
Við Hulda kveðjum Harald með
miklum söknuði og þökkum hans
trúu vináttu um áratuga skeið.
Við vottum Jóhönnu, börnum
hennar, tengdabörnum og barna-
börnum innilega samúð, en við vit-
um að minningin um hinn ljúfa,
góða dreng mun létta sorg þeirra.
Einar Helgason.
Þegar ég í síðastliðinni viku kom
til Kaupmannahafnar eftir ferð um
Evrópu, barst mér sú harmafregn,
að vinur minn Haraldur Helgason
væri látinn.
lÞað er mikið áfall, að missa sinn
traustasta vin. Vinátta okkar Har-
aldar stóð í áratugi. Við kynnt-
umst, þegar Haraldur sá um nætur-
hólfatöskurnar fyrir Flugfélag ís-
lands, en ég var gjaldkeri í Lands-
bankanum við Austurstræti. Ég
man eins og það hefði gerst í gær,
þegar þessi snöfurlegi maður snar-
aðist inn og bar með sér, að hann
mátti engan tíma missa. Fljótlega
var farið að skiptast á nokkrum
gamanyrðum, en Haraldur var orð-
heppinn maður með afbrigðum.
Eitt sinn spurði Haraldur mig og
félaga minn, Torfa, hvort okkur
þætti gaman að fljúga: Það varð
fátt um svör, því hvorugur okkar
Torfa hafði komið upp í flugvél.
Þetta fannst Haraldi alveg með fá-
dæmum. Við vorum alla daga að
handfjatla fjármuni Flugfélagsins
en höfðum aldrei flogið.
Einn daginn snarast Haraldur inn
í bankann og tilkynnir: Ég kem og
næ í ykkur kl. 5. Það stóð og við
vorum drifnir út á flugvöll og upp
í flugvél. Um leið og dyrum flugvél-
arinnar var lokað, sagði Haraldur:
Það er sjálfsagt að ég komi með
og haldi í hendina á ykur, ef þið
viljið.
Síðar, þegar Haraldur hafði unnið
hjá Flugfélagi íslands í mörg ár,
þótti það ekki við hæfi, að hann
notaði ekki rétt, sem starfsmenn
munu hafa haft, til þess að skreppa
út fyrir pollinn við og við. Allir aðr-
ir starfsmenn höfðu notfært sér
þetta, en ekki Haraldur. Þar kom
að ráðamönnum þótti ekki vansa-
laust, að Haraldur nýtti sér ekki
þennan rétt. En Haraldur var ekki
langskólagenginn, þó greindur væri,
og valdi hann því mig og konu mína
Ólafíu, sem ferðafélaga. Þá hnýttust
þau vináttubönd, sem aldrei rofn-
uðu.
Þegar ég stóð í húsbyggingu, eins
og allir sannir íslendingar þurfa að
gera, nokkuð svipað og á söguöld
þurftu allir að fara utan, þá var
Haraldur mín mesta og besta hjálp-
arhella og mánuðum saman unnum
við í húsinu um hverja einustu helgi.
Haraldur var maður, sem fór sín-
ar eigin leiðir. Hann var vinfastur
og hjálpsamur, orðheppinn og heið-
arlegur svo af bar.
í návist þeirra hjónanna leið mér
vel. Það má kannski segja, að þar
hafí ekki alltaf verið „af setningi
slegið“, en það var aldrei leiðinlegt.
Ég sakna því vinar í stað, þegar
Haraldur er horfinn yfir móðuna
miklu.
Blessuð sé minning þín, Haraldur.
Ég votta Jóhönnu, eiginkonu
Haraldar, börnum þeirra og barna-
börnum mína dýpstu samúð.
Jón Júlíus Sigurðsson.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN HALLDÓRSDÓTTIR,
Norðurgötu 50,
Akureyri,
lést á elliheimilinu Hlíð 20. júní síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Björg Ólafsdóttir, Kristján Finnbogason,
Jakob Jónsson, Jón Jakobsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BÖÐVAR B. SIGURÐSSON
bóksali,
Hafnarfirði,
lést í Borgarspítalanum laugardaginn
22. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hjördfs Ágústsdóttir,
Ingibjörg Böðvarsdóttir, Gunnlaugur Magnússon,
Böðvar Böðvarsson, Bjarney Gunnarsdóttir,
Hulda Böðvarsdóttir,
Þórarinn Böðvarsson, Sigrún Ögmundsdóttir,
Ágúst Böðvarsson, Þorgerður Nilsen,
Elísabet Böðvarsdóttir, Oddur Halldórsson.
Ástkæri faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HARALDUR SNÆLAND
SIGURÐSSON
fyrrverandi
leigubifreiðastjóri,
sem lést föstudaginn 14. júní, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 27. júní kl. 15.00.
GunnarÖrn Haraldsson,
Hafþór Haraldsson,
Dagþór Haraldsson, Lára Sigurjónsdóttir,
Birgir Ómar Haraldsson, Hrafnhildur Jóakimsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Vatnahverfi
í Austur-Húnavatnssýslu,
siðast til heimilis
i Keldulandi 7, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
í Reykjavík fimmtudaginn 27. júní
kl. 13.30.
Ármann Kristjánsson,
Ásta Kristjánsdóttir, Hákon Torfason,
Þorsteinn Kristjánsson,
Herbert Kristjánsson, Dagný Vernharðsdóttir,
Sigurbjörg Rögnvaldsdóttir, Sigurjón Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu mér samúð og vinarhug við
andlát elskulegrar eiginkonu minnar,
FILIPPÍU KRISTJÁNSDÓTTUR
skáldkonu.
Einar Kristján Eiríksson.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusía
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
ÍIÓTÉL LOFTLEIBIR
APÓTEK
AUSTURBÆJAR
Háteigsvegi 1
BREIÐHOLTS
APÓTEK
Álfabakka 12
eru opin til kl. 22
—íh—
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Apótek Austurbæjar