Morgunblaðið - 04.07.1996, Qupperneq 39

| MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ1996 39
j hans, var mikið ánægjuefni þegar
I hann að loknu BA prófi hóf fram-
I haldsnám í virtum skóla vestanhafs
og sérhæfði sig í klínískri sálfræði
eins og hugur hans stóð jafnan til.
Honum var það sjálfsagt mál að
freista - og ná - inngöngu þar sem
samkeppnin er hörðust og ekki kom
á óvart að þar stóð hann sig með
ágætum. Við áttum einkar ánægju-
leg kynni af Amóri, við vorum
j hreyknir af störfum hans og bund-
j um miklar vonir við hann. Víst er
Iað sama máli gegnir um aðra sem
þekktu hann.
Dauði Arnórs Björnssonar er
reiðarslag. Horfinn er góður dreng-
ur, félagi, vinur og forystumaður.
Okkur sýnist skarð það sem nú er
höggvið ekki verða fyllt. Við send-
um ástvinum hans og fjölskyldu
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
, blessi minningu Arnórs Bjömsson-
f ar.
Friðrik H. Jónsson, Magn-
ús Kristjánsson, Mikael M.
1 Karlsson og Sigurður J.
Grétarsson.
Það voru slæm tíðindi sem bár-
ust okkur yfir hafið að kvöldi hins
26. júní, Arnór vinur okkar varð
bráðkvaddur deginum áður. Hvern-
, ig er hægt að skilja þegar ungum
1 manni í blóma lífsins er svona
j skyndilega kippt í burtu frá okkur?
| Maður finnur til magnleysis gagn-
1 vart veröldinni, þegar atburðir sem
þessir gerast og finnst óréttlæti
heimsins yfirþyrmandi. Þessi stuttu
kynni okkar af Arnóri gáfu okkur
mikið og var hann alltaf hrókur
alls fagnaðar. í knattspyrnufélag-
inu Folunum og í sjálfskipaðri
skemmtinefnd félagsheimilisins
j „Kaffibarsins" var hann driffjöður-
; in og alltaf með eitthvað í pokahorn-
j inu.
Arnór kunni að njóta lífsins og
við hin hrifumst auðveldlega með.
Elsku Arnór, fráfall þitt hefur
höggvið stórt skarð í vinahópinn
og um leið og við horfum á eftir
þér yfir móðuna miklu kveðjum við
þig með þessum orðum,
Deyr fé
, deyja frændur
deyr sjálfur et sama
en orðstírr
j deyr aldrigi
1 hveims sér góðan getur._
(Úr Hávamálum)
Fjölskyldu Arnórs og vinum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Óskar Björn og Hrönn
í Kaupmannahöfn.
Kæri vinur.
4 Þakka þér fyrir að hringja í mig
I til Kýpur föstudaginn 21. júní. Það
var gaman að heyra í þér þá —
eins og reyndar alltaf — og að heyra
hvað þér leið vel. Ég fann að þú
varst kominn á hina beinu braut
og þér voru allir vegir færir.
Þegar ég hugsa til þessa samtals
og þess að þú skyldir ekki koma
aftur til okkar úr Kerlingarfjöllum
j þá fyllist ég enn meiri gleði yfir því
j að þú skyldir hafa hringt og sagt
. mér hvað var að gerast í lífi þínu
' og við skildum hafa rætt í smáatrið-
um, eins og venjulega, vonir okkar
og vonbrigði, framtíðarplön og ekki
síst hvemig okkur leið núna. Okkur
leið vel. Við vorum báðir að fást
við hluti sem við gátum helgað
okkur af lífi og sál. Ekkert benti
til þess að við ættum eftir að fá
leið á þessum verkefnum í bráð,
i eins og svo oft hafði viljað til áður.
Við vorum loksins sáttir, höfðum
| fundið okkur ogþað var bjart fram-
undan. Þær hindranir, sem við ætt-
um án efa eftir að þurfa að yfir-
stíga, voru svo lítilvægar að einung-
is yrði gaman að glíma við þær.
Síðast sáumst við í brúðkaupinu
mínu 13. ágúst i fyrra. Þú varst
að sjálfsögðu svaramaður minn. Þú
hafðir frestað för þinni til náms í
j Bandaríkjunum um nokkra daga
bara til að geta verið hjá mér á
þessum mikilvæga degi. Það hafði
j ekki verið einfalt að sannfæra pró-
fessorinn þinn vestra um að þessi
töf væri nauðsynleg, en þér tókst
það. Nærvera þín skipti mig og
okkur öll miklu máli.
Sá kærleikur og vinátta, sem á
milli okkar var, eru einstök. Við
vorum saman nánast dag og nótt
í svo mörg ár og það er ógjörning-
ur annað en að gleðjast yfir þeim
minningum sem ég á frá þessum
tíma.
Ég ætla ekki að reyna að skilja
það sem hefur gerst - aðeins reyna
að lifa með því. Síðan ég fór til
Kýpur hefur mér verið hugsað til
þín á hveijum degi. Það hefur verið
mér mikill styrkur að heyra í þér
annað slagið og geta haft samband
við þig yfir Netið.
Þú munt áfram vera í hjarta
mínu á hveijum degi og allt mitt
líf mun ég takast á við gleði og
erfiðleika með þig hjá mér. Þannig
eiga vinir að vera. Þú stóðst hjá
mér þegar ég hóf mitt nýja líf með
Elenu konu minni og í huga mínum
munt þú ávallt standa mér við hlið.
Minningin um þig er full af gleði
og hamingju og ekki síst af styrk.
Þú kenndir mér margt og nú get
ég alltaf kafað í hinn djúpa visku-
brunn og fundið Iausnir. Við
sjáumst ekki aftur í bráð en við
verðum samt alltaf saman, sem
fyrr.
Valur Bergsveinsson.
Við Arnór Björnsson kynntumst
í fjórða bekk Menntaskólans í
Reykjavík og það kom fljétlega í
ljós að við áttum skap saman. Það
sem einkenndi Arnór frá fyrstu tíð
var takmarkalaus glaðværð, sem
smitaði út frá sér, en eins og allir
vita er hún alveg sérstaklega
bráðsmitandi á þessum árum.
4. bekkur A var reyndar safn
mikilla fjörkálfa og eins og títt er
um atorkusamt fólk á vori lífsins
fannst okkur námið ekki ávallt
merkilegasta ■ viðfangsefnið. Ymis
uppátæki trufluðu Arnór þó ekki
frá náminu, því hann var prýðis-
námsmaður og skilaði sínu á þeim
vígstöðvum, þótt hann væri önnun
kafinn við skák, dansmennt, pólitík
og lestur utan námsefnis. Þá gegndi
hann embætti forseta Róðrafélags-
ins af stakri prýði, jafnvel svo að
helstu leiðindadurgum skólans þótti
nóg um. Til frekari skýringar er
rétt að geta þess að starfsemi
Róðrafélagsins felst ekki nema að
litlu leyti í róðrum, en mun meira
í sympósíum og öðru félagslífi af
þeim toga.
Að stúdentsprófi loknu skildu
leiðir um hríð hjá okkur eins og
gengur, en þó leið ekki á löngu uns
þær lágu saman á ný. Hann var
alla tíð mikill áhugamaður um dans
og skemmtanir og í sumarleyfum
frá sálfræðinámi tókst hann gjarn-
an á hendur skemmtanastjórn
ýmissa dansstaða. Vafalaust hefur
námið komið að góðum notum við
múgsefjunina!
Það var þó ekki beinlíns á þeim
vettvangi sem við rifjuðum upp fyrri
kynni. Þegar ég stofnaði Kaffibar-
inn í félagi við tvo aðra myndaðist
skjótt öflugur kjarni fastagesta,
sem leit á kaffihúsið sem eins kon-
ar félagsheimili. Þar var Arnór vita-
skuld fremstur meðal jafningja og
enn sem fyrr var glaðværð hans
smitandi. Það var sama hvort menn
tóku sig til og stofnuðu fótboltalið
Kaffibarsins, héldu grillveislu,
hugðu á ferð niður Hvítá eða fóru
saman til Þingvalla, ávallt var hann
í hringiðunni miðri.
Af þessu kynni einhver að halda
að Arnór hefði verið skemmtanafík-
ill, en það orð á engan veginn við.
Hann kunni sér nefnilega hóf í öllu
nema ómengaðri lífsgleðinni.
Og þeim mun ömurlegra er að
horfa á bak honum öldungis fyrir-
varalaust. Hann var heilsuhraustur
og að öðrum í vinahópnum ólöstuð-
um var hann vafalaust best á sig
kominn líkamlega. Slíkt vekur
menn náttúrlega til óþægilegrar
umhugsunar.
Ég á þó mest eftir að sakna
Nóra vegna þess hvað það var
skemmtilegt að tala við hann. Hann
var vel lesinn og það var sama á
hveiju var tæpt, það var seint kom-
ið að tómum kofunum hjá honum.
Og þrátt fyrir alla glaðværðina vissi
hann líka hvenær alvaran átti við.
Ég veit að ég er ekki sá eini, sem
til hans leitaði þegar eitthvað bját-
aði á. Þá var hann ekki síður ráða-
góður þegar sameiginlegir vinir
okkar og kunningjar áttu í vanda,
sem þeir gerðu sér sjálfir ekki grein
fyrir eða vildu ekki takast á við.
Ég votta Söru, unnustu Arnórs,
Andra bróður hans og fjölskyldu
mína innilegustu hluttekningu og
bið alla vini hans að varðveita minn-
ingu hans.
Andrés Magnússon.
Tilveran mælist ekki á
mælikvarða guðs
á mælikvarða stjamanna
á mælikvarða eilífðarinnar.
LSf þitt stendur and-
spænis dauðanum
en ekki í skugga dauðans.
(Sigfús Daðason)
Þegar kveðja á hinstu kveðju,
einstakan vin, er æfisól hans stend-
ur í hádegisstað, verður orðs vant.
í gengdarlausu orðskrúði nútímans
finnst varla nýtilegt orð. Hugann
má þó reyna.
í dag er til moldar borinn Arnór
Björnsson. Sorg, söknuður, hlýja
og þakklæti eru efst í huga. Fyrir
mér var Arnór ekki fyrst og fremst
einstakur maður að innra og ytra
atgervi, það lá í augum uppi, heldur
seiðmaður sem seiddi fram dulda
krafta í mér sjálfri og gerði stund
og stað bærilegri með lífsgaldri sín-
um. Ég upplifði margsinnis, án alls
skrums og brellna og án þess hann
færi í sparifötin, að hann með per-
sónutöfrum sínum, frumleika , víð-
sýni og leiftrandi skopskyni, magn-
aði umhverfið svo heimsmynd mín
stækkaði og ég með.
Þar var Arnór meistarinn.
Eftir að ég kynntist þeim bræðr-
um Arnóri og Andra hugsaði ég
alltaf um þá sem bræðurna Ljóns-
hjarta. Og mikið vildi ég óska að
til væri Nangiala, þar sem Arnór
biði okkar sem eftir sitjum á plánet-
unni Jörð. Og mikið vildi ég gefa
til þess að Arnór gæti heimsótt
Andra í líki hvítrar dúfu og linað
þannig þjáningu síns elskaða bróð-
ur. Og hver veit nema til sé önnur
lífsstjarna og þar taki Arnór á
móti ástvinum sínum, vinum og
kunningjum á fráum Harley-David-
son fáki, með fyrirheit um ný lífs-
ævintýri í fallegu augunum og
glettna brosinu. Og rætist þessi
draumur minn, ó, hvað ég hlakka
þá til að þeysast með honum um
Vetrarbrautina og upplifa spenn-
andi ferðir með heillandi, hugprúð-
um ferðafélaga.
Um ókomna framtíð munum við
ungir sem aldnir, er kynntumst
Arnóri, verma okkur við þá kær-
leikselda sem hann kveikti í heimi
sem oft er harður og sljór. Öllum
sem unnu Arnóri Björnssyni sendi
ég samúðarkveðjur.
Lára Pálsdóttir.
• Fleiri minningargreinar um
Arnór Björnsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
eru opin til kl. 22
“A"
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek
t
HELGI ÞORLÁKSSON,
áður Dalbraut 27,
lést á Skjóli 17. júní.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðstandendur.
t
Ástkær eiginmaður minn,
KRISTJÁN MARÍUS JÓNSSON
fyrrverandi lögregluþjónn,
Keflavíkurflugvelli,
Vallabraut 6, Njarðvík,
(áður Háseylu 24),
lést í Sjúkrahúsi Suðurnesja 2. júlí.
Matthildur Magnúsdóttir og börn.
t
Ástkær móðir okkar,
GUÐJÓNA BENEDIKTSDÓTTIR,
Norður-Reykjum,
Mosfellsbæ,
andaðist 2. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Börn hinnar látnu.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
MARGRÉT G. BJÖRNSSON,
Vesturgötu 54A,
Reykjavík,
lést 2. júlí.
Margrét Sveinsdóttir,
Jakob Hálfdanarson.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir, unnusti og
barnabarn,
ARNÓR BJÖRNSSON,
Ljósheimum 7,
sem lést þann 25. júní, verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
fimmtudaginn 4. júlí, kl. 13.30.
Alfheiður Steinþórsdóttir, Vilhjálmur Rafnsson,
Björn Arnórsson, Kristín Guðbjörnsdóttir,
Andri Steinþór Björnsson, Sara Jónsdóttir,
Sólborg Sigurðardóttir,
Pálína Eggertsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN RAGNHEIÐUR
RÖGNVALDSDÓTTIR LÍNDAL,
Bólstaðarhlíð 45,
Reykjavík,
andaðist á öldrunardeild Sjúkrahúss
Reykjavíkur þriðjudaginn 2. júlí sl.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Eirfkur Elf Stefánsson,
Grétar H. Óskarsson, Ingibjörg Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokað í dag milli kl. 13-16 vegna útfarar
ARNÓRS BJÖRNSSONAR.
Gull og silfur,
Laugavegi35.