Morgunblaðið - 04.07.1996, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
ÍLLI o PIB Copenh&gen i JiS

Smáfólk
I DONT KN0U)..ITS JUST 50METHIN6 EVERfONE IN OUR FAMIIY ALWAYS SAlP..
d'/\ -cy A I
„Voff“?
Hvað á það nú að þýða?
Eg veit ekki... Það er bara nokk-
uð sem allir í minni fjölskyldu
segja alltaf.“
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Enginn
friðarstóll
Frá Þórði Halldórssyni:
ÓGÆFU íslands verður allt að
vopni.
Vegna vanþekkingar og erfiðs
tíðarfars á öldum áður steðjuðu að
þjóðinni margskonar plágur. Meðul
voru þá óþekkt við allslags kvillum
enda lifðu af aðeins þeir hörðustu
og hraustustu.
Þrátt fyrir þekkingu okkar í dag
og lífsgæðakapphlaup getum við
ekki ráðið við kraft náttúruaflanna.
Það er öllum í fersku minni þegar
mannskæðu slysin urðu með fárra
mánaða millibili í Súðavík og á Flat-
eyri. Heimatilbúnar plágur ættum
við hins vegar að geta ráðið við.
Nýjasta plágan reið yfir þjóðina 29.
ágúst sl. þegar andlegu ástandi
hennar er þann veg komið að hún
kýs yfir sig einn óvinsælasta stjórn-
málamann allra tíma, sem forseta
sinn. Mann sem hefur til skamms
tíma verið í forsvari fyrir kúgunar-
stefnu kommúnismans hér á landi,
og sem var í forsvari fyrir út-
breiðslu hennar.
Það er nokkuð sem fólk virðist
ekki átta sig á og vill helst hvorki
vita né skilja, hvernig kommúnism-
inn festi rætur hér á landi, fremur
en víðast annars staðar í Evrópu.
Það virðist svo sem Kennaraskóli
íslands hafi orðið fyrsta skotmark
þessarar óheillastefnu, enda kom
það fram síðar.
Þegar lýðveldið var stofnað á Is-
landi 17. júní 1944 var utanþings-
stjórn að störfum, undir stjórn
Björns Þórðarsonar. Um haustið
sama ár 22. október var mynduð
þingmannastjórn undir forustu Ól-
afs Thors. Þá var í fyrsta sinni í
sögu Islands tekinn yfirlýstur
kommúnisti í stjórnina, Brynjólfur
nokkur Bjarnason. Auðvitað bað
Brynjólfur um menntamálin undir
sitt ráðuenyti, því þar var auðveld-
ast að veita kommúnismanum
brautargengi. Síðan eru liðin 52 ár.
í hvert sinn sem mynduð hefur ver-
ið svo kölluð vinstri stjóm á íslandi
síðan, hafa kommúnistar fengið
menntamálin til ráðstöfunar. Eins
og allir vita hafa kommúnistar
stundað þá iðju að skifta um nafn
á flokknum, eftir því sem þeir töldu
að feluleikurinn gengi betur í fólkið.
Þrátt fyrir það er breytingin engin
á forsvarsmönnum flokksins, því
eins og sagt er um þá sem orðið
hafa fórnarlömb Bakkusar, „Alko-
holisti er altaf alkoholisti" verður
kommúnisti alltaf kommúnisti, þrátt
fyrir feluaðferð strútsins.
Eg gat þess hér að framan hvern-
ig skólarnir hefðu verið notaðir í
þágu framgangs kommúnismans.
Það væri meira en undarlegt ef ára-
tuga ítroðslu kommúnista og ann-
arra vinstri afla sæi hvergi stað í
þjóðlífinu. Árangurinn birtist í nótt,
30. júní 1996, þegar harðskeyttasti
forsvarsmaður kommúnismans á
íslandi, herra Ólafur Ragnar Gríms-
son var kosinn forseti landsins í
óþökk 60% landsmanna. Svo undar-
lega sem það hljómar hefur Ólafi
áskotnast stuðningur úr ótrúlegustu
átt í þessum kosningum.
Það var nokkur aðdragandi að
því að forsætisráðherra Davíð Odds-
son gerði opinberlega grein fyrir því
hvort hann mundi gefa kost á sér
sem forsetaefni. Endanlega gaf
hann þá yfirlýsingu að hann mundi
ekki bjóða sig fram. í heilli opnu-
grein í Morgunblaðinu lýsti hann
því yfir, auk þess sem hann taldi
smekklegt að hnjóða í vissa fram-
bjóðendur, eins og t.d. Guðrúnu
Pétursdóttur, enda þótt hann nefndi
ekki nafn en segði á þá leið að ef
til vill væri það vænleg leið til sig-
urs í kosningunum að vera á móti
húsum. Guðrún hafði verið á móti
staðsetningu Ráðhússins, en Davíð
var þá borgarstjóri. Það fer ekki á
milli mála að_ með þessu var hann
að aðstoða Ólaf Ragnar, „vininn“
sem hafði fyrir skömmu sagt að
Davíð væri haldinn „skítlegu eðli“
í útvarps- og sjónvarpsumræðu á
hinu virðingarverða og háa Alþingi.
Eg hef oft á undanförnum árum
skrifað í dagblöð um nauðsyn þess
að við forsetakjör yrði ætíð kosið á
milli tveggja aðila, sem fiest at-
kvæði hlytu, til þess að meirihluti
fengist. Að sjálfsögðu hafði það
ekki fengið hljómgrunn, þar sem
um ábendingu frá lítt þekktum al-
þýðumanni var að ræða. Hins vegar
brá svo við að allir frambjóðendur
nú töldu sjálfsagt að svo yrði síðar.
Þetta atriði var ekki framkvæman-
legt nú þar sem það kallaði á sam-
þykki Álþingis á tveim þingum.
Forsætisráðherra Davíð Öddsson
taldi hins vegar að forsetaembættið
væri ekki svo krefjandi að til þess
væri kostandi ijármunum að óþörfu.
Það er óskiljanlegt hvaða hvatn-
ingu fólk hefur fengið til að kjósa
Ólaf Ragnar Grímsson til forseta
þegar litið er til fortíðar hans. Það
er óþarfi að rekja hér hver hún var,
svo rækilega sem það kom fram í
umræðunum og skrifum manna.
Það væri mikill barnaskapur af
O.R.G. ef hann héldi að hann kæmi
til með að sitja á einhveijum friðar-
stóli á Bessastöðum. Það verður
rakið hvert hans fótmál, ef svo má
segja, á meðan hann situr í óþökk
fjöldans í embætti forseta.
Ég ætla hér með að minna lands-
menn á, og raunar er það tilefni
þess að skrifa þessa grein, að fyrsti
forseti lýðveldisins Sveinn Björns-
son sem sat í embætti forseta 1944
til 1952 var á svívirðilegan hátt
hundeltur af forustumönnum
kommúnista, var jafnvel uppnefnd-
ur Skuggasveinn og aðrar upphróp-
anir gerðar að honum af trúbræðr-
um kommúnismans, sem núverandi
nýkjörinn forseti hefur sótt sínar
trúarskoðanir til. Þú verður að bíta
í það súra epli, Ólafur, að um þig
skapast aldrei friður sem forseta.
Fortíð þín ber því skýrast vitni. Við
hveija athugasemd sem kom fram
í kosningaundirbúningnum hrópaði
stuðningslið þitt glæpur, glæpur í
stað þess að færa rök fyrir að um
ósannindi væri að ræða.
ÞÓRÐUR HALLDÓRSSON,
Sólheimum 23, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.