Morgunblaðið - 09.08.1996, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
PÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 1996 31
Einn sólbjartan dag í síðustu
viku, þegar ég var á ferðalagi um
landið mitt, heyrði ég í útvarpinu
auglýst lát Þórunnar Asgeirsdóttur.
Ekki er hægt að segja að sú andláts-
fregn kæmi á óvart, svo háöldruð
sem Þórunn var orðin, og efalaust
varð hún hvíldinni fegin eftir svo
langan dag.
Eg vil í fáeinum orðum minnast
hennar, en í dag verður hún til
moldar borin frá Fossvogskapellu.
Þegar ég var barn og unglingur
heima í Vigur heyrði ég oft talað
um „Tóturnar". Þær hétu fuliu
nafni Þórunn Einarsdóttir og Þór-
unn Asgeirsdóttir og voru fóstur-
systur föður míns, Bjarna og
bræðra hans, Sigurðar og Stefáns.
Auðheyrt var að þær voru báðar
mjög kærar bræðrunum, en eins
og gengur skildu leiðir þegar öll
voru uppkomin og lágu sjaldan sam-
an eftir það. Þórunn Einarsdóttir
giftist til Reykjavíkur en Þórunn
Asgeirsdóttir fluttist til Kaup-
mannahafnar, þar sem hún bjó í
rúm 30 ár, ógift og bamlaus.
Lengst af vann hún við saumaskap
í stórri fataverksmiðju.
Mér fannst sem barni að það
hlyti að vera bæði ævintýralegt og
heillandi að búa í kóngsins Kaup-
mannahöfn, en aldrei hugsaði ég
svo langt, að ég ætti eftir að hitta
þessa fósturdóttur ömmu minnar
og afa, enda utanlandsferðir ekki
daglegt brauð í þá daga.
Sú varð þó raunin á, að til Hafn-
ar fór ég með kærar kveðjur úr
föðurgarði til Tótu Ásgeirs, en svo
var hún alltaf kölluð af þeim, sem
þekktu hana vel. Þarna kynntist ég
henni fyrst, þessari eftirminnilegu,
ágætu konu, sem tók mér opnum
örmum og skaut yfir mig skjólshúsi
meðan ég var að koma mér fyrir í
borginni.
Hún bjó í þriggja herbergja íbúð
úti á íslandsbryggju og leigði út
eitt herbergið. Það urðu með
tímanum ófáir íslendingar, sem
nutu gistivináttu hennar. Flestir
þeirra voru lítt fjáðir námsmenn
og listamenn, sem á þessum árum
nutu engra opinberra styrkja eða
lána, og yfirfærsla gjaldeyris gekk
oft seint og illa. Mig grunar að
húsaleigan hafi ekki alltaf skilað
sér sem skildi, enda víst ekki hart
eftir henni gengið. Það hefði verið
ólíkt Tótu, því að hún var höfðingi
í lund, traust og velviljuð öllum,
sem til hennar leituðu, og það var
dýrmætt, ekki síst þeim sem e.t.v.
voru að stíga sín fyrstu spor á er-
lendri grund.
Þó að Tóta væri engin sérstök
bókaanneskja þá fylgdist hún vel
með því, sem var að gerast í kring-
um hana, Ias blöðin og hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum. Hún hafði yndi af að
fara í leikhús, ekki sízt „Det Konge-
lige“, og mér er minnisstætt hve
hún var „fín í tojet“, þegar hún
hafði búizt til leikhúsferðar eða
annarra mannamóta. Það var yfir
henni einhver fínleg reisn hvort sem
hún var spari- eða hversdagsklædd.
Þegar Tóta var nær sextugu
fluttist hún alfarin frá Höfn og
heim til íslands. Starfsævinni var
næstum lokið og ellin á næsta leiti.
Þá var gott að eiga góða að þar
sem voru systkini hennar, fóstur-
systir og systkinabörnin. Öll reynd-
ust þau henni vel, ekki sízt bróður-
dóttirin Edda Kristjánsdóttir
menntaskólakennari og hennar fjöl-
skylda.
Það eru nokkrir mánuðir síðan
ég sá Tótu síðast. Við systurnar
heimsóttum hana þá á Hjúkrunar-
heimilið Eir. Við dáðumst að því
hve ern hún var og ótrúlega minnug
á löngu liðna tíð. Glaðlega viðmótið
var þarna enn þá, og reisn sinni
hélt hún.
Gott er að vera fleyg og fær
fijáls í hveiju spori,
sinnið verður sunnanblær
sálin full af vori.
(Ólöf frá Hlöðum.)
Þórunni Ásgeirsdóttur var gott
að kynnast. Hafi hún þökk fyrir.
Guð blessi minningu hennar.
Þórunn Bjarnadóttir
frá Vigur.
+ Bára Baldurs-
dóttir fæddist í
Reykjavík 4. októ-
ber 1963. Hún lést á
heimili sínu í Jörfa-
bakka 10, Reykja-
vík, 1. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Baldur
Ingvarsson, f. 19.2.
1933, verslunar-
maður hjá KVH,
Hvammstanga, og
Guðlaug Sigurðár-
dóttir, f. 14.6. 1933,
verkstjóri hjá
Saumastofunni
Drífu, Hvammstanga. Systkini
hennar eru: Sigurður, f. 2.4.
1958, og Inga Sesselja, f. 28.6.
1960, maki Stefán Logi Haralds-
í dag verður til moldar borin hjart-
ans kær mágkona mín og vinur. Því
vil ég með örfáum, fátæklegum orð-
um minnast hennar hér. Það var
þann 1. ágúst sl. sem hinn mikli
harmur dundi yfir, er dauðinn knúði
dyra og vitjaði hennar Báru okkar,
svo langt, langt um aldur fram.
Hvað veldur þvílíku óréttlæti í voru
jarðlífi þegar yndisleg ung kona er
hrifin brott frá þremur kornungum
sonum og heittelskuðum manni? Er
enn svo komið að þeir sem guðirnir
elska deyi ungir? Stórt er spurt, en
ekkert áþreifanlegt svar! Eftir sitja
ástvinir með djúp hjartasár sem aldr-
ei gróa, þó tíminn geti ef til vill linað
þjáningarnar. Baráttu við illræmdan
sjúkdóm er lokið með ósigri sem svo
beiskt er að kyngja, baráttu sem
hófst fyrir rétt rúmu ári. Það er
erfitt að hugsa sér að yfirhöfuð sé
hægt að sigra í þvílíkri baráttu, þar
sem sá baráttuvilji, sá styrkur og
þvílíkt hugrekki sem hún Bára sýndi
í þessum raunum, bar slíka niður-
stöðu. Við hiið hennar stóð Gunnar
ætíð staðfastur, hugrakkur og fullur
af sigurþrá í þessari helbaráttu.
Sambúð þeirra hefur varað síðan
1981, er þau kynntust og hafa þau
staðið þétt saman í blíðu og stríðu
síðan. Bára mín! Það eru nú orðin
rétt um sautján ár síðan leiðir okkar
lágu saman þegar ég kom í fyrsta
sinn inn á heimili ykkar á Hvamms-
tanga með henni Ingu systur þinni,
er hún kynnti mig sem kærastann
sinn og verðandi lífsförunaut. Ég
man að hún var ákaflega stolt þegar
hún kynnti mig fyrir litlu systir sinni,
henni Báru, og víst mátti hún vera
stolt af þessari glæsilegu ungu
stúlku sem geislaði af lífsgleði, glað-
værð og hjartahlýju. Mér er það al-
gjörlega falslaust að segja að frá
fyrstu kynnum og æ síðan hefur
mér þótt óskaplega vænt um þig og
son. Sambýlismaður
Báru er Gunnar K.
Valsson, f. 29.7.
1961, vörubifreiða-
stjóri í Reykjavík.
Börn þeirra eru: 1)
Karl Róbert f. 5.12.
1985. 2) Einar Valur
f. 27.7.1989. 3) Bald-
ur Jónas, f. 26.6.
1994. Bára ólst upp
á Hvammstanga, en
flutti til Reykjavíkur
árið 1981, fyrst til
náms en bjó þar síð-
an. Lærði til hár-
greiðslu og stundaði
þá iðju lengst, af.
Útför Báru fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
það veit ég að svo er um marga fleiri.
Þú hefur verið okkur elska fyrir
yndislega framkomu þína, glaðværð
þína, dugnað þinn, hjartahlýju þína
og einstaka ræktarsemi þína við fjöl-
skyldu og vini. Þú eftir skilur í hjört-
um okkar ljósneista og fallegar
minningar. Þessi sautján ára kynni
okkar voru svo alltof, alltof stutt.
Við upprifjun minninganna kemur
svo ótal margt upp í hugann að erf-
itt er að tína út úr einhver minninga-
brot. Þó eru ætíð minnisstæðar þær
stundir sem fjölskyldur okkar áttu
saman, á Hvammstanga hjá pabba
ykkar, mömmu og ömmu, hjá Kalla
Teits um sauðburðinn og þegar kind-
urnar komu af fjalli á haustin, í
Reykjavík hjá ykkur Gunna þar sem
ég var mjög tíður gestur í Reykjavík-
urferðum mínum, í Staðarselinu, íra-
bakkanum og Jörfabakkanum, á
Króknum hjá okkur Ingu og á mörg-
um fleiri stöðum. Það hafa alltaf
verið miklir gleðifundir og ætíð var
það tilhlökkunarefni þegar til slíkra
samfunda var stefnt, ekki síst hjá
krökkunum okkar yngri sem eldri.
Vil ég nota tækifærið og bera þér
hjartanlegar þakklætiskveðjur frá
okkur Ingu og börnunum okkar,
fyrir allar samverustundirnar og allt.
í byijun október á síðasta ári
komuð þið Gunni svo norður á Krók
í eftirminnilega ferð og minninga-
ríka. Fórum við þá saman í Lauf-
skálaréttir, keyrðum um sveitir og
fórum á hestamannaball í Miðgarði.
Þótti okkur svo skemmtilega til tak-
ast að umtalað var að endurtaka
þetta að ári. Úr því mun nú ekki
verða svo sem áformað var, en fal-
legar minningar um þig, Bára mín,
munu vitja okkar á þeim tíma sem
og ætíð hér eftir í okkar jarðlífi.
Far þú í friði
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Gunni, Kalli, Einar Valur,
Baldur Jónas, Guðlaug, Baldur og
aðrir aðstandendur, innilegustu
samúðarkveðjur frá mér og fjöl-
skyldu minni. Megi algóður Guð
styrkja ykkur og leiða í hinni miklu
sorg.
Hvíl í friði, hjartans kæra mág-
kona og vinur!
Stefán Logi Haraldsson.
Þegar okkur var tilkynnt um and-
lát Báru frænku og vinkonu, setti
okkur hljóða. En nú er sem augun
líti án þess að sjá vegna táranna í
augunum, og tregans í hjartanu, því
veldur ótímabær dauði kærrar vin-
konu.
Kona sem átti svo stórt hlutverk
hér á jörðu. Hlutverk móður, eigin-
konu og ástvinar. En síðan brutust
út ýmsar hugsanir frá liðnum árum
og allt frá því hún fæddist í Reykja-
vík, þá vildi svo skemmtilega til að
þær mæðgur, hún vikugömul, urðu
okkur samferða norður í sína heima-
byggð á Hvammstanga þar sem hún
ólst upp í foreldrahúsum. Síðan lá
leið hennar til Reykjavíkur til frek-
ara náms. Þar hitti hún sinn eigin-
mann Gunnar Valsson, og stofnuðu
þar sitt heimili. Þau eignuðust þijá
myndarsyni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Það er komið að kveðjustund.
Missirinn er mikill og sorgin sár, við
biðjum góðan Guð um styrk til handa
fjölskyldu Báru, ættingjum og vin-
um.
Hvíl þú í friði.
Helga og Halldór.
Elsku frænka okkar er horfin
burt úr þessum heimi. Það er erfitt
að sætta sig við það, en ljósið í
myrkrinu er minningin um hana. Það
er okkur styrkur í sorginni að leita
í þær mörgu og góðu minningar sem
við systkinin eigum um samveru
okkar og Báru.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftamjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
__________MIMIMIIMGAR
BÁRA
BALD URSDÓTTIR
+ Ragnar Frí-
mannsson fædd-
ist I Reykjavík 26.
júlí 1920. Hann and-
aðist á heimili sínu
Hátúni lOb 1. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Margrét Runólfs-
dóttir, fædd í Norð-
tungu, Borgarfirði,
4. febrúar 1894,
dáin í Reykjavík 8.
janúar 1971, og Vh.
Frímann Frímanns-
son, kenndur við
Hafnarhúsið, en fæddur á Eyr-
arbakka 21. september 1888,
dáinn í Reykjavík 18. apríl 1983.
Bræður Ragnars eru Edward,
fæddur 28. ágúst 1917, dáinn
Tengdafaðir minn Ragnar Frí-
mannsson skilur við lífið saddur líf-
daga. Þó hann hafi ekki rætt um
dauðann við okkur hans nánustu þá
skynjuðum við og skildum að dauð-
inn er fyrir víst það eina sem við
13. ágúst 1983, og
Frímann, fæddur 7.
janúar 1930. Auk þess
var á heimilinu frá
árinu 1920 Elísabet
Helgadóttir, fædd á
Gljúfurá í Borgar-
hreppi 27. nóvember
1897, dáin í Reykjavík
21. apríl 1972. Árið
1946 kvæntist Ragnar
Sigríði Guðmunds-
dóttir, f. 1926 þau
skildu, þeirra börn
eru: 1) Margrét Ragn-
arsdóttir, f. 1946, gift
Alberti Sævari Guðmundssyni,
þau eiga fjóra syni, Benedikt,
Hallmund, Sævar Orn og Ásgrím.
2) Guðmundur Orn Ragnarsson,
f. 1949, kvæntur Ólínu Erlends-
eigum öruggt í lífinu. Hann hafði
verið heilsulítill undanfarin ár, en
hann varð bráðkvaddur á heimili
sínu fyrsta ágúst síðastliðinn.
Það var árið 1977, sem fundum
okkar Ragnars bar fyrst saman eða
dóttur, þau eiga þrjú börn, Mar-
gréti Ástu, Ragnar Örn og
Styrmi Örn, auk þess á Guð-
mundur einn son, Ingþór. Árið
1955 kvæntist Ragnar Vigdísi
Ferdinandsdóttur, f. 1921, þau
skildu, þeirra synir eru 1) Ró-
bert Ragnarsson, f. 1956 og á
hann_tvo börn, Rakel Maríu og
ívar Örn. 2) Ragnar Fr. Ragnars-
son, f. 1957 kvæntur Lindu Björk
Vilhjálmsdóttur, þau eiga þrjá
syni Kristján Róbert, Ómar
Björn og Ragnar Frey. Árið 1968
kvæntist Ragnar Þorgerði
Nönnu Elíasdóttur, þau skildu.
Ragnar átti eitt barnabarnabarn,
Áslaugu Brynju, dóttur Ingþórs
Guðmundssonar. Ragnar starf-
aði fyrst þjá föður sínum í
Hafnarhúsinu og síðan við versl-
unarstörf, sjómennsku og kaup-
mennsku. Síðastliðin fimmtán ár
bjó Ragnar einn í Hátúni lOb.
Útför Ragnars fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15:00.
um það leyti sem ég og elsti sonur
hans lögðum drög að sambúð og
giftingu. í minningunni var hann
ætíð hress, vel tilhafður og viðræðu-
góður. Hann kom oft á fyrstu bú-
skaparárum okkar Guðmundar á
RAGNAR
FRÍMANNSSON
Fjölskyldan var þér allt og nú á
þessum erfiða tíma sendum við ykk-
ur, elsku Gunnar, Karl Róbert, Einar
Valur, Baldur Jónas og öðrum að-
standendum, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja ykkur.
Ingvar, Jóhanna og Edda.
Okkur langar til að senda nokkur
kveðjuorð til bekkjarsystur okkar úr
barnaskólanum á Hvammstanga,
Báru Baldursdóttur. Hún er sú fyrsta
sem kveður okkur úr þessum hópi.
Erfitt er að trúa því að svo ung
kona sé kvödd burt frá eiginmanni
og þremur ungum sonum. Það er
ekki hægt að skilja tilganginn.
Þótt leiðir okkar hafi skilið fljót-
lega eftir að barnaskóla lauk höfum
við alltaf fylgst hvort með öðru þó
úr fjarlægð sé. Er fregnir bárust um
veikindi Báru vildum við trúa því
að allt færi vel en það fór á annan
veg. Sárt er að þurfa að kveðja svo
unga konu sem átti allt lífið fram-
undan. Sárastur er söknuður hjá eig-
inmanni, sonum hennar, foreldrum
og öðrum ástvinum er stóðu henni
næst.
Við sendum þeim okkar dýpstu
samúðarkveðjur og vonum að minn-
ing hennar verði þeim sem ljós á
lífsleiðinni. Þótt allt sé dimmt núna
mun birta upp um síðir og þið mun-
uð læra að lifa með þessari sáru lífs-
reynslu.
Vertu sæl, kæra bekkjarsystir, og
Guð geymi þig.
Þín bekkjarsystkini
fædd 1963 og 1964.
Elsku Bára, fyrir rúmu einu og
hálfu ári buðuð þið Gunni okkur í
kaffi til ykkar að ræða utanlands-
ferðina sem þið og við höfðum
ákveðið að fara í með börnin okkar.
Stefnan var að fara til Portúgal en
smáskugga bar á þá ákvörðun því
þú hafðir farið til læknis og hann
greint þig með þann sjukdóm seni’
nú hefur lagt þig að velli, en þú
sagðir að þetta færi allt vel og að
þú færir ekki í aðgerð fyrr en við
kæmum til baka frá Portúgal. Eftir
heimkomu fórst þú á spítalann og
þeir tóku það mein sem búið var að
greina þig með. Og allt virtist líta
vel út við fyrstu sýn, þú meira að
segja komst í afmælið hans Hilmars
þrem vikum eftir aðgerðina og varst
bara hress. Elsku Bára, ekki má
gleyma fyrstu utanlandsferðinni
þinni því það var ég sem fór með þér
í hana. Það var dagsferð til írlands,
mikið var gaman í þeirri ferð. Elsku
Gunni, Kalli, Einar Valur, Baldur
Jónas, foreldrar, tengdaforeldrar,
systkini og aðrir aðstandenduiy
söknuðurinn er mikill. Tíminn lækn-
ar öll sár og nú vitum við að þér
líður vel, elsku Bára, og þú munt
vaka yfir okkur.
Jóhanna, Hilmar og börn
Kaplaskjólsveginn á Skodanum sín-
um og með hundinn sinn hann Bóbó,
sem honum þótti afar vænt um og
hefur nú náð samvistum við að nýju.
Seinna þegar við bjuggum á Húsa-
vík dvaldi hann gjarnan hjá okkur
um jól og áramót og síðar einnig
þegar við vorum flutt suður. Börnun-
um okkar fannst fastur liður jólanna
vera þegar afi Ragnar kom. Eg hafði
gaman af því þegar Ragnar hringdi
einkum til að fá uppskrift að ein-
hveijum rétti sem hann var að
matbúa handa sjálfum sér, en hann
bjó einn síðastliðinn 15 ár og sá um
sína matseld sjálfur. Ragnar hafði
gaman af því að rifja upp gamla
tíma, hann var minnugur á menn
og málefni liðinna ára, sérstaklega
áranna fyrir og eftir stríðið þegar
hann vann í Hafnarhúsinu og allt
iðaði af mannlífi þar um kring. Aldr-
ei minnist ég þess að hann hafi tal-
að illa til nokkurs manns og ef hon-
um mislíkaði eitthvað þá þagði hanm_
Hann var viðræðugóður og hrókur
alls fagnaðar þegar þannig stóð á.
Það fór eklri mikið fyrir kirkju-
ferðum eða trúmálum almennt í fari
Ragnars, en ég er viss um að hann
varðveitti sína barnatrú og að hann
á örugga vist á himnum. Guð blessi
minningu Ragnars Frímannssonar.
Tengdadóttir.