Morgunblaðið - 13.09.1996, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 13. SEPTEMBER 1996
MORGUNF.LAÐIÐ
PmpnUnM)
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Ljóska
Ferdinand
TELL HIM IT5 THE M0NTH OF MA^ANDIT'STIME TO STOPHIB6RNATIN6, ANP COME OUT ANP ENJ0Y LIVIN6.. •—
TfSxÍiÍlxSÍiÍiÍ
,, 1
/ASK VOUR DOöW
{ TO COME OUT }
\ANP PLAV.. r
i'' V : mmm
Biddu hundinn Segðu honum að það sé
þinn að koma út kominn maímánuður og
að leika ... tími til kominn að koma úr
vetrardvalanum og koma
út og njóta lífsins.
Þú ættir kannski
heldur að skrifa
þetta allt niður ...
Kringlan 1103 Reylg'avík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Refadráp
ríkisútvarpsins
Frá Jóhönnu Harðardóttur:
STUNDUM gengur svo fram af
manni að maður getur ekki orða
bundist. Þannig fór fyrir mér þegar
ég heyrði sagt frá refadrápi í kvöld-
fréttum ríkisútvarpsins á laugar-
daginn var. í þessum fréttatíma var
ekki sagt frá að refur hefði verið
skotinn á heiðarlegan hátt, heldur
var um að ræða kaldrifjaðar pynt-
ingar og ógeðslega aftöku. Ég verð
að viðurkenna að mér sárnaði veru-
lega að fréttastofa ríkisútvarpsins
léti svona nokkuð frá sér fara, þar
sem ég veit af eigin raun að þar á
bæ hefur fram að þessu verið leit-
ast við að gæta varfærni í meðferð
viðkvæmra mála og að ofbjóða ekki
hlustendum með óþarfa óhugnaði.
Kannski var það einmitt þess vegna
sem þessi frétt vakti enn meiri furðu
mína og viðbjóð en ella.
í sjálfu sér varð ég ekki mjög
hissa á að maður nokkur á göngu-
ferð með konu sinni gæti elt uppi
villtan ref í sínu náttúrulega um-
hverfí og murkað á hryllilegan hátt
úr honum lífíð.
Það kom mér heldur ekki beint
á óvart að maður sem framkvæmir
slíkan verknað stæri sig af því eft-
irá, þar sem siðferðiskennd hans
getur varla verið mjög þroskuð.
Það varð mér hins vegar áfall
að fréttastofa ríkisútvarpsins birti
frétt um þetta dráp eins og um
hetjudáð væri að ræða og leyfði
manninum þar að auki að lýsa pynt-
ingum sínum á skepnunni í smáat-
riðum fyrir alþjóð og stæra sig af
með tilheyrandi háðsglósum.
Mér hefði fundist nær að frétta-
maðurinn kynnti sér hvort það stríð-
ir gegn lögum að pynta dýr á þenn-
an hátt fremur en að leyfa dýraníð-
ingi að velta sér uppúr hroðaverkum
eins og þau séu sjálfsagður hlutur
og dæla síðan viðbjóðnum yfir unga
sem aldna sem staddir eru fyrir
framan ríkisútvarpið á vinsælum
hlustunartíma.
Satt best að segja átti ég von á
framhaldi þessa máls, annaðhvort
sem afsökunarbeiðni eða einhvers
konar yfírbót í fréttum og/eða
umræðum í öðrum fjölmiðlum. Ekk-
ert hefur þó heyrst mér vitanlega
og ég get því ekki annað en spurt:
Hvað er að í þjóðfélagi sem sætt-
ir sig við svona meðferð á villtu lífí
og svona umfjöllun í fjölmiðlum, -
og hvað er orðið um ábyrgð og sið-
ferðiskennd fréttastofu ríkisút-
varpsins?
JÓHANNA HARÐARDÓTTIR,
Mosfellsbæ.
Ódæði á fjöllum
Frá Jóhannesi R. Snorrasyni:
LAUGARDAGINN 7. þ.m. greindi
ríkisútvarpið frá því í kvöldfréttum,
að hjón í Svarfaðardal hefðu í fjall-
göngu veitt því athygli hvar refur
skaust undan þeim og faldi sig í
urð. Ætla mætti að hjónin hefðu
notið kyrrðar víðáttunnar og fjall-
anna með okkar fábreytta dýralífí,
þar sem refurinn hefur haldið velli
um aldir í sæmilegri sátt við okkur
mannfólkið, en svo virðist ekki hafa
verið norður í Svarfaðardal.
Þegar harðnar á dalnum, leitar
refurinn fanga eftir getu og hefur
þá oftar en ekki mátt gjalda fyrir
með lífi sínu, hafi hann gerst full
nærgöngull við búsmala bænda.
Reynt hefur verið að halda stofn-
stærðinni í skefjum undir opinberu
eftirliti, en almennum borgurum
má ekki líðast miskunnarlaust dráp
þessara dýra úti í náttúrunni. Það
er að margra mati vonlaust verk
að útrýma íslenskum refastofni og
varla æskilegt heldur. Refurinn
hefur trúlega numið hér land löngu
fyrir svokallað landnám, komið með
hafísnum frá Grænlandi. Refurinn
er fallegt dýr, frár á fæti, hefur
aðlagast íslenskri náttúru og veður-
fari og Iífgar upp á fábreytt dýralíf
lands okkar.
Hjónin í Svarfaðardal sáu hvar
flýjandi dýrið faldi sig í urð, og þau
fundu það í þröngri gjótu milli
steina. Ekki var gjótan dýpri en
svo, að bóndinn gat náð í skott
refsins og afturfætur. Nú var ekki
að sökum að spytja. Konan leysti
skóreimar sínar til þess að bóndinn
gæti bundið fætur hins skjálfandi
dýrs.
Var gijóti síðan velt ofan af
fylgsninu þar til sást ofan á bak
tófunnar, sem ekki mun hafa getað
hreyft sig að ráði. Greip bóndinn
þá „eggjagrjót" og drap bjargar-
laust dýrið í sjálfheldu með því að
„kljúfa það í herðar niður“, eins og
hann orðaði það í viðtali við áhuga-
saman fréttamann ríkisútvarpsins.
Þessi aðför að saklausu dýri í
umhverfi sínu á fjöllum er ódæði
og ekki samboðið þeim, sem lifa í
nánum tengslum við náttúruna og
lífið sem þar hrærist. Vonandi er,
að „afrekssögur" af þessu tagi heyri
sögunni til, en gott er þó, að þessi
„frétt“ skyldi ná eyrum þjóðarinn-
ar, sem án efa er mér sammála um,
að svona aðfarir við aflífun dýra
séu ámælisverðar, svo ekki sé meira
sagt.
JÓHANNES R. SNORRASON,
Helgalandi 6, Mosfellsbæ.
Hvað skal segja? 11
Væri rétt að segja: Hann mundi taka áhættuna, ef hann mundi
þora?
Svar: Oftast fer illa á því að nota skildagatíð í stað viðtenging-
arháttar, og stundum telst það beinlínis rangt eins og hér í síð-
ari setningunni. Því væri betur sagt: Hann tæki áhættuna, ef hann
þyrði.
MORGUNBLAÐIÐ, Kringlunni 1. 103 Rcykjavík. SÍMAR: Skiptiborð: 569 1100. Auglýsingar:
569 1111. Áskriflir: 569 1122. SÍMliRÉK: Ritstjórn 569 1329, rróttir 569 1181. Iþróttir 569 1 156,
sérblöð 569 1222, auglýsingar 569 1110, skrifstofa 568 1811, gjaldkeri 569 1115. NETFANG:
MBL@CENTRUM.IS / Áskriftargjald 1.500 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 125 kr. eintakið.