Morgunblaðið - 13.11.1996, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 13. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
Ólafur E. Ein-
arsson var
fæddur í Garðhús-
um í Grindavík 4.
júní 1910. Hann lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 5. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Einar G. Ein-
arsson, f. 16. apríl
1872, d. 27. júlí
^ 1954, og Ólafía Ás-
' bjarnardóttir, f. 17.
desember 1876, d.
5. mai 1960. Þau
eignuðust tíu börn.
Systkini Ólafs er upp komust
voru Ingveldur, f. 27. apríl
1899, d. 15. maí 1977; Einar,
f. 24. maí 1903, d. 12. júlí 1962;
Guðrún Jóhanna, f. 5. desember
1904, d. 8. júní 1982, Bergþóra,
f. 27. apríl 1908, d. 1. október
1989; Hlöðver, f. 10. apríl 1912,
d. 27. apríl 1995, og Auður, f.
19. maí 1916.
Hinn 9. desember 1935
kvæntist Ólafur Guðrúnu Ág-
Faðir minn Ólafur E. eins og
hann var oftast nefndur er látinn.
Hann ólst upp á heimili elskulegra
foreldra í Garðhúsum í Grindavík.
Þar fékk hann gott uppeldi sem
einkenndi hann alla tíð.
í dag langar mig að minnast
daganna með honum á æskuslóðum
mínum suður með sjó. Þeir dagar
eru mér kærastir. Hann var mér
ákaflega góður faðir í æsku, hlýr
og ljúfur.
Keflavík var í þá daga lítið þorp
örum vexti. Það átti vel við at-
hafnaþrá föður míns og fram-
ústu Júlíusdóttur
Petersen, f. 14.5.
1914, d. 20. septem-
ber 1982. Þau
skiidu. Börn þeirra
eru: 1) Einar Guð-
jón, f. 19.8. 1937,
maki Sigríður Þóra
Bjarnadóttir, og
eiga þau fimm börn
og tvö barnabörn.
2) Alda Steinunn, f.
27.5. 1944, maki
Ólafur Hallgríms-
son, þau eiga tvö
börn. Áður var Alda
Steinunn gift Eð-
vard T. Jónssyni og eiga þau
eitt barn og eitt barnabarn.
Ólafur giftist öðru sinni Guð-
rúnu Þorgerði Sigurðardóttur,
f. 4. mars 1928, d. 11. septem-
ber 1990. Barn þeirra er Olafur
Einar, f. 6.3. 1958, maki Þor-
björg Jónsdóttir og eiga þau
tvær dætur.
Útför Ólafs E. fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
kvæmdagleði, þar naut hann sín
best. Hann gerði út báta, togara,
verkaði fisk og byggði og rak versl-
un, ekki eina, heldur tvær. Hann
tók þátt í félagslífi af krafti, stofn-
aði með öðrum Rótaryfélagið í
Keflavík, var í forustusveit sjálf-
stæðismanna og um tíma formaður
sjálfstæðisfélagsins. Hann kom á
fót blaðinu Reykjanesinu ásamt
nokkrum félögum úr Keflavík og
ritstýrði því um skeið. Hann tók
einnig þátt í sveitarstjórnarmálum
og sat í hreppsnefnd fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn. Af miklu kappi
studdi hann aðskilnað frá Dönum
árið 1944, en var samt mikill Dana-
vinur. Hann var mikill stuðnings-
maður Ólafs Thors alla tíð. Hann
gekk í Samvinnuskólann hjá Jónasi
frá Hriflu og virti hann mikils. Þar
eignaðist hann var marga af sínum
bestu vinum.
í frístundum hafði hann unun
af að spila og tefla. Hann hafði
gaman af að gleðjast á góðum
stundum með vinum og félögum.
Hann var í eðli sínu mjög félags-
lyndur þrátt fyrir ákveðna ein-
drægni. Stífur var hann og fastur
fyrir, en samt mjög frjálslyndur og
fylginn sér í öllu er hann tók sér
fyrir hendur, þó mest er á reyndi,
samanber vísuna sem hann sendi
mér frá útlöndum, ég þá ungur að
árum:
Vér skulum ei æðrast
þótt inn komi sjór
og endrum og sinn gefi á bátinn,
að halda sitt strik
verá í hættunni stór
og horfa ekki um 5x1 það er mátinn.
(J.Ó.)
Þetta var hans lífsmáti. Við
kveðjum í dag góðan dreng.
Einar G. Ólafsson.
Frá æskuárum man ég ennþá
glöggt eftir frændanum, sem jafnan
kom og fór eins og stormsveipur.
Einn daginn renndi hann í hlaðið á
svakalega fínum amerískum Pack-
ard bíl í herlitunum, annan dag var
okkur sagt að hann hefði keypt sér
heilan togara í viðbót við bátinn eða
bátana, sem hann þegar gerði út
þau árin. Hann fór líka til útlanda
og kom aftur heim eins og það
væri alveg sjálfsagt, en slíkt var
sannarlega hvorki sjálfsagt né al-
gengt á þeim tíma. Svo setti hann
upp verslanir og keypti hús og bíla
eins og ekkert væri og annan dag-
inn lék allt í lyndi og viðskiptin og
útgerðin gengu vel, en hinn daginn
syrti í álinn, Packardinn hvarf og
togarinn líka. Hann kom heim til
okkar eins og stormsveipur, settist
við eldhúsborðið og fékk kaffí hjá
mömmu, systur sinni. Það var ævin-
lega hressandi að fá hann í heim-
sókn, honum fylgdi jafnan ferskur
gustur og á þessum árum þótti mér
hann vera sannkallaður ævintýra-
maður.
Þetta var frændi minn, Ólafur
E. Einarsson, kaupsýslumaður, ætt-
aður frá Garðhúsum í Grindavík en
oftast kenndur við verslunarfélagið
Festi seinni áratugina. Hann er nú
látinn, 86 ára gamall.
Sem ungur maður hafði hann
dvalið um hríð í Danmörku, líklega
eftir að hann lauk námi við Sam-
vinnuskólann, og meðal annars
starfað við að aka vörubíl með land-
búnaðarvörur úr sveitinni á markað
í Kaupmannahöfn. Hann var þá á
ferðinni mjög snemma á morgnana
og nánast um miðjar nætur. Ég
gleymi því aldrei þegar hann sagði
mér frá því, að einn morguninn eld-
snemma, þegar hann var á fullri
ferð á leið á markaðinn með hlaðinn
bílinn af rófum eða kartöflum eða
beijum og káli, sofnaði hann við
stýrið. Það skipti auðvitað engum
togum, grænmetisbíllinn fór beina
leið útaf og grænmetið dreifðist
yfir nágrennið. Sjálfur slapp hann
vel og gersamlega ómeiddur, en
þetta þótti mér ævintýri líkast og
þarna væri ævintýramanninum
frænda mínum rétt lýst. Svona
gæti ekki komið fyrir neina venju-
lega menn.
Hann bar víst alltaf einhveijar
sterkar taugar til Kaupmannahafn-
ar, að minnsta kosti tók hann sér
oft far þangað með Gullfossi, auð-
vitað í viðskiptaerindum. Ég var svo
heppinn að hitta hann eitt sinn í
Kaupmannahöfn. Þá bjó hann auð-
vitað á Hótel d’Angleterre, besta
hóteli borgarinnar að því er talið
var langt fram eftir öldinni. Hann
bauð okkur Svanhildi þangað, og
þar virtust allir þekkja hann með
nafni, allt frá yfirþjóninum að pían-
istanum, sem spilaði Litlu fluguna
um leið og hann sá hr. Einarsson
frá íslandi. Það var sannarlega
ævintýrabragur yfir þessu öllu og
hr. Einarsson var þarna eins og
kóngur í ríki sínu.
Svo var á honum önnur hlið. Hin
alvarlegri. Hún tengdist stjórnmál-
um og blaðaútgáfu, sem var þá
gjarnan í tengslum við stjórnmála-
áhugann, en hann gaf út nokkur
blöð um ævina, bæði meðan hann
var búsettur í Keflavík á 5. og aft-
ur á 8. áratugnum, eftir að hann
flutti búferlum til Reykjavíkur.
Hann trúði mér fyrir því, eitt sinn
þegar ég vann eitthvað fyrir hann
vegna blaðaútgáfu eða auglýsinga,
að hann hefði vel getað kosið sér
að starfa sem stjórnmálamaður.
Hann hefði brennandi áhuga á
stjórnmálum. Ég held reyndar, að
hann hafi verið prýðisgott efni í
einn slíkan, rökfastur og fylginn
sér, sanngjarn og umfram allt
drengur góður.
Nú er hann látinn og farinn yfir
þá miklu móðu, þar sem leið okkar
allra liggur um síðir. Seinustu árin
dvaldi hann á Hrafnistu og var
ekki heill heilsu. Þó fregnin af and-
láti hans kæmi á óvart, eins og all-
ar andlátsfregnir nákominna gera,
þá fylgdi henni líka léttir, enda
hafði heilsu hans hrakað með hveiju
árinu. Um leið og ég skrifa þessi
kveðjuorð til Óla frænda, kemur
skýrt fram í huga mér ungi maður-
inn, sem geystist inn eins og storm-
sveipur og fékk kaffísopa hjá
mömmu, síðan hr. Einarsson í ess-
inu sínu á danskri grund, en ekki
hvað síst tryggi frændinn í verslun-
arfélaginu Festi, sem alltaf var
hægt að leita til. Ég veit ég mæli
fyrir munn okkar hinna barnabarn-
anna frá Garðhúsum og fjölskyldna
okkar þegar ég votta Einari, Stein-
unni og Ölafi samúð.
Ólafur Gaukur.
*
OLAFUR E.
EINARSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við ÖH tækifæri
blómaverkstæói
INNA
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
Erfidrykkjur
HÓTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38
Upplýsingar í símum 568 9000 og 588 3550
t
Elskuleg systir, fóstursystir og frænka,
RÓSA KRISTINSDÓTTIR
frá Árhóli,
Dalvík,
lést sunnudaginn 3. nóvember sl.
Jaröarförin fer fram frá Dalvikurkirkju laugardaginn 16. nóvember
kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristfn Kristinsdóttir,
Njáll Skarphéðinsson,
María Jónsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN MAGNÚSSON,
Tunguvegi 46,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 14. nóvember kl. 13.30.
Ása Pálsdóttir,
Ragnheiður Björgvinsdóttir, Philip Cartledge,
Jón Björgvinsson,
Páll Björgvinsson,
Sylvía Sigurðardóttir,
Magnús Björgvinsson,
Björgvin Björgvinsson,
Hannes Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnbörn.
Signý Guðmundsdóttir,
Ástrós Guðmundsdóttir,
Mike Haith,
Edda Pálsdóttir,
Marólína Erlendsdóttir,
JÓN EGILSSON
+ Jón Egilsson
fæddist 19. jan-
úar 1920 í Reykja-
vík. Hann lést á
Borgarspítalanum
4. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
Jóns voru Egill
Sveinsson, f. 1.8.
1884, d. 1926, hús-
gagnasmiður í
Reykjavík, og k.h.,
Sigríður Jónsdóttir,
f. 27.8. 1884, nú lát-
in, húsmóðir. Systk-
ini Jóns voru Svein-
björn, f. 27.11. 1906,
nú látinn, stöðv-
arstjóri við útvarpsstöðina á
Vatnsenda, kvæntur Rannveigu
Helgadóttur og eignuðust þau
fjögur börn; Anna Eygló, f. 9.8.
1914, d. 1970, húsmóðir í
Reylyavík, gift Martin Jensen
umsjónarmanni og eignuðust
þau tvö börn.
Jón kvæntist 2.10. 1944 Ing-
unni Ásgeirsdóttur, f. 15.4.
1914, d. 1987, húsmóður og
hattagerðarkonu í Reykjavík.
Hún var dóttir Ásgeirs Ingimars
Ásgeirssonar, útvegsbónda og
kaupmanns í Tröð í Álftafirði,
og k.h. Þorbjargar Hannibals-
dóttur húsfreyju. Börn Jóns og
Ingunnar eru Sveinn Þórir Jóns-
son, f. 24.11. 1942, útvarpsvirki
og eigandi Radíóstofunnar í
Reykjavík, kvæntur
Sigríði Stefánsdótt-
ur húsmóður og
eiga þau fjögur
börn; Þorgeir, f.
18.10. 1945, prent-
ari og nú starfsmað-
ur Alþingis, búsett-
ur í Reykjavík,
kvæntur Dröfn
Bj örgvinsdóttur
húsmóður og eiga
þau þijú börn; Sig-
ríður, f. 23.5. 1949,
læknaritari í
Reykjavík, gift
Svavari Haraldssyni
lækni og eiga þau
þrjú börn, auk þess sem Sigríður
á dóttur frá því áður.
Jón var á fermingaraldri er
hann hóf störf lyá Viðtækja-
verslun ríkisins, stundaði þar
nám í útvarpsvirkjun og öðlaðist
meistararéttindi í þeirri grein
1944. Jón starfaði við viðgerðir
og varahlutaþjónustu hjá Við-
tækjaversluninni á meðan hún
var starfrækt eða til 1969. Hann
var prófdómari í útvarpsvirkjun
í fjölda ára. Jón er einn af stofn-
endum Félags útvarpsvirkja,
var endurskoðandi félagsins og
var heiðursfélagi þess.
Útför Jóns fer fram frá Laug-
arneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Við systkinin viljum minnast afa
okkar með nokkrum orðum. Hann
hafði legið mjög veikur við góða
umönnun á Borgarspítalanum og
við vissum að hann væri á förum.
Dauðinn kemur manni samt alltaf
í opna skjöldu og það verður skrítið
að hitta afa ekki aftur. Hann var
tignarlegur maður og þrátt fyrir
mikil veikindi bar hann sig alltaf
vel. Samskiptin voru ekki mjög
mikil. Við vissum samt alltaf af
honum og við vissum að hann fylgd-
ist vel með því sem við vorum að
gera, fyrir það verðum við ætíð
þakklát. Elsku afi, nú hefur þú
fengið eilífa hvíld frá þjáningum
þessa lífs og það er mikil huggun
að vita að nú líður þér loksins vel.
í Spámanninum stendur: „Hvað
er það að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá frið-
lausum öldum lífsins, svo hann geti
risið upp í mætti sínum og ófjötrað-
ur leitað á fund guðs síns? Aðeins
sá sem drekkur af vatni þagnarinn-
ar, mun þekkja hinn volduga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitindin-
um, þá fyrst munt þú hefja fjall-
gönguna. Og þegar jörðin krefst
líkama þíns muntu dansa í fyrsta
sinn.“
Elsku afi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jón Þórir, Harpa,
Gígja og Þorbjörg.
Nú er komið að kveðjustund. Afi
minn hefur látið í minni pokann í
baráttunni við langvinn veikindi.
Minningarnar sækja að. í bernsku
var heimili afa og ömmu á Kirkju-
teig mitt annað heimili. Eftir að ég
flutti með fjölskyldu minni til Sví-
þjóðar dvaldi ég oft í lengri tíma á
sumri hjá þeim. Þau veittu mér alla
ást sína og umhyggju, ekkert var
of gott fyrir litlu dótturdóttur
þeirra.
Ófáar ferðir fórum við í sumarbú-
staðinn við Iðu í Biskupstungum.
Var afi óþreytandi að fræða mig
um alla staði sem við fórum um,
heiti á fjöllum, ám, sveitabæjum og
jafnvel heimafólki og var einnig vel
að sér í ættfræði. Hann var stál-
minnugur og ótrúlega vel að sér
um alla landafræði Islands, fugla
himinsins og grös jarðarinnar.
Hann unni landinu okkar og bar
virðingu fyrir kraftinum sem í því
býr. Hann hafði yndi af að ferðast
um landið svo að ekki sé talað um
að renna fyrir íax í fallegri á en
þar var Hvítá við Iðu þó fremst í
flokki að hans dómi.
Eftir að ég giftist sjálf og eignað-
ist börn reyndist hann þeim vel
ekki síður en mér og sakna stelp-
urnar mínar langafa síns. Einnig
var þeim hlýtt hvorum til annars
Gulla mínum og afa og gátu þeir
rætt langtímum saman um allt milli
himins og jarðar.
Nú er hann laus við veikindi og
þjáningar og farinn í sitt hinsta
ferðalag.
Guð blessi þig, elsku afí minn.
Ingunn.