Morgunblaðið - 15.11.1996, Page 56

56 FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Tommi og Jenni
AND AFTER 50ME0ME BUILD5 A TOWER,
|T'5 NOT NICE TO KNOCK IT OVER.
Og þegar einhver er búinn að
byggja turn, er ekki fallegt að
fella hann um koll.
Það lærði ég í Það lærði ég í
leikskólanum. hlýðniskólanum.
BREF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 5691329
• Netfang: lauga@mbl.is
• •
„Oryggi“ banka-
reikninga og
ábyrgð banka
Frá Friðjóni Árnasyni og Líneyju
Símonardóttur:
EFNI þessa bréfs er óskemmtileg
reynsla sem við urðum fyrir vegna
heimildarlausrar úttektar af banka-
reikningi okkar hjá Landsbanka ís-
lands.
Langar okkur til að vekja fólk til
umhugsunar um öryggi slíkra reikn-
inga og jafnframt að lýsa furðu
okkar á hversu litla ábyrgð bankinn
ber gagnvart viðskipta-„vinum“ sín-
um í tilfellum sem þessum.
Um síðastliðna verslunarmanna-
helgi urðum við fyrir þeirri
óskemmtilegu reynslu að brotist var
inn í íbúð okkar og ýmsu stolið. Það
er svo sem ekki í frásögur færandi,
enda urðu fleiri en við fyrir óvæntri
„heimsókn" þessa helgi. Hins vegar
bar svo við að frá okkur var stolið
bankabók frá Miklubrautarútibúi
Landsbankans. Inn á þessa bók
höfðum við nýlega lagt 120.000 kr.
sem við ætluðum að nota upp í
næstu afborgun af nýkeyptri íbúð.
Þar sem við vorum í gönguferð um
hálendi landsins þegar innbrotið var
framið, vissum við ekki um það fyrr
en að kvöldi miðvikudags, þremur
til fjórum dögum eftir verknaðinn.
Við hringdum strax næst morgun í
bankann og létum loka bókinni, en
þá var því miður skaðinn skeður.
Degi áður hafði verið tekið út af
henni 110.000 krónur. Okkur þótti
með ólíkindum að hver sem er gæti
tekið slíka upphæð út af reikningn-
um og fórum að grennslast fyrir
um hver hefði átt þessa úttekt. í
ljós kom að stúlka ein hafði labbað
sér inn í Langholtsútibú Landsbank-
ans, falsað nafn eiganda reiknings-
ins á úttektarseðilinn, reyndar með
stafsetningarvillu, fengið afgreiðslu
eins og ekkert væri og labbað út
með þriggja mánaða sparnað okkar,
rúmlega hundrað þúsund krónur.
Ja, þvílíkt öryggi að geyma pening-
ana í bankanum!
Við fórum strax til útibússtjórans
til að fá það á hreint hver hefði átt
þessa úttekt og hvort bankinn bæri
virkilega enga ábyrgð á þessu. Svör-
in voru þau að handhafa bókar er
heimilt að taka út af bókinni, án
þess að sýna skilríki og skrifa auk
þess stafsetningarvillu í sínu eigin
nafni. Þegar við lýstum yfir undrun
okkar á þessu eftirtektarleysi gjald-
kerans var skýringin sú, að það
hafði verið mikið að gera í bankan-
um þennan dag. Sem sagt, ef mikið
er að gera í útibúum Landsbankans
eða gjaldkerinn með hugann við eitt-
hvað annað en starf sitt, eru menn
ekki einu sinni beðnir um að sýna
skilríki, hvað þá að það sé skylda,
og geta því tekið út af þeim banka-
bókum sem þeir hafa undir höndum.
Með öðrum orðum, bankanum er
ekki skylt að vita hver það er sem
tekur út af slíkum reikningum í
bankanum, og ber ekki skylda til
að gefa eiganda reiknings upp hver
það er sem tekur pening út af reikn-
ingi hans.
í barnaskap okkar héldum við að
það væri regla, ef ekki skylda, að
biðja alla sem taka út af reikningum
bankans um persónuskilríki, enda
ganga flestir með slíkt og þvílíkt í
veski sínu og gjaldkerum ætti ekki
að vera það ofviða að biðja um þau
hjá viðskiptavinum. En því miður
er þetta ekki svo, a.m.k. ekki í útibú-
um Landsbankans, þrátt fyrir að
háar upphæðir séu teknar út. Þegar
þessi reikningur var stofnaður var
þess krafist að eigandi gæfí rithand-
arsýnishom. Það var gert með brosi
á vör, enda talið að það væri ein-
hver trygging fyrir því að ókunnug-
ir tækju ekki út af viðkomandi
reikningi. En eftir þessa reynslu
spyr maður sig: Til hvers í ósköpun-
um?
Til að bæta gráu ofan á svart var
okkur síðan óheimilt að taka út þær
fáu krónur sem eftir voru inn á
reikningnum. Þegar búið er að til-
kynna um t.apaða bók er reikningn-
um lokað í þijá mánuði. Þetta kall-
ast líklega að byrgja bmnninn þeg-
ar barnið er dottið ofan í hann. Þar
sem okkur fínnst bankinn ekki hafa
uppfyllt skyldur sínar sem gæslu-
stofnun fyrir þessa peninga, teljum
við það skyldu hans að bæta okkur
tjónið. Við höfum heyrt af sambæri-
legum dæmum þar sem slík tjón
hafa verið bætt.
í þessu einstaka máli höfum við
mætt „óbærilega“ miklum skilningi
og fengið „ómælda" samúð útibús-
stjóra Landsbankans, en það hjálpar
okkur því miður ekki hætis hót.
Lögfræðingalið bankans stendur á
bak við sem ókleifur veggur og seg-
ir að ekki megi gefa það fordæmi
að bæta þetta tjón. Og maður veltir
því fyrir sér hvort þetta gerist virki-
lega það oft að ekki megi gefa for-
dæmi. Er mál okkar kannski ekki
svo einstakt?
FRIÐJÓN ÁRNASON,
LÍNEY SÍMONARDÓTTIR.
Logastíg 13, Reykjavík.
Hvað skal segja? 64
Væri rétt að segja: Síðustu nótt vaknaði ég við hávaða?
Svar: Þarna virðist enska vera hlaupin í spilið. Betri íslenzka
þætti: í nótt (eða: í nótt sem leið) vaknaði ég við hávaða.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef, ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.