Morgunblaðið - 05.12.1996, Blaðsíða 14

14 FIMMTUDAGUR 5. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MACROTEL
MACROTEL Símakerfi
og símsvörunarbúnaður
Þar sem góðir kostir sameinast
Macrotel MT-I6H er öflugt símkerfi fyrir lítil og
meðalstór fyrirtæki. Möguleikar á stækkun eru fyrir
hendi og kerfið getur stærst orðið fyrir 8 bæjarlínur
og 16 símtæki, par sem blanda má saman
venjulegum og sérbyggðum símtækjum. Auðvelt er
að tengja þráðlausa síma, höfuðheyrnartól, módem,
o.fl. við símakerfið.
Bandarískt hugvit og hönnun sem
sameinar hagstætt verð, stækkunar-
möguleika, aðlögunarhæfni og auðvelda
notkun. Yfir 600 notendur á íslandi.
Macrovoice MVX-200 símsvörunarkerfið býður upp á fjölda notkunarmöguleika. Kerfið
getur verið símsvari fyrir alla aðila í fyrirtækinu, annast svörun þegar mikið álag er á skiptiborð,
verið 2. þrepa innval og gefið þeim sem hringja inn í fyrirtækið valmöguleika t.d. deildic Kerfið er
mjög sveigjanlegt og í raun er það aðeins hugmyndaflugið sem takmarkar notkunarmöguleikana..
EINKAUMBOÐ
Á ÍSLANDI
Síðumúla37 -1 0 8 Reykjavík
Sími 588 - 2800 - Fax 568 - 7447
NY SAGNFRÆÐIRIT
Veglegar bækur fyrir alla áhugamenn
um þjóðleg fræði og sögu þjóðarinnar.
ALFTANESS
SAGA
Anna Ólafsdóttir Björnsson
HElMIRt’OM.ElFSS°N
pÓSTSAöM
ÞJÓÐSACA
POSTSAGA
ÍSLANDS
1776-1873
Heimir Þorleifsson
J®
LAIMDIÐ
Morgunblaðið/Jón Sigurðsson
ÞURIÐUR Guðmundsdóttir við nokkrar vörur sínar.
Heilsukrem í Vatnsdalnum
I Hvammi nýt-
ist „illgresið“
til góðs
Blönduósi - Á bænum Hvammi II
í Vatnsdal er nýlega hafin fram-
leiðsla á heilsu- og snyrtikremum
sem að mestu eru unnin úr íslensk-
um jurtum. Vallhumall og haugarfi
eru þær jurtir sem grunnur fram-
leiðslunnar er byggður á, jurtir sem
sumir kalla illgresi en gegna alls
ekki því nafni í Hvammi.
Það er húsfreyjan, Þuríður Guð-
mundsdóttir, sem telst vera í for-
svari fyrir þessari framleiðslu, en
eiginmaðurinn, Gunnar Ástvalds-
son, er ekki fjarri í.orði og verki.
Framleiðslu sína kynna þau hjón
undir vörumerkinu Móa.
Auk þess að hafa hafist handa
við framleiðslu á heilsu- og snyrti-
kremum hafa þau hjón Gunnar og
Þuríður haft mikinn áhuga á því
að byggja athvarf fyrir langveik
börn og rennur 5% af söluandvirði
snyrtikremanna til þessa. Að sögn
þeirra hjóna eru allmiklar líkur á
því að þetta áhugamál verði að
veruleika, því í þessum mánuði
stendur fyrir dyrum að stofna
sjálfseignarfélag um byggingu húss
fyrir langveik börn í Hvammi. At-
IHeimilistæki hf
SÆTÚNI 8 SlMI 569 1500
46 46
hvarfinu eða hvíldarheimilinu hefur
verið valið nafnið Fjóluhvammur og
er ætlað að rísa nyrst í Hvamms-
landi. Þetta verður kúluhús á þrem-
ur hæðum og verður grunnflötur
byggingarinnar rúmir sjö hundruð
fermetrar.
Að stofnun sjálfseignarfélagsins
standa samtökin Umhyggja, en það
er félag sem hefur umsjón með um
tíu félögum langveikra barna. Að
sögn Þuríðar og Gunnars verður
fyrsta verkefni sjálfseign arfélags-
ins að standa að fjármögnun bygg-
ingarinnar en þau áætla að hún
muni kosta að minnsta kosti 50
milljónir króna. Þau hjónin ætla að
6-8 börn geti dvalið þarna í lengri
eða skemmri tíma, ýmist ein eða
með foreldrum, allt eftir því hvað
við á hverju sinni.
Móa skyiyar
mátt móans
Kremin sem Þuríður í Hvammi
framleiðir eru merkt nafninu Móa.
„Móa er kona sem skynjar mátt
móans,“ sagði Þuríður Guðmunds-
dóttir, „og umgengst hann af virð-
ingu“. Þær jurtir sem eru megin
uppistaðan í kremframleiðslunni
eru vallhumall og haugarfí. Fleiri
plöntutegundir koma við sögu, en
í minna mæli, en úr plöntunum
vinnur Þuríður olíur sem mýkja,
næra og græða.
Gunnar, sem ekki vildi hafa sig
mjög í frammi varðandi kremfram-
leisluna, sagðist hafa veitt því at-
hygli hversu snarrótargrasið, sem
flestir bölva, hafi mikinn gljáa og
alveg einstakt þol í íslensku um-
hverfí. Fékk hann konu sína til að
vinna olíu úr snarrótinni og gera
úr henni krem. Reynsla hans er sú
að snarrótarkrem sé einhver sá
besti handáburður sem hann hefur
reynt svo ljóst er að þetta „óþurftar-
gras“ í túnum bænda kemur að
gagni.
Þau hjón voru sammála um það
undirbúningur að svona framleiðslu
tæki langan tíma og í mörg horn
væri að líta. Hönnun umbúða og
gerð vörumerkis tekur langan tíma
og kynning og markaðssetning ger-
ist ekki á einum degi, heldur er hér
um eilífðarverkefni að ræða. Gunn-
ar nefndi sem dæmi að bara það
eitt að fá viðbótarlínu fyrir símann
kæmi til með að kosta þau um 120
þúsund krónur.
„Þennan kostnað þyrftum við
ekki að bera ef við værum í þétt-
býli, en þessi kostnaður helgast af
því að engin lína er til ráðstöfunar
í Vatnsdalnum austanverðum sem
stendur," sagði Gunnar að lokum.