Morgunblaðið - 09.02.1997, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 9. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
E. KRISTINN
CLA USEN
Engilbert
Kristinn Claus-
en var fæddur í
Litlabæ í Vest-
mannaeyjum 20.
desember 1944.
Hinn lést í Florn í
Noregi 20. janúar
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Kristínar Engil-
bertsdóttur frá
Litlabæ og Alfreðs
Clausen söngvara.
Þau eru bæði látin.
Kiddi var elstur
fjögurra sona
þeirra Kristínar og
Alfreðs, hinir eru Steinar Már,
Róbert Atli, og Jón Einar. Einn-
ijg átti hann fjórar hálfsystur.
011 eru þau, að Kidda frátöld-
um, á lífi.
Kiddi ólst upp í Reykjavík,
en tæplega tvítugur að aldri
hélt hann til Noregs og stund-
aði þar nám, fyrst í niðursuðu-
skólanum i Stavanger en síðan
stundaði hann nám í markaðs-
og rekstrarfræðum við háskól-
ann þar. Að loknu námi réðst
Kiddi sem fjármálastjóri til
Handels Finance (síðar Hand-
elsbanken) í Stavanger og starf-
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, sem fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast æskuvinar míns og
frænda Engilberts Kristins Claus-
ens, alltaf kallaður Kiddi, sem lést
20. janúar 1997.
Mér varð hverft við þegar Björk
mágkona hans hringdi til mín á
skrifstofuna og sagði mér að Kiddi
hefði orðið bráðkvaddur úti í Nor-
aði hann þar í mörg
ár.
Kiddi kvæntist
fyrri konu sinni,
Signe Gjöse (nú lát-
in), frá Stavanger
1966. Þau slitu sam-
vistir 1976. Kiddi og
Signe eignuðust tvö
börn, Guðrúnu
Hrund, gift Ola
Waage, þau eiga tvö
böm og eru búsett
i Stavanger, og Ole
Kristen, hann á einn
son og er einnig
búsettur í Stavan-
ger.
Arið 1982 flutti Kiddi alkom-
inn heim til íslands, eftir að
hafa kynnst eftirlifandi konu
sinni, Ragnheiði Blandon. Þau
hófu fljtólega eigin rekstur og
starfaði Kiddi að mestu leyti
við hann til dauðadags.
Ragnheiður og Kiddi eignuð-
ust tvö böra, Kristínu, hún er
12 ára, og Ragnar Stein sem
er 8 ára. Einnig átti Ragnheið-
ur tvo syni áður, Þorstein og
Hörð Þór, sem báðir stunda
nám við Háskóla Islands.
Útför Kristins fór fram frá
Grafarvogskirkju 3. febrúar.
egi, þar sem hann var í viðskiptaer-
indum.
Mér varð svarafátt, þessu átti ég
alls ekki von á. Kiddi hafði hringt
í mig ekki alls fyrir löngu til að
tala um gamla tíma og rifja upp
gamlar minningar, mér þótti það
ánægjulegt því við höfðum ekki
haft mikinn tíma til að tala saman
nú síðustu árin. Kiddi var aðeins
52 ára, sem ekki er hár aldur. Svo
fóru minningarnar að streyma upp
í huga minn.
Ég fór að hugsa um æskuárin
okkar Kidda, en við ólumst upp sam-
an hlið við hlið ásamt bræðrum
hans, Denna, Róbert og Jonna, í litlu
samfélagi í braggahverfínu við Þór-
oddsstaði. Fjölskyldur okkar voru
skyldar og mikill samgangur alltaf
á milli þeirra. Það var mjög sam-
rýndur krakkahópur sem óx þar úr
grasi. Oft var glatt á hjalla; farið í
leiki og ýmsilegt brallað. Ég man
að einu sinni sem oftar hurfum við
að heiman og þá var farið að leita
að okkur og fundust við þá uppi í
Öskjuhlíð með einhverjar minjar,
sem herliðið hafði skilið eftir. Þá
voru mæður okkar orðnar hræddar.
Krakkarnir í hverfinu stóðu alltaf
saman sem einn maður gagnvart
krökkum úr öðrum hverf um og talað
var um það þegar við vorum orðin
eldri, hve vel við studdum alltaf
hvert annað.
Svo var Knattspymufélagið Valur
rétt hjá okkur, sem við héldum öll
með. Og við lékum okkur í anda
séra Friðriks Friðrikssonar, stofn-
anda Vals.
Kiddi var vinsæll og hrókur alls
fagnaðar í þessum hópi. Hann var
myndarlegur og fríður sýnum, alltaf
ljúfur og góður, einnig hugmynda-
ríkur. En síðast en ekki síst var
hann mjög vel gefinn, átti mjög
gott með að læra, eins og kom fram
seinna þegar hann fór á Reykja-
skóla í Hrútafirði, en hann útskrif-
aðist þaðan með góðan vitnisburð.
Einnig fór hann í Menntaskólann í
Reykjavík. Hann var jafnvígur á
bókina og að stjóma fyrirtækjum.
Kiddi vann við framreiðslufyrirtæki
ungur að árum hér heima.
Síðan lá leið hans til Noregs, þar
sem hann stundaði nám í niðursuðu-
fræðum og síðar í rekstrar- og
markaðsfræðum og seinna starfaði
hann sem fjármálastjóri hjá Hand-
els Finance í Stavanger.
I Noregi kynntist Kiddi fyrri konu
sinni, Signe Gjöse sem nú er látin.
Þau eignuðust tvö börn.
Ég fór að heimsækja hann til
Noregs. Hann tók vel á móti mér
eins og hans var von og vísa. Þar
dvaldi ég í góðu yfírlæti hjá honum
og konu hans Signe.
Hann fræddi mig mikið um það
sem hann var að starfa við og einn-
ig um Noreg. Árið 1982 kom Kiddi
alkomin heim til íslands. í millitíð-
inni hafði hann oft komið og meðal
annars til að stjóma fyrirtæki,
Handbókum, um stundarsakir sem
við Einar Sveinsson unnum við.
Menn höfðu trú á Kidda í starfi sem
verki. Einu sinni sem oftar í ferðum
hans til íslands með konu sinni,
ferðaðist ég með þeim um landið
og var það mjög ánægjulegt.
Þegar Kiddi kom heim kynntist
hann seinni konu sinni Ragnheiði
Blandon og eiga þau tvö ung börn,
sem sakna sárt pabba síns, en Ragn-
heiður átti áður tvo syni. Kiddi var
einstaklega góður og ljúfur faðir og
mikill íjölskyldumaður og er mikill
missir fyrir þau öll að fá ekki að
hafa hann lengur.
Fljótlega eftir að Kiddi kemur
heim stofnuðu hann og Ragnheiður
kona hans og tengdafaðir hans Þor-
steinn Blandon, fyrirtæki saman
sem hét Efnamiðstöðin.
Þar kom hann með sína hæfileika
og kunnáttu, einnig kom hann með
sín umboð frá Noregi, þar hafði
hann skapað sér viðskiptasambönd,
m.a. „Jotun“-málningu en hann fór
síðar meir með það í samstarf við
Húsasmiðjuna.
Vegna þekkingar hans og kunn-
áttu fór hann oft utan, aðallega til
Noregs fyrir fyrirtækið til að kaupa
og selja vörur.
Ég kom oft til Kidda að leita
ráða hjá honum og það var alltaf
mjög gott að leita til hans.
Ég var þá sjálfur að byija með
mitt eigið fyrirtæki. Kiddi var góður
drengur, það var alltaf mjög ljúft
og gott að hitta hann, sem var allt-
of sjaldan nú síðustu ár, því miður.
Elsku Ragnheiður, börn, og fjöl-
skylda og aðrir ástvinir. Ég og kona
mín vottum ykkur okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að styrkja
ykkur í sorg ykkar.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
Kiddi minn, og þakka þér fyrir hlý-
leika þinn, vináttu og tryggð alla
tíð. Blessuð sé minning þín.
Far þú í friði.
Þinn vinur og frændi,
Baldvin E. Albertsson.
Það virðist oft eins og það gerst
hafi í gær, en þó eru nú orðin ein
30 ár frá því fjölbreyttur hópur
ungra manna úr ýmsum áttum sam-
einaðist í líflegum og öflugum hópi
vina og félaga í kring um starfsemi
útgáfu- og sölufyrirtækisins Hand-
bóka hf., sem 1 þá daga var óneitan-
lega nokkur nýjung í bæjarlífinu í
Reykjavík.
Það sem einkenndi þennan þrótt-
mikla hóp var fyrst og fremst lífs-
gleði og dirfska, bæði í leik og starfi,
svo mörgum þótti jafnvel nóg um.
Eins og gefur að skilja fór þar ekki
alltaf mikið fyrir varkámi — og lífs-
reynslan var eins og vænta mátti
af fremur skomum skammti hjá svo
tiltölulega ungum mönnum.
Einn þeirra sem nokkuð fljótlega
bættist í liðsheildina var Kristinn
Clausen, sem þá hafði verið við við-
skiptanám í Noregi og þótt aldurinn
væri ekki hár, þá hafði hann að
baki talsverða og góða starfsreynslu
og þekkingu á ijármálaumsýslu,
sem ekki veitti af. Kiddi var talna-
glöggur, ráðagóður og skarpur með
fjármálavit. Ekki veitti af því í hóp-
inn. Þótt Kiddi væri áfram að mestu
búsettur í Noregi á þessum ámm
þá tengdist hann okkur hinum með
sama hætti og væri hann alltaf til
staðar. Heimsóknir hans vom til-
hlökkunarefni og dvöl hans hér
heima hveiju sinni viðburðarík.
Kiddi hafði margt til að bera, ekki
síst góða þekkingu á fjármálum og
viðskiptalífi, sem hann miðlaði okk-
ur hinum af. En lífið var á þessum
árum ekki síður leikur en starf og
þar var Kiddi ekki síður réttur mað-
ur á réttum stað; þægilegur í um-
gengni, með ríkt skopskyn og
prakkari af guðs náð. Hann var líka
hjartahlýr og einlægur vinur, óspar
á það sem hann hafði að gefa.
Svo fer jafnan að vinahópur dreif- »
ist, starfsvettvangur verður ólíkur
og vegir okkar liggja æ sjaldnar
saman. Kiddi sinnti jafnan viðskipt-
um og hann var einmitt að vinna
að nýju og spennandi verkefni í
Noregi, að byggja þar upp markað
fyrir nýja íslenska hugvitsafurð fyr-
ir norskt fiskeldi, þegar hann varð
bráðkvaddur þar í landi langt um
aldur fram.
Ég hafði ekki hitt Kidda vin minn
lengi þegar við hittumst af tilviljun
erlendis skömmu fyrir jól. Þar var
því heitið að láta framvegis ekki líða
svo langan tíma milli endurfunda.
Við kvöddumst með hlýju faðmlagi
án þess að gera okkur grein fyrir
því að það yrði okkar hinsta kveðja.
Þessi kveðjustund sækir nú á
hugann, rétt eins og hún eigi að
4
é
4
i
:
í
i
i
i
(
(
(
i
i
+ Sigurður Sig-
urðsson versl-
unarmaður fæddist
í Reykjavík 25. júlí
1916. Hann lést á
heimili sínu í
Reykjavík 29. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jónas Jónsson frá
Keldunúpi og Jó-
hanna Bjarnadóttir
frá Mosum. Systkini
Sigurðar eru:
Björgvin látinn, Sig-
ríður Reykjalín lát-
in, Ingólfur Rey-
kjalín, Jóhann Mar-
el, Guðrún Sólveig og Bergdís
Reykjalín.
Sigurður kvæntist Margréti
Eggertsdóttur, f. 17. júní 1924,
og átti með henni sex böra.
Böra þeirra eru: 1) Sigurður
Hörður, f. 8. júní 1945, d. 6. jan-
úar 1986, fyrri maki er Hólm-
fríður Bjartmarsdóttir, börn
þeirra eru: Sigurður Hrafnkell
og Bjartey, seinni maki er Borg-
hildur Thors. Börn Borghildar
af fyrra hjónabandi eru: Hilmar
Mig langar að minnast með
nokkrum kveðjuorðum Sigurðar Sig-
urðssonar tengdaföður míns, sem er
látinn.
Ég kynntist honum fyrst er við
Sigurður heitinn, sonur hans, fórum
að vera saman og hófum síðan sam-
búð. Þessi glæsilegi og góðlegi mað-
ur tók mér fallega og innilega alveg
frá byijun og alla tíð síðan. Hann
lét sig reyndar alla varða sem í
Oddsson og Elísabet
Álfheiður Oddsdótt-
ir. 2) Hjördís Bára,
f. 28. febrúar 1948,
maki Sigtryggur
Maríusson, börn
þeirra eru: Sigurð-
ur, Margrét Iris og
Kolbrún. 3) Jó-
hanna, f. 20. janúar
1950, d. 8. febrúar
1978, maki Marel
Einarsson, börn
þeirra era: María
Erla, Sigurður Ein-
ar og Geir Arnar.
4) Helgi, f. 15. októ-
ber 1952. 5) Grétar,
f. 14. febrúar 1954, maki Jóna
Björg Pálsdóttir, börn þeirra
eru: Anna Gréta, Páll Hólmar,
Sara Rós og Lena Dúa. 6) Jón-
as, f. 5. júlí 1956, fyrri maki
Guðný Emilsdóttir, barn þeirra:
Benedikt. Dóttir Margrétar er
Edda Iris, f. 17. júlí 1942, fyrri
maki Stefán Eiríksson, börn
þeirra eru: Bryndís Iris og Stef-
án Eiríkur.
Útför Sigurðar fór fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
kringum hann voru, bar velferð og
líðan hvers manns fyrir bijósti. Það
var allra meina bót að tala við Sig-
urð. Samúð, skilning, hvatningu og
uppörvun og ekki síst kærleik fékk
maður hjá honum. Þetta sannreyndi
ég þegar sonur hans og nafni, sam-
býlismaður minn, lést af slysförum
árið 1986. Sú hjálp og styrkur sem
Sigurður veitti mér þá, þótt sjálfur
ætti hann um mjög sárt að binda,
var mér ómetanlegur og gleymist
aldrei.
Það var líka alltaf hressilegt og
sérstakt andrúmsloft í kringum Sig-
urð, því hann hafði góða kímnigáfu
og sagði skemmtilega frá mönnum
og atburðum. Mér er í fersku minni
er ég átti þess kost síðastliðið sumar
að samgleðjast Sigurði, Grétu, konu
hans, og Helga, syni þeirra, hjá írisi
í Gungvala, á áttræðisafmæli Sigurð-
ar. Þá var Sigurður farinn að kenna
þess meins er leiddi hann síðan til
dauða. Hann lét þó engan bilbug á
sér fínna, var hugrakkur og bjartsýnn
og naut augnabliksins á þessum ynd-
islega stað í Suður-Svíþjóð.
Eiginkona Sigurðar, Margrét Eg-
gertsdóttir, stóð við hlið manns síns
í gegnum þykkt og þunnt og milli
þeirra ríkti sérstakt samband ástar
og skilnings allt til síðustu stundar
sem Sigurður lifði.
Ég tel mig ríkari af að hafa kynnst
manninum Sigurði Sigurðssyni og
nú að leiðarlokum þakka ég honum
af öllu hjarta alla elskusemina við
mig og mína. Blessuð sé minning
hans.
Borghildur Thors.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum tengdaföður míns Sigurð-
ar Sigurðssonar kaupmanns sem er
látinn. Ekki kom það okkur á óvart,
en alltaf bregður manni við missi
vinar og góðmennis sem Sigurður
var. Ég kynntist þeim hjónum vetur-
inn 1965. Þá var kominn tími til að
kynnast tilvonandi tengdaforeldrum.
Ég hef aldrei, hvorki fyrr né síðar,
verið eins kvíðinn fyrir heimboði.
Hvað átti ég að segja, um hvað átti
ég að tala. Þau hjónin tóku vel á
móti mér og það voru ekki vandamál
að halda uppi samræðum við Sigurð,
ég hef aldrei kynnst þvílíkum manni
og þeim áhuga sem hann gaf frá sér
í samræðum. Hann hafði áhuga á
öllu smáu og stóru sem við hjónin
tókum okkur fyrir hendur eftir að
við vorum gift. Fyrsta barnið okkar
fæddist veturinn 1966, sem var snjó-
þungur vetur. Þá stundaði ég sjó-
mennsku og var þvi mikið að heim-
an. Kom þá Sigurður á hveijum degi
fyrir hádegi þann vetur með nauð-
synjar til dóttur sinnar Hjördísar, sem
var þá ein með bamið og átti erfítt
um vik. Sigurður gleymdi aldrei af-
mælisdögum í íjölskyldunni, hvorki
smáum né stórum. 1976 fluttum við
til Keflavíkur og alltaf var Sigurður
að hringja eða koma og athuga
hvemig gengi. Ef bömin vom veik
kom lítill pakki inn um lúguna daginn
eftir eða með rútunni. Svona bar
Sigurður ástúð og umhyggju fyrir
öllum sem honum vom kærir. Þessa
ástúð og umhyggju gaf hann öllum
sínum bömum, bamabörnum, barna-
bamabömum og mökum þeirra.
Hann taldi ekkert eftir sér ef hann
gat liðsinnt öðmm og hjálpað.
Sigurður var alltaf léttur og kát-
ur, gerði að gamni sínu og fékk
aðra til að taka undir hvernig sem
á stóð í lífí þeirra, gerði aldrei kröf-
ur til annarra, gaf bara af sér. Það
var gaman að vera með Sigurði ein-
um. Þá sagði hann manni sögu og
brandara frá ámm áður. Hlógum
við oft innilega. Hann fylgdist mjög
vel með landsmálum öllum, bæði úr
blöðum og útvarpi, og gat rætt
skemmtilega um alla hluti.
Sigurður naut þess að ferðast um
landið, vera í sumarhúsum. Hann
lifði sig inn I umhverfið og náttúr-
una, fór í gönguferðir og skoðaði
sig um. Alltaf var gaman að heim-
sækja hjónin við þær aðstæður og
sjá hvað þau vom ánægð. Gaman
var að geta hjálpað Sigurði um smá
viðvik, hann var svo glaður og
ánægður og talaði um það lengi og
við alla.
Sigurður og Margrét em búin að
vera saman í yfir fímmtíu ár og oft
hafa verið erfiðleikar hjá þeim hjón-
um. Alla erfíðleika hafa þau staðið
af sér með sóma og aldrei kvartað.
Ég var oft hissa á hvað Sigurður gat
haldið sínu rólyndi. Þau hjónin urðu
fyrir því áfalli að missa tvö böm í
umferðarslysum, Sigurð Hörð frá
tveim ungum bömum, og Jóhönnu
frá eiginmanni og þrem ungum böm-
um. Þetta var mikil sorg og missir
fyrir þau hjónin og fjölskylduna.
Foreldrar mínir bjuggu ekki saman
og ólst ég ekki upp hjá þeim nema
að litlu leyti. Sigurður og Margrét
tóku mig sem son og tengdason og
oft þurftum við Sigurður að ræða
málin og hafði ég mjög gott af því.
Þá gaf Sigurður mér góð ráð, var
alltaf mjög skilningsríkur og hjálp-
samur. Ég heimsótti hann oft í Ram-
magerðina þar sem hann vann síð-
ustu árin. Álltaf gaf hann sér tíma
til að ræða málin eða gantast og
gera að gamni sínu sem hann átti
mjög auðvelt með.
Elsku Siggi minn, þakka þér fyrir
allar okkar góðu stundir, þú kenndir
mér margt og þar ber hæst sam-
skipti við fólk sem ég reyni að lifa
eftir. Það verður seint fyllt það skarð
sem hlaust við missi Sigurðar og
votta ég Margréti og fjölskyldu henn-
ai innilegustu samúð. Guð veri með
ykkur og varðveiti á komandi árum.
Elsku Gréta, Guð veri með þér.
Sigtryggur Maríusson.
Elsku afi minn er horfínn af þess-
ari jörðu. Hann hefur sofnað svefn-
inum langa. Er ég frétti af sjúkdómi
hans og að hann ætti ekki langt eft-
ir lifað var eins og tómleiki fyllti líf
mitt. Fráfall hans er mér þungbært
og stuðningur minn í sorginni eru
allar þær fallegu og hugljúfu minn-
ingar sem ég á um hann. Afi skipaði
stóran sess í mínu lífi. Hann fylgdist
ávallt með lífí mínu og hafði áhuga
á öllu því sem ég tók mér fyrir hend-
SIGURÐUR
SIGURÐSSON