Morgunblaðið - 09.02.1997, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 9. FEBRÚAR 1997 35
MINNINGAR
heimili, þar sem gott var að koma,
og góða og samhenta fjölskyldu.
Síðast en ekki síst féll honum sú
gæfa í skaut að lifa langa og við-
burðarika ævi og halda góðri heilsu
og kröftum, andlega og líkamlega,
fram undir það síðasta. En eitt sinn
skal hver deyja og nú er komið að
leiðarlokum. Eg er þess fullviss, að
hann hefur geiglausum huga lagt
á eilífðardjúpið og bið honum bless-
unar og fararheilla með þökk fyrir
gömul og góð kynni. - Eftirlifandi
eiginkonu hans, börnum og öðrum
ættingjum sendi ég og fjölskylda
mín innilegar samúðarkveðgur.
Þorvaldur Sæmundsson.
Minningar okkar hjóna um Hall-
dór skólastjóra eru mjög góðar. Um
1930 var hann aðalkennari okkar
í Eyjum. Hann var úrvals góður
kennari, sérstaklega í stærðfræði.
Hann var hvetjandi og studdi ós-
part þá sem hann fann að höfðu
áhuga. Um 1930 í upphafi krepp-
unnar var fátækt í Eyjum. Við fund-
um aldrei að Halldór gerði sér man-
namun eftir aðstæðum foreldra.
Það var áhugi nemandans og geta
sem hafði allt að segja. Síðar leit-
aði faðir minn, sem var sjómaður,
til Halldórs í sambandi við umsókn
mína í Kennaraskólann. Það var
auðsótt. Ég skildi ekki fyrr en síð-
ar, að ég hafði engin réttindi, því
2. bekkur gagnfræðaskólans hafði
ekki verið starfræktur nema til ára-
móta. Ég efast ekki um að Halldór
hefur sent umsögn með og lagt
mér þar gott til. Halldór stjórnaði
kvöldskóla fyrir iðnaðarmenn í Eyj-
um. Hann sóttu margir unglingar,
sem gátu þá unnið á daginn. Varð
það oft eina framhaldsnámið þeirra.
Sá Halldór alveg um nám og fjár-
reiður skólans.
Sambandið við Halldór rofnaði
aldrei, við höfðum þrátt fyrir ald-
ursmun áhuga á skák. Hann var
ágætur skákmaður og var strax í
1. flokki, en þar voru þeir bestu í
byijun. En aðalíþrótt hans var
brids. Hann varð þegar einn af
bestu spilurum þar og spilaði mikið
alla tíð. Bera bikarar heima hjá
þeim hjónum vott um afrek hans.
Ég varð kennari vð barnaskólann
1941 og var undir hans stjóm til
1956. Ég hafði áhuga á þessum
sömu íþróttum og þegar spilafélagi
Halldórs forfallaðist bað hann mig
að hlaupa í skarðið. En það var
ekki kastað höndunum við „uppeld-
ið“. Hann bjó á loftinu í skólahús-
inu. Þegar hlé kom kallaði hann á
mig upp og þá lágu á borðinu gefin
spil eins og á síðum dagblaðanna
núna og erfið kennslustund hófst
fyrir mig. Ég held báðir hafi haft
gaman af, lærimeistarinn og nem-
andinn.
Halldór var fáskiptinn, en
skemmtilegur í hóp og rækti starf
sitt af samviskusemi.
Mér finnst ekki ofmælt að enginn
maður hafi í 35 ár haft meiri áhrif
á menntun ungs fólks í Eyjum en
Halldór.
Elín kona hans hefur alla tíð
staðið við hlið hans og stutt til allra
góðra verka. Bjó hún honum gott
og fallegt heimili. Við hjónin send-
um henni og fjölskyldunni samúðar-
kveðju.
Vigfús Ólafsson.
Fallinn er frá Halldór Guðjónsson
f.v. skólastjóri. Halldór náði háum
aldri, litlu munaði að aldur hans
næði inn á þijár aldir. Hann var
fæddur á 19. öld, 1895, lifði nær
alla 20. öldina og vantaði nú tæp
fjögur ár til að líta 21. öldina. Hall-
dór bar vel þennan háa aldur, að
sjálfsögðu hlaut líkaminn að missa
sinn æskuþrótt og mikið skert sjón
bagaði hann síðustu árin, en and-
lega var Halldór alltaf ungur. Hann
hafði létta og þægilega skapgerð,
skýra og skarpa hugsun til hins
síðasta, það var því alltaf ánægju-
legt og uppbyggjandi að eiga tal
við Halldór.
Þegar Halldór var kominn hátt á
V aldur réðst hann í að kaupa íbúð,
sem var í smíðum. Halldór sá um
öll kaup, samninga og vissar fram-
kvæmdir. Svo var það að banka-
maður gerði athugasemd við einn
reikning, hann sagði að kennitalan
gæti ekki staðist og benti á fæðing-
ardaginn. Þegar bankamaðurinn
var búinn að fá fullnægjandi skýr-
ingar baðst hann afsökunar en
sagðist aldrei hafa vitað svo gamlan
mann standa í byggingarfram-
kvæmdum. „Margt sér sá, er lengi
lifir.“ Sannarlega hefur Halldór séð
margt á sinni löngu ævi. Hann lifði
stórkostlegasta breytinga- og
framfaratímabil íslandssögunnar.
Á æskudögum Halldórs var hesta-
kerran fullkomnasta landflutninga-
tækið á íslandi, taðkvörnin og klín-
ingur vinnutæknin við grasræktina
og skip og bátar knúin áfram með
seglum og árum. Halldór hefur því
kynnst atvinnu- og lifnaðarháttum
þjóðarinnar eins og þeir voru marg-
ar aldir aftur í tímann og einnig
öllum þeim breytingum og framför-
um, sem urðu á vélvæðingartímabil-
inu og allt fram til dagsins í dag á
geimsiglinga-, tölvu- og alnetsöld.
Fyrir 100 árum stóð samfélags-
leg aðstoð ekki til boða, menn urðu
að bjarga sér sjálfir. Halldór kynnt-
ist fátæktinni af eigin raun á
bemsku- og uppvaxtarárum sín-
um. Snemma bar á að Halldór var
góðum gáfum gæddur, hann var
útsjónarsamur og duglegur. Þrátt
fyrir allsleysi og án aðstoðar tókst
honum að bijótast. áfram og ljúka
kennaraprófi við Kennaraskólann.
Einnig lærði hann að spila á orgel
og fyrstu kennsluárin drýgði hann
lág kennararlaun með því að kenna
á orgel.
Halldór þótti góður kennari, hann
var stjómsamur en ekki strangur,
ströng boð og bönn vom ekki að
hans skapi, hann vildi biðja nemend-
ur fremur en banna með valdi. Sama
hátt hafði hann gagnvart kennumm
eftir að hann varð skólastjóri, þar
kom hann fram meira sem leiðbein-
andi en valdsmaður, vandamálin
leysti hann á hljóðlátan hátt.
Halldór var skólastjóri bama-
skólans í Vestmannaeyjum og einn-
ig skólastjóri iðnskólans þar, honum
voru falin mörg trúnaðarstörf í fé-
lagsmálum og bæjarmálum. Hann
var bæjarfulltrúi eitt kjörtímabil en
gaf ekki kost á sér aftur í bæjar-
stjóm. Ég spurði hann eitt sinn
hvers vegna hann hafði neitað að
sitja áfram í bæjarstjórn. Hann
sagðist ekki hafa getað setið þar
áfram vegna þess að krafist væri
að störf bæjarstjómarfulltrúa væm
svo flokkspólitísk að hann yrði að
vera á móti öllum tillögum flokks-
andstæðinga en með öllum tillögum
samflokksmanna. Halldór sagðist
vera þannig gerður að hann vildi
taka málefnalega afstöðu til hvers
máls óháð því hver flytti það en
hann gæti ekki starfað eftir einsýn-
um flokkspólitískum línum.
Fyrstu kynni okkar hjóna af
Halldóri vom þegar við komum til
Vestmannaeyja til kennslustarfa.
Nokkur hópur fólks var á hafnar-
bakkanum. Virðulegur maður stóð
fyrir utan hópinn, þar sem hann
hafði góða yfírsýn. Rétt eftir að við
stigum á land gekk þessi maður til
okkar og spurði: „Em þetta Sigrún
og Magnús?" Hann kynnti sig Hall-
dór Guðjónsson og væri kominn til
að taka á móti okkur. Síðar gerðum
við okkur grein fyrir að þetta vom
hans vinnubrögð. Þegar Halldór
þurfti að leysa mál valdi hann sér
sjónarhól þar sem hann hafði yfir-
sýn yfír viðfangsefnið. Þegar hann
var búinn að gera sér glögga grein
fyrir málinu var gengið beint til
verks.
Það er nú liðin meira en hálf öld
síðan Halldór ávarpaði okkur fyrst
á hafnarbakkanum í Vestmana-
neyjum. Þær hlýlegu móttökur, sem
mættu okkur hjá þeim hjónum Elínu
og Halldóri, em okkur enn í minni.
Þau vináttutengsl sem fljótlega
mynduðust milli heimila okkar og
hafa síðan haldist alla tíð hafa ver-
ið okkur hjónum mikils virði
Blessuð sé minning Halldórs.
Innilegar samúðarkveðjur til
Elínar og annarra aðstandenda.
Sigrún og Magnús Jónsson.
Ef þig lífið leikur grátt
leystu úr dróma eigin mátt.
Berstu djarft og horfðu hátt
hafðu að marki frið og sátt.
Þetta erindi úr Heilræðavísum
Halldórs Guðjónssonar, sem hér er
minnst, má segja að hafi verið hans
leiðarljós í liðlega eitt hundrað ár.
Þegar litið er yfír æviskeið eitt
hundað ára öldungs, er margs að
minnast, en merkilegastar verða
hugrenningamar þegar það rifjast
upp fyrir okkur félögum hans í
Oddfellowstúkunni Heijólfi í Vest-
mannaeyjum, að það em fjöratíu
ár liðin og einu betur frá því að
hann kvaddi Eyjarnar og okkur
eftir 34 ára búsetu.
Halldór gekk snemma í Odd-
fellowhreyfínguna og hefur um
langt skeið verið elsti meðlimur
hennar. í stúkuna nr. 4 Herjólf
gekk Halldór 1929 og var hann þar
vel virkur, ráðagóður og vinsæll.
Gegndi hann ýmsum trúnaðarstörf-
um innan stúkunnar sem hér og
nú er þakkað af heilum hug.
Þó Halldor hafí búið utan Eyja
allan þennan tíma vildi hann ætíð
halda sæti sínu í stúkunni. Hann
sótti að vísu búðafundi framan af
í Reykjavíkurdvöl sinni, en er sjónin
tók að bila og hann þekkti ekki fólk
í sjón hætti hann að sækja fundi.
Þrátt fyrir að vík hafi verið milli
vina fylgdist Halldór grannt með
félögum sínum í Eyjum, jafnt ung-
um sem öldnum, og í viðræðum við
nokkra félaga, þá hann varð eitt
hundrað ára, undmðust þeir minni
hans og áhuga fyrir stúkustarfinu.
Alla ævi vakti Halldór athygli
hvar sem hann fór. Fyrst og fremst
fyrir glæsilegt fas og prúða fram-
komu.
Halldór gerðist kennari við
Bamaskóla Vestmannaeyja 1921,
árið sem hann útskrifaðist, og lét
af störfum 1956, þá kominn á eftir-
laun. Síðustu 17 árin í Eyjum
gegndi hann starfi skólastjóra. Að
auki stofnaði hann Kvöldskóla iðn-
aðarmanna í Vestmannaeyjum og
stýrði honum í 23 ár.
Þá var hann bæjargjaldkeri
1923-30 ásamt kennslu og í bæjar-
stjóm sat hann eitt kjörtímabil.
Námsferðir fór hann til Danmerk-
ur, Svíþjóðar og Englands.
Halldóri vom líknar- og mannúð-
armál hugstæð og starfaði hann
ámm saman [ Vestmannaeyjadeild
Rauða kross Islands, löngum sem
gjaldkeri.
Þegar við kveðjum öldung vom
verður efst í huga okkar virðing
og þökk fyrir vandaða fyrirmynd.
Megi minning eftirlifenda varðveit-
ast í vináttu, kærleika og sannleika.
Byggðu trú á bjartsýni,
bræðralag á réttsýni.
Tengdu von og víðsýni,
vík á flótta bölsýni.
(H.G.)
Heijólfsbræður,
V estmannaeyj um.
+
Elskuleg elginkona mín, móðir, dóttir, tengdamóðir og amma,
ÞORBJÖRG HELGA ÓSKARSDÓTTIR,
Grænukinn 16,
Hafnarfirði,
lést í Landspítalanum föstudaginn 7. febrúar.
Sveinn Ingvarsson,
Óskar Jóhannsson,
Lára Sveinsdóttir, Arnar Helgason,
Björk Sveinsdóttir Paisis, Andreas Paisi,
Dröfn Sveinsdóttir, Sigurður J. Sigurðsson
og barnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN KARLSSON,
er lést á Hrafnistu Reykjavík 1. febrúar,
verður jarðsunginn frá Dómkirkiunni
mánudaginn 10. febrúar kl. 13.30.
Kolbrún Jónsdóttir, Guðberg Kristinsson,
Hrafnhildur Jónsdóttir, Georg Arnason,
Edda Kristín Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GABRIELE JÓNASSON,
f. Graubner,
áðurtil heimilis
á Þinghólsbraut 3,
Kópavogi,
sem lést sunnudaginn 2. febrúar, verð-
ur jarðsett frá Dómkirkjunni þriðjudag-
inn 11. febrúar kl. 13.30.
Sigrún Matthíasdóttir,
Björn Matthíasson, Heiðrún Hulda Guðmundsdóttir,
Margrét Matthíasdóttir, Guðmundur Bjarnason,
Dagbjört Matthíasdóttir, Jón Þorleifur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær sonur okkar, bróðir og faðir,
KRISTJÁN GUNNARSSON,
Einholti 7,
Reykjavík,
lést á Filippseyjum 7. janúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogs-
kapellu mánudaginn 10. febrúar
kl. 15.00.
Erla Kristjánsdóttir,
Gunnar Dúi Júlíusson,
Guðrún Gunnarsdóttir,
Eyvör Gunnarsdóttir,
Hreinn Gunnarsson,
Benjamín Gunnarsson,
Svanhildur D. Karlsdóttir,
börn og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
bróðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR SIGURÐSSON
kaupmaður,
Kleppsveg 20,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 29. janúar síðastlið-
inn.
Útförin hefur þegar farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir okkar fyrir einstaka umhyggju og umönnun til
Eiríks Jónssonar, læknis, og starfsfólks heimahlynningar Krabba-
meinsfélagsins.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Eggertsdóttir,
Edda íris Eggertsdóttir,
Hjördís Bára Sigurðardóttir, Sigtryggur Mariusson,
Helgi Sigurðsson,
Grétar Sigurðsson, Jóna Pálsdóttir,
Jónas Sigurðsson, Svanhvit Albertsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför
HALLDÓRS ÁGÚSTS
GUNNARSSONAR
frá Súgandafirði,
Lindargötu 61,
Reykjavik.
Sérstaklega þökkum við Sigurði Björns-
syni lækni og starfsfólki deildar A-7
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, starfsfólki
Karitas heimahlynningu og sr. Sigfinni Þorleifssyni fyrir góða
aðhlynningu í vikindum hans.
Anna Stfgsdóttir,
Auður Halldórsdóttir, Halldór Guðmundsson,
Helga Halldórsdóttir, Auðunn Hinriksson,
Hugrún Halldórsdóttir, Andrés Garðarsson,
Halla Halldórsdóttir, Óskar Valgeirsson,
Sigrún Halldórsdóttir, Hilmar Kristensen,
Gunnar Halldórsson,
Sævar Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.