Morgunblaðið - 06.04.1997, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 6. APRÍL 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN HALLDÓRSSON
húsgagnabóistrari,
Njálsgötu 86,
sem lést á föstudaginn langa, verður jarðsung-
inn frá Grensáskirkju miðvikudaginn 9. apríl
kl. 13.30.
Elínborg Lárusdóttir,
Kristján Vídalin Jónsson, Guðrún Sigríður Sævarsdóttir,
Halldór Jónsson, Steinunn Þórjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður, sonar, bróður, mágs og
tengdasonar,
ÓLAFS ÓLAFSSONAR,
Vesturgötu 117,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akraness fyrir góða hjúkrun
og umönnun.
Ásta Kristjánsdóttir,
Elias H. Ólafsson,
Ágústa R. Andrésdóttir,
Andrés Ólafsson,
Júlfus M. Ólafsson,
Kristján Ásgeirsson,
Kristján Ólafsson,
Jenný Franklínsdóttir,
G. Rósa Pétursdóttir,
Sigrún Björnsdóttir,
Ólöf Hjartardóttir.
+
Innilegar þakkir færum við þeim, er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
RANNVEIGAR JÓNU ELÍASDÓTTUR,
Hjarðarholti 8,
Akranesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyf-
lækningadeildar Sjúkrahúss Akraness fyrir frábæra umönnun.
Haraldur V. Magnússon
Hinrik Haraldsson, Fjóla Bjarnadóttir,
Svavar Haraldsson, Solveig Axelsdóttir,
Haraldur Haraldsson, Guðmunda Sigurðardóttir,
Gísli Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og jarðaför hjartkærs eigin-
manns míns, föður, sonar, tengdasonar,
bróður og mágs,
PÁLS GARÐARS ANDRÉSSONAR,
stýrimanns.
Kristjana Friðbjörnsdóttir,
Friðbjöm Pálsson,
Elísa Pálsdóttir,
Valgerður Hrefna Gísladóttir, Andrés Gilsson,
Kristín Ósk Óskarsdóttir, Friðbjöm Kristjánsson,
Guðrfður Inga Andrésdóttir, Valgeir Daðason,
Grímheiður Elfn Andrésdóttir, Jóhann Bogason.
+
Alúðarþakkir til allra í bæjarfélaginu okkar,
Borgarnesi, og annarra vina og ættingja, sem
sýndu okkur samúð og samhug við andlát og
útför eiginmanns míns og föður okkar,
KRISTJÁNS ARNDALS
EÐVARÐSSONAR,
Borgarvík 9,
Borgamesl.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspltalans fyrir aðhlynningu og hjúkr-
un á síðustu mánuðum.
Guð blessi ykkur öll.
Kristfn Bryndís Jónsdóttir,
Ingvar Arndal Kristjánsson, Ómar Arndal Kristjánsson,
Anna Ólöf Kristjánsdóttir.
JOHANN
SIGURÐSSON
+ Jóhann Sigurðs-
son var fæddur
á Ljótsstöðum II í
Vopnafirði 12. jan-
úar 1940. Hann lést
á krabbameinsdeild
Landspítalans 27.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akureyrar-
kirkju 4. april.
Jóhann Sigurðsson
er látinn eftir stríðan
leik lífs og dauða. Sá
sem hér skrifar var
ekki kunnugur Jóhanni
sem nokkru nemur. Eigi að síður
skilur maðurinn eftir sig minningar
og vonir í huga og hjarta, sem knýja
á um að minnast hans í nokkrum
fátæklegum orðum, svo fyrirgefi
mér Guð. Fundum okkar Jóhanns
bar saman aðeins einu sinni í sum-
arferð haf- og fiskirannsókna-
manna í Þórsmörk. Hljóðlát og hlý
nærvera Jóhanns á þeim vettvangi
í skjóli dóttur verður mér ávallt
minnisstæð. Svo má manninn dæma
eftir vinum hans og ekki síst hjart-
fólgnum afkomendum. Hafrann-
sóknastofnunin hefur átt því láni
að fagna að dætur Jóhanns þijár,
Margrét, Sigurborg og Sigrún, hafa
þar unnið við ýmis störf. Þeim systr-
um er margt til lista lagt, sem eigi
skal tíundað hér nema ljúfa um-
gengni og öryggi og samviskusemi
í starfi. Af dætrunum skal mann-
inn, föðurinn, sem nú er kvaddur,
dæma sem og ættbogann að baki.
Vitund mín um Jóhann byggist sér-
staklega á kynnum við þær systur,
en hún er einnig styrkt öðrum stoð-
um. Áleitinn hugur til Jóhanns var
hugsanlega að einhverju leyti gagn-
kvæmur, þá með dætumar sem
brúarsmiði. Þannig túlka ég send-
ingu frá Jóhanni í vetur sem leið,
forláta fagurt tóbakshorn, Jóhanns-
naut. Lýsir það ekki manninum,
huga hans þrátt fyrir ailar hans
þrautir. Það er ekki allra að skilja
hvað felst í einu tóbakshomi, frið-
ur, samlæti, nautn. Nautnar skal
þá njóta með nærgætni.
Vinir og samstarfsmenn á Ha-
frannsóknastofnunni votta dætmm
Jóhanns og öðrum ættingjum
dýpstu samúð vegna fráfalls hans,
gegnum á vit aftureldingarinnar.
Guð blessi minningu Jóhanns, sem
Frágaxigur
afmælis-
ogminning-
argreina
Mikil áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð
og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Þá er enn fremur unnt að
senda greinarnar í símbréfi
(5691115) og í tölvupósti
(MBL@CENTRUM.IS).
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem i
daglegu tali eru nefndar DOS-
textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu. ,
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, mið-
að við meðallinubil og hæfilega
línulengd, - eða 2200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þijú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
lifir áfram í dætmm
hans.
Drottinn gefi dánum
ró, hinum líkn sem lifa.
Svend-Aage
Malmberg.
Elsku Jóhann.
Kynni okkar vom
ekki löng en þau vom
góð. Ég kynntist þér
þegar leið þín var farin
að styttast og þrek þitt
á þrotum. Við áttum
saman seinnipart virku
daganna, í þær vikur
sem þú fékkst að vera heima áður
en þú kvaddir. Þú varst ótrúlega
hress og skemmtilegur, þrátt fyrir
allt sem á þig var lagt og við spjöll-
uðum oft mikið og veltumst um af
hlátri. Svo fannst þér nú ekki leiðin-
legt að gefa mér í staupinu og reyna
á mér ýmsar tegundir líkjöra. Mat-
ur var annað sameiginlegt áhuga-
mál okkar og þú sparaðir ekki við
þig harðfiskinn eða annað góðgæti
sem þú réttir að mér. En við fómm
á mesta flugið þegar við spjölluðum
um sveitirnar okkar og sögðum
hvort öðm reynslusögur úr bú-
skapnum. Það mátti glögglega
finna og heyra hversu mikill bóndi
þú varst í þér og ég geymi vel og
vandlega allar skemmtilegu sögurn-
ar sem þú sagðir mér frá búskapar-
árum þínum. Það fylgdu líka með
ýmis strákapör og hremmingar frá
bernskuámnum í sveitinni. Þú varst
hreinn og beinn í samskiptum okkar
og skófst ekkert utan af hlutunum
frekar en Magga, dóttir þín. Þú
varst þannig skapi farin að þér
fannst ekkert sérlega auðvelt að
sætta þig við magnleysið sem fylgdi
veikindunum. Einu sinni þegar ég
kom til þín varstu að moka snjóinn
úr innkeyrslunni eins og ekkert
væri sjálfsagðara. Eins neitaðir þú
að vera veikur þegar þið Magga
fómð með Kmmma og óðuð skafla
til að kanna litla húsið þitt við kartö-
flugarðana.
Elsku Jóhann, ég þakka þér allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an og líka þær sem vom erfiðari.
Melkorka þakkar þér líka allan
þann hlýhug sem þú sýndir henni,
afmælisgjafirnar og molana sem
þú gaukaðir að henni. Við kveðjum
þig hinsta sinni og það er gott að
vita af þér fyrir norðan, því þar var
þinn staður. Að leiðarlokum ætla
ég að gera orð Hannesar Pétursson-
ar að þínum:
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu
heiður er þinn vorhiminn
hljóðar eru nætur þínar
létt falla öldumar
að innskeijum
- hvít eru tröf þeirra.
Elsku Magga, Sigurborg, Sigrún,
og aðrir sem syrgja Jóhann, ég
sendi mínar innilegustu samúðar-
kveðjur norður yfír heiðar.
Kristín Heiða.
Vinur minn. Ég vil kveðja þig
með nokkmm fátæklegum orðum

2
1
2
1
2
$
3
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
Opið til kl.IO öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sfwii 568 9120
2
1
2
|
3
|
3

og þakka þér fyrir hveija stund er
við áttum saman. Þar varst þú ætíð
í hlutverki þess er gefur og miðlar
af hógværð og gamansemi, en ég
þiggjandi. Þar er margs að minn-
ast, allt frá því að við urðum ná-
grannar í Vopnafírðinum. Þú ungur
bóndi en ég barn að aldri: Þú varst
alinn upp á Ljótsstöðum'og þekktir
þar hveija þúfu og sögu staðarins.
Þú kenndir mér örnefni og sagði
mér sögur af fólki og atburðum lið-
ins tíma. Oftlega af átökum manna
við óblíða náttúm landsins. Margar
skemmtilegar stundir áttu fjöl-
skyldur okkar saman, bæði í dag-
legri önn sveitaiífsins og einnig eft-
ir að þið fluttuð til Akureyrar og
fóruð að dvelja á heimili foreldra
minna sem gestir. Það vom ævin-
lega gleðidagar þegar fjölskyldan
úr Grænumýrinni kom í heimsókn
austur. Ég vil líka þakka þér stund-
irnar síðustu árin hér sunnan heiða
og þá sérstaklega eggjatökutúrinn
okkar í vor leið. Hann var ævintýri
líkastur.
En sorgin barði líka að dyrum
þínum þegar elskuleg eiginkona
þín, Sigríður Vigfúsdóttir, var tekin
frá þér og dætmm ykkar. Sá illvígi
sjúkdómur hefur nú tekið þig frá
okkur, en þið Sigga emð sameinuð
á ný, í betri heimi.
Að sýna óbilandi kjark og halda
mannlegri reisn til hinstu stundar
gagnvart óvini á borð við krabba-
mein, er sviftir menn heilsu og
kröftum og tekur loks lífið sjálft,
ber vott um æðruleysi og hetjulund.
Þessa eiginleika áttir þú í ríkum
mæliog sömuleiðis hlýhug og vinar-
þel. Á kveðjustund er mér tregt um
mál.
Elsku _ Margrét, Sigurborg og
Sigrún. Ég, eiginkona mín, Hildur,
foreldrar mínir, systur og fjölskyld-
ur okkar allra senda ykkur bestu
kveðjur og samúðaróskir. Megi al-
góður guð veita ykkur og aðstand-
endum öllum styrk og blessun á
erfiðum stundum.
Skarphéðinn Karl Erlingsson.
Ekkert er glæsilegra en sigur
mannsandans á þrautum lífsins og
enginn maður er tignarlegri og
glæstari en stoltur öldungurinn sem
horfir hreykinn yfír farinn veg. Slík-
ur maður var Jói gamli á Stóra-
Núpi. Ég heimsótti Jóa í síðasta
sinn fyrir ári síðan og þá brann
þessi hugumstóri snillingur enn í
andanum, kominn á tíræðisaldur-
inn. Jói var maður með mönnum.
Ekkert var fjær honum en kvabb
og nöldur yfír smámunum og dæg-
urflugum. Ekkert var þess eðlis að
ekki væri hægt að sigrast á því.
Ég kynntist Jóa fyrir 17 árum í
sumardvöl á Stóra-Núpi. Hvergi
hefur mér liðið betur og engan
mann hef ég vingast við eins og
Jóa. Hann hafði gríðarlegan áhuga
á bókmenntum og margar bækur
las ég eftir ábendingar frá honum.
Bækur eins og Jóa gullgrafara og
fjölmargar íslendingasögur. Annað
sem sameinaði okkur var félags-
hyggjan. Jói bar umhyggju fyrir
lítilmagnanum og hafði megna fyr-
irlitningu á átroðningi hins sterka
á þeim sem minna mega sín. Eins
fékk ég sem ungur drengur beint
í æð frá Jóa gildi og unað hesta-
mennskunnar. „Önnur eins sálarbót
og hestamennskan er ekki til,“
sagði Jói þegar talið barst frá póli-
tík og bókmenntum að hesta-
mennsku. Hversu lengi sem ég lifi
mun minningin um Jóa búa með
mér, gera mig að betri manni og
minna mig á fáránleik þess að láta
smámuni og lítilfjörleika mannlífs-
ins gera sér lífið leitt. Það eru
menn af kalíberi Jóa sem gera lífið
að því ævintýri sem það er. Menn
sem hefja sig yfir volæði hvunn-
dagsins og taka flugið yfir lítilfjör-
leik meðalmennskunnar. Menn sem
taka lífinu eins óg það er, sigrast
á sorgunum og gleðjast ríkulega
yfir sigrunum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar í
Skarði votta ég aðstandendum Jóa
á Stóra-Núpi innilegustu samúð
okkar. Minningin lifir um góðan
mann. Sú minning deyr aldrei.
Björgvin G. Sigurðsson.