Morgunblaðið - 30.04.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 30. APRÍL 1997 41
lögfræðingi í Reykjavík. Ég man
líka þegar þau komu norður yfír
heiðar til Akureyrar á miðjum sjötta
áratuginum í gráa Willys jeppanum,
sem mér fannst stórkostlegur. Á
þessum bíl fóru þau víða og nutu
íslenskrar náttúru í ríkum mæli
löngu áður en fjalla- og óbyggða-
ferðir urðu' jafn algengar og þær
eru í dag.
Eftir að ég flutti til Reykjavíkur
til að hefja nám var ég alltaf jafn
velkominn á heimili Gunnars og
Guðbjargar, í Sólheimum, á Þórs-
götu, Einimel og nú síðast á Sjafn-
argötu. Heimili þeirra var fagurt
og smekklegt og það var notalegt
að sækja þau heim. Sama hlýja við-
mótið sneri að konu minni og dætr-
um. Gunnar var barngóður maður
og veit ég að barnabömin fengu
notið þess í ríkum mæli. Þannig
veit ég að þau fara mikils á mis að
fá ekki að kynnast afa sínum nema
rétt fyrstu ár ævinnar. En minning-
in um góðan mann mun lifa í hugum
þeirra og hjörtum.
Gunnar var mikill fagurkeri að
eðlisfari. Hann var mikill bókasafn-
ari og átti gott bókasafn. Safnið bar
vitni um fágað handbragð hans, því
margar bækurnar hafði hann bund-
ið inn sjálfur. Þykist ég vita að þar
sé enn að finna óinnbundnar bækur
sem ljúka átti við þegar fastri starfs-
ævi lyki og tími gæfist til frístunda-
starfa. Á sama hátt er heimili þeirra
skrýtt fallegum munum og málverk-
um sem bera vott um fágaðan og
þroskaðan listasmekk.
Þá er ákaflega gaman að hafa
séð garðinn við húsið þeirra hafa
gengið í gegnum endurnýjun líf-
daga. Gunnar átti margar ánægju-
f^'indir við að rækta garðinn sinn.
r'.. dæmis er gullregnið fyrir framan
húsið eitt hið fegursta í Reykjavík.
Gunnar rak lögmannsstofu í
Reykjavík um árabil, fyrst í sam-
starfi við aðra, síðan einn. Hann
sérhæfði sig í skaðabótarétti, starf-
aði lengi sem ráðgjafi tryggingafé-
lags á því sviði og átti sæti í lög-
mannanefnd tryggingafélaganna
frá upphafi þar til hann var skipað-
ur hæstaréttardómari. Af því starfí
lét hann 1994.
Ekki gafst Gunnari tækifæri til
að njóta þess lengi að hafa sest í
helgan stein. Þar gripu örlögin inn
í. Eiginkona, börn og barnabörn sjá
á bak mætum manni, sem bar hag
fjölskyldunnar mjög fyrir brjósti. I
þungum veikindum sínum var
Gunnar aðnjótandi umhyggju eigin-
konu og barna. Hann lést á heimili
sínu umvafinn ástúð fjölskyldunnar.
Spítaladvöl átti ekki vel við mág
minn, það vita allir sem til þekkja.
Með Gunnari er genginn virtur
maður í lögmannastétt. Skarp-
greindur maður, sem ekki barst
mikið á. Hann var ekki allra, en
hann var vinur vina sinna.
Við hjónin biðjum algóðan Guð
að styrkja Guðbjörgu, börn þeirra
Gunnars og barnabörn. Þeirra miss-
ir er mikill. Guð blessi minningu
Gunnars Magnúsar Guðmundsson-
ar.
Jóhannes Pálmason.
í dag verður kvaddur hinstu
kveðju Gunnar M. Guðmundsson og
vil ég fyrir hönd Hæstaréttar ís-
lands setja hér fram nokkur kveðju-
og minningarorð um þennan mæta
fyrrum starfsmann réttarins.
Þótt meginhluti starfsævi Gunn-
ars hafi verið helgaður málflutningi
voru dómstörf þar einnig snar þátt-
ur. Að loknu prófi í lögfræði 1954
gerðist hann fulltrúi borgardómar-
ans í Reykjavík, sem þá var Einar
Arnalds, síðar hæstaréttardómari,
og gegndi Gunnar þessu starfí til
1960. Vann hann nær eingöngu á
þessum tíma sem dómari í munnlega
fluttum málum. Minntist hann þess-
ara ára oft með miklu þakklæti og
taldi sig hafa hlotið dýrmæta
reynslu. Kom enda þá strax í ljós,
hve lagið Gunnari var að leysa úr
hvers konar lögfræðilegum við-
fangsefnum.
Næstu 30 árin rak Gunnar mál-
flutningsskrifstofu, fyrst í félagi við
annan lögmann, en síðan einn. Er
á leið fékkst liann einkum við mál-
flutning í málum á svði bóta- og
vátryggingaréttar og er óhætt að
fullyrða að fáir hafi haft meiri þekk-
ingu á þeim sviðum lögfræðinnar
en hann. Málflutningur hans mótað-
ist jafnan af rökfestu og skýrri lög-
fræðilegri hugsun, sem aflaði hon-
um óskiptrar virðingar jafnt félaga
hans í lögmannastétt sem dómara.
Hann var og kallaður til ýmissa
annarra trúnaðarstarfa á þessum
árum, meðal annars til setu í gerð-
ardómum og matsnefndum, oft í
erfiðum og flóknum málum.
Gunnar M. Guðmundsson var tví-
veg^s settur dómari við Hæstarétt,
samtals í tæpt eitt og hálft ár, á
árunum 1989 til 1991. Hann var
síðan skipaður dómari þar frá 1.
júlí 1991 og gegndi því embætti til
31. ágúst 1994, er hann fékk lausn
að eigin ósk. Undirritaður kynntist
Gunnari fyrst að ráði á þessum
árum. Það voru dýrmæt kynni, sem
nú er minnst með þakklæti. Hæfi-
leikar Gunnars sem dómara voru
ótvíræðir. Kom þar til fyrst og
fremst víðtæk þekking hans, næm
lögfræðileg sýn og fijó hugsun.
Hann var fljótur að átta sig á málum
og var einkar lagið að greina kjarn-
ann frá hisminu. Orðmælgi var hon-
um síst að skapi og hæfni hans til
að setja fram rök og mótrök við
reifun mála var einstök. Var hann
rökfastur og fylginn sér, en þó jafn-
an tilbúinn að hlýða á rök annarra.
Gunnar var og skemmtilegur maður
í umgengni, sem leiftraði af. Þótt
hann virtist í fyrstu alvörugefínn
var jafnan stutt í kímnina og orð-
heppinn var hann mjög. Hnan átti
það og til að kasta fram hnyttnum
stökum, ef honum fannst tilefni til,
en lítt vildi hann flíka slíku. Hann
hafði ákveðnar skoðanir og lífssýn
og fór ekki ætíð troðnar slóðir.
Hann las mikið og mat ekki síst
þjóðlegan fróðleik, sem hann hafði
ánægju af að miðla öðrum af. Þá
var hann mikill listunnandi og átti
sjálfur talsvert safn myndverka.
Naut Hæstiréttur hér góðs af, því
Gunnar lánaði allmörg verk eftir
þekkta listmálara til að prýða and-
dyri og stigagang gamla dómhúss-
ins við Lindargötu síðustu árin sem
það var notað.
Samstarfsfólkið í Hæstarétti
minnist nú með söknuði góðra sam-
verustunda, jafnt í starfí sem utan.
Við hugsum á þessari stundu til
hinnar ágætu eiginkonu Gunnars,
Guðbjargar Pálmadóttur, og fjöl-
skyldu þeirra. Engum, sem Gunnar
þekkti, gat dulist hversu mjög hann
mat Guðbjörgu, en hún stóð sem
klettur við hlið hans uns yfir lauk.
Eru henni og fjölskyldunni allri
færðar innilegar samúðarkveðjur.
Haraldur Henrysson.
HAKON
HAFLIÐASON
+ Hákon Hafliða-
son fæddist í
Þykkvabæ 11. júní
1925. Hann lést í
Landspítalanum 23.
apríl sl. Hákon var
sonur hjónanna
Guðrúnar Daníels-
dóttur, f. 10. febr.
1893, d. 25. nóv.
1971, og Hafliða
Guðmundssonar, f.
30. sept. 1886, d. 18.
mars 1980, Búð,
Þykkvabæ.
Systkini Hákonar
eru: Kristjón, f. 6.
mars 1919, kvæntur
Helgu Tyrfingsdóttur; Páll Ósk-
ar, f. 29. nóv. 1921, kvæntur
Steinunni Adólfsdóttur; Guðrún,
f. 1. des. 1923, d. 22. des. 1976,
gift Birni Björnssyni, lést 1991;
Olafía, f. 28. mars 1927, d. 27.
júní 1986; sambýlismaður Einar
Gíslason; Daníel, f. 29. júlí 1935,
kvæntur Erlu Óskarsdóttur, lést
1997.
Hákon kvæntist Klöru Magn-
úsdóttur, f. 16. október 1931, en
hún lést 6. des. 1987.
Þau eignuðust fjög-
ur börn: Guðrúnu
Birtu, f. 30. júní
1954, gift Trausta
Valssyni, börn
þeirra eru Andri, f.
4. apríl 1982, og
Tinna, f. 19. sept.
1984; Magnús Óskar,
f. 13. júní 1959, sam-
býliskona Jórunn
Ella Þórðardóttir,
börn þeirra eru
Klara, f. 29. ágúst
1988, Marta, f. 5.
mars 1992 og Gauti,
f. 13. október 1993;
Gíslínu, f. 8. febr. 1962, sambýlis-
maður Ólafur Þór Erlendsson,
börn þeirra eru Sindri, f. 31.
des. 1991, Telma, 31. júlí 1993
og drengur, f. 26. mars 1997;
Guðfinnu, f. 9. sept. 1968, sambýl-
ismaður Sigurður H. Ölafsson,
sonur hennar er Hákon Hrafn,
f. 28. júní 1988.
Utför Hákonar fer fram frá
Fossvogskirkju miðvikudaginn
30. apríl kl. 15.
Höndin er blá og bólgin,
bognir fíngur og hnýttir,
kartnögl sprungin í kviku,
knúar marðir, í sárum.
Sótið situr í sprungum,
sigg eru hörð í lófa,
veikt er hún og í vosi,
veröld tók fast á henni.
Þó hefur engin önnur
innilegar né hlýrra
verið lögð yfír ljósa
lokka mína en þessi.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Elsku besti afí. Af hverju þurftir
þú að veikjast svona mikið? Þú sem
verst alltaf svo hraustur. En nú
vitum að þú ert hjá guði og þér líð-
ur orðið aftur vel. Við vitum að
amma Klara hefur tekið mjög vel
á móti þér þar.
Það er skrítið að hugsa til þess
að þú skulir ekki hjálpa okkur með
garðinn í sumar, setja niður kartöfl-
ur eða sitja með okkur í sólinni.
Það er líka undarlegt að vita til
þess að það verður enginn afi með
okkur í beijamó í haust.
Við þökkum þér innilega fyrir
allan þann tíma sem við fengum
að vera með þér. Við munum sakna
þín. Megi guð blessa þig, elsku afí.
Andri og Tinna.
Jafnvel þótt eg fari um dimman dal,
óttast eg ekkert ilt, því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð frammi fyrir fjendum mínum;
þú smyr höfuð mitt með olíu;
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla æfidaga mína,
og í húsi Drottins bý eg langa æfí.“
(23. Davíðs-sálmur).
Þinn
Hákon Hrafn.
Elsku afí minn. Það er svo skrítið
að eiga ekki eftir að sjá þig framar.
Aldrei framar eigum við eftir að
fara saman í sund eða austur í
Þykkvabæinn til Danna frænda né
heldur fara með allar flöskumar sem
við vomm búnir að safna í endur-
vinnsluna. Lífíð er svo skrítið en ég
veit að núna líður þér vel og ert
komin til ömmu Klöru.
Elsku afi minn. Ég vil kveðja þig
með þessum sálmi sem er mér svo
kær.
„Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta.
A grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem eg má næðis
njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns síns.
Margir viðskiptavina Sölu varn-
arliðseigna munu minnast ömggra
og traustra vinnubragða Hákonar
Hafliðasonar, þegar hann var að
afferma vörubíl sinn á athafna-
svæði fyrirtækisins á Grensásvegi,
en um Iangt árabil annaðist hann
alla vöruflutninga milli Keflavíkur-
flugvallar og Reykjavíkur fyrir Sölu
varnarliðseigna.
Hákon Hafliðason var þeirrar
gerðar, að vart var hægt að hugsa
sér betri starfskraft. Þar fór saman
ótrúleg starfselja ásamt trú-
mennsku í garð þess fyrirtækis, er
hann starfaði fyrir. Vandvirkni sat
í fyrirrúmi og meðfæddir hæfileikar
hans til að leysa úr flóknum við-
fangsefnum á sviði vélaviðgerða
voru honum í blóð bornir.
Að annast vömflutninga milli
Keflavíkurflugvallar og Reykjavík-
ur getur verið vandasamt verk,
einkum að vetrarlagi, þegar allra
veðra er von og Reykjanesbrautin
viðsjárverð. Aldrei virtist þó veður
eða færð trufla Hákon í starfí og
ávallt skilaði hann vagni sínum og
varningi heilum i höfn.
Hákon lét af störfum fyrir 5
ámm, þegar hann hafði aldur til.
Eftir langa og stranga starfsævi
naut Hákon þess að ferðast síðustu
árin og dvaldi oft erlendis.
Samstarfsfólk hans hjá Sölu
varnarliðseigna minnist Hákonar
Hafliðasonar með hlýhug og sendir
fjölskyldu hans samúðarkveðjur við
leiðarlok.
Alfreð Þorsteinsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
áttu við andlát og útför bróður okkar,
JÓNS KARLSSONAR,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Héraðssjúkra-
hússins á Blönduósi.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar móður okkar,
ömmu, langömmu, langalangömmu og langa-
langalangömmu,,
ÞURÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Pálmholti,
Arnarneshreppi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalar-
heimilinu Hlíð fyrir frábæra hlýju og umönnun.
Jón Kjartansson, Ólafur Kjartansson,
Elín Kjartansdóttir, Guðrún Þ. Kjartansdóttir.
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR BJARNADÓTTUR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Bjarni Aðalsteinsson, Friðný Ármann,
Helga M. Aðalsteinsdóttir, Huldar Ágústsson,
Aðalsteinn I. Aðalsteinsson, Elísabet Proppé,
barnabörn og barnabarnabörn.
Anna Karlsdóttir,
Ingibjörg Karlsdóttir,
Guðni Karlsson,
Pálmi Karlsson.
+
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
RAKELAR ELSU JÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahlynningar Krabbameinsfélagsins
og Sóleyjar Tómasdóttur, sjúkraliða og frænku, fyrir fagmannlega og
ástúðlega aðstoð í veikindum hennar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Marinó P. Hafstein.
Lokað
Vegna jarðarfarar VIGNIS FRIÐÞJÓFSSONAR verður lokað í dag
miðvikudaginn 30. apríl.
Ath. Opið 1. maí frá 13.00 til 18.00.
Reiðhjólaverslunin HJÓLIÐ sf.,
Eiðistorgi.
Lokað
Verslanir Sölu varnarliðseigna verða lokaðar vegna jarðarfarar
HÁKONAR HAFLIÐASONAR í dag, miðvikudaginn 30. apríl,
kl. 14.30 til 16.30.
Sala varnarliðseigna.