Morgunblaðið - 06.05.1997, Page 48

Morgunblaðið - 06.05.1997, Page 48
48 ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 1997 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ > > Móöir okkar, tengdamóðir og amma, VILBORG SVEINSDÓTTIR, Lönguhlíð 19, Reykjavík, sem lést 2. maí sl., verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn 9. maí kl. 15.00. Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsam- legast bent á ABC hjálparstarf. María Sigmundsdóttir, Gianpiero Venditto, Sigfríður Védís Ásbjörnsdóttir, Jón Gunnar Kristinsson, Svavar Knútur Kristinsson, Vilmundur Torfi Kristinsson. Útför föður míns, sonar okkar, bróður og tengdasonar, ÞÓRÐAR ARNARS HÖSKULDSSONAR, vélfræðings, Kambaseli 53, Reykjavík, fer fram í Fossvogskirkju þriðjudaginn 6. maí kl. 13.30. Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Heilavernd, sími 588 9220. Leifur Orri Þórðarson, Höskuldur Þórðarson, Hafdís Guðmundsdóttir, Höskuldur Höskuldsson, Aðalheiður Ríkarðsdóttir, Guðjón Höskuldsson, Kristjana Höskuldsdóttir, Viðar Karlsson, Leifur Steinarsson, Ingibjörg Brynjólfsdóttir. Elskuleg systir okkar, HULDA RAGNA MAGNÚSDÓTTIR, Starrahólum 4, Reykjavík, verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju miðviku- daginn 7. maí kl.13.30. Gyða Magnúsdóttir, Guðmundína Magnúsdóttir og aðstandendur. Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, VILBORG SIGURRÓS ÞÓRÐARDÓTTIR, Kambsvegi 17, sem lést laugardaginn 19. apríl sl., verður jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 7. maí nk. kl. 15.00 Dóra S. Jónsdóttir, Magnús Magnússon, Edda Björg Jónsdóttir, Jón Ingi Sigurmundsson, Ragna Kristín Jónsdóttir, barnabörn, langömmubörn og langalangömmubörn. + Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma okkar, langamma, og systir, PÁLÍNA VIGFÚSDÓTTIR, frá Fiatey, Breiðafirði, Fannborg 1, Kópavogi, sem lést á Landspítalanum 3. maí, verður jarðsungin frá Kópavogskirkju föstudaginn 9. maí kl. 15.00. Rafn Ólafsson, Þóra Friðgeirsdóttir, Ólafur Páll Rafnsson, Kristín Sif Gunnarsdóttir, Vigfús Rafnsson, Jóhann G. Rafnsson, Unnur Björg Jóhannsdóttir, Lilja Vigfúsdóttir, Guðlaug Vigfúsdóttir, Fjóla Guðmundsdóttir. + Ástkær eiginkona min og móðir okkar, HERDÍS FRIÐRIKSDÓTTIR, Hrafnistu, Hafnarfirði, lést aðfaranótt 5. maí. Jarðarförin verður auglýst síðar. Guðmundur Pétursson og börn. JONINA G UÐJÓNSDÓTTIR + Jónína Guð- jónsdóttir fæddist á Fá- skrúðsfirði 5. nóv- ember 1941. Hún Iést á Salgrenska sjúkrahúsinu í Gautaborg 25. apríl síðastliðinn. Foreldrar hennar eru Guðjón Tryggvason (lát- inn) og Aðalheiður Arnadóttir, búsett í Neskaupstað. Hálfsystkini Jón- ínu sammæðra eru þijú: Sigurður Guðjónsson, Sigríður Guðjónsdóttir og Árni Guðjónsson. Árið 1960 giftist Jónina Kristjáni Garðarssyni sjó- manni. Þau eiga eina dóttur, Val- borgu Hólmfríði, f. 1960. Hún er gift Erni Rúnarssyni og eiga þau fjögur börn, Kristján Garðar, Halldór Viðar, Jónínu Guð- rúnu og Kristin Orn. Þau eru bú- sett í Hafnarfirði. Útför Jóninu fór fram frá Fríkirkjunni í Hafn- arfirði 2. maí. Það húmar að í huga mér við helfregn kalda. Af heimi er kvödd kær vinkona sem hafði af sannri hetjulund og æðruieysi háð langt stríð og strangt með einlæga lífstrú að leiðarljósi og vonglaða vissu þess að langþráð aðgerð og lungnaskipti mættu megna að færa henni lífs- kraftinn á nýjan leik. Hún Jónína hafði lengi beðið þess að kallið kæmi frá Svíþjóð um að komið væri að hennar tækifæri til að öðlast á ný heilsu og krafta og þegar það kom var því fagnað heil- um huga af henni og hennar fólki. En þrátt fyrir að allt virtist í fyrstu ætla áfallalaust að ganga eftir erfiða aðgerð þá urðu örlögin henni í engu hliðholl og nú í apríllok var ósigurinn innsiglaður, hinzta kallið var komið, sem enginn umflýr. Það er hörmu- lega sárt þegar svo tekst til, en enn eiga læknavísindin langt í land að geta við öllu brugðist á bezta veg, þó svo sannarlega gerist þar krafta- verk sönn í þágu heilsu og Iífs. Jónínu skulu helguð fáein kveðju- og þakkarorð fyrir kynni mæt og hugurinn reikar til baka austur á Fáskrúðsljörð, þar sem ég kynntist þessari hóglátu en ákveðnu konu. Sá sem í þjóðmálum þykist vasast þarf öðru fremur á því að halda að eiga sér ötula stuðningsmenn, trausta og trygga sem hvoru tveggja kunna að segja sem vinir til vamms og gefa góð ráð. Á Fá- skrúðsfirði átti ég því láni að fagna að eiga marga afbragðsfélaga og einn þeirra helztu í þeim hópi var Kristján Garðarsson, eiginmaður Jónínu. Einlægari félaga en þau hjón var ekki hægt að hugsa sér. Þangað þótti mér gott að koma og eiga fund með þeim, finna baráttu- gleði Kristjáns míns og staðfestu Jónínu, þegar mér þótti eitthvað á móti blása. Heimili þeirra var afar smekklegt og bar góðri húsmóður hollt vitni. Jónína lagði sig fram við hvaðeina, hvort sem hún sinnti heimilisstörf- um eða hún var úti á vinnumarkaðn- um, ákveðin kona með sínar föstu meiningar, fálát nokkuð á ytra borði, enda munu ekki margir hafa fengið í innsta hug hennar að skyggnast. Jónína var hugguleg kona og bar sig vel, var heillynd og skapföst, samviskusöm og traust í hverri gerð og átti hjartalag hlýtt og gott. Því fékk ég bezt að kynnast er við vor- um um skeið samtíða á Reykja- lundi, en hún var þá hart leikin af lungnameini, en lét ætíð sem henni liði bara vel. Eg fékk þar nokkuð að kynnast hinni heitu lífslöngun hennar, miklu þolgæði í þrautum, vongleði hennar í trú á betri og bjartari tíð og síðast en ekki sízt kjarki hennar og staðfastri þraut- seigju, að allt skyldi gert til að ná á ný til bættrar heilsu. Æðruleysi hennar var aðdáunarvert. Aðrir munu lýsa Jónínu sem þeirri góðu húsmóður og móður sem hún var, en þar átti hún fallega sögu. Svo fór að þau hjón fluttu hingað í Hafnarfjörð og eystra saknaði maður vissulega vina í stað. Harmur sár er nú kveðinn að holl- vini mínum, Kristjáni, og öðrum ást- vinum Jónínu og við Hanna sendum ELÍN BIRGITTA ÞORSTEINSDÓTTIR + Elín Birgitta Þorsteinsdóttir fæddist í Reykjavík hinn 4. maí 1980. Hún lést af slysför- um í Vestmannaeyj- um hinn 7. desem- ber síðastliðinn og fór útför hennar fram frá Dómkirkj- unni 17. desember. Elín mín. í dag, 4. maí, áttu afmæli og hefðir orðið 17 ára ef þú hefðir ekki verið tek- in svona fljótt frá mér. Mig langar að mæla til þín nokkur orð. Þau eru fátækleg miðað við þann fjársjóð að fá að eiga stað í hjarta þínu. í dag skil ég það betur að við vorum að bindast tryggða- böndum vináttunnar á þeim tíma sem við vorum að kynnast. Ekki datt okkur í hug að hlekkur myndi bresta í okkar vináttu. Við hefðum ekki hlustað á það, ef einhver hefði sagt slíkt í okkar eyru. En allt í einu er hlekkurinn brost- inn, elskuleg vinkona mín er tekin frá mér alltof snemma. Elín með sinni heillandi framkomu hafði skyndilega verið hrifin burt úr þessu lífi. Hún hafði leyft mér að skyggnast með sér inn í framtíðarhorfin, ég vissi hvað heillaði hana mest. Eg vissi líka að ástin hafði snert hana og að hún hafði líka gefið ást sína og um- hyggju. Elín hafði notið umhyggju foreldra, fósturforeldra og systk- ina sinna til að búa sig undir lífið. Hæfileikar hennar og framkoma heillaði alla, hún var sannur vinur sem fór sínar eigin leiðir og lét engan leiða sig af þeirri braut sem hún var búin að ákveða að fara. Brautin hennar var björt og falleg og mig langaði að eiga þar samleið með henni. Nú sit ég eftir og skil ekki tilgangsleysi þessa lífs og skil ekki hvað ég á að læra af þessum sársauka, söknuður- inn er svo sár og mikill að ég hélt að hann myndi yfirbuga mig, en þá komu þessi orð upp í huga mér: „Þegar þú ert sorgmæddur, skoð- aðu þá aftur hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín. “ (Kahlil Gibran.) þeim öllum innilegar samúðarkveðj- ur. Lífsstríði er lokið, á leiðarenda gengið. Jónína átti um lífið göngu góða og lætur eftir sig mætar minn- ingar. Lífsstarf hennar var heimar- anni helgað og trúarvissu átti hún ríkulega sem var henni styrkur og stoð í strangri baráttu. Megi hún unaðar njóta á eilífðarvegum svo sem öll hennar trú stóð til. Blessuð sé minning Jónínu Guð-* jónsdóttur. Helgi Seljan. Nú er hún Jónína horfin yfir móðuna miklu. Mig langar með fá- einum orðum að minnast hennar. Fjölskyldan mín varð þeirrar ánægju aðnjótandi að kynnast Jón- ínu og Kristjáni, þegar þau komu til Svíþjóðar þar sem Jónína var að koma í lungnaskipti. Mín kynni af henni voru þau að hún var jákvæð kona og dugleg, ekkert vol og væl. Hún barðist hetjulega. Við áttum margar góðar stundir með þeim hjónunum, en gjarnan hefðum við viljað hafa þær fieiri. Jónfnu er sárt saknað á kveðjustund sem þessari. Elsku Kristján og ijölskylda, harmur ykkar er mikill og þungur. Megi Guð vera með ykkur. Gyða Marvinsdóttir og fjölskylda, Svíþjóð. Elsku Jónína._ Ekki bjóst ég við að svona færi. Eg hlakkaði svo til að fá þig heim, eins og allir aðrir. Kristján, þinn góði eiginmaður, var svo hugsunarsamur að hringja til mín frá Gautaborg og segja mér frá láti þínu. Jónína mín, ég veit að þú vilt ekki að ég sé með „væl“ um þig. En ég þakka fyrir að hafa kynnst þér. Við mættum samtímis á sunnudegi á Reykjalundi 1992, og vorum svo í sama herbergi. Ég var alltaf þar sem þú varst. Síðan slitnaði ekki upp úr sambandi okk- ar. Alltaf höfðum við samband, dag- lega eða annan hvern dag. Ég kom til þín í Hafnarfjörðinn. Meira að segja fékkst þú ekki frið fyrir mér þegar þú varst hjá móður þinni á Norðfirði, þá kom ég, Kristján og Sveinn. Heppin varstu hvað Kristján var þér góður eiginmaður. Svo vor- um við saman í HL, engin miskunn hjá Jónínu minni, dugleg varstu heima og heiman. Þú ert mér ævinlega ofarlega í huga, en samt verð ég að kveðja þig í síðasta sinn. Góður guð varð- veiti þig. Ég þakka þér fyrir allt og allt. Guð styrki þína nánustu. Jóhanna Edda. En nú verð ég að sleppa hendinni þinni, Elín mín, til þess að þú getir farið að sinna þínum verkefnum, því að ég trúi því að einhver tilgangur sé á bak við þetta allt þó mér sé ekki gefið að skilja hann. Ég á bænir og óskir þér til handa. Ég á ríka samúð sem ég vil gefa foreldrum, fósturforeldrum og systkinum þínum. Þrátt fyrir sárs- auka lífsins hefur Guð gert mig ríka að minningum um þig, ég hef öll bréfin frá þér til að lesa þegar ég sakna þín mest. Trygg vinátta þín gleymist aldrei og í sársauka mínum bið ég Guð að blessa minningu þína. Ég trúi því að vorið og sumarið sem bíður þín verði þér bjart og fallegt. Nú er komið að því að kveðja, Elín mín, ég sakna þín mikið og minnist þinna fallegu augna sem sögðu svo margt. Augu þín fá dimmu í dagsljós breytt Augu þín fá sorgarskýjum eytt. Ljómi þau er allt svo undur bjart að ég trúi því vart, að mér þau segi satt. Þó eru augun þín svo full af tærri tryggð og tállaus yfirskyggð, af ást. Augun þín þau birta eitt og allt segja þúsundfalt að þú ert ástin mín. Burt rekur þú frá mér sérhveija sorg syng ég því glaðvær um stræti og torg. Vegsama allt sem þau tjá og ég á, geymt í hjarta mínu (Sigurður H. Guðmundsson/ Valdimar Cosma.) Þín vinkona að eilífu. Margrét Dögg Guðmundsdóttir.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.