Morgunblaðið - 30.07.1997, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 30.07.1997, Blaðsíða 38
38 MIÐVIKUDAGUR 30. JÚLÍ 1997 MININIINGAR MORGUNBLAÐIÐ ANNA MARÍA , MARÍANUSDÓTTIR + Anna María Maríanusdóttir fæddist á ísafirði 14. maí 1919. Hún lést á Landspitalan- um 18. júlí síðast- liðinn og fór útför hennar fram frá Fossvogskirkju 28. júlí. Elsku amma mín. Nú ertu horfín yfir móðuna miklu eftir erfiðan sjúkdóm. Allt- af er erfitt að sætta sig við þegar einhver fellur frá og söknuðurinn mikill. Ég reyni að hugga mig við að þér líður betur núna og ég veit að afi tekur á móti þér með opnum örm- um. Afí minn sem ég fékk því mið- ur aldrei að kynnast því hann dó ’72 ári áður en ég fæddist. Ég minnist þess þegar ég var lítil og gisti hjá þér, hvað mér fannst gam- an að fara með þér í vinnuna í Vörumarkaðinn. Þú sást um kaffi- teríuna fyrir starfsfólkið og mér fannst svo spennandi að sendast ^ fyrir þig milli hæða og hjálpa þér ^ í vinnunni. Alltaf varstu með áhyggjur yfir því hvort einhver væri svangur sem kom í heimsókn. Þú fórst að baka vöfflur, pönnukök- ur eða bera fram annað góðgæti. Þegar jólin nálguðust vildir þú kaupa jólagjafir handa öllum börn- unum þínum átta og mökum, barnabömum, sem eru nálægt þijá- tíu, og barnabarnabörnum, sem eru í kringum tíu. Það var alveg sama þó að allir segðu við þig að það væri alger óþarfi, þú vildir gefa öllum. Ég minnist minnar síðustu heim- sóknar til þín. Þá kom ég með hundana mína tvo, sem eru af smá- hundakyni. Þú byijaðir á því að finna eitthvað ætilegt handa þeim. Það fór enginn svang- ur út um þínar dyr. Alltaf þegar ég kvaddi þig eftir heimsóknir mínar tók ég alltaf utan um þig og langaði að knúsa þig og kreista af öllu afli en manni fannst þú vera hálf- brothætt því smá og fíngerð kona varstu. Þú yndislega og ljúfa kona sem ég var svo lukkuleg að eiga fyrir ömmu. Ég þakka þér fyrir okkar ánægjulegu samverustundir sem ég mun geyma í hjarta mér að ei- lífu, og trúi að við hittumst á ný. Guð geymi þig, elsku amma mín. Þitt barnabarn, Helena Dögg Harðardóttir. Mig langar að minnast elsku- legrar ömmu minnar í fáeinum orð- um. Það er svo skrýtið að setjast nið- ur og riija upp minningar um þessa yndislegu konu. Hún amma mín var kona sem hafði nóg að gera í lífinu, hún eignaðist átta börn og öll böm hennar hafa gifst og eign- ast böm sem einnig hafa eignast + Ástkær sonur okkar, sambýlismaöur, faðir og bróðir, ÓMAR ÖRN EYSTEINSSON, lést á heimili sínu sunnudaginn 27. júlí. Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 1. ágúst kl. 13.30. Halldóra Guðvarðsdóttir, Eysteinn Viggósson, Kristbjörg Steingrímsdóttir, Tinna Hrund Ómarsdóttir, Dísa Lea Ómarsdóttir, Björgvin Fannar Ómarsson, systkini hins látna og makar þeirra. » W •> t + Móðir og fósturmóðir okkar, STEINUNN FINNBOGADÓTTIR, Eyrarhúsum, Tálknafirði, lést á heimili sfnu mánudaginn 28. júlf. Jarðarförin auglýst síðar. Vilhjálmur Auðunn Albertsson, Ester K. Celin. + Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir og amma, ÓLAVÍA STEINUNN SVEINSDÓTTIR hjúkrunarforstjóri, til heimilis í Borgarhrauni 2, Grindavík, lést á heimili sínu aðfaranótt föstudagsins 25. júlí sl. Jarðarförin fer fram frá Grindavíkurkirkju föstudaginn 1. ágúst kl. 14.00. Kristmundur Herbert Herbertsson, Kristín H. Kristmundsdóttir, Herdfs Kristmundsdóttir Easton, Þór Kristmundsson, Sigurður A. Kristmundsson, Jóhann Kristmundsson, Sverrir E. Ragnarsson, Marnen Peter Easton, Unnur Baldursdóttir, Ragnheiður Eyjólfsdóttir, Svava Guðfinnsdóttir og barnabörn. börn, þannig að hópurinn er orðinn stór. Hún vann alltaf mjög mikið og þegar börnin voru farin að heim- an og afí dáinn fór hún amma mín að vinna úti. Hún vann allan dag- inn í verslun, svo í þvottahúsi eða þangað til hún veiktist 75 ára göm- ul. Þá minnkaði hún vinnuna aðeins en hún var alls ekki sátt við það, hún vildi vinna og gera sitt gagn. Loks var hún orðin það veik að hún varð að hætta að vinna. Það sem ég man síðan ég var krakki er góð kona sem tók alltaf vel á móti manni. Hún átti alltaf eitthvað gott í gogginn hvenær sem maður kom í heimsókn í Selásinn. Þar átti ég mínar góðu stundir sem bam og við lékum okkur úti um mela og móa ég og systkini mín og börnin hennar en við vorum mjög samrýnd á þeim árum og hún var alltaf svo blíð og góð hún amma mín. Ég vildi bara að ég hefði ver- ið betri við hana, látið hana vita hvað börnunum mínum og börnum systkina minna þótti vænt um hana. Þegar ég sagði börnunum mínum frá því að langamma væri dáin brutust tárin fram og loksins þegar þau létu huggast var það fyrsta sem þau sögðu, hún var allt- af svo góð. Það eru orð að sönnu, hún vildi gefa öllum svo mikið þó svo efnin væru ekki mikil. Hún átti alltaf nammi í veskinu sínu, það kunna börn að meta og aldrei gleymdi hún afmælum þeirra, hún amma, þó barnahópurinn væri vissulega stór. Þetta sýnir bara að hún var alltaf að hugsa um blessuð börnin. Og ég þakka svo fyrir að þau skyldu fá að kynnast henni ömmu minni. Mér fínnst svo skrýt- ið að við eigum ekki eftir að sjá hana aftur. Þó svo ég hafi vitað að hún mundi deyja bráðum er svo skrýtið að hún sé farin að eilífu. Élsku amma mín, ég vona að þér líði vel núna og hafir hitt hann afa minn. Megi góður Guð geyma ykkur. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Anna Karlsdóttir og fjölskylda. Elsku amma mín, það er sárt að kveðja þig, en ég er þakklát fyrir að hafa þekkt þig svona lengi. Þú hefur alltaf verið okkur systk- inunum svo góð og við erum hepp- in að hafa fengið að vera mikið í kringum þig í uppvexti okkar, það er okkur öllum mikils virði. Þú varst svo gjafmild og hlý og vildir allt fyrir okkur gera. Það er mér einnig mikils virði að bera sama nafn og þú, mér fannst ég oft eiga örlítið meira í þér en aðrir, en auð- vitað gerðir þú ekki upp á milli okkar. Það er erfitt að setjast niður og skrifa þessa hinstu kveðju til þín. Ég hélt að ég ætti eftir að sjá þig aftur. Mín síðustu orð til þín voru, við sjáumst fljótlega aftur, en þeg- ar ég sá þig næst varstu farin. Móðir mín hringdi frá spítalanum og sagði að þér hefði versnað, svo ég flýtti mér strax af stað, en kom of seint. Ég vissi að hveiju stefndi en var samt ekki viðbúin þessu. Það var mér mikil huggun að fá að sjá þig, það var svo mikill friður yfir þér, eins og þú svæfir og ég er þess fullviss að þér líður vei þar sem þú ert núna. Énn er þetta þó svo óraunverulegt, að eiga ekki eftir að hitta þig aftur, alla vega ekki í þessu lífi. Þú munt þó lifa um ókomna tíð í minningum mínum og allra sem þekktu þig. Anna Lijja. 1 ^ f '£> 7^ 'elgo 972-19 A ÍSLENSKAR M GÆÐA MURV0RUR & Á GÓÐU VERÐI 97 1 u ELGO SILAN1 MHVERFISVÆNT OG H&TTULAUS T «$. !i steinprýói *** STANGARHYL 7 SÍMI567 2777 ERNA ELLINGSEN + Erna Ellingsen fæddist í Reykjavík 26. júlí 1903. Hún lést á Sjúkrahúsi Reykja- víkur 17. júlí síðast- liðinn og fór útför hennar fram frá Dómkirkjunni 28. júlí. Mér er ljúft að minn- ast föðursystur minnar Emu Ellingsen. Hún fæddist í Doktorshús- inu svonefnda á homi Ægisgötu og Ránar- götu 26. júlí 1903, en þar bjuggu foreldrar hennar fyrstu 2 árin eftir að afí hóf störf sem framkvæmda- stjóri hins nýstofnaða Slippfélags í Reykjavík. Hún var elst sjö systk- ina, faðir minn var næstelstur. Amma var fremur heilsulítil svo hún varð snemma að taka til hendinni við uppeldi systkina sinna. Heimilis- haldið var geysimikið að vöxtum. Mjög gestkvæmt var og heimilisfólk margt. Ernu var mjög vel gefið að mæðast í mörgu og koma skikk á hlutina með sinni miklu orku og lífs- gleði. Venjulega var hún með bros á vör og hláturinn skammt undan. Þær systurnar vom 5 og þóttu allar glæsilegar. Hún giftist ung og fluttist til Noregs um tíma en skildi og sneri aftur til foreldrahúsa. Þar gerðist hún hjálparhella fjölskyldunnar í orðsins fyllstu merkingu. Ef eitt- hvað bjátaði á í fjölskyldunni var hún óðara komin á vettvang. Oft tók hún að sér að skjóta skjólshúsi tímabundið yfir þá sem þurftu á hjálp að halda. T.d. var undirritaður þrívegis heimilismaður hjá henni og ömmu á maðan á próflestri stóð, þ. á m. í öllum stúdentsprófunum. Aldrei varð ég var við eftirsjá eða ósk um end- urgjald. Þess vegna varð hún hissa þegar ' ég bauð henni í leikhús eftir stúdentsprófið og þáði það með þökkum. Nokkuð var hún stjórnsöm en þó á þann hátt að meira var í ætt við framkvæmdagleði en ráðríki. Umhyggju- semi hennar var hress- andi en aldrei væmin. Henni varð vel til vina og tók tröllatryggð við sína bestu vini. Mér er minnisstæðust vinátta hennar við prestshjónin í Holti undir Eyjafjöll- um, Sigurð Einarsson og Hönnu Karlsdóttur. Ömmubömum sínum var hún sem önnur móðir, einkum þeim Dagnýju Ernu og Gísla Erni, af fyrsta hjónabandi Astridar einka- dóttur sinnar. Eftir að móðir hennar, frú Marie Ellingsen, var orðin öldruð, vék hún aldrei burt af heimilinu og man ég aldrei eftir að hún kvartaði yfir því á meðan hún sjálf var fær um að sinna því, en hún varð fyrir slysi fyrir um 30 árum og átti þá óhægt um gang nema á hækjum, en samt sá hún um móður sína í mörg ár eftir það. Aldrei heyrði ég hana kvarta yfir þessu hlutskipti sínu heldur talaði hún um það í gaman- sömum tón. Hún varð þeirrar gæfu aðnjótandi að halda þessu létta sinni sínu allt til hinstu stundar og elliglöp voru ekki til í hennar orðaforða. Hún mundi smæstu atvik hvort sem þau voru nýskeð eða höfðu borið við skömmu eftir aldamót. Slíkri konu er gott að hafa átt samleið með í 62 ár. Haraldur Ellingsen. GUÐNÝ GUÐLA UGSDÓTTIR + Guðný Guð- laugsdóttir fæddist í Götu í Holtum 16. apríl 1912. Hún lést á Sólvangi í Hafnar- firði 20. júli síðast- liðinn og fór útför hennar fram frá Grensáskirkju 29. júlí. í dag kveð ég ömmu Guðnýju, hinstu kveðju. Ég trúi að nú líði henni vel eftir ára- langa legu á Sólvangi í Hafnarfirði. Minningin um góða og heilsteypta persónu situr eftir. Amma Guðný var vanaföst og reglusöm kona. í Safamýri 40 bjó hún ein og var heimili hennar afar snyrtilegt og þar var mjög notalegt að koma. Ég var tíður gestur á heimili hennar sem krakki. Pabbi var að byija í hesta- mennsku og tók okkur Kalla bróður alltaf með í hesthúsin og oftar en ekki var komið við hjá ömmu Guðnýju sem gaf okkur öllum eitt- hvað gott í svanginn. Eldamennska fór henni vel úr hendi enda hafði hún sem hótelstýra í Tryggvaskóla á Selfossi kynnst mikilli matseld. í Safamýrinni hélt hún uppteknum hætti og þóttu rétt- ir hennar afar ljúffengir og góðir. Nokkrir atburðir tengdir matargerð gleymast ekki. Þannig háttaði til að þegar ég var 11 ára flutti ég úr vesturbænum í Reykjavík í aust- urbæinn, n.t.t. í Álfheima. Erfitt var að ijúfa tengslin við vesturbæinn og þann vetur stundaði ég badmin- ton með KR á laugardögum. Ömmu Guðnýju fannst því tilvalið að áður en farið yrði með strætó vestur í bæ skyldi fyrst borðaður hádegis- verður hjá henni í Safamýrinni. Þar með var það ákveðið og á hverjum laugardegi gengum við Kalli bróðir til hennar. Einnig er gaman að rifja upp sumarið þegar ég var 16 ára og tók að mér að slá blettinn fýrír Margréti, langömmu mína og Guðbjörn, langafa sem bjuggu gegnt ömmu Guðnýju í Safamýri 93. Amma Guðný fylgdist vel með því þegar mig bar að garði til gömlu hjónanna til að slá. Kom hún gjarnan yfir og voru mál- in þá rædd. Sérstaklega það á hvor- um staðnum ég skyldi fá að borða. Lítið þýddi fyrir mig að leggja eitt- hvað til málanna og allt tal um tíma- leysi var orðin tóm. Enduðu við- skipti þeirra ævinlega á þann veg að best væri að ég borðaði á báðum stöðunum að verki loknu. Amma Guðný vildi fylgjast grannt með uppeldi barnabarna sinna. Ötullega gekk hún eftir því hvemig gengi í skólanum og ekki var hún í rónni fyrr en hún fékk einkunnir mínar til að geyma hjá sér. Dró hún enga dul á þá skoðun sína að lærdómurinn ætti að hafa forgang og ekki mætti ég festa ráð mitt fyrr en að lokinni háskóla- göngu. Erfitt var fyrir mig að kyngja því, en eftir að ég kynnti verðandi konu mína fyrir henni, sá hún fljótt að henni var treystandi. Amma Guðný hafði einnig mikinn áhuga á sauma- og pijónaskap og það voru ófáar peysur, sokkar og útsaumuð listaverk sem hún færði okkur. Kom það sér ævinlega vel. Elsku amma. Ég vil þakka þér fyrir allar góðu stundimar sem við áttum saman. Hvíi þú í friði. Valdimar Karl Guðlaugsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.