Morgunblaðið - 28.08.1997, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 28. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ
Sófar í
Heimsljósi
hjá okkur,
A degi hverjum er reynt að telja neytendum tru um
hitt og þetta í auglýsingum. Þvi er um að gera að hafa
varann á og gleypa ekki allt hrátt sem aó þér er rétt.
Að sama skapi ráðleggjum við þér að bera saman verö,
búnað og gæði éf þú hyggur á kaup á tölvubúnaði á
næstunni - og heimsækja verslun okkar i Faxafeni 5
áður en þú lætur glepjast af uppsláttartilboðum
annarra. Og alveg
rétt, Elvis er ný-
byrjaður sem
_ C__i J . i __a „
Faxafem 5
108 Reykjavík
Sími 533 2323
Fax 533 2329
www.itn.is/tolvukjor
tolvukjor@itn.is
TðLVUKJOR
_____GREIMARGERÐ_
Yfirlýsing til
fjölmiðla
MORGUNBLAÐINU barst í gær
eftirfarandi athugasemd frá Finni
Ingólfssyni, iðnaðar- og viðskipta-
ráðherra:
„Vegna fréttar í aðalfréttatíma
Stöðvar tvö, síðastliðið þriðju-
dagskvöld, þar sem íjallað var um
meint óeðlileg viðskipti mín við
Húsnæðisstofnun og Byggingar-
fulltrúann í Reykjavík, vil ég taka
eftirfarandi fram:
Á árunum 1987-1988 byggð-
um við hjónin okkur hús við Jökla-
fold í Reykjavík og fengum lánað
hjá Húsnæðisstofnun vegna bygg-
ingarinnar í samræmi við það sem
reglur stofnunarinnar gera ráð
fyrir. í húsinu var kjallari sem
ekki var gert ráð fyrir að nýttur
væri til íbúðar.
U.þ.b. ári eftir að við fluttum
inn í húsið, eða árið 1989, háttuðu
örlögin því þannig til að móðir
mín, þá búsett ásamt föður mínum
í Vík í Mýrdal, greindist með
krabbamein á alvarlegu stigi, svo
alvarlegu að ljóst var að hún þyrfti
mikillar aðhlynningar við, jafnt
innan sjúkrahúsa sem utan og að
læknisaðstoðar þyrfti hún að leita
í Reykjavík. Til þess að foreldrar
mínir gætu haft húsnæði til af-
nota í Reykjavík á meðan á lækn-
ismeðferð móður minnar stóð ósk-
aði ég eftir því við byggingarfull-
trúann í Reykjavík að fá að breyta
þessu umrædda rými í íbúð. Hann
samþykkti nauðsynlegar breyt-
ingar á húsinu og var því gengið
frá eignaskiptasamningi milli mín
og föður míns. Hann er áritaður
16. júní ’89 af Byggingarfulltrú-
anum í Reykjavík og var honum
þinglýst þremur dögum síðar. í
honum kemur fram að húsinu sé
skipt upp í tvær eignir, eign 1 sem
var mín og eign 2 sem var föður
míns. Þá er það skýrt tekið fram
í samningnum að komi til sölu á
eignarhluta 2 sé mér skylt að
kaupa þann hluta hússins. Þessi
samningur er undirritaður af okk-
ur feðgum og eins og áður sagði,
staðfestur af Byggingarfulltrúan-
um í Reykjavík. Fullyrðingar um
að ég hafi brotið gegn reglum
borgaryfirvalda eru því rangar,
það staðfestir meðfylgjandi yfir-
lýsing Byggingarfulltrúans í
Reykjavík sem gefin er út í dag.
I kjölfar þessa alls sótti faðir
minn um lán til Húsnæðisstofnun-
ar og fékk þau með sömu vöxtum
og sömu kjörum og aðrir við-
skiptavinir stofnunarinnar. Eftir
að íbúðin hafði verið standsett
dvöldu foreldrar mínir þar meira
eða minna í hartnær tvö ár. Þau
seldu hins vegar ekki húseign sína
í Vík í Mýrdal þar sem þau höfðu
eytt ævinni saman og þau fluttu
aldrei lögheimili sitt til Reykjavík-
ur, enda er mér til efs að það
geri fólk af landsbyggðinni al-
mennt, þurfi það að njóta lang-
tíma læknismeðferðar hér. Heilsu
móður minnar hrakaði hins vegar
stöðugt og í ársbyrjun 1991 var
ljóst að hún sneri tæpast aftur
af sjúkrahúsi en hún lést árið
1992. í samræmi við fyrrnefndan
eignaskiptasamning og vegna þes
að faðir minn taldi ekki lengur
þörf á að eiga umrætt húsnæði
keypti ég það af honum aftur og
yfirtók við það þau lán sem á því
hvíldu.
Með tilliti til ofangreinds vísa
ég fullyrðingum Stöðvar tvö um
óeðlileg viðskipti mín við Hús-
næðisstofnun og Byggingarfull-
trúann í Reykjavík algjörlega á
bug. Mér var aldrei bannað að
selja umræddan eignarhluta húss-
ins, þvert á móti var mér gert
skylt að kaupa hann aftur, kæmi
hann til sölu. Til að svo gæti orð-
ið hlýtur hver maður að sjá að ég
þurfti að hafa selt í upphafi!
Tilraun fréttastofunnar til að
gera það grunsamlegt að ég skyldi
skrifa undir þau lán sem faðir
minn fékk til kaupa á íbúðinni er
með ólíkindum í ljósi þess sem á
undan er sagt um veikindi móður
minnar. Það er jú í eðli foreldra
og barna að styðja hvert við ann-
að í erfiðleikum og þannig var í
þessu tilviki. Ég hafði umboð for-
eldra minna til að ganga frá nauð-
synlegum pappírum vegna þessa
m.a. undirskrift lána. Það að
hnýta svo aftan við fréttina upp-
lýsingum um að ég hafi í febrúar
1992 afsalað mér íbúð minni alfar-
ið til konu minnar viðist eingöngu
gert í þeim tilgangi að gera málið
allt enn tortryggilegra í augum
almennings. Þar er einfaldlega um
einkamál okkar hjóna að ræða og
kemur málinu alls ekkert við.
Að mínu viti hefur fréttastofa
Stöðvar tvö og þó kannski sér í
lagi fréttamaðurinn Eiríkur
Hjálmarsson sett verulega niður
við þennan fréttaflutning. Það er
illa fyrir fréttamönnum komið ef
sú regla er ekki lengur í heiðri
höfð að hver sá sem fjallað er um
með jafn ákveðnum og afdráttar-
lausum hætti og hér var gert skuli
fá tækifæri til að svara fyrir sig
jafnharðan. Þess í stað er æran
af honum tekin og síðan undir
hælinn lagt hvort honum tekst að
þvo af sér óhróðurinn sem á hann
er borinn. Mér er fullljóst að
stjórnmálamenn eiga ekki að njóta
friðhelgi umfram annað fólk en
þeir eru hins vegar líka fólk. Það
að ráðast að æru manns með þess-
um hætti, án þess að gefa honum
nokkru sinni tækifæri til að svara
fyrir sig er ódrengileg lágkúra og
sæmir ekki þeim sem vill láta taka
sig alvarlega."
Yfirlýsing bygg-
ingarfulltrúa
MAGNÚS Sædal Svavarsson,
byggingarfulltrúi í Reykjavík,
sendi Morgunblaðinu eftirfarandi
yfirlýsingu í gær:
„Vegna fréttar Stöðvar 2 í
gærkvöld þar sem Eiríkur Hjálm-
arsson fréttamaður hafði eftir mér
að svo virtist sem Finnur Ingólfs-
son hefði, með sölu á íbúð í húsi
sínu að Jöklafold 15 í Reykjavík,
brotið gegn samþykkt skipulags-
nefndar og byggingarnefndar
Reykjavíkur, vil ég taka eftirfar-
andi fram.
Þegar viðtal mitt við frétta-
manninn fór fram í síma hafði ég
engin gögn séð í málinu og studd-
ist því við lýsingu hans á málavöxt-
um.
Ég hef nú skoðað gögn málsins
og tel að með áritun embættis
byggingarfulltrúa á skiptasamn-
inginn hafi skilyrðum skipulags-
nefndar verið fullnægt.“