Morgunblaðið - 10.09.1997, Blaðsíða 21

Morgunblaðið - 10.09.1997, Blaðsíða 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. SEPTEMBER 1997 21 TÓNLIST Listasafn K ó pa v ng s SÖNGTÓNLEIKAR Verk eftir Mendelssohn, Brahms, Massenet, Berlioz, Urbancic, Emil Thoroddsen, Ama Thorsteinsson og Þórarin Guðmundsson. Rannveig Friða Bragadóttir mezzosópran, Gunnar Kvaran, selló og Jónas Ingimundarson, pianó. Listasafni Kópavogs (Gerðarsafni), sunnudag- inn 7. september kl. 20.30. GESTUM og gangandi verður þessa daga starsýnt á húsgrunn sem verið er að steypa undir fyrsta tónlistarhús landsins, að frátöldum Hljómskálanum, við hlið listasafns- ins úti á Digranesi, en þar á kam- mertónlistarsalur að rísa fyrir jólin 1998. Þangað til verða tónkærir Kópvægingar að gera sér Gerðar- safn að góðu, eins og á sunnudags- kvöldið var, þegar Rannveig Fríða Bragadóttir kvaddi íslenzka sumarið að þessu sinni með söng, áður en hún heldur suður á vit óperufjala í Frankfurt-am-Main. Samleikari hennar á píanó var aðalhvatamaður dísarhallarinnar væntanlegu, Jónas Ingimundar- son. Efnisvalið bar, einkum þegar á leið, nokkuð keim af dimmri dep- Ævisaga Guðmundar frá Miðdal ORMSTUNGA gefur út færri bækur nú en í fyrra. Ný ljóða- bók eftir Jóhann árelíuz kemur út og nefnist hún ParAvion. Þetta er þriðja ljóðabók Jó- hanns árel- íuzar sem hlaut bók- mennta- verðlaun Almenna bókafé- lagsins 1992 fyrir Tehús ág- ústmánans. Hann er búsettur í Svíþjóð og eru sum ljóða hans í anda bréfa heim. Setjið súrefnisgrímuna. fyrst á yður er vinnuheiti nýrrar bók- ar eftir Andrés Ragnarsson sál- fræðing. Bókin er ætluð fólki sem á fötluð börn. Eigin reynsla höfundar varð til þess að hann skrifaði bókina sem fjallar eink- um um meðvirkni aðstandenda fatlaðra barna. Aðalútgáfubók Ormstungu verður bók um Guðmund frá Miðdal ríkulega myndskreytt, en megintexti hennar er eftir Illuga Jökulsson. Þetta er ævi- saga Guðmundar með ýmsum innskotsköflum. Sagt verður frá málaranum, myndhöggvaran- um, leirlistamanninum og ferðamanninum Guðmundi frá Miðdal. Ekki er útilokað að fleiri bækur komi út hjá Ormstungu. Forlagið er þekkt fyrir útgáfu þýddra skáldverka, en að þessu sinni tókst ekki að ljúka fyrir- huguðum þýðingum. Landfræðis saga Þorvalds Thoroddsens er í undirbúningi hjá forlaginu, endurbætt og myndskreytt. Inngangskaflar verða eftir ýmsa fræðimenn sem fjalla um Þorvald frá sínu sjónarhorni. Tímarit þýðenda, Jón á Bæg- isá 2. tbl. þessa árs, er væntan- legt fljótlega. Þar verður m.a. fjallað um þýðingar á barnabók- menntum. LISTIR Nóttin og mæðan urð, og féll það bæði að yfirvof- andi hausti, fráfalli stórmenna utan úr heimi svo og því að Rann- veigu virðist láta einkar vel að tjá hið harmræna, enda röddin oftast dökkleit þrátt fyrir dramatíska hæð. En listamönnum er nauðsyn að geta teflt fram ólíkum blæbrigð- um og tilfinningum. Var t.a.m. sönn ánægja af þeirri birtu og kyrrð sem sveif yfir Auf Fliigeln des Gesanges, fyrsta sönglaginu af fimm eftir Mendelssohn, og fór hvort tveggja ekki síður söngkon- unni vel en laginu. Der Blumen- strauss var skapheitara, en í Gruss var aftur haldið á mið þess lát- iausa einfaldleika sem mörg söng- ljóð útheimta - ekki sízt þegar stíllinn er nálægt þjóðlaginu - en sem óperusöngvurum virðist oftar en ekki örðugt að stilla sig niður á. Syrpunni lauk með Bei der Wi- ege og var öll hin bezta flutt. Eftir Brahms voru tekin þijú lög. Dein blaues Auge funaði af ástareldi textans, Stándchen iðaði af gáska, sérstaklega þó í fislétta píanóspilinu, er hljómaði líkt og strengirnir væru slegnir borð- tennisboltum en ekki hömrum, og Feldeinsamkeit var hæfilega dreymandi, þó að e.t.v. hefði mátt gefa heldur minna í á toppnótum söngsins. Gunnar Kvaran sellóleik- ari bættist í hópinn í næstu fimm lögum, þrem eftir hinn „franska Puccini,“ Jules Massenet og tveim eftir Hector Berlioz, og undirstrik- uðu líðandi knéfiðlutónarnir afar ljóðræna stemningu hið fegursta, þó að tónstaðan, einkum í Le jeune patre Breton e. Berlioz, hefði mátt vera aðeins hreinni. Sú sveitasæla var kannski ívið of hægt flutt, en á móti komu sérlega fallegir veikir endatónar hjá söngkonunni. Upp úr stóð einkum síðasta lagið, Trist- esse du soir, bráðfallegt lag eftir Massenet við bitran texta um horfna ást, er tríóið flutti af mik- illi tilfinningu. Eftir hlé söng Rannveig Fríða við píanóundirleik Jónasar Þijá söngva til Elísabetar eftir Victor Urbancic, líkast til við eigin texta tónskáldsins á þýzku, en því miður nefndi tónleikaskráin hvergi texta- höfunda á nafn. Né heldur var þess getið, hvort um frumflutning væri að ræða, en alltjent þætti manni líklegt, að lögin, sem flutt voru hvert í beinu framhaldi af öðru, hafi varla heyrzt oft eftir dag hins mikla hæfileikamanns er þjóð- in fékk að njóta full skammt, því hann féll frá aðeins hálfsextugur að aldri. Hitt var víst, að í þeim stjörnuflutningi sem hér gat að heyra hlaut að valda undrun að lögin skyldu ekki víðkunnari, því þau voru hvert öðru fallegra; hvorki sérlega afturhverf né fram- sækin, en innileg og samin af bæði kunnáttu og andagift. Þau Rannveig fluttu síðan tvö þýzk lög eftir Emil Thoroddsen, Nachts og Wiegenlied. Hið fyrra fannst manni sungið af fullmiklum eldmóði miðað við ísjenzka útlegg- ingu söngtextans: „í kyrrð nætur- innar heyrist einungis hjartsláttur þess sem stöðugt leitar og þráir. [...],“ en í texta Wiegenlieds var öllu meiri innistæða fyrir þeirri bitru kvöl sem birtist í söngnum. Síðasti þáttur kvöldsins var ís- lenzk sönglög eftir Árna Thor- steinsson - Nótt og Nafnið - og Þórarin Guðmundsson - Minning, Þú ert og Kveðja. Meðal hæstu punkta í þeirri hápunktaröð var, að hyggju undirritaðs, fyrsttalda lagið, sem Rannveig söng af mik- illi reisn með frábærlega þéttum, furðu víbratólitlum, tóni með glæsilegu úthaldi á löngum nótum og skýrum textaframburði, svo að m.a.s. framstæðustu íslenzku sér- hljóðarnir skiluðu sér, en þeir hafa í seinni tíð verið svolítið þýzku- skotnir hjá söngkonunni. Nafnið (ÁT) og Minning (ÞG) voru að smekk undirritaðs óþarflega dra- matíseruð í óperuátt, en í Þú ert eftir Þórarin tók aftur við látlaus einfaldleikinn og birti allt í einu ljúfmannlega yfir, líkt og til að minna á að sá gállinn hefði ekki glatazt að fullu, hlustendum til mikillar ánægju. Efstu og kraftmestu söngnótur kvöldsins kváðu svo við í síðasta lagi á dagskrá, Kveðja (ÞG), enda ætlaði þá allt um koll að keyra úti í sal, áheyrendur risu á fætur við kröftugt lófatak, og listamennirnir sluppu ekki fyrr en eftir þijú auka- lög; hið fræga vögguljóð eftir Brahms, er söngkonan tileinkaði Sir Georg Solti, Sjá dagar koma og Sofðu unga ástin mín; öll við rífandi og verðskuldaðar undirtekt- ir tónleikagesta. Ríkarður Ö. Pálsson Til auglýsenda Það færist æ meira í vöxt að límd séu auglýsingaspjöld og aðrir merkimiðar á tengikassa veitustofnana, en það er með öllu óheimilt. Rafmagnsveita Reykjavíkur, Vegagerðin, Póstur og sími hf. og Gatnamálastjórinn í Re^kjavík hafa ákveðið að taka höndum saman og fara af stað með átak til að sporna gegn þessari þróun. Ábyrgð á staðsetningu slíks efnis er þeirra sem auglýsa, óháð því hver keniur merkingunum fyrir og verða auglýsendur krafðir um greiðslu fyrir hreinsun kassanna. Pað er einlæg von okkar að umbótunum verði vel tekið og að allir standi saman um að halda borginni hreinni. Rafmagnsveita Reykjavíkur PÚSTUR OG SÍMI HF VEGAGERÐIN Gatnamálastjórinn í Reykjavik

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.