Morgunblaðið - 10.09.1997, Side 28

-28 MIÐVIKUDAGUR 10. SEPTEMBER 1997
MINNING
MORGUNBLAÐIU
Ástkær faðir okkar, fósturfaðir, sonur og
bróðir,
SIGURÐUR ÓSKARSSON
frá Þingvöllum,
Mánahlíð 14, Akureyri,
sem varð bráðkvaddur á heimili sínu miðviku-
daginn 3. september sl., verður jarðsunginn
frá Glerárkirkju föstudaginn 12. september
kl. 14.00.
Sigurður Freyr Sigurðsson, Lilja Ósk Sigurðardóttir,
Bjarni Bærings Bjarnason, Anna Linda Bjarnadóttir,
Sigurlaug Njálsdóttir,
Þorsteinn Óskarsson,
Jón Þórir Óskarsson,
Ólafur Njáll Óskarsson
og fjölskyldur þeirra.

Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
INGIBJÖRG AUÐUR ÓSKARSDÓTTIR,
Bárugötu 19,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 7. september.
Þórður Þórarinsson,
Charles Fred Moser,
Theresa Ellen Metzen,
Díana Grace Soell,
Mark Óskar Moser,
tengdabörn, barnabörn og systkini.
SIGURBERGUR E.
GUÐMUNDSSON
+ Sigurbergur E.
Guðmundsson,
Mansi, var fæddur
i Reykjavík 29. nóv-
ember 1923. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Suðurnesja 2. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Elísson, fiskmats-
maður, og Valgerð-
ur Bjarnadóttir og
eru þau bæði látin,
en hann fluttist til
Keflavíkur með for-
eldrum sínum árið
1930. Systkini Sigurbergs voru:
Ólafur R. Guðmundsson, sem
er látinn, Kristín Guðmunds-
dóttir og Bára Guðmundsdótt-
ir, báðar búsettar í Keflavik.
Fyrri kona Sigurbergs hét Mar-
grét Freyja Sigurlásdóttir, f.
29.6. 1921, d. 6.3. 1960. Þau
eignuðust þrjú börn: drengur,
er lést í fæðingu 1943. Esther,
f. 21.10. 1945, og Kristín, f.
31.7. 1947 og eru þær báðar
búsettar í Bandaríkjunum. Est-
her á þijár dætur og þær eru
Margrét Freyja, Kristbjörg og
Andrea. Börn Kristínar eru
Ingrid Kristín _ og
Eric Paul. Árið
1964 kynntist Mansi
seinni konu sinni,
Sveinbjörgu Krist-
insdóttur, f. 26.1.
1922. Sveinbjörg
átti fyrir átta börn
og eru þau öll á lífi.
Þau eru Birgir, Sig-
urbjörg, Guðleif,
Sigríður og Júlía,
öll Sveinsbörn, og
G. Grétar, Halldóra
og Gísli, öll Grét-
arsbörn. Sigur-
bergur gekkst
yngstu börnunum í föðurstað.
Þau Sigurbergur og Sveinbjörg
bjuggu allan sinn búskap í
Keflavík, fyrst á Kirkjuvegi 31
í nokkur ár og í átta ár á Vallar-
götu 27. Síðasta árið bjuggu þau
í Vinaminni við Aðalgötu 5.
Mansi hóf störf sem bifreiða-
sljóri í Keflavík ungur að árum
og vann ýmis störf bæði til lands
og sjávar. Vann m.a. hjá olíufé-
laginu Esso, var um tíma á
Goðafossi og síðar sem bifreiða-
stjóri hjá varnarliðinu.
Útför Sigurbergs fór fram frá
Njarðvíkurkirkju 9. september.
*
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KARÓLÍNA SIGURBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
frá Sjólyst,
Grindavík,
andaðist í Víðihlíð, dvalarheimili aldraðra í
Grindavík, mánudaginn 8. septembér,
Sædís E. Hansen, Kaj H. Hansen,
Sigurjón Keith Williamsson,
Linda H. Hansen,
Karina H. Arp, Johany Arp,
Daniel Arp, Nadia Arp,
*
+
Móðurbróðir minn,
EYJÓLFUR EINARSSON,
Hrannargötu 5,
Keflavík,
andaðist föstudaginn 29. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd ættingja,
Ingibjörg Kjartansdóttir.

+
Elskuleg amma mín,
ÓLAFÍA SVEINSDÓTTIR
frá Syðri-Kárastöðum,
lést á Sjúkrahúsinu á Hvammstanga mánudaginn 8. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingólfur Sveinsson.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐNÝ EIRÍKSDÓTTIR,
Melhaga 5,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 8. september sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þórður Pálsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Hjartkær faðir okkar ert horfínn hér af jörð,
hinstu ástarkveðju við helgum þakkargjörð.
Fyrir liðnu árin, er lágu saman spor,
og ljúf var gleðin heima um fagurt bemsku vor.
En ástrík móðir okkar og eiginkona þín,
ung í blóma lífsins hlaut hinstu örlög sín.
Þá gekkstu, elsku pabbi, í gepum þunga sorg,
en gieði þína og harma, þú aldrei barst á torg.
Gæfan hvarf þér ekki, hún greiddi sorgarský,
og geislar hamingjunnar, þeir brutust fram á
ný.
Er góð og hugdjörf kona, þér gafst um lífsins
veg,
og gekk í skarðið auða, með böm sín yndisleg.
Þótt fjarlægð okkur skildi, ei fennti í gengin
spor,
og föðurást þín sama, og heima um æskuvor.
Leiðarstjaman góða, sem lýsti um lönd og höf,
og ljúfir endurfundir, hin dýra lífsins gjöf.
Hér þökkum, elsku pabbi, það allt er okkur
varst,
umhyggjuna sömu, sem fyrir okkur barst.
Við fundum hana í öllu, því garlægð gat ei
breitt,
nú friður Guðs þig blessir, er hvílist hjarta
þreytt.
Á hinstu kveðjustundu við þökkum þúsund falt,
þinni konu og bömum hennar, kærleiksþelið
allt.
Við biðjum Guð að blessa þá alla, er unnu þér,
þín elskuð minning lifir, þótt leiðir skilji hér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Esther og Kristín.
Elsku afi Mansi. Það er sárt að
kveðja og skilja að við fáum aldrei
að hitta þig framar, en við eigum
svo margar góðar minningar um
þig, sem við munum varðveita í
hjörtum okkar. Það var alltaf gott
að koma á heimili ykkar ömmu
Sveinu. Þar voru engin boð og
bönn. Við fengum ávallt að njóta
okkar og vera við sjálf, enda sótt-
um við í nærveru ykkar. Nú er
komið að kveðjustund, elsku afi,
og okkur langar að kveðja þig með
eftirfarandi ljóðlínum.
Nú hnígur sól að sævarbarmi,
sígur húm á þreytta jörð.
Nú blikar dögg á biómahvarmi,
blundar þögul fuglahjörð.
í hljóðrar nætur ástarörmum
aliir fá hvíld frá dagsins hörmum.
(A.G.)
Við biðjum góðan Guð að halda
verndarhendi sinni yfir ömmu
Sveinu, Esther, Kiddu og öðrum
ástvinum sem nú eiga um sárt að
binda. Guð geymi þig, elsku afi,
og hafðu þökk fyrir allt.
Afabörn.
Elsku afi. Að morgni 2. septem-
ber sl. var okkur tilkynnt að þú
værir farinn frá okkur og kæmir
aldrei aftur. Það var erfitt að
sætta sig við það í fyrstu, en um
leið og mesti sársaukinn er horf-
inn, sjáum við að líkami þinn fer
en andi þinn verður alltaf meðal
okkar. Það hrannast upp í huga
okkar margar yndislegar minn-
ingar og við erum mjög þakklát
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér. Sérstaklega
þær góðu stundir sem við áttum
með þér og ömmu í sveitinni á
sumrin og á jólunum þegar við
komum til ykkar. Þú varst alltaf
hress og kátur enda tókst þú oft
nikkuna upp til að rífa stemmn-
inguna upp með spili og söng. Við
munum geyma allar þessar minn-
ingar í hjarta okkar og varðveita
þar alla okkar ævi. Það var alltaf
hægt að leita til þín ef eitthvað
var að, þú vildir alltaf hlusta á
okkur, enda var mjög gott að tala
við þig.
Elsku afi, orð á blaði fá seint
lýst tilfinningum okkar til þín. En
nú ert þú laus úr viðjum þjáðs lík-
ama og getur gert allt sem hugur-
inn girnist og munum við geyma
þessar stundir hjá okkur, þar til
við hittumst næst. Við biðjum
góðan Guð að hjálpa ömmu okkar
á þessum erfiðu tímum.
Sveinbjörg og Hleiðar.
Með þessum fáu línum langar
mig að þakka þér fyrir samveruna
sem við áttum. Eg var fimm ára
þegar þið mamma kynntust og
hófuð sambúð og allt frá þeim tíma
reyndist þú okkur mjög góður fað-
ir. Þau voru ekki fá skiptin sem
þið mamma réttuð mér hjálpar-
hönd í mínurn veikindum og einnig
er ég stóð í þeim sporum að glíma
við þá sorg er ég missti fyrri mann-
inn minn. Fæ ég ykkur seint full-
þakkað.
Það er svo stutt síðan þú
greindist með krabbamein og
nafni þinn fimm ára gaf þér óska-
stein í þeirri von að nú myndi þér
batna. Ekki varð honum né okkur
hinum að þeirri ósk. Nú er komið
að þeirri stund að kveðja þig, elsku
Mansi minn. Bið ég algóðan Guð
að varðveita þig og gefa mömmu
styrk í hennar miklu sorg. Gefðu
einnig Esther og Kiddu dætrum
hans, sem komu frá Bandaríkjun-
um til að kveðja föður sinn, styrk
til að takast á við þessa miklu
sorg. Takk fyrir tímann sem við
áttum með þér. Blessuð sé minn-
ing þín.
Takk fyrir tímann sem með þér við áttum,
tímann, sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga.
Indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Halldóra og Elís.
Það er alltaf erfitt að kveðja þá
sem manni þykir mjög vænt um í
þessu lífi. Þannig er það einmitt
með Mansa, því allir sem kynntust
honum vissu hvaða mann hann
hafði að geyma. Hann var öllum
góður. Okkur sem til þekkjum
finnst að ekki hafi verið kominn
tími til að hverfa á braut, en þann-
ig er víst lífið sjálft. Það er margt
sem við fáum aldrei skilið og ann-
ars að ákveða lífshlaup okkar. Við
fráfall góðs vinar, falla tár en jafn-
framt hrannast upp lífsbrot í minn-
ingunni, sem maður heldur í og
varðveitir sem sinn eigin fjársjóð
og enginn getur tekið frá manni.
Það var ósjaldan sem barna-
börnin hafa beðið um að fá að fara
í heimsókn til afa Mansa og ömmu
Sveinu. Þar hefur þeim alltaf liðið
vel enda hefur heimili þeirra alltaf
verið hlýlegt og vinalegt, þar sem
gott hefur verið að dvelja. Hefur
þar iðulega verið margt um mann-
inn alla tíð og mikill gestagangur.
Mansi hefur alla tíð haft mikinn
áhuga á íþróttum og fylgdist vel
með því sem var að gerast hverju
sinni. Ekki síst var áhugi hans
mikill á fótbolta innanlands sem
utan og var hann trúr fylgismaður
sinna manna. Áhuga hans á fót-
bolta má rekja til yngri ára, því á
þeim tíma æfði hann knattspyrnu
og var m.a. einn af stofnendum
Knattspyrnufélags Keflavíkur árið
1950.
Áhugamál Mansa voru fleiri.
Hann hafði mikið dálæti á allri
tónlist og byijaði snemma að spila
á trommur með Lúðrasveit Kefla-
víkur. Það voru fleiri hljóðfæri sem
léku í höndunum á honum og hann
hafði dálæti á, enda hafði hann
gott tóneyra. Eitt sinn var verið
að frumflytja í útvarpi lag sem náð
hafði miklum vinsældum erlendis.
Tók þá Mansi fram harmonikkuna
og spilaði lagið óaðfinnanlega
strax á eftir. Slíku gleymir maður
aldrei.
Mansi var traustur öllum þeim
er leituðu til hans og ekki síður
traustur förunautur konu sinnar
sem kom berlega í ljós í veikindum
hennar síðustu misseri. Það á ekki
fyrir okkur að liggja að lifa að ei-
lífu, sagði hann, þegar hann fékk
úrskurðinn um að hann væri með
alvarlegan sjúkdóm, sem erfitt
væri að vinna bug á. Mansi var
alla tíð keikur og traustur hvað
sem á gekk í kringum hann. Þann-
ig minnumst við hans og viljum
biðja góðan Guð að styrkja Sveinu,
Esther og Kiddu í sorg þeirra, svo
og alla ættingja og vini.
Við spyijum margs en fínnum fátt
um fullnægjandi svör.
Við treystum á hinn mikla mátt
sem mildar allra kjör.
í skjóli hans þú athvarf átt
er endar lífsins för.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
Þú minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin bijótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Grétar og Guðný,
Gísli og Sigríður.