Morgunblaðið - 12.09.1997, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1997 25
LISTIR
LOKATÓNLEIKARNIR í Davies Symphony
Hall, San Francisco.
HAFNFIRÐINGARNIR og krakkarnir
frá Soweto í Suður-Afríku.
Á ÆFINGU rétt fyrir tónleika
í bænahúsinu í Oakland.
Söngur
ogsól
Á liðnu sumri tók Kór
Öldutúnsskóla þátt í al-
þjóðlegu kóramóti, sem
fram fór í nágrenni San
Francisco. Egill Friðleifs-
son segir hér frá ferðinni.
AÐ var í febrúarmánuði 1996 að
boð barst til Kórs Öldutúnsskóla
um að taka þátt í Golden Gate
International Childrens Choral
Festival sem fram átti að fara í nágrenni
San Francisco sumarið 97. Mótshaldarinn var
Piedmont barnakórinn, sem starfar í einu
úthverfi San Francisco borgar. Reyndar höfð-
um við hitt þennan kór á stóru alþjóðlegu
móti í Hong Kong árið 1988 og verið „laus-
tengdir" síðan.
Hér var vissulega um spennandi verkefni
að ræða. Þetta mót er haldið annað hvert
ár og ég hafði heyrt mjög vel af því látið.
Þangað átti að bjóða 15 kórum úr öllum
heimsins hornum til söngs og samvista. V ar
nú gerð rækileg úttekt á umfangi ferðarinn-
ar, bæði faglega og íjárhagslega. Og í apríl
96 var ákveðið að ráðast í þetta verkefni.
Það sem þeirri ákvörðun réð var ekki síst
jákvæð viðbrögð menningarmálanefndar
Hafnarfjarðar um fyrirgreiðslu en bæjaryfir-
völd í Hafnarfirði hafa jafnan sýnt starfi
kórsins velvild og skilning. Og þá var bara
að bretta upp ermarnar og hefja undirbúning
af fullum krafti. Áætlanir voru gerðar um
kóræfingar og fjáröflun sem allar stóðust -
nema að einu leyti. Það gat enginn séð það
fyrir hve dollarinn átti eftir að hækka mikið
og þetta var löng ferð og dýr. Maður er jú
bara hálfnaður í New York! En til þess eru
erfiðleikarnir að sigrast á þeim.
OG til að gera langa sögu stutta flaug Kór
Öldutúnsskóla á vit ævintýrsins sunnudaginn
22. júní sl. Það er rétt að taka fram að farar-
stjórar voru þær Sigríður Björnsdóttir, eigin-
kona þess er þetta ritar, og Guðmunda Svav-
arsdóttir. Auk þess var með í för Halldór
Árni Sveinsson frá Almiðlun ehf, filmaði það
markverðasta í ferðinni auk þess að reynast
snjall bílstjóri eins og síðar verður greint
frá. Eftir góðan kvöldverð og þægilegt flug
var lent í Baltimore og gist þar. En þegar
við komum á Sheraton hótelið kom í ljós að
það vantaði einar fjórar ferðatöskur, sem
höfðu einfaldlega oltið úr farangursgeymslu
rútunnar hvernig svo sem það gat nú gerst,
en fundust brátt á „förnum vegi“ í þess orðs
fyllstu merkingu, svo málið leystist farsæl-
lega.
KÓR Öldutúnsskóla við Golden Gate brúna í San Francisco.
Ljósmynd/Egill Friðleifsson
Annað óvænt atvik gerðist á Hótel Shera-
ton. Er við höfðum sofið af nóttina og feng-
ið okkur hressandi sundsprett í kaldri laug-
inni morguninn eftir ætluðum við í morgun-
verð. Kom þá í ljós að enginn hafði búist við
hópnum í morgunmat. Eftir nokkrar umræð-
ur var komist að samkomulagi er hljóðaði
svo: Þið gefið okkur mat, við syngjum fyrir
ykkur! Var síðan gengið til snæðings og á
eftir stillti kórinn sér upp í móttökunni og
söng fyrir brosandi starfsfólkið.
Þessum óvænta konsert lauk reyndar með
því kaupsýslumaður í hvítri skyrtu og stíf-
pressuðum fötum var gripinn glóðvolgur og
fenginn til að stjórna lokalaginu. Gerði hann
það með slíkum tilþrifum að lengi verður í
minnum haft.
Var nú stefnan tekin á San Francisco og
lent þar að kvöldlagi. Tók þar á móti okkur
elskuleg kona sem ber það kunnuglega nafn
frú Simpson. Var haldið sem leið liggur til
Piedmont, þar sem kórfélagar dvöldu í heima-
gistingu, en við hinir fullorðnu komum okkur
fyrir í Best Western Inn hóteli, fengum strax
bílaleigubíl af Honda gerð og vorum engum
háð. Halldór Árni tók strax ástfóstri við þenn-
an bíl og keyrði út og suður af öryggi og
villtist ekki nema einu sinni og þá svo ræki-
lega að hann þurfti á aðstoð lögreglu að
halda, sem forðaði honum frá villu síns veg-
ar. Og það segja mér kunnugir að þá hafí
verið stæll á Dóra þegar hann hafði fyrir
framan sig vígalegan lögregluþjón á stóru
mótorhjóli sem þar að auki skartaði banda-
ríska fánanum akandi um stræti borgarinnar.
OG þá var komið að alvörunni. Mótið hófst
að morgni 24. júní. Til leiks voru mætt um
600 börn og unglingar í 14 kórum úr 11
þjóðlöndum frá fjórum heimsálfum Sum hvít,
önnur gul eða svört. Hvað um það, öll samein-
uðust þau í söngnum. Þarna voru kórar frá
íslandi, Bandaríkjunum, Slóveníu, Rússlandi,
Indónesíu, Þýskalandi, Suður-Afríku, Tævan,
Kanada og Póllandi. Allir höfðu kórarnir æft
sömu tónverkin hver í sínu horni heimsins
en sum þessara verka eru býsna snúin tækni-
lega.
Og söngurinn sameinar, söngurinn brúar
bil milli manna og milli þjóða. A hveijum
morgni alla vikuna voru þessi sameiginlegu
verk æfð og framfarirnar leyndu sér ekki.
Reyndar var mótið einnig með keppnisfyrir-
komulagi og sá kór sem átti bestu gengi að
fagna var Carmelina kórinn frá Slóveníu,
framúrskarandi góður kór þar sem allir með-
limir hans leika á hljóðfæri, eitt eða fleiri.
En margir kóranna voru góðir, sumir á heims-
mælikvarða. Við máttum mjög vel una við
okkar hlut - hlutum afar góðar viðtökur og
lofsamleg ummæli. íslensku verkin vöktu
óskipta athygli en við reyndum að sjálfsögðu
að kynna þau við hvert tækifæri.
Kórarnir komu margoft fram bæði utan
húss og innan. Mér er sérstaklega minnis-
stæður konsert er við héldum ásamt kórum
frá Flórída og Vladivostok í Rússlandi í syna-
gógu, þ.e. bænahúsi gyðinga, í Oakland. Þar
komum við okkur fyrir milli hárra sjöarma
kertastjaka, Davíðsstjarnan hékk yfir okkur
og áletranir á hebresku blöstu við á gafli.
Það var einnig eftirminnilegt að syngja á
Jack London Square sem kennt er við rithöf-
undinn fræga, sem bjó þar um tíma og er
kofi hans enn varðveittur.
Annars fór stærstur hluti mótsins fram í
mikilli menningarmiðstöð er nefnist Henry
J. Kaiser Convention Center í Oakland. En
milli þess sem æft var og sungið gafst þó
tækifæri til að skoða borgina og sigla um
sundin blá. En það var gaman að fylgjast
með því að Hafnfirðingarnir náðu bestu sam-
bandi við krakkana frá Soweto í Suður-Afr-
íku og notuðu þau hvert tækifæri til að syngja
og leika saman.
San Francisco er afar falleg borg og stend-
ur við samnefndan flóa. Loftslag er þar mjög
þægilegt, ekki of heitt en ætíð hressandi
hafgola. Á stórborgarsvæðinu San Francisco
- Oakland - San José búa um 5,5 milljónir
manna og menning og listir eru þar í háveg-
um höfð. Sinfóníuhljómsveit borgarinnar er
ein hin virtasta í Bandaríkjunum og þar er
fjöldi listasafna. Mannlíf er bæði fjölbreytt
og ijörugt. Eitt glæsilegasta mannvirki borg-
arinnar er hin fræga Golden Gate brú og
þangað lögðum við að sjálfsögðu leið okkar
auk annarra merkra staða.
Og þannig liðu þessir annasömu og eftir-
minnilegu dagar furðu fljótt við söng og leik
frá morgni til kvölds. Lokatónleikamir fóru
fram í einu helsta tónleikahúsi San Francisco
borgar - Davies Symphony Hall - að við-
stöddu fjölmenni. Það var tilkomumikil og
ógleymanleg sjón þegar þessir nær 600 fal-
legu og vel syngjandi kórfélagar komu sér
fyrir á rúmgóðu sviðinu og hófu að syngja
tandurhreint og ákveðið Guði til dýrðar „Ju-
bilate Deo“ svo undirtók í húsinu. Já, söngur-
inn sameinar, söngurinn brúar bil milli manna
og milli þjóða. Og brátt var ævintýrið á enda.
Lokahljómurinn þagnaður og ekki var annað
eftir en þakka og kveðja. Og það voru hlý
handtökin og þétt faðmlögin og sums staðar
mátti sjá tár blika á hvarmi. En eftir lifir
minningin um ógleymanlega daga við söng,
leik, sól og sælu.
Að móti loknu komu kórfélagar til okkar
á hótelið og við höfðum tvo daga til að hvíl-
ast, synda, skoða, versla og borða. Og það
var þreyttur en ánægður hópur sem lenti á
Keflavíkurflugvelli snemma morguns mið-
vikudaginn 2. júlí farsællega komin heim
eftir vel heppnaða og viðburðaríka ferð.
Rómantískt hundalíf
KVIKMYNPIR
Bíóborgin/ Kringlu-
bíó/ Sambíóin, Álía-
bakka
HEFÐARFRÚIN OG UM-
RENNINGURINN
„The Lady and the Tramp"
★ ★ ★
Leikstjórar: Clyde Geronimi, Wilfred
Jackson og Hamilton Luske. Helstu
leikraddir: Edda Heiðrún Backman,
Hilmir Snær Guðnason, Margrét Vil-
hjálmsdóttir, Felix Bergsson, Róbert
Arnfinnsson, og Pálmi Gestsson. 75
mín. Bandarísk. Walt Disney
Productions. 1955.
EF FÓLK vill sjá gamaldags róm-
antík ætti það að skella sér i bíó
með börnunum og horfa aftur
(þ.e.a.s. ef það sá hana í Gamla Bíói
á sínum tíma) á Hefðarfrúna og
umrenninginn. Þessi Disney teikni-
mynd er ekki frá dýrðardögum Fant-
asíu og Gosa, báðar frumsýndar
1940, en hún er engu að síður falleg
áhorfunar og sérstaklega hugljúf.
Teikningarnar búa enn yfir mýkt
eldri teiknimyndanna og harði, flati
stíllinn sem einkenndi myndimar sem
komu í kjölfarið ekki kominn til sög-
unnar.
Aðalpersónurnar eða réttara sagt
aðalhundarnir eru ósköp sætir en
frekar óspennandi. Það eru aukakar-
akteramir, eins og oft áður í Disney
teiknimyndum, sem gefa myndinni
lít og fyllingu. Gömlu herrahundarn-
ir tveir, nágrannar Freyju, eru jafn-
skemmtilegir og þeir voru í æsku-
minningunni, og síamskettir fræn-
kunnar og ofvirki bjórinn i dýragarð-
inum jafnvel betri. Flækingshund-
arnir í hundageymslunni eru einnig
skemmtileg blanda af týpum.
Á heildina litið er Hefðarfrúin og
umrenningurinn frekar átakalítil
saga og ég velti því jafnvel fyrir mér
hvort myndin væri ekki of hæg fyrir
nútímabörn en þeir krakkar sem
fylltu salinn þegar ég horfði á mynd-
ina virtust kunna vel að meta svo
það em kannski óþarfa áhyggjur.
Nú er Hefðarfrúin og umrenningur-
inn að sjálfsögðu með íslensku tali
og vandað til verksins eins og í fyrri
talsetningum á Disney teiknimynd-
um.