Morgunblaðið - 08.11.1997, Blaðsíða 26

c> „
26 LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
í Melaskáia
1354-1955
Neðsfa rið frá vinstri:
Guðbjörg Ó. Bjamadóttir,
Guðný Björnsdóttir,
Ingunn Hallsdóttir,
Kennari: Fríða
Sigurðardóttir,
Sigriín D. Jóhannsdóttir,
Bima Óskarsdóttir,
Gyða Magnúsdóttir.
Miðrið frá vlnstri:
Arni fsaksson,
Jón Stefánsson,
Sigurður Sigurðsson,
Jónas Jónsson,
Þórður Ásgeirsson,
Jóhannes Guðmundsson,
Birgir Þorvaldsson,
Páll Halldórsson,
Magnús Þór Magnússon,
Viðar Sigurgeirsson
Högni B. Jónsson,
Sveinn Björnsson.
Efsta rið frá vinstri:
Páll Stefánsson,
Helga Guðmundsson,
Auður Theódórs,
Adda Gerður Ámadóttii-,
Margrét Örnólfsdóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir,
Borghildur Óskarsdóttir,
Steinunn Ámadóttir,
Gerður Guðmundsdóttir
(sfðar Bjarklind),
Anna Magnúsdóttir,
Þórunn H. Guðlaugsdóttir,
Margrét Jóhanna
Lámsdóttir,
Árni Magnússon.
/ þá gömlu
góðu daga
BEKKJARSYSTKIN í Naustinu rúmum fjömtíu árum síðar.
„FLESTIR þessara
krakka vom með
mér í bekk alveg frá
byrjun í bamaskóla.
Þessi mynd er tekin
síðasta veturinn í
Melaskólanum.
Þama eram við að
ljúka fullnaðarprófi
eins og það hét í þá
daga. Við höfðum
mjög góðan kenn-
ara, Fríðu Sig-
urðardóttur, sem
var mjög umhugsað
um að við væram
kurteis út á við og
hún lagði t.d. áher-
slu á að við skri-
fuðum öll vel. Ég á
ákaflega góðar
minningar um hana
Fríðu. Hún kenndi okkur í sex ár
og fylgdist alveg með okkur og var
okkar aðalkennari öll bamaskólaár-
in og líklega hefðum við bara ekki
getað fengið betri kennara. Ég man
að 12 ára bekkur G fór í skólafer-
ðalag að Kirkjubæjarklaustri. Ég
held að við höfum verið reglulega
stilltir og prúðir krakkar," segir
Gerður G. Bjarklind, þulur og
þáttastjómandi hjá Ríkisútvarpinu,
þegar hún virðir fyrir sér myndina
með bros á vör og lætur hugann
líða til hinna gömlu góðu daga í
Reykjavík um
miðja öldina.
Mih.Hl
kavaler
„Lengst til vin-
stri í miðröð er
Ami ísaksson, sem
nú er lífeðlis-
fræðingur. Næstur
í röðinni er Jón
Stefánsson verk-
fræðingur og
við hliðina á
honum er Sig-
urður Sig-
urðsson, sem
var kallaður
Siggi. Ég hitti
hann íyrir um
það bil tveimur
árum af hreinni tilviljun á kaffi-
húsi í Reykjavík. Hann keyrir er-
lenda ferðamenn að Gullfossi og
Geysi á sumrin. Fimmti frá vinstri
er Þórður Ásgeirsson á Fiskistofu,
fyrrverandi forstjóri Olís. Hann
var rosalega mikill kavaler og svo
sætur. Hann var nokkuð stór eftir
aldri og var oft í brúnum frakka og
með húfu á höfðinu og í gúmmístíg-
vélum. Næstur Þórði á myndinni er
Jóhannes Guðmundsson. Það var
algengt á þessum áram að krakkar
færu á skauta á Tjöminni. Við vor-
Veturinn 1954-55
var Gerður G.
Bjarklind í 12 ára
bekk G í Mela-
skólanum í Reykja-
vík. Með gömlu
bekkj armyndinni
rifjar hún upp minn-
ingar frá skólaárun-
um og segir Ólafí
Ormssyni frá við-
burðaríkum árum.
um alltaf saman a skaut-
um, ég, Jói og Svenni,
Sveinn Bjömsson sem er
lengst til hægri í
miðröðinni og starfar nú
í viðskiptaráðuneytinu.
Fyrir miðri myndinni í
miðröð er Páll Hall-
dórsson, þyrluflug-
maður og bjargvættur
okkar íslendinga.
I efstu röð era hér
frá vinstri Páll Stef-
ánsson flugmaður og
við hliðina á honum
er Helga Guðmunds-
dóttir sem við köll-
uðum alltaf „Helgu
mögra“, hún var
svo lítil og grörm.
Fimmta frá vinstri
er Margrét Öm-
ólfsdóttir sem
lið/Ásdís starfar sem einka-
>• ritari hjá Ólafi
irosir Ragnarssyni í
inina Vöku-Helgafelli
lu góðu 0g við hliðina á
Morgunblaðið/Ásdís
GERÐUR G.
Bjarklind brosir
við tilhugsunina
um þá gömlu góðu
daga.
henni er Ingi-
björg Jónsdótt-
ir. Pabbi hennar var loft-
skeytamaður og hún átti stóran hóp
systkina. Við hlið Ingibjargar er
Borghildur Óskarsdóttir, systir
myndlistarkonunnar Rósku.
Myndlistarhæfileikar Borghildar
komu snemma í ljós. Hér í neðstu
röð frá vinstri er Guðbjörg Ó.
Bjamadóttir, sem vann í mörg ár
hjá Jóni Hafsteini sem klínik-
dama.“
Þárbergur ag Mar-
grét / næsta húsi
Morgunblaðið/Þorkell
Gerður er fædd og alin upp í
stórum systkinahópi í fjölbýlishúsi
Hvers virði er listin fyrir sálarlífið?
GYLFI ÁSMUNDSSON SÁLFRÆÐINGUR SVARAR SPURNINGUM LESENDA
Spurning: Hvers virði er listin
fyrir sálarlíf mannsins? Getur list-
sköpun eða jafnvel aðeins það að
njóta listar verið læknandi?
Svar: Eitt sinn spurði ég starfsfé-
laga minn hvert hann leitaði, ef
hann ætti við sálræn vandamál að
stríða, eins og flestir eða allir
þurfa að glíma við einhvern tíma á
ævinni. Hann svaraði. „Ég leita
aðeins til þeirra bestu og þeir hafa
alltaf tíma fjrrir mig með stuttum
fyrirvara: Beethoven, Mozart,
Bach.“ List er tjáning og oftar en
ekki djúp tilfinningaleg tjáning.
Skapandi hennar er að brjóta til
mergjar það sem innra með hon-
um býr, lýsa reynslu sinni, stund-
um óljósri og óáþreifanlegri, og
skoða hana í nýju ljósi. Ef honum
tekst að tjá sinn innri mann þann-
ig að aðrir geti notið og fundið til
samkenndar og nýs skilnings eða
upplifunar, hefur hann skapað list.
Að skapa list og að njóta listar eru
þvi óaðskiljanlegir þættir sem
auðga og bæta sálarlíf mannsins
og menninguna í heild.
Allar listgi-einar eiga sér upp-
sprettu í sálarlífi mannsins,
bókmenntir, myndlist, dans, tón-
list. Menn hafa lengi gert sér
grein fyrir því hvern þátt þær
geta átt í að tjá og túlka duldar
sálarflækjur og geðræn vandamál
sem búa inni fyrir. Því hafa allar
listgreinar verið meira og minna
notaðar í lækningatilgangi, en á
markvissan hátt sérstaklega á
þessari öld. Sálkönnun sækir efni
Listin og sálin
sittpg túlkanir mikið til bókmenn-
ta. í iðjuþjálfun er mikið stuðst
við myndsköpun og mynd-
listarlækningar era reyndar orð-
nar sérstök sérgrein. Sjúklingarn-
ir skapa þá myndverk sem endur-
spegla þeirra innri mann og þeim
er hjálpað til að fá innsæi í hvað
þeir eru að segja með myndum
sínum. Daris hefur frá alda öðli
verið notaður til að tjá tilfinning-
ar, og túlkun tilfinninga með
hreyfingum og látbragði er nú
beitt markvisst í lækningatilgangi.
Og ekki síst tónlistin hefur verið
notuð til að tjá og losa um tilfinn-
ingalegar hömlur. Sumir telja
tónlistina höfða mest til innri til-
finninga og tónlistarlækningar eru
oft árangursríkur þáttur í meðferð
fólks með sálræn vandamál.
Þótt farið sé að nota listræna
tjáningu og upplifun markvisst í
lækningatilgangi, skiptir það ekki
minna máli fyrir hinn almenna
tiltölulega heilbrigða mann að
njóta listar. Því næmari sem hann
er og því betra innsæi sem hann
hefur í sjálfan sig, því meiri
möguleika hefur hann á því að láta
listina auðga sálarlíf sitt og bæta
líðan sína.
Listgreinar höfða þó misjafn-
lega til fólks og kann það að
byggjast á því hvaða skynfæri
þeirra eru næmust, sjón, heyrn,
snerting, hreyfing. Margir lifa sig
helst inn í bókmenntir af ýmsu
tagi. Það er alþekkt að menn j
skrifa sig frá sálrænum vanda eða
þeir „yrkja sér til hugarhægoar“-
Aðrir lifa sig inn í söguþráð skáld-
sagna, samsamast persónum
þeirra og verða hluti af atburða-
rásinni. Margir stunda dans og
njóta þess að horfa á dans. Enn
aðrir fá mikla lífsfyllingu í því að
tjá sig í málverki eða njóta mynd-
listar. Kannske eru þeir þó flestir
sem njóta tónlistar af einhverju
tagi, hver eftir sínum smekk og
hugarástandi hverju sinni. Sterka:
tilfinningar unglingsáranna kalla
fremur á háværa og taktfastý tón-
list, en ljúfari og dýpri tónar