Morgunblaðið - 14.01.1998, Qupperneq 34

34 MIÐVIKUDAGUR 14. JANÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

HALLUR SCHEVING
GUNNLA UGSSON
^ _1_ Hallur S. Gunn-
I laugsson var
fæddur í Reykjavík
hinn 7. maí 1930.
Hann lést í Sjúkrahúsi
Akraness að kvöldi 3.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjdnin Sigurjóna
Kristín Danelína Sig-
urðardóttir frá Stein-
hólum í Grunnavíkur-
hreppi, f. 4. maí 1904,
d. 4. október 1984, og
Gunnlaugur Gunn-
laugsson, f. á Skógs-
múla 4. september
1900, d. 28.2. 1982.
Hallur fluttist með foreldrum sín-
um að Litla-Vatnshorni í Hauka-
dal í Dalasýslu. Systkini Halls,
sammæðra, eru: Málfríður Sól-
veig, húsmóðir í Reykjavík, f. 5.6.
1922; Sigurður Hinrik, kaupmað-
ur í Reyigavík, f. 24.9. 1924, d.
17.7. 1977; Ásta Marín, húsmóðir í
Reykjavík, f. 18.12. 1925; Örn
Bjartmars, prófessor í Reykjavík,
f. 23.12. 1927. Alsystkini Halls
eru: Jóhann Aðalsteinn, sölustjdri
í Reykjavík, f. 2.5. 1933; Kristinn
Valgeir, skipasmiður í Keflavík, f.
12.7. 1934; Högni Gunnar, málari í
Keflavík, f. 9.6. 1936; Anna Gunn-
laug, talsímavörður Akranesi, f.
28.5. 1938; og Fjóla Lind, húsmóð-
ir á Akranesi, f. 8.6. 1939.
Hinn 25. desember 1954 gekk
Hallur að eiga Láru Hólm Einars-
dóttur frá Eskifírði, f. 1.2.1932, d.
23.4. 1978. Áttu þau fjögur börn.
Þau eru: 1) Kristín, f. 16.10. 1954,
skrifstofustúlka á Akranesi, gift
Gísla Björnssyni, deildarstjóra, og
eiga þau þrjú börn og þrjú bama-
böm. 2) Hrönn, matráðskona, f.
22.7. 1956, í sambúð með Hirti
Elsku pabbi. Mikið er sárt að
hafa þig ekki fyrir augum lengur,
sjá þig ekki rölta fram hjá stofunni
þrjá morgna í viku, lyfta hendi og
nikka, láta vita að þú hefðir tekið
eftir mér, nýbúinn að heilsa Heimi
bróður einu húsi ofar. Ekki komstu
inn til okkar því að þú truflaðir ekki
vinnandi fólk. Þín einkenni voru
samviskusemi, hógværð og lítillæti
og síðast en ekki síst, stundvísi.
Hvað þú lagðir mikið upp úr því við
okkur systkinin að mæta tíman-
lega, láta ekki bíða eftir okkur.
Stundum var það leiðinlegt þegar
maður var samferða þér á morgn-
ana að vera alltaf fyrst í skólann og
>þurfa að bíða í góða stund eftir hin-
um krökkunum. Þegar ég hugsa til
baka finnst mér eins og Sundfélag-
ið hafi verið eitt af mínum systkin-
um því þú eyddir rúmlega helmingi
ævi þinnar í Sundfélagið og
íþróttabandalag Akraness og sást
ekki eftir því. Þú sast tímunum
saman við borðstofuborðið og rað-
aðir niður og skipulagðir hin ýmsu
mót, í bláu möppuna þína. Mest
gaman var þegar Selfoss og Ægir
voru að keppa hér á Skaganum því
þá komu alltaf nokkrir í mat og
gistingu. Mamma hafði til fínan
mat og þá var borðað inni í stofu.
En elsku pabbi. Það var ekki
alltaf gaman hjá okkur eins og þeg-
ér mamma barðist við krabbamein-
ið. I þá daga var ekkert talað um
þennan vágest. Ekki gast þú það
eða mamma. Mikið hræðilega var
það sárt þegar hún dó og mánuður-
inn sem fylgdi í kjölfarið. Kristín að
eiga Láru, Heimir að fermast og
mikill gestagangur en reyndar
komu fáir eftir það. En við héldum
áfram, þú 48, ég 15 og Heimir 13 og
Hrönn og Kristín famar að búa.
Það var ekki alltaf auðvelt að vera
eina konan á heimilinu. Þá var gott
að hlaupa undir verndarvæng
jgtínu, stóru systur. Þú hlóst mikið
pegar ég trúði þér fyrir því, mörg-
um árum seinna að ég hefði ekki
getað smakkað rauðmaga, veiði-
bjölluegg og örsjaldan skyr vegna
ofnotkunar þessara fæðutegunda á
fyrmefndu tímabili.
Alltaf áttu tónlist og íþróttir hug
þinn allan. Það var gaman hvað þú
Karli Einarssyni,
íþróttakennara. Þau
eru búsett á Blönduósi
og eiga tvo syni. 3)
Katla, hársnyrtimeist-
ari á Akranesi, f. 29.1.
1963, gift Flosa Ein-
arssyni, grunnskóla-
kennara, og eiga þau
tvö börn. 4) Heimir,
verslunarstjóri á
Akranesi, f. 23.8.
1964, kvæntur Sig-
þóru Ævarsdóttur,
læknaritara, og eiga
þau þrjár dætur.
Hallur Gunnlaugs-
son lauk prófi frá
Iþróttakennaraskólanum á Laug-
arvatni árið 1950. Hann var sund-
kennari og forstöðumaður
Bjarnalaugar frá 1956-1961 og
íþróttakennari við Barnaskólann
og Gagnfræðaskólann á Akranesi
frá 1961. Einnig starfaði hann
sem stundakennari við Bænda-
skólann á Hvanneyri. Hann
kenndi sund á sumrin á Fáskrúðs-
firði, Tálknafirði og Bjarnafirði á
Ströndum. Átta sumur var hann
starfsmaður við Hvalstöðina í
Hvalfirði. Hallur starfaði sem
kennari við grunnskólana á Akra-
nesi til vors 1996 og hafði þá
stundað kennslustörf samfellt frá
1950 eða í 46 ár.
Hallur var formaður Sundfé-
lags Akraness í 26 ár eða frá
1950-1976 og var í stjóm sundfé-
lagsins í nokkur ár eftir það. I
febrúar 1980 gekk hann til liðs við
Oddfellow-regluna Egil á Akra-
nesi og starfaði þar allt til dauða-
dags.
Utför Halls fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
varst duglegur að fara á alla tón-
listar- og íþróttaviðburði. Núna síð-
ast fórstu að horfa á gamlaársdags-
hlaupið og talaðir um hvað það
hefði verið gaman hvað margir
hlupu. Einnig varstu með alla tíma
á hreinu hjá þessu unga og efnilega
sundfólki og talaðir mikið um hvað
miklar framfarir hefðu orðið síð-
ustu árin. Oft minntist þú t.d. á að
Kolbrún Ýr væri með betri tíma í
ákveðnum greinum heldur en
meistarar í karlaflokki fyrr á árum.
Hvað þú hafðir gaman af því þegar
Einar Karl hennar Hrannar systur
fór að ná frábærum árangri í há-
stökki og þá fórstu til að fylgjast
með honum í keppni á landsmótinu
í Borgarnesi sl. sumar.
Mikið varstu ánægður með
hvemig þú varst kvaddur við
starfslok þín síðastliðið vor enda
þótt þú saknaðir samkennara þinna
og matarins í hádeginu í Brekku-
bæjarskóla.
Við systkinin erum innilega
þakklát fyrir að hafa fengið af hafa
þig hjá okkur yfir hátíðirnar því að
þegar við óskuðum hvert öðru
gleðilegs árs á nýarsnótt áttum við
von á gleðilegri ársbyrjun. En það
fór á annan veg, pabbi minn. Nú
ertu lagstur við hlið mömmu eftir
20 ára viðskilnað. Þú kenndir okkur
að vera bjartsýn og það ætla ég að
vera, horfa til framtíðar og gleðjast
yfir minningunum um þig.
Frá öllm heimsins hörmum
svo hægt í friðarörmum
þú hvílist hels við lín. -
Nú ertu af þeim borinn
hin allra síðstu sporin,
sem með þér unnu og minnast þín.
Með tryggð til máls og manna
á mátt hins góða og sanna
þú trúðir traust og fast.
Hér er nú starfsins endi.
I æðri stjómarhendi
er það, sem heitt í hug þú barst.
Eg minnist bemsku minna daga
og margs frá þér, sem einn ég veit.
Eg fann nú allt að einu draga,
og á mig dauðans gmnur beit. -
En eftir stutta stundarbið
þá stóð ég þínar bömr við.
Ég fann á þínum dánardegi,
hve djúpt er staðfest lífs vors ráð. -
Ég sá á allrar sorgar vegi
er sólskin til með von og náð. -
Og út yfir þitt ævikvöld
skal andinn lifa á nýrri öld.
(Einar Ben.)
Saknaðarkveðja,
Katla.
Það kom mjög flatt upp á okkur
hjónin þegar systir mín hringdi í
mig á laugardagskvöldið 3. janúar
síðastliðinn og sagði mér að hann
Hallur væri dáinn. Eg hafði hitt
hann á fórnum vegi stuttu fyrir jól,
hressan að vanda. Þó Hallur hafi
kennt nokkurs lasleika þá bjuggust
fæstir við að hinsta kallið kæmi
svona fljótt. Það eru víst orð að
sönnu að enginn veit sína ævina
fyrr en öll er. Hallur var grandvar
og vandur að virðingu sinni, frá
mínum sjónarhóli og samskiptum
sá ég virðuleika í kærleiksríkum
manni, hann var vinur vina sinna.
Hann var þeirrar gerðar að skil-
greining verður ekki á annan veg
en hann hafi verið vammlaus til
orðs og æðis. Ljúfmannlegt viðmót
og einstök kurteisi einkenndi hann.
I allri framkomu var hann snyrti-
menni. Hallur var alla tíð mjög
vinnusamur, hann hóf kennslu ung-
ur að árum svo að aldur plús starfs-
aldur var orðinn nokkuð hár þegar
hann lét af kennslustörfum fyrir
rúmu ári. Þó Hallur hefði Ijúft við-
mót hafði hann sínar skoðannir á
mönnum og málefnum og stóð fast
á sínu á sinn hátt.
Fyrstu kynni mín af Halli Gunn-
laugssyni voru þegar ég á tánings-
aldri gekk í skátafélagið Væringja
hér á Akranesi. Við vorum tveir
saman og okkur var komið fyrir í
flokki hjá Halli Gull. Við urðum því
sjö að meðtöldum foringjanum, allt
ærslafullir strákar sem erfitt var að
hemja. Foringjahæfileikar Halls
voru ótvíræðir, hann stjórnaði með
festu og virðuleik og innrætti metn-
að svo allir lögðust á eitt að standa
sig sem best í öllum þeim skátaí-
þróttum sem á dagskrá voru hverju
sinni. Næst lá leiðin í gegnum
Gagnfræðaskólann á Akranesi.
Hallur var í eldri bekk og útskrifað-
ist vorið 1947 og hóf fljótlega eftir
það nám í íþróttakennaraskólanum,
þá skildu leiðir okkar um sinn. Að
loknu námi hóf Hallur leikfimi- og
sundkennslu við skólana á Akranesi
jafnframt því sem hann stundaði
sundkennslu á sumrin á hinum
ýmsu stöðum á landsbyggðinni. I
einni slíkri sumarferð kynntist
hann Láru Hólm, ungri stúlku frá
Eskifirði. Þau giftu sig á jólunum
1954 og hófu búskap á Skólabraut
23. Síðar byggðu þau sér hús ásamt
öðrum í Hjarðarholti 15 hér í bæ og
áttu þar heima síðan. Lára og Hall-
ur eignuðust fjögur mannvænleg
börn, þau Kristínu, Hrönn, Kötlu
og Heimi. Öll eru þau flogin úr
hreiðrinu og búin að byggja sér sitt
eigið hreiður, þannig er lífsins saga.
Hallur missti konu sína árið 1978
og var það honum og börnunum
mikill missh-. Hallur bjó einn í húsi
þeirra á Hjarðarholtinu eftir að
börnin festu ráð sitt.
Okkar gömlu kynni héldust
kannski ekki síst fyrir fjölskyldu-
vensl en hann var mágur systur
minnar. Það var alltaf gaman að
hitta Hall og rabba við hann. Hann
hafði sín sérstöku ávarpsorð, þó ár-
in færðust yfir okkur: „Komdu sæll,
ungi maður.“ Hann hafði gaman af
ferðalögum bæði innanlands og ut-
an, minntist hann oft á ýmsar ferðir
sem hann hafði farið og eftir að
hann var orðinn einn fór hann víða.
Þá eignaðist hann vinkonu, Stein-
unni Rögnvaldsdóttur frá Siglufirði
sem var honum góður ferðafélagi.
Þau áttu mörg góð sumur saman.
En það var vík milli vina og erfitt
að hittast að vetrarlagi en Hallur
fór mörg jól í vályndum veðrum til
Siglufjarðar og einnig kom Stein-
unn suður á haustin til að vera með
okkur á árshátíðum hjá Oddfellow-
stúkunni. Þegar aldurinn færðist
yfir varð minna úr ferðum, en sam-
skipti þeirra voru einlæg. Við hjón-
in sendum Steinunni einlægar sam-
úðarkveðjur.
Hallur var alla tíð mjög félags-
lyndur. Hann tók mikinn þátt í
störfum Sundfélags Akraness og
var formaður þess um árabil, einnig
átti hann sæti í stjórn Iþrótta-
bandalags Akraness. Þá var hann
félagi í karlakórnum Svönum á
meðan hann starfaði. Hallur gekk í
Oddfellow-regluna í febrúar 1980,
gat hann þess oft að það hefði verið
gæfuspor að ganga í þennan félags-
skap. Þar hefði hann fundið hvað
vináttan var honum mikils virði,
enda starfaði hann fullur áhuga og
sótti fundi mjög vel. Honum vorum
falin margvísleg trúnaðarstörf og
var meðal annars í stjórn stúkunn-
ar okkar. Við vorum borðfélagar á
öllum árshátíðum og öðrum sam-
komum stúkunnar enda var Hallur
skemmtilegur í góðra vina hóp. Það
má segja að það hafi geislað frá
honum hlýhugur og vinsemd. Við
bræðumir í Agli söknum góðs fé-
laga og þökkum af alhug fyrir að
hafa fengið að njóta samvista við
þig, kæri bróðir, síðastliðin 18 ár.
Við hjónin og fjölskylda okkar
sendum öllum aðstandendum okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Vertu
sæll, ungi maður.
Inga og Þórhallur Björnsson.
Það var haustið 1949 sem tíu ung-
menni hittust austur á Laugar-
vatni. Markmið þessa hóps var að
stunda nám við Iþróttakennara-
skóla Islands. Öll vorum við bjart-
sýn á framtíðina og hlökkuðum til
að takast á við það sem framundan
var. Eitt þessara ungmenna var
Hallur S. Gunnlaugsson sem við
kveðjum hinstu kveðju í dag.
Skólinn var níu mánaða heima-
vistarskóli og aðeins gefið leyfi um
jól og páska. Þótt við byggjum
þröngt og aðstæðum í ýmsu ábóta-
vant nutum við góðra kennara, þar
á meðal stofnanda og stjórnanda
skólans, Björns Jakobssonar. Sam-
starf okkar var mikið og margt sér
til gamans gert sem ekki verður
talið upp hér en geymist í minning-
unni.
Hinn 30. júní 1950 útskrifuðumst
við úr skólanum og hlutum starfs-
heitið íþróttakennarar. Var þá
haldið til starfa vítt og breitt um
landið. Leið Halls lá til æskustöðv-
anna á Akranesi þar sem hann
starfaði óslitið allt til vorsins 1996
en þá hafði hann kennt nokkurs
heilsubrests.
Hallur var skemmtilegur skólafé-
lagi, fullur af glettni og dillandi
hlátur hans smitaði út frá sér.
Hæfileikar hans voru miklir, eink-
um á sviði fimleika og frjálsíþrótta.
Þá hafði hann sérlega fallega rit-
hönd.
Þegar skólagöngu á Laugarvatni
lauk ákváðum við að mæla okkur
mót á fimm ára fresti og reyndum
að framfylgja því. Arið 1987 kom
skarð í hópinn er Guðmundur Ing-
ólfsson sundkappi féll frá svo
skyndilega. Hans var sárt saknað.
Við fundum þá að tími okkar er
naumur og vinafundir mikils virði
sem ástæða væri til að fjölga. Við
hittumst síðast vorið 1995 á Laug-
arvatni við útskrift nýrra íþrótta-
kennara. Þar áttum við unaðslega
helgi í orlofshúsi Iþróttakennarafé-
lagsins. Þar yljuðum við okkur við
ljúfar minningar.
Að leiðarlokum þökkum við Halli
samfylgdina og vottum börnum
hans og öðrum aðstandendum inni-
lega samúð. Blessuð sé minning
hans.
Skólasystkin ÍKÍ 1949-1950.
Kveðja frá skólunum
á Akranesi
Hallur Gunnlaugsson íþrótta-
kennari á Akranesi er látinn. Með
honum er genginn sá starfsmaður
sem lengstan starfsferil á í kennslu
við skólana á Akranesi.
Hallur kom ungur maður, rösk-
lega tvítugur, til starfa við sund-
kennslu í Bjarnalaug og vegna
margháttaðra skipulagsbreytinga
sem orðið hafa í skólamálum stað-
arins hafa mál æxlast þannig að
Hallur hefur starfað við báða
grunnskólana og einnig við Gagn-
fræðaskólann meðan hann var til.
Hallur tók starf sitt mjög alvar-
lega og varð brátt einn af máttar-
stólpum Sundfélagsins og Iþrótta-
bandalags Akraness, enda
íþróttaunnandi af lífi og sál, en í
sumarfríum sínum vann hann
einnig við kennslu á sundnámskeið-
um úti um allt land.
Samviskusemi og nákvæmni eru
þau orð sem best lýsa störfum
Halls. Ef hann tók eitthvað að sér
vissum við öll að það yrði vel og ná-
kvæmlega framkvæmt. Sá sem
þessar línur skrifar var nemandi
Halls á unglingsárum og þótti
stundum nóg um hversu Hallur út-
listaði allar reglur nákvæmlega.
Stundum braust því óþolinmæði og
athafnaþörf fram í óþekkt meðan
Hallur lagði línurnar. Eg nefndi
þetta við Hall á liðnu vori en hann
kannaðist ekki við þessa óþekkt
mína. Ekki var honum þó neitt far-
ið að fórlast minnið heldur lýsir
þetta betur manninum en minninu.
Viðhorf hans til nemenda var ekki
þannig að hann vildi halda upp á
það sem neikvætt gæti talist.
Hallur Gunnlaugsson var dulur
og hógvær maður og bar ekki líðan
sína og tilfinningar á torg. Þegar
heilsan fór að bila var auðfundið að
hann vildi ekki ræða um þá stöðu.
Þegar við spurðum um líðan hans
svaraði hann: „Þetta kemur“ og síð-
an var þessi málaflokkur ekki frek-
ar á dagskrá. I starfsmannahópi
brá hann á glens og var vinnufélög-
um hjálpsamur og góður félagi.
A liðnu vori lét Hallur af störfum
og hafði þá að baki hálfan fimmta
tug starfsára við sund- og íþrótta-
kennslu og þeir eru ekki margir
Skagamennirnir undir fimmtugu
sem ekki hafa einhvern tíma verið í
kennslustund hjá Halli.
Við sem störfuðum með Halli í
skólunum á Akranesi þökkum hon-
um samfylgdina, langan starfsferil
og vel unnin störf. Við þökkum hon-
um einnig fyrir kurteisi, ljúf-
mennsku og vinsemd í öllum sam-
skiptum við okkur. Nærvera hans
var góð. Við sendum börnum Halls
og fjölskyldum þeirra og öðrum
vandamönnum hugheilar samúðar-
kveðjur. Með Halli er genginn mik-
ill íþróttaunnandi, boðberi hollra
lífshátta og drengur góður. Blessuð
sé minning hans.
Ingi Steinar Gunnlaugsson.
Alltaf leggur bjarmann bjarta
af brautryðjandans helgu glóð.
(Davíð Stef.)
Félagar í Sundfélagi Akraness
kveðja í dag hinstu kveðju Hall
Gunnlaugsson, kæran félaga sem
um hálfrar aldar skeið helgaði fé-
laginu sínu stóran hluta af tóm-
stundum sínum. Sundfélag Akra-
ness hefur átt því láni að fagna að
eignast marga ötula og óeigin-
gjarna forystumenn í gegnum árin
og er nafn Halls samofið þeirri
sögu. Hann var um margra áratuga
skeið í fararbroddi fyrir sundið hér
á Akranesi, boðinn og búinn til
hvers konar verka og viðfangsefna.
Hann skipaði sæti í stjóm félagsins
um áratuga skeið, sem formaður og
almennur stjórnarmaður og stóð að
stofnun þess í janúar 1948. í ár á
félagið 50 ára afmæli og finnst okk-
ur sárt að geta ekki haft Hall með
okkur þegar við fógnum þeim tíma-
mótum. Hann mun þó vissulega
vera með okkur og munum við
minnast hans.
Ahugi Halls á íþróttum var mikill
og dofnaði síður en svo þegar árin
færðust yfir. Hann spurðist sífellt
fyrir um árangur og starf og fylgd-
ist þannig með okkur úr hæfilegri
fjarlægð. Einskær áhugi hans og
einlægur vilji til að láta gott af sér
leiða í þágu æsku og atgervis ein-
kenndi starf Halls og þótt íþróttaá-
huginn væri ávallt mikill var einnig
lögð áhersla á hin mannlegu gildi
og vináttu. Margar kynslóðir