Morgunblaðið - 17.01.1998, Page 50

50 LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
‘ <50<3áA
HAM'
BoPGAZfá.
[ÉGÆTLA A& ™ BOfttAŒÆ '
aabb sjómm s^%yjrl

Grettir
Ferdinand
Smáfólk
NO, MAAM..I
PIPN'T 6ET m
HOMEWORK PONE
UIELU HAPTO
FEEPMY P06,ANP
TAKE HIM FOK A
U)ALK,ANP THEN
REAPTOHIM-
ZC
TES, MA'AM,
I REAPTOMY
POG EVERT
NIOHT..
..AND I NEVER
A5K HIM TO
WRITE A
0OOK REPORT
\2í
sorrv.ma'am..
THAT JUST SORT
OF 5LIPPEP OUT..
Nei, kennari... ég Nú, ég varð að gefa
las ekki heima. hundinum mínum og
fara út að ganga með
hann og síðan að lesa
fyrir hann..
Já, kennari, ég ... og ég bið
les fyrir hundinn hann aldrei um að
minn á hverju skrifa ritgerð um
kvöldi... efnið.
Afsakaðu, kennari ...
þetta eiginlega slapp út úr
mér...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavik • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hafa skal það er
sannara reynist
Frá Heiðbjörtu Björnsdóttur:
TILEFNI þessara skrifa eru þau að
rithöfundarnir Thor Vilhjálmsson og
Vigfús Björnsson hafa báðir í bókum
sínum, Raddir í garðinum sem kom
út 1992 og Huldulandið sem kom út
1997, getið um atburð sem átti sér
stað á Brettingsstöðum á Flateyjar-
dal árið 1931, en það var þegar mág-
ur minn Oli Brettingur Gunnarsson
týndist. Frásagnir beggja höfunda
eru rangar og vil ég í þessari grein
leiðrétta þær.
í bók Thors er Óli sagður 4-5 ára
þegar hann hvarf og orðrétt er frá-
sögn hans þannig, „fannst ekki og var
talinn af. Þrem dögum síðar var
Gunnar bóndi að svipast um eftir
kindum og kemur í afvikna laut eða
hvamm og finnur þar bam sitt heilt á
húfi“. (Raddir í garðinum, bls. 133.)
Samkvæmt þessari frásögn var Gunn-
ar bóndi alls ekki að leita að baminu
sínu heldur huga að kindum! Þama er
veist að mannorði látins manns og
reyndar fjölskyldunnar allrar.
I frásögn Vigfúsar í bókinni
Huldulandið, bls. 233, er drengurinn
sagður hafa týnst um haust og faðir
hans látinn finna hann eftir 3 daga
suður og niður í mýri í kolniða-
myrkri. Það eina sem er rétt í þeirri
frásögn er að Óli var 2 ára og að leit
að honum var aldrei hætt.
Þessir tveir rithöfundar hefðu bet-
ur talað við böm Emelíu og Gunnars
frá Brettingsstöðum, sem þeir
þekkja, og leitað réttra heimilda af
þessum atburði áður en þeir settu
þessa þvælu í bækur sínar. Þeir eru
að tala um mann sem lifir og starfar
á meðal okkar og á heimtingu á að
rétt sé farið með atvik í lífi hans og
fjölskyldunnar.
Rétt er þessi landkönnunarsaga
lítils drengs þannig: Fyrri hluta
júnímánaðar 1931 týndist Óli Brett-
ingur, sem var fæddur 24. apríl
1929 og því aðeins 2 ára gamall.
Hann hvarf frá bænum um kaffi-
leytið og hófst þá mikil leit af öllu
fólkinu á Dalnum. Beindist öll leit í
fyrstu að hættum í tjörnum, mýr-
um, lækjum og skurðum, sem nóg
var af. Það var áliðið nætur er
Gunnar faðir hans fann lítil fótspor í
moldarflagi úti í svokölluðu Brekku-
horni og eftir erfiða leit, þar sem
sporin ýmist týndust eða komu í ljós
í móunum, fann hann drenginn
norðan og ofan við Völugilshólinn á
svokölluðum Efri-Mýrarsundum.
Þá var klukkan orðin 5 að morgni
og þarna lá drengurinn sofandi og
úrvinda af þreytu milli þúfna, var þá
búinn að vera týndur í 14 tíma en
ekki 3 daga. A þessum stað var
hann úr sjónmáli frá bænum en
Völugilshóllinn er hár hóll norðvest-
ur frá bænum. Ekki var hvarf hans
talið dularfullt, né af völdum álfa
eða huldufólks eins og gefið er í
skyn hjá nefndum rithöfundum.
Þar sem Thor Vilhjálmsson er nú
að lesa bók sína Raddir í garðinum í
útvarpinu, finnst mér rétt að þetta
komi fram og vænti þess að hann
leiðrétti sig þegar að þessum kafla
kemur.
I annan stað langar mig til að leið-
rétta meinlega villu í bók Vigfúsar;
Huldulandið. Þar stendur orðrétt: I
kirkjugarðinum á Brettingsstöðum
má víða sjá álefranir eins og þessar:
„Fórst með hákarlaskipi", „Hvílir
hér einn manna af hákarlaskipinu ...
sem týndist með allri áhöfn“ (tilv.
lýkur). Engar slíkar áletranir eru í
garðinum, aðeins krossar á leiðum
fólks frá Brettingsstöðum, Jökulsá
og úr Flatey.
Sem tengdadóttir sæmdarhjón-
anna Emelíu Sigurðardóttur d. 1960
og Gunnars Tryggvasonar d. 1973
sem bjuggu á Brettingsstöðum til
ársins 1953, get ég ekki látið hjá líða
að leiðrétta þessar leiðu missagnir
og vil geta þess að þetta er ritað með
vilja og vitund barna þeirra, Óla
Brettings, Öddu, Ingveldar og
Tryggva, sem vilja að hið rétta komi
fram.
Með vinsemd og virðingu kveð ég
þessa tvo heiðursmenn og vona að
þeir taki þessu skrifi með opnum
huga.
HEIÐBJÖRT BJÖRNSDÓTTIR,
Miðbraut 7, Vopnafirði.
Dagblaðakaup og lágkúra
þingflokksformanna
Frá Lofti Magnússyni:
ÉG VIL vekja athygli landsmanna
á tilkynningu frá fjármálaráðuneyt-
inu í Morgunblaðinu laugardaginn
10. janúar 1998, á bls. 6, þar sem
segir að sagt hafi verið upp áskrift
að Morgunblaðinu, DV og Degi, um
er að ræða 100 eintök af hverju
blaði sem dreift hafi verið til sjúkra-
húsa, sendiráða og ráðuneyta o.fl.
Haraldur Sveinbjarnarson, deildar-
stjóri í fjármálaráðuneytinu, sagði
þetta gert í samræmi við breyting-
artillögu sem formenn allra þing-
flokka hefðu lagt fram við fjárlaga-
frumvarp þessa árs. í greinargerð
með breytingartillögunni er lagt til
að liður um heimild ríkisins til að
kaupa dagblöð eða aðalmálgögn
þingflokkanna íyrir stofnanir ríkis-
ins falli brott og bætt við að áætlað-
ur kostnaðm- af þessu sé um 10
milljónir króna.
í tillögunni segir að á móti skuli
hækka liðinn „sérfræðileg aðstoð
íyrir þingílokka", um jafnháa fjár-
hæð og lagt til að fé til útgáfumála
þingflokka hækki um 5,5% eftir að
upphæðin hafi verið óbreytt í tvö ár.
Hvílík lágkúra af þingmönnum að
ná til sín fé á þennan hátt.
Það má deila um hvort kaupa
ætti þessi blöð til sjúkrahúsa og
sendiráða, betur hefði mátt verja
þessum 10 milljónum t.d. að ditta
að hriplekum gluggum sjúkrahús-
anna.
En svona starfa þeir á Alþingi ís-
lendinga og skyldi nokkurn undra
þótt maður hafi skömmu þar á.
LOFTUR MAGNÚSSON,
Kambaseli 30, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fyigir fyrirvari hér að lútandi.