Morgunblaðið - 08.03.1998, Qupperneq 42

42 SUNNUDAGUR 8. MARZ 1998
7---------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OLOV
ISAKSSON
I Olov Isaksson
| fyrrum safnstjóri
í Stokkhólmi fæddist
í Luleá í Norður-Sví-
þjóð 14. júní 1931.
Hann lést 8. janúar
siðastliðinn. Eftirlif-
andi eiginkona hans
er Britt, f. Ekman,
bókavörður og eru
synir þeirra þrír.
Eftir stúdentspróf í
Uppsölum las Olov
norræna þjóðhátta-
Jræði við háskólann
*)ar undir leiðsögn
Dags Strömbácks
prófessors og varð
doktor 1967 fyrir rit-
gerð sína „By-
stamma och by-
stadga". Hann var
safnstjóri við Statens
historiska museum í
Stokkhólmi 1967 til
1988, eftir það for-
maður í stjórnum
nokkurra sænskra
safna og helgaði sig
þá rannsóknum og
ritstörfum.
Hann var jarðsett-
ur í Stokkhólmi 28.
janúar.
Olov Isaksson, dósent og fyrrum
safnstjóri við Statens historiska
museum, sögusafn Svíþjóðar, var
mörgum kunnur hérlendis, enda
átti ísland af huga hans mjög.
Hann lét sér alla tíð annt um ey-
ríki og menningu þeirra, beitti sér
fyrir kynningu þeirra í Svíþjóð
með sýningum í safni sínu, ritverk-
um og erindum.
Sænskir safnmenn hafa minnzt
á margan hátt þessa manns sem á
ungum aldri var settur yfir Stat-
ens historiska museum og beitti
sér fyrir mörgum nýjum og ný-
stárlegum sýningum og menning-
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa, langafa og langalang-
afa,
ÁRSÆLS GRÍMSSONAR,
Suðurbraut 16.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks á 2. hæð Sól-
vangs fyrir alla þeirra umhyggju.
'
Grímur Ársælsson,
Maggý Ársælsdóttir,
Erla Ársælsdóttir,
Ragnar Gíslason
og fjölskyldur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐJÓNS HALLDÓRSSONAR,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi.

Hallbjörg Elímundardóttir,
Guðrún Margrét Guðjónsdóttir, Guðný S. Guðjónsdóttir,
Gylfi Már Guðjónsson, Sólrún Gunnarsdóttir,
Guðjón Idir Abbes, Sunna Björk Gylfadóttir,
Gunnar Gylfason, Haukur Gylfason.
t
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og
útfarar
GUÐRÚNAR Þ. HÖRGDAL,
Skarðshlíð 17,
Akureyri.
Þorsteinn Hörgdal, Kristfn Óskarsdóttir,
Jónína Hörgdal, Helgi Örn Jóhannsson.
t
Kæru vinir og vandamenn.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför
INGIBJARGAR STEPHENSEN,
fyrrum til heimilis
að Breiðabliki,
Seltjarnarnesi.
Synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
arviðburðum þar. „Það fór storm-
ur um safnið,“ segja menn um það
er hann kom þangað, þótti eins og
það vaknaði skyndilega upp af
svefni.
Ein fyrsta sýning hans í safninu
var Islandia, 1973, er fjallaði um
Island og kom síðan hingað í Nor-
ræna húsið. Til að gera þessa sýn-
ingu ferðaðist Olle, eins og hann
var kallaður í kunningjahópi, um
þvert og endilangt ísland, ásamt
Sören Hallgren ijósmyndara og
eiginkonum þeirra. Þeir kynntu
sér þjóðlíf og skoðuðu menning-
arminjar þjóðarinnar frá fyrri tíð.
Sören ljósmyndaði og Olle skráði
og skrifaði, leitaði uppi fólk sem
kunni frá að segja og hafði íslenzk
sérkenni í fari sínu. Ur því efni
varð þessi nýstárlega sýning og
jafnframt bók með sama nafni,
sem fjallaði um sögu landsins,
menningu og þjóðlíf, náttúrufar og
sérkenni þjóðarinnar, en jafnframt
samkenni hennar við grannþjóðir.
Bókin hefur komið aftur í endur-
bættri útgáfu. Sören var frábær
ljósmyndari og Olle hafði næmt
auga fyrir því sem frásagnarvert
var. Arangur samvinnu þeiiTa
þótti frábær og birtist víða í sýn-
ingum og bókum.
+Tómas Jóhannesson fæddist
í Neskaupstað, Norðfirði, 24.
nóvember 1911. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur 10.
febrúar síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Seltjarnarnes-
kirkju 18. febrúar.
Þú sæla heimsins svalalind,
ó.silfurskæratár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er eg græt,
en drottinn telur tárin mín
eg trúi og huggast læt.
(Kristján Jónsson.)
Mig langar að minnast, með
nokkrum orðum, mágs míns,
Það segir nokkuð um nýstárlegt
viðhorf Olle í slíkum kynningun og
sýningum, en sumum kom nokkuð
nýstárlega fyrir sjónir, að hann
vildi ekki sýna eingöngu sólarlags-
og veðurblíðumyndir af íslandi
heldur landið eins og það kom
venjulega fyrir sjónir. Sumt voru
góðviðrismyndir en aðrar teknar í
suddarigningu og þoku, enn aðrar
í snjókomu og slydduveðri. Þannig
var landið og þannig vildi hann
kynna það, í margvíslegum mynd-
um, blítt og hart. Þess vegna lögðu
þeir félagar einnig leið sína hingað
að vetrarlagi þegar á undirbúningi
sýningarinnar stóð, til að kynnast
vetrarríki landsins og þjóðlífinu að
vetrarlagi. Ai-angurinn varð mynd-
ir af klakaklárum, samgöngum,
sjómennsku og skepnuhirðingu að
vetrarlagi, ekki síður en heyskap
bóndans í sumarblíðunni, síldveiði
á sumardegi og öræfum landsins
skrýddum sumarbúningi og ung-
viði landsins þegar allt skartaði
sínu fegursta.
A eftir sýningunni og bókinni
um Island gerði hann Álandi,
Færeyjum, Orkneyjum,
Hjaltlandseyjum, írlandi, Suður-
eyjum, eynni Mön, Borgundar-
hólmi og síðast Grænlandi sömu
Tómasar Jóhannessonar, eða
Tomma eins og hann var oftast
kallaður. Við áttum talsverð
samskipti fyrr á árum. Eg var með
honum á nokkrum bátum í
gegnum tíðina. Fyrst var eg með
honum á dragnótabát, sem
Björgvin hét. Þetta var lítill bátur.
Við vorum mest í grennd við
Berufjörð, og veiddum innfjarðar.
Einnig fórum við til Hornafjarðar.
Veiði var oft mjög góð, en
rauðspretta var hátt hlutfall
aflans. Venjulega fórum við með
aflann heim til Neskaupstaðar.
Eitt sinn fluttum við góðan farm
heim með bátnum. Það voru 10-15
tonn af hvalkjöti, sem var selt á 30
aura kílóið. Um það bil 100 hvalir
höfðu komið inn í Berufjörð, og
var þeim öllum slátrað þar.
Eftirminnilegasta ferðin, sem
farin var á bátnum, var þegar við
fórum frá Djúpavogi til
Neskaupstaðar. Tvær stúlkur frá
Neskaupstað voru með, og voru
skil. En upphafið að þessum sýn-
ingum og bókum var áhugi hans á
vesturferðum Svía á 19. öld, eink-
um þeirra sem byggðu þorpið Bis-
hop Hill 1846 og stofnuðu þar ör-
lítið sænskt þjóðfélag.
Af Olle geislaði áhugi á öllu sem
mannlíf snerti, ekki sízt lífi al-
múgafólks.
Síðustu árin eftir að hann lét af
föstu starfi var hann stjórnarfor-
maður nokkurra safna, jafnan sí-
vinnandi, ferðaðist og skrifaði
bækur. Hann var formaður félags-
ins Sverige-Island og gerði sér far
um að treysta samvinnu- og sam-
starfsbönd þjóðanna og vinna að
frekari kynningu. Þau hjónin,
Britt og hann, dvöldust þá löngum
í litlu sumarhúsi á Álandi og þar
gat hann gripið í gedduveiðar,
aðra eftirlætisiðju sína. Oft dvöld-
ust þau einnig í Rósalögum. Þótt
Olle væri mikill félagsmaður vildí
hann geta dregið sig frá skarkal-
anum um stundarsakir til að skrifa
og hvílast.
Olov Isaksson var nýkominn úr
ferð frá Suður-Ameríku er hann
lézt af hjartabilun. Þar hvarf Is-
landi góður vinur, sem við eigum
margt upp að inna.
Þór Magnússon.
þær að fara heim. Veður var
sæmilegt til að byrja með, en
versnaði þegar austar dró. Þegar
við vorum komin nálægt Gerpi
sáum við færeyska skútu, sem var
að nálgast röstina, sem var mjög
úfin. Skútan sneri frá henni, og
kom til baka á móti okkur. Við
héldum samt áfram yfir röstina
þótt ljót væri.
Skömmu síðar gaus upp mikill
reykur úr bátnum okkar.
Vélstjórinn kom fljótlega upp úr
vélarrúminu, og sagði eld kominn
upp bakvið olíutank. Fyrir tilviljun
var kúbein, sem hafði átt að fara í
land í síðasta túr, enn um borð, og
var það notað til að brjóta gat á
dekkið, og rann þá sjórinn niður í
vélarrúm og kæfði eldinn.
Að lokum náðum við heil til
Neskaupstaðar.
Árið 1944 var eg á síld með
Tomma. Báturinn hélt Magnús,
frá Neskaupstað. Síðan fór eg einn
túr á Magnúsi, með Tomma, í
siglingu til Englands með fisk. Það
var síðasta stríðsárið. Síðast
vorum við saman á bát sem hét
Freyfaxi, frá Neskaupstað. Vorum
við á línuveiðum í Faxaflóa, en
gerðum út frá Reykjavík.
Þegar nokkuð var liðið á
vertíðina kviknaði í bátnum í
Reykjavíkurhöfn. Stýrimaðurinn á
bátnum var mjög hætt kominn í
eldinum, því hann missti
meðvitund í íbúð neðanþilja. Með
snan-æði náði Tommi honum og
hefur það án efa orðið honum til
lífs.
Að lokum vil eg þakka Tomma
mági mínum alla samfylgdina í
áranna rás. Birnu systur minni
vottum við, eg og fjölskylda mín,
okkar dýpstu samúð. Við vottum
einnig öðrum ættingjum okkar
samúð.
Óskar Björnsson, Brigitte
Björnsson og fjölskylda.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
t
Hjartans þakkir faerum við öllum þeim
fjölmörgu, er sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður, fósturföður, tengdaföður, afa og
langafa,
HAUKS SIGTRYGGSSONAR,
Ennisbraut 8,
Ólafsvík.
Einnig færum við starfsfólki deildar A7 á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur, þakkir fyrir góða umönnun og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Steinunn Þorsteinsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRfÐAR KETILSDÓTTUR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 2. hæðar á Sól-
vangi.
Kristín Þórðardóttir, Sverrir Sighvatsson,
Sigurður Þórðarson, Hinrika Halldórsdóttir,
Gréta Þórðardóttir, Erling Hermannsson,
Þórður B. Guðjónsson, Jórunn Kristinsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
TÓMAS
JÓHANNESSON