Morgunblaðið - 30.07.1998, Síða 36

386 FIMMTUDAGUR 30. JÚLÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskuleg fósturmóðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR ÞÓRMUNDSDÓTTIR
frá Meltúni,
Mosfellsbæ,
andaðist í Landspítalanum þriðjudaginn
28. júlí.
Sigmar Pétursson, Þrúður J. Kristjánsdóttir,
Svavar Sigurjónsson,
Guðný Hallgrímsdóttir, Björn Haraldsson,
Áslaug S. Svavarsdóttir, Geir Magnússon,
Margrét Svavarsdóttir, Ingólfur Gissurarson,
Eiríkur Svavarsson, Guðrún V. Eyjólfsdóttir
og barnabörn.

t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BENEDIKT JÓN GEIRSSON
pípulagningameistari,
Safamýri 21,
sem lést föstudaginn 24. júlí síðastliðinn,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 5. ágúst kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjarta-
vernd og Krabbameinsfélagið.
Brynhildur Pálsdóttir,
Sigríður Benediktsdóttir,
Ragnhildur Benediktsdóttir,
Brynhildur Benediktsdóttir, Björgvin Friðríksson,
Yngvi Wellsandt.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
föður okkar,
GUNNARS JÓHANNS GUÐMUNDSSONAR
frá Másstöðum,
dvalarheimilinu Jaðri,
Ólafsvík.
Margrét Gunnarsdóttir,
Guðjón B. Gunnarsson,
t
Innilegar þakkir faerum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
INGÓLFS MARINÓS PÁLSSONAR,
Straumfjarðartungu,
Snæfellsnesi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Dvalarheimilis
aldraðra í Borgarnesi.
Hólmfríður Finnsdóttir,
Valgeir Ingólfsson, Jóhanna Þ. Björnsdóttir,
Guðbjörg Ingólfsdóttir, Gunnar Ragnarsson,
Finnur Ingólfsson, Guðrfður Ebba Pálsdóttir,
Páll Ingólfsson, Guðmunda Oliversdóttir,
Þórður Ingólfsson,
Haraldur Ingólfsson,
Steinunn Ingólfsdóttir, Helgi Valur Friðriksson,
Baldur Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
LEGSTEINAR
í rúmgóðum sýningarsölum okkar eigum við ávallt íyrirliggjandi margar gerðir legsteina og minnisvarða úr íslenskum og erlendum steintegundum. Verið velkomin til okkar eða hafið samband og fáið myndalista. S S.HELGAS0N HF t 11STEINSMIÐJA 1 ■flk
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP.,SÍMI:557-6677/FAX:557-8410
SIGFUS ÞORIR
STYRKÁRSSON
+ Sigfús Þórir
Styrkársson
fæddist í Miðdala-
hreppi í Dalasýslu
13. apríl 1933. Hann
lést á Borgarspítal-
anum í Fossvogi 22.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Unnur Ingi-
björg Sigfúsddttir,
f. 3.12. 1901, d.
20.10. 1988, og
Styrkár M. Guðjóns-
son, f. 9.11. 1900, d.
12.9. 1987. Systkini
Sigfúsar eru:
Hjálmar, Guðjón, Klara, Arndís
og Guðrún, sem lést 11.7. 1965.
Sigfús ólst upp í Tungu í Hörðu-
dal í Dalasýslu ásamt systkinum
sínum, og fluttist til Reykjavík-
ur með foreldrum sínum 1954.
Sigfús stundaði barnaskólanám
í farskóla í sveitinni eins og þá
var venja, fór síðan í Héraðs-
skólann í Reykholti í Borgar-
firði 1949-1951, lauk síðan
stúdentsprófi frá öldungadeild
Menntaskólans við Hamrahlíð
1978.
Sigfús kvæntist 6. ágúst 1960
eftirlifandi konu sinni, Guðríði
Þorvaldsdóttur, f. 21. nóvember
1931. Foreldrar
hennar eru Lovísa
Bjargmundardóttir,
f. 28.8. 1898, ættuð
frá Hvassahrauni á
Vatnsleysuströnd,
nú búsett hjá Guð-
ríði dóttur sinni, og
Þorvaldur Egilsson,
f. 3.6. 1895 á Bakka
í Dýrafirði, d. 18.11.
1969. Systkini Guð-
ríðar eru: Guðrún
Eybjörg og Sigurð-
ur Egill. Sigfús og
Guðríður eignuðust
tvær dætur: Lovísu,
f. 19 ágúst 1963, sem er við
söngnám, og Unni Ingibjörgu, f.
28 nóvember 1974, sem hefur
nýlokið námi við Kennarahá-
skóla fslands.
Eftir komuna til Reykjavíkur
fékkst Sigfús við ýmis störf en
gerðist fljótlega starfsmaður
Seðlabanka Islands og vann þar
í 35 ár. Að loknum starfsferli
hjá Seðlabanka íslands tók við
starf hjá Borgarspítala-Landa-
koti þar sem hann vann til ævi-
loka.
Sigfús verður jarðsunginn frá
Neskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
í hverju húsi er ákveðið samfélag
og ræðst samfélagsgerðin af því
hverjir í húsinu búa hverju sinni.
Reglur eru oftast óskráðar, en samt
hljómar einhver tónn sem gefur
íbúum hvers húss til kynna hver
samhljómurinn skuli vera og eftir
honum er farið.
Þegar ég festi kaup á íbúð í hús-
inu Ægisíðu 50 íyrir rúmum sjö ár-
um fylgdi því viss eftirvænting.
Hvernig samfélag vorum við að
flytja í og skyldi okkur aðkomufólk-
inu takast að greina hinn rétta tón
og ná samhljómi með þeim íbúum
er fyrir voru? Seljandinn gat þess
sérstaklega að húsbóndinn á fyrstu
hæðinni væri einstakur öðlingur og
ætti heiðurinn af flestu er til fram-
fara og bóta teldist. Ég beindi sjón-
um mínum að spjaldinu við útidym-
ar, þar voru talin nöfn fjöguiTa
kvenna, eina karlmannsnafnið var
Sigfús Styrkársson.
Það var ekkert oflof þegar selj-
andinn kvað Sigfús vera sérstakan
öðling, því kynntumst við fljótlega.
Það var ekki einungis að Sigfús
hefði ljúfa framkomu og góða nær-
veru, hann var garðyrkjumaður
hússins, gjörsamlega ólaunaður af
hálfu okkar meðeigandanna. „Þið
hafið hann Sigfús," sagði fólk um
leið og það dáðist að vel hirtum
garðinum við húsið okkar. Við viss-
um líka mæta vel að þau hjón Sigfús
og Guðríður áttu stærstan þátt hér í
umhirðu allri. ÖIl verk Sigfúsar ein-
kenndust af iðjusemi, vandvirkni,
smekkvísi og einstakri hógværð.
Laun Sigfúsar voru sú ánægja er
hver maður finnur með sjálfum sér
að loknu vel unnu verki, því það er
ekkert verk leiðinlegt nema illa
unnið verk. Hjá Sigfúsi voru engin
verk leiðinleg. Þegar aðkomumenn
dásama útsýnið hér og tína til aðra
kosti Ægisíðunnar og vesturbæjar-
ins hef ég oft nefnt að helsti kostur
búsetunnar hér væri Sigfús, ná-
granni minn á fyrstu hæðinni, og
látið þess getið að slíkur maður
fyndist ekki í hverri götu, þakka
mætti fyrir ef einn jafnoki hans
fyndist í hverjum bæjarhluta. Eftir
ótímabæra fækkun í fjölskyldu
minni fyrir rúmu ári hef ég stund-
um hugleitt flutninga. Enn hafa þó
þær hugrenningar ekki náð langt
því leitun er að öðru eins sambýli og
hér hefur verið.
Nú er hljóðnaður enn einn tónn-
inn úr samhljómi íbúanna. An nokk-
urrar viðvörunar ákvað almættið að
Sigfús Styrkársson skyldi flytja.
Eftir brotthvarf hans er_ samfélag
okkar langtum snauðara. Ibúamir á
Ægisíðu 50 votta ekkju Sigfúsar,
Guðríði Þorvaldsdóttur, dætrunum,
Lovísu og Unni, og tengdamóður
hans, Lovísu Bjargmundsdóttur,
einlæga samúð, vitandi að góðar
minningar munu lýsa þeim fram á
veginn. Efst í huga okkar íbúanna
er þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast öðlingsmanninum Sigfúsi
Styrkárssyni og fyrir þá ráðstöfun
að hafa notið nágrennis við hann og
fjölskyldu hans.
Ásdís Einarsdóttir.
Við systkinin sem ólumst upp á
Hagamel 30 vorum barnung þegar
Sigfús Þórir Styrkársson kvæntist
Guðríði frænku okkar og varð
þannig hluti af stórfjölskyldunni. I
þá daga vorum við tíðir gestir hjá
ömmu og afa á Brunnstígnum og
þau eldri okkar muna vel eftir
fyrstu heimsóknum Sigfúsar þang-
að. I fyrstu var hann einkum áhuga-
verður fyrir það hvað hann ók flott-
um bflum og var duglegur að bjóða í
bfltúr. En við lærðum einnig að
meta aðra kosti þessa þægilega og
skemmtilega vinar okkar. Sigfús og
Gurrý eignuðust dætumar Lovísu
og Unni Ingibjörgu og við ólumst
upp í góðum félagsskap þeirra. Sig-
fús var í meira lagi barngóður og
ekki sjaldan sem hann tók yngri
kynslóðina með sér út úr húsi þegar
þau voru orðin full af orku eftir kök-
urnar hennar ömmu og vantaði út-
rás.
Sigfús var vakandi fyrir öllu sem
var að gerast, bæði í fjölskyldunni
og þjóðfélaginu almennt. Af áhuga
tók hann alltaf virkan þátt í umræð-
um, hvort sem þær snerust um
skólabækurnar hjá námsfólkinu,
stjórnmál eða bara um daginn og
veginn. Hann hafði mikinn áhuga á
bókmenntum og honum nægði ekki
lesturinn því hann batt sjálfur inn
stóran hluta bóka sinna og eru þær
mikil heimilisprýði. Garðrækt var
einnig ofarlega í huga hans og gam-
an að fylgjast með því sem þar var
að gerast, gjarnan tilraunir með að
koma einhverri jurt á legg.
Eftir að Þorvaldur afi okkar dó
flutti Lovísa amma okkar með Sig-
fúsi og Gurrý á Ægisíðuna og þar
var oft komið við til að heilsa upp á
ömmu og aðra meðlimi heimilisins.
A seinni árum var það oft að Sigfús
og amma voru ein heima, Gurrý í
vinnu og stelpurnar í skóla. Þá var
auðséð hversu mikill félagi hann var
ömmu. Við undrumst styrk hennar
og dáumst að henni þar sem hún
stendur og huggar. Munum við
alltaf kunna Sigfúsi bestu þakkir
fyrir það hversu vel hann reyndist
henni og um leið okkur öllum.
Fráfall Sigfúsar bar brátt að en
hann lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur
22. júlí. Það er aldrei auðvelt að
sætta sig við að svo náinn vinur
hveifi óvænt úr lífi manns, en ef að
er gáð á maður alltaf minningarnar
eftir. Þær eru margar og góðar og
fyrir þær erum við þakklát.
Elsku Guriý, Lovísa, Unnur og
amma, þið eigið samúð okkar og þó
að engin orð séu til að lýsa líðan
okkar á þessari stundu vitum við að
þið þekkið hug okkar. Við biðjum
guð að blessa ykkur allar og vera
með ykkur.
Þorvaldur, Geir Helgi,
Lovísa og Valgerður.
Sigfús mágur minn er látinn. Ég
fylgdi Sigfúsi á Borgarspítalann að-
faranótt 23. júlí, hann lést þar
nokkrum klukkustundum síðar. Frá
þessúm síðustu samverustundum
með Sigfúsi er mér minnisstæðast
hæglátt bros hans er ég spurði hann
hvernig honum liði? „Ekki sem
verst, þetta er heldur betra.“
Hæglátt bros, hávaðalaus fram-
koma og áreiðanleiki einkenndu
þennan hávaxna myndarlega mann
sem Guðríður systir mín kynnti fyr-
ir fjölskyldu sinni á Brunnstíg 10
fyrir nær 40 árum síðan. Það fór vel
á með föður mínum og Sigfúsi. I
mörg ár ók Sigfús honum í blóð-
rannsóknir vegna blóðþynníngar,
fyrst vikulega og síðar a.m.k. mán-
aðarlega. Hvað þeir ræddu um á
leiðinni veit ég ekki en víst er að
þessar stundir saman styrktu vin-
áttu þeirra og virðingu hvor fyrir
öðrum. Eftir andlát föður míns seldi
móðir mín íbúð sína og lagði fram
sinn skerf, þó e.t.v. litill væri, til
kaupa á því heimili sem hún síðan
hefur notið með Guðríði systur
minni, Sigfúsi og dætrum þeirra í 28
ár. Það er ekki vandalaust að hafa
tengdamóður á heimili sínu, en
aldrei varð þeim sundurorða og hef-
ur öll viðkynning við Sigfús verið
eins sérstök og upphafið gaf vonir
um. Þar eð móðir mín bjó á heimili
Sigfúsar kom ég oftar á heimili hans
en annars hefði verið og oftast fyr-
irvaralítið eða var þar þegar hann
kom heim úr vinnu. Aldrei fann ég
að þetta væri honum til ama heldur
fann mig ávallt velkominn.
Sigfús var mikill fjölskyldumað-
ur. Hjónaband Guðríðar og hans
einkenndist af hlýju og virðingu.
Dætrum sínum, Lovísu og Unni, var
hann jafnan góður viðmælandi og
hugulsamur faðir og þær end-
urguldu það með væntumþykju
sinni.
Við höfum átt margar góðar sam-
verustundir með Sigfúsi. Minnis-
stæð er ferð sem við hjón fórum
með Guðríði og Sigfúsi ásamt dótt-
ur okkar og föður Jónu, um Banda-
ríkin er ég var þar við nám 1968.
Við ókum frá Minnesota yfir til
Kaliforniu, gistum í nokkrum feg-
urstu þjóðgörðum Bandaríkjanna,
reistum fellihýsi okkar og elduðum
kvöldverð úti og nutum skógarilms
grenitrjáa. Ollum varð þessi ferð
minnisstæð og mörg myndakvöldin
urðu til að rifja þetta ferðalag upp
og festa í minni.
Eins og margur sem ekki hafði
haft tækifæri til langrar skólagöngu
á unglingsárum svalaði Sigfús fróð-
leiksfysn sinni með miklum lestri og
þegar tækifæri gafst innritaðist
hann í öldungadeild Menntaskólans
við Hamrahlíð og lauk þaðan stúd-
entsprófi.
Sigfús hafði yndi af bókum og átti
talsvert safn bóka, margar hafði
hann bundið inn sjálfur af mikilli al-
úð og vandvirkni, en bókband lærði
hann sér til skemmtunar á yngri ár-
um. Þegar talið barst að bókum
hans kom fljótlega í ljós að þessar
fallega innbundnu bækur voru ekki
aðeins prýði, Sigfús hafði lesið þær
allar, sumar oft og var ég jafnan
þyggjandi í samræðum okkar á
þessum vettvangi. Ég er þakklátur
fyrir þær samverustundir sem ég
átti með Sigfúsi, mér hefur hann
verið sem sá stóri bróðir sem ég
aldrei átti.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
Sigfús með djúpum söknuði en er-
um þakklát fyrir að hafa átt og
þekkt þennan góða dreng.
Við biðjum guð að styrkja Gurrý,
Lovísu og Unni.
Sigurður E. Þorvaldsson.