Morgunblaðið - 09.08.1998, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elsku hjartans móðir okkar, dóttir, systir,
dótturdóttir, tengdamóðir, mágkona og
frænka,
KRISTÍN SÆUNN GUÐBRANDSDÓTTIR,
sem lést á Landspítalanum 2. ágúst, verður
jarðsungin frá Garðakirkju miðvikudaginn
12. ágúst kl. 14.00.
Tinna Kjartansdóttir,
Freyja Kjartansdóttir, Gunnar Ingi Gunnarsson,
Sæunn Kjartansdóttir,
Kristín María Hartmannsdóttir, Guðbrandur Sæmundsson,
María Guðbrandsdóttir, Sveinbjörn Dýrmundsson,
Berglind Guðbrandsdóttir, Sigmundur Dýrfjörð,
María Anna Magnúsdóttir,
frænkur og aðrir ástvinir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANN INGIBJARTUR
GUÐBJARTSSON
frá Flateyri,
Hlíf 2, fsafirði,
sem andaðist þriðjudaginn 4. ágúst, verður
jarðsunginn frá ísafjarðarkirkju þriðjudaginn
11. ágúst kl. 14.00.
Guðrún Guðbjarnadóttir,
Anna Jóhannsdóttir, Emil Hjartarson,
Guðbjarni Jóhannsson, Bára Guðjónsdóttir,
Þorsteinn Jóhannsson, Gunnhildur Brynjólfsdóttir,
Svanur Jóhannsson,
barnabörn og bamabarnabörn.
+
Dóttir okkar,
RUT GRÍMSDÓTTIR,
Skálatúni,
Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Lágafellskirkju þriðjudaginn 11. ágúst kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Skálatúnsheimilið.
Ingibjörg Guttormsdóttir,
Grímur Eysturoy Guttormsson.
Ástkær sonur okkar, bróðir, tengdabróðir,
dóttursonur og frændi,
GUÐMUNDUR BJÖRGVINSSON
bifreiðastjórí,
Austurbergi 12,
Reykjavík,
sem lést af slysförum mánudaginn 3. ágúst si.,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mið-
vikudaginn 12. ágúst kl 13.30
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Barnaspítala Hringsins.
Jónína Margrét Guðmundsdóttir, Björgvin Hafsteinn Kristinsson,
Sigríður Steinunn Björgvinsdóttir, Stefán Þorsteinsson,
Inga Dóra Björgvinsdóttir, Egill Guðnason,
Magnús Jón Björgvinsson, Guðrún Sigríður Kristjánsdóttir,
Björgvin Björgvinsson,
Kristinn Björgvinsson, Brynja Kristmansdóttir,
Sólborg Jónsdóttir
og systkinabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNESAR MATTHÍASAR
GUÐJÓNSSONAR
frá Furubrekku,
Álfhólsvegi 49,
Kópavogi.
Ásgerður Halldórsdóttir,
Lára Valgerður Jóhannesdóttir, Tómas Þórir Garðarsson,
Una Jóhannesdóttir, Bjami Anton Einarsson,
Ingunn Jóhannesdóttir, Torfi Júlíus Karlsson,
Vilborg Anna Jóhannesdóttir, Björn Ágúst Sigurjónsson,
Halldór Kristján Jóhannesson, Margrét Þórðardóttir,
Ingibjörg Jóhannesdóttir, Valdimar Pétursson,
Sigurður Óskar Jóhannesson, Helga Bogey Birgisdóttir,
Guðjón Jóhannesson, Guðný Heiðbjört Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
SVANHVÍT
JÓNSDÓTTIR
+ Svanhvít Jóns-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 6. janú-
ar 1968. Hún lést á
Landspítalanum 6.
ágúst sl. af völdum
arfgengrar heila-
blæðingar. Foreldr-
ar hennar eru Jón
Hlífar Aðalsteinsson
f. 13.11. 1943 og
Þórunn Pétursdóttir
f. 29.8. 1946, dáin
19.7. 1992. Fóstur-
faðir hennar er Júlí-
us Júlíusson, f. 28.7.
1942. Aibróðir Pétur
Jónsson, f. 14.9. 1966. Eiginkona
Ama Hreinsdóttir, f. 14.1. 1965.
Þeirra böm: Ástrós, f. 18.12.
1991 og Patrik, f. 7.2. 1994. Hálf-
bróðir sammæðra Ólafúr Júlíus-
son, f. 24.8. 1972. Hálfsystkini
samfeðra: Einar A.
Jónsson, f. 4.7. 1972,
sambýliskona Eyrún
Jóhannesdóttir,
þeirra bam Jón Hlíf-
ar, f. 9.8. 1997, Þor-
björg Ó. Jónsdóttir,
f. 19.3.1974, sambýl-
ismaður Karl R. Ró-
bertsson. Þeirra
barn óskírð dóttir, f.
28.7. 1998. Sigmrð-
ur Friðrik Jónsson,
f. 14.1.1981.
Svanhvít varð
stúdent frá Flens-
borg 1988. Varð við-
skiptafræðingur frá Háskóla Is-
lands 25. júm' 1994.
títför Svanhvítar fer fram frá
Hafnaríjarðarkirkju á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Svanhvit Jónsdóttir, góður vinur
og félagi, er fallin frá langt um ald-
ur fram, eftir erfíð veikindi.
Við minnumst þess, að þegar við
fluttum í nýja golfskálann, mætt-
um við fyrst geislandi brosi hennar
og ljúfu viðmóti þegar hún starfaði
í golfversluninni. Hún fékk svo
áhuga á íþróttinni og stundaði
hana upp frá því með góðum ár-
angri. Reyndar var hún í miðri
keppni þegar hún varð fyrir áfalli
og náði aldrei aftur fulíri heilsu.
Það aftraði þó ekki Svanhvíti frá
því að stunda golfíð áfram og var
áhrifamikið að verða vitni að þraut-
seigju hennar og baráttuþreki.
Afsakanir okkar hinna sem eigum
að teljast líkamlega heilbrigð, fyrir
slæmu gengi við golfíðkun, verða
hjóm eitt samanborið við þá erfið-
leika sem Svanhvít þurfti að yfir-
stíga í hvert sinn sem hún lék golf.
I Keili höfum við fyrir sið að verð-
launa ár hvert þann félaga okkar
sem sýnir íþróttinni sérstaka rækt-
arsemi og ástundun. Svanhvít
hlaut að sjálfsögðu þessi verðlaun
árið sem hún lék m.a. heilt meist-
aramót í fjóra daga, þrátt fyrir fótl-
un sína. Sem félagi'var hún óbreytt
alla tíð. Viðmótið ljúfa og geislandi
brosið var alltaf á sínum stað.
Félagar í Golfklúbbnum Keili
votta ástvinum hennar dýpstu
samúð. Við söknum vinar í stað, en
erum jafnframt ríkari vegna kynna
okkar af Svanhvíti Jónsdóttur.
Vinir og félagar í
Golfklúbbnum Keili.
Okkur langar að minnast skóla-
systur okkar og vinkonu, Svannýj-
ar, með nokkrum orðum. Það er
margt sem kemur upp í hugann
þegar við lítum tilbaka, en það sem
stendur uppúr er hversu bjartsýn,
hugrökk og dugleg hún var þrátt
fyrir erfið veikindi síðustu árin. Við
vorum saman við nám í viðskipta-
fræði og lásum saman á Bjarkar-
götu 6. Svanný var þar mjög áber-
andi, ákveðin og alltaf tilbúin til að
hjálpa og voru ófáir sem fengu
glósurnar hennar lánaðar ef þeir
misstu úr tíma. Lífíð á Bjarkargöt-
unni var alveg sérstakt þar sem
fljótlega myndaðist hálfgerð fjöl-
skyldustemmning. Bjarkargatan
var á námsárunum okkar annað
heimili. Til að fullkomna heimilislíf-
ið brá Svanný sér dag einn upp í
Kattholt og kom stolt tilbaka með
lítinn kettling, sem reyndist mis-
vinsæll meðal heimilisfólksins, því
fljótlega tók að bera á bólgnum
hvörmum, tárvotum augum og þrá-
látum hnerra. Kisu var því fundið
nýtt heimili. Uppátæki hennar
vakti mikla kátínu og hefði fáum
dottið þetta í hug. Svanný útskrif-
aðist úr viðskiptafræðinni árið 1994
og ári síðar veiktist hún. Við veik-
indin kom betur í ljós hversu sterk-
ur persónuleiki hún var. Að námi
loknu héldust tengsl okkar og í
hvert sinn er við hittum hana sagði
hún okkur frá nýjum afrekum og
ævintýrum. Hún var ákveðin í því
að njóta lífsins og þrátt fyrir fötl-
unina sem fylgdi í kjölfar veikind-
anna hélt hún áfram að stunda
golf, lærði að skíða uppá nýtt og í
janúar síðastliðnum hélt hún upp á
þrítugsafmæli sitt í skíðabrekkum
Austurríkis. Hún var staðráðin í að
ná sér og stundaði líkamsrækt og
æfði um tíma með íþróttafélagi
fatlaðra. Áfangasigrar hennar voru
margir og gleðilegir, en það sem
gladdi hana einna mest var að fara
að vinna á ný. Stuttu eftir að hún
hóf störf reið seinna áfallið yfír
sem reyndist henni ofraun.
Við minnumst Svannýjar með
söknuði. Hún var sönn hetja og
dugnaður hennar verður okkur
ávallt fyrirmynd. Við vottum að-
standendum hennar samúð okkar á
þessari sorgarstundu.
Anna Þórunn, Helga Lára,
Sigríður og Þuríður.
Okkur langar að minnast hálf-
systur okkar Svanhvítar Jónsdótt-
ur. Hún hafði barist eins og hetja
gegn þeim ógnvænlega sjúkdómi
sem varð henni að aldurtila langt
fyrir aldur fram.
Þó að við værum ekki alin upp
saman var alltaf gott samband á
milli okkar systkinanna. Það var
alltaf gaman að fá hana austur þeg-
ar við vorum yngri því hún var
alltaf kát og glaðlynd og kom öllum
í gott skap. Þær minningar sem
rifjast upp eru þegar hún dvaldist
hjá okkur eitt sumar fyrir austan,
þá 15 ára. Hún eignaðist marga
vini sem gerði það líka að verkum
að henni þótti gaman að koma
austur og naut þess greinilega vel.
Hin seinni ár kom hún svo gjarnan
á sjómannadaginn og um páska.
Þrátt fyrir að vita alltaf að
hverju stefndi lét hún ekki á neinu
bera og var alltaf jafnglöð í fasi.
Hún vann myrkranna á milli og
enginn skildi þefya mikla úthald
sem hún hafði. Á sínum mennta-
skóla- og háskólaárum var það
hennar hlutskipti að hugsa um
móður sína sem svo lést úr þessum
sama sjúkdómi fyrir nokkrum ár-
um. Þar sýndi hún mikla þraut-
seigju.
Fyi-ir þremur árum fékk Svan-
hvít svo fyrsta áfallið sem kom öll-
um í opna skjöldu. Eftir það varð
hún aldrei söm og áður. En með
áræðni og viljastyrk tókst henni
með tímanum að ná sér að mestu
leyti. Hún gerði það sem henni datt
í hug og lét engan bilbug á sér
fínna þrátt fyrir smáfötlun. Hún
var þannig gerð að ef hún tók í sig
að gera eitthvað gat ekkert stöðvað
hana. Efst í huga okkar er skíða-
ferð til Austurríkis sem hún fór í
tilefni þrítugsafmælis síns og ljóm-
aði hún öll þegar hún sagði okkur
frá ætlun sinni.
Svanhvít bar nafn sitt með
rentu. Hún var Ijós yfírlitum og
mátti með sanni líkja henni við
hvítan svan sem sigldi einn um lífs-
ins ólgusjó.
Mánudaginn 3. ágúst vorum við
föðurfjölskylda Svanhvítar saman-
komin fyrir austan. Þá var hún
þegar búin liggja í mánuð meðvit-
undarlaus eftir stórt áfall. Það er
kaldhæðni örlaganna að eftir
nokkra vætusama daga hjá okkur
birti allt í einu upp. En það birti
ekki upp í lífi Svanhvítar. Þar dró
ský fyrir sólu. Fyrr en nokkurn
grunaði barst fréttin um andlát
hennar sem var öllum eitt reiðar-
slag. Hún sem hafði verið í blóma
lífsins átti ekki að fá að lifa fleiri
daga, sólin var ekki hennar megin
þennan örlagaríka dag.
Hver dugar þér í dauðans stríði,
er duga ei lengur mannleg ráð,
þá horíin er þér heimsins prýði,
en hugann nístir angur og kviði, -
hvað dugar, nema Drottins náð?
(G. Thomsen)
Elsku Svanný, hvíldu í friði.
Kveðja frá systkinum,
Einar Aðalsteinn, Þorbjörg Ólöf,
Sigurður Friðrik, Jón Einar og
fjölskyldur.
Elsku vinkona, nú ert þú farin.
Við kynntumst í sex ára bekk og
vorum saman í gegnum allan
grunnskólann. Sambandið minnk-
aði á menntaskólaárunum en við
endumýjuðum það fyrir sex árum
og höfum brallað heilmikið saman
síðan.
Þú varst alltaf sterkust af okkur
stelpunum og það var gott að hafa
þig á sínu bandi í bamaskóla. Þú
lést ekki vaða ofan í þig. Okkur er
sérstaklega minnisstætt þegar þú
fleygðir honum Tedda bekkjar-
bróður þvert yfir skólastofuna þeg-
ar við vomm að föndra fyrir jólin.
Hann hafði verið eitthvað að stríða
þér. Þú varst líka sú fullorðinsleg-
asta af okkur. Stundum öfunduðum
við þig af því en ekki þegar við fór-
um í strætó, þar þurftir þú að
borga fullorðinsgjald en við ekki.
Þú sast aldrei auðum höndum.
Þú stundaðir skóla, varst í fullri
vinnu, hélst heimili með móður
þinni og hugsaðir um hana í veik-
indum hennar, ásamt því að stunda
félagslíf af fuílum krafti. Þú varst
alltaf hrókur alls fagnaðar, naust
þess að lifa lífinu og sóaðir ekki
einni mínútu. Brosið var alltaf á
sínum stað.
Eftir fyrsta áfallið þitt fyrir
þremur ámm áttum við ekki von á
að þú mundir ná þér svona vel eins
og þú gerðir. En þú sagðir, „ég
skal“ og það kom í ljós að þú gast
allt það sem þú vildir gera, nema
setja tagl í hárið og þá var hárið
bara klippt af. Alltaf þegar hópur-
inn hittist gastu sagt okkur frá nýj-
um afrekum, eins og þegar þú
byrjaðir að spila golf, tennis, körfu-
bolta, fórst á skíði hérlendis og er-
lendis, og stundaðir spinning af
fullum krafti. Þú varst ótrúleg.
Þú sýndir og sannaðir, að ef vilj-
inn er fyrir hendi þá er allt hægt.
Þú gerðir allt sem þig langaði að
gera. Við munum alltaf minnast þín
og taka þig til fyrirmyndar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
(Valdimar Briem.)
Þínar vinkonur,
Helga, Hildur, Guðrún,
Lovísa, Stína og Sigrún.
Elsku Svanný mín.
Eg kveð þig nú með söknuði. Við
áttum svo margt sameiginlegt, vor-
um báðar að ná okkur eftir erfið
veikindi og báðar frekar einmana.
Upp úr þessu spratt mjög góð vin-
átta. Þau voru ekki fá skiptin sem
við fórum út að skemmta okkur,
lögðum í „Fatlaðastæðið" eins og
þú kallaðir það fyrir utan Þjóðleik-
húskjallarann eða fórum á kaffi-
hús. Við áttum líka margar góðar
stundir saman niðri í World Class.
Ég vissi að þú gætir fengið heila-
blóðfall hvenær sem væri, en ein-
hvern veginn fannst mér þú eiga