Morgunblaðið - 10.10.1998, Síða 63

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998 63
MINNINGAR '
SVERRIR
BREIÐFJÖRÐ
GUÐMUNDSSON
+ Sverrir Breið-
fjörð Guð-
mundsson, Brunn-
um 25 Patreksfirði,
var fæddur hinn 28.
febrúar 1938 á Sel-
látranesi við Pat-
reksfjörð. Hann lést
í Sjúkrahúsi Pat-
reksfjarðar 4. okté-
ber siðastfiðinn.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Lúter
Signrðsson og eigin-
kona hans Hjördís
Þórarinsdóttir.
Sverrir var elstur af
10 börnum þeirra hjóna en þijú
þeirra létust í frumbernsku.
Hinn 29. júní 1963 kvæntist
Sverrir eftirlifandi eiginkonu
sinni Ástu Sigríði Gísladóttur
frá Skáleyjum, dóttur Gísla Jó-
hannessonar bónda
þar og eiginkonu
lians Sigurborgar
Ólafsdóttur. Börn
þeirra Ástu og
Sverris. 1) Guð-
mundur Lúter, f.
14.9. 1962. 2) Sigur-
borg, f. 1.5. 1964,
maki Ragnar Már
Pétursson og eiga
þau íjögur börn. 3)
Eyjólfur Brciðfjörð,
f. 18.2. 1968, d. 4.11.
1989. 4) Heiður Þór-
unn, f. 14.8. 1970,
maki Gísli Haf-
steinsson, og eiga þau tvö böm.
5) Gísli Einar, f. 13.7. 1976, maki
Nanna Lilja Sveinbjörnsdóttir.
títför Sverris fer fram frá
Eyrakirkju Patreksfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Jæja elsku besti pabbi minn. Nú
ertu loksins búinn að fá þína hinstu
hvíld, og ég veit að þér líður svo
vel, ég veit að Eyi bróðir tekur vel
á móti þér. Á svona stundum renn-
ur svo margt í gegnum hugann og
minningar um þig fylla huga minn.
Elsku pabbi, ég mun sakna þín svo
sárt. Elsku pabbi, mér þykir svo
vænt um það sem þú sagðir við mig
í síðasta skiptið sem við hittumst í
þessu lífi, og ég man þegar þú
komst í fyrsta skiptið í litla húsið
okkar Gísla, þú varst svo ánægður
að nú loksins værum við komin í
okkar eigið hús.
Blessuð sé minning þín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund,
vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Þín dóttir
Heiður.
Gísli Einar.
Jæja, elsku pabbi minn. Þá ertu
loksins búinn að fá friðinn og ég
veit að nú líður þér vel og að það
hefur verið tekið vel á móti þér hin-
um megin. Á þessari stundu renn-
ur margt í gegnum hugann og allar
þær hugsanir mun ég geyma í
hjarta mér. Ó, elsku pabbi minn,
hafðu ekki áhyggjur af Ástu, Jó-
hanni, Þorbimi og Sverri, ég mun
passa þau voðalega vel eins og þú
baðst mig um. Jæja, pabbi minn,
ég kveð þig nú í hinsta sinn og veit
að nú ert þú kominn til Dísu ömmu,
Gumma afa og ekki síst til hans
Eyjólfs okkar sem við höfum öll
saknað svo sárt.
Blessuð sé minning þín.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Þín dóttir,
(V. Briem.)
Sigurborg.
Elsku pápi minn. Mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Það gladdi mig mjög þegar þú
baðst mig að vera með Blíðfara í
sumai- og ég vona að það hafi glatt
þig líka. Þótt þú værir orðinn mikið
veikur þá fylgdistu alltaf vel með
mér. En það sem ég vil segja um
þig, elsku pápi, er að betri foður er
ekki hægt að eignast og ég vona að
Eyi bróðir hafi tekið vel á móti þér
þar sem þú ert.
Þinn yngsti sonur
Kæri bróðir.
Margar ljúfar minningar leita á
hugann þegar ég sest niður til þess
að reyna að koma á blað þakklæti
til þín fyrir allt það sem þú gerðir
fyrir mig, systkini okkar og ekki
síst foreldra allt til hinsta dags
þeirra.
Eins og áður hefur komið fram
varst þú elstur okkar. Gefur því
augaleið að fyrst kom að þér að
leggja lið við uppeldi okkar hinna
yngri og er mér nær að halda, að
BJARNI
SIGURÐSSON
+ Bjarni Sigurðs-
son fæddist á
Vigdísarstöðum 12.
ágúst 1910. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Hvammstanga 28.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru: Sigurð-
ur Bjarnason, f. 1.1.
1880, d. 29.12.
1940, bóndi á Vig-
dísarstöðum, og
Ingibjörg Daníels-
dóttir, f. 19.11.
1879, d. 11.10.
Kristrún Sigríður,
f. 19.7. 1905, d.
21.3. 1998. 3) Ósk
Margrét, f. 14.9.
1906. 4) Hólmfríður
María, f. 1.10. 1914.
5) Kristín, f. 18.5.
1917, d. 15.4. 1942.
6) Jónfna Sigur-
Iaug, f. 4.2. 1919.
Einnig átti hann
tvö uppeldissystk-
ini, þau Náttfríði
Jósafatsdóttur, f.
4.4. 1927, og Hann-
es Jósafatsson, f.
4.6. 1934.
1970. Bjarni var
fjórði í röð systkina sinna en
þau voru: 1) Jón Frímann, f.
12.7. 1903, d. 26.2. 1979. 2)
Útför Bjarna fer fram frá
Melstaðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
þó að úr okkur tognaði með árun-
um, þá bættir þú heldur á þig því
amstri sem í það minnsta sum okk-
ar hefðu átt að bera í dagsins önn
með þér, svo að við gætum betur
notið leikja og ýmissa ærsla sem
börn telja gjarnan meira máli
skipta en að taka viðvik af þeim
sem eldri eru.
Er ekki ofmælt að þitt lífshlaup
snerist fyrst og fremst um það að
hlúa að þínum og þú sparaðir
aldrei tíma né fyrirhöfn í þeim efn-
um. Margs mætti minnast sérstak-
lega til að gleðja hugann á sorgar-
stundu. Læt ég þó duga að nefna
undirbúning jólanna sem þú hafðir
að mestu í þínum höndum, í það
minnsta að skreyta stofu og jóla-
tréð, þar kom enginn annar nærri.
Og segja verð ég að þá fannst mér
þú oft meira en ósanngjam að fá
ekki einu sinni að líta um rifu á
stofuhurðinni fyrr en á aðfanga-
dagskvöld meira að segja skrá-
argatið var kíttað með bréfi en
bandprjónn ömmu leysti yfirleitt
það vandamál. En mikil var gleðin
er hurðin opnaðist og vorum við
vafalaust þér þakklát fyrir stjóm-
semina.
Já bróðir. Mörg gerðir þú okkur
>xjólin“ gegnum árin.
Það mun hafa verið laugardag-
inn 17. febrúar ‘62 að mér var gert
að vera heima það kvöld. Vafalaust
hefur það verið mér mikið mótlæti,
á þeim tíma hafði maður annað við
slík kvöld að gera en að hanga inni
og það sem meira var; að baka
pönnukökur. Hvað til stóð vissi ég
ekki en mátti segja mér að eitthvað
færi að rætast úr þeim spítalamat
sem þið bræður sóttuð í. Þá opin-
beruðuð þið Ásta sem sannanlega
uppfrá því hefur verið þín lífsgæfa.
Það hefur verið okkur mikil
ánægja að fylgjast með uppgangi
ykkar frá upphafi þar sem þú lagð-
ir oft og tíðum nótt við dag til þess
að fjölskylda þín gæti notið þeirra
lífsgæða sem nútíminn býður.
Segja má um þig eins og góður
maður lýsti sjálfum sér á fyi’ri
hluta aldar „að hann gæti allt nema
alið af sér böni“. Þessi mannlýsing
þótti illa passa þá en hver og einn
getur verið stoltur af í dag. Allt
hefur leikið þér í höndum gegnum
tíðina hvort sem það var að byggja
húsið ykkar og sumarbústaðinn
eða sinna vélum sem lengst af var
þitt ævistarf. Hvað þá allt heimilis-
starf sem lék þér í höndum og full-
yrða má, að mörg móðirin sé þér
þakklát hvað þú léttir mikið með
henni Ástu í heimilishaldinu svo
hún gæti gefíð sér allan tíma til að
sinna nýfæddum börnum og mæðr-
um þeirra.
Nú síðasta árið hefur þú stundað
sjóinn á Blíðfara þínum, dugnaður
þinn og aflasæld var slík að marg-
ur varð að láta sér það hálfa duga
og vera stoltur af.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(V. Briem.)
Með þessum sálmi og örfáum
orðum kveðjum við elskulegan
frænda okkar. Við systkinin lítum
til baka með gleði og þakklæti í
huga fyrir allar góðu stundimar,
vináttuna og allt sem við áttum og
lærðum með honum, mun sú minn-
ing ylja okkur um ókomna tíð. Góð-
ur Guð geymi elsku frænda okkar
og blessi.
Bjarni, Magnús, Sigríður,
Ásthildur, Ingibjörg og
Kritín Margrét.
Ekki fékkst þú að ganga lífsgöt-
una til enda áfallalaust frekar en
svo margir. Það var mikið áfall fyr-
ir þig og okkur öll er við þurftum
að bergja á þeim beiska bikar þeg-
ar Eyjólfur fórst í bílslysi rétt í
þann mund er hann ætlaði að fara
að ganga sína manndómsgöngu. Til
huggunar þeim harmi hjálpaði
mikið til það uppeldi sem við feng-
um í bamæsku um trúna á almætt-
ið svo og sú samheldni og sterku
fjölskyldubönd sem bundin hafa
verið gegnum tíðina og fullyrða má
að þú ræktaðir best með umhyggju
þinni allri þegar dagar foreldra
okkar vom allir.
Jæja bróðir. Eg veit að nú ert þú
leystur frá þrautum þínum og
kominn á fund Eyjólfs, foreldra
okkar og tengdaforeldra þinna sem
öll hafa tekið þér vel. Eg þykist
vita að þar munt þú sigla á Blíðfara
þínum um hið óræða haf þar sem
kvótar og hindranir til sóknar eru
ekki til. Víst mun lífsganga þín
okkur sem áttum þig að huggun í
harmi og það smyrsl sem best mun
duga til að sefa þá sorg sem að
okkur er kveðin. Við munum ávallt
minnast þín er við heyrum góðs
manns getið.
Guð blessi þig.
Þinn bróðir
Hjörleifur.
Elsku afi okkar, okkur þykir af-
skaplega vænt um þig. Við munum
aldrei gleyma þegar þú varst
stundum að skamma okkur. Ég
mun alltaf hafa í huga mínum þeg-
ar þú kallaðir mig skassið þitt. Og
þegar þú varst alltaf að segja
strákunum að hafa hreint í bfl-
skúrnum og þegar þú veiktist
pössuðu þeir alltaf að hafa hreint í
honum og muna að gera það enn.
Ég man þegar ég var að missa
tönn, þá sagðir þú mér að binda
band í hana og í hurðina og skella
henni. O, elsku afi okkar, við mun-
um aldrei gleyma þér og þú verður
alltaf í hjarta okkar. Við skulum
passa ömmu fyrir þig.
Þín bamabörn,
Ásta, Jóhann, Þorbjörn,
Sverrir, Hilmar og Auður.
Látinn er mágur minn Sverrir
Guðmundsson, Brunnum 25, Pat-
reksfirði. 28. febrúar sl. átti hann
60 ára afmæli, hélt upp á það með
sínum allra nánustu, en um svipað
leyti greindist hann með alvarleg-
an sjúkdóm, og er nú frá okkur
farinn.
Svemr var einstakur maður,
mikill öðlingur. Prúður, ljúfur og
notalegur í viðmóti. Vinnusamur,
mikill dugnaðarforkur og völundur
við hvað sem var. Hann var uppal-
inn á Patreksfirði, í Hliðskjálf, elst-
ur systkina sinna. Þegar Ásta syst-
ir mín varð ljósmóðir, ung að árum,
réðst hún til starfa á Patreksfirði.
Þar lágu saman leiðir Ástu og
Sverris. Bníðkaup var haldið
heima í Skáleyjum á fögrum vor-
degi 29. júní 1963.
Heimili þeirra stóð á Stekkum
fyrstu árin. En fljótlega byggði
Sverrir gott og fallegt hús að
Brunnum 25. Þar er alltaf gott að
koma. Þar ólu þau upp börnin sín
fimm, sem auðvitað eru nú upp-
komið fólk og flutt úr foreldrahús-
um. En mikill harmur henti fjöl-
skylduna fyrir nær níu árum, þeg-
ar sonur þeirra Eyjólfur fórst í
bílslysi. En fjölskyldan stóð sam-
an og Patreksfirðingar sýndu þá
ógleymanlegan samhug. Enda
virðist mér systir mín vera mikill
Patreksfirðingur og ekki vilja
annars staðar vera. Á síðustu ár-
um átti hún við vanheilsu að
stríða og komu þau hjónin þá oft
við hjá okkur í Borgarnesi á ferð
sinni til lækna í Reykjavík. Stóð
Sverrir fast við hlið konu sinnar í
því stríði og fékk hún ótrúlega
góðan bata. En þá tóku við hans
veikindi, sem hafa verið erfið. í
sumar auðnaðist þeim þó, með
hjálp Sigurborgar dóttur sinnar,
að fara saman í stutt ferðalag í
Skáleyjar. í þeirri ferð hitti ég
Sverri mág minn síðast, ánægðan
en örþreyttan.
Elskuleg systir. Ljósmóðir. Eig-
um við nokkurt fegurra orð á okk-
ar tungu. Megi þitt eigið ljós og
birta góðra minninga lýsa þér og
þínum áfram veginn. Sá sem á
trúna og vonina á líka kærleikann
og sálarróna.
Við þökkum samfylgd Svems.
Biðjum ykkur öllum Guðs bless-
unar, ekki síst ungum afabörnum
sem eiga erfitt með að skilja þetta
undarlega líf.
Hjartans kveðjur.
Ólína Gísladóttir.
Afmælis-
og minn-
ingar-
greinar
MIKILL fjöldi minningar-
greina birtist daglega í Morg-
unblaðinu. Til leiðbeiningar
fyrir greinahöfunda skal eftir-
farandi tekið fram um lengd
giæina, frágang og skilatíma:
Lengd greina
Um hvern einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
minningargreinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd, -
eða 2200 slög (um 25 dálksenti-
metrar í blaðinu). Tilvitnanir í
sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. <■
Formáli
Æskilegt er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka,
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útfór hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Undirskrift
Greinarhöfundar eru beðnir ;
að hafa skímarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir gi-einunum.
Frágangur og móttaka
Mikil áherzla er lögð á að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textamenferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er ennfremur unnt að
senda greinar í símbréfi - 569
1115 - og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Vinsamlegast
sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Skilafrestur
Eigi minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á fóstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, fóstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyi-ir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Þar sem pláss er
takmarkað, getur þurft að
fresta birtingu minningar-
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna skilafrests.
Berist grein eftir að skilafrest-
ur er útrunninn eða eftir að út-
för hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi.