Morgunblaðið - 14.11.1998, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
—7--------------
ytvarp
Utópía
Hver ergóður útvarpsmaður og hver
slæmur? Svar: ífyrsta lagi verður útvarps-
maður á íslenskri útvarpsstöð, sem vill
teljast góður í starfi, að geta talað lýta-
lausa, eða a.m.k. lýtalitla, íslensku.
Sú var tíð að ein út-
varpsstöð var starf-
rækt á íslandi; Út-
varp Reykjavík, góðan
dag, sagði þulurinn
blíðlega klukkan sjö að morgni.
Mig minnir hún hafi ekki einu
sinni heitið Rás 1 þá, stöðin sem
varpaði af Skúlagötu 4, heldur
var bara talað um Ríkisútvarp-
ið, það nægði. Ekki get ég tekið
svo djúpt í árinni að enn sé ein-
ungis ein útvarpsstöð starfrækt
á Islandi, en get í það minnsta
fullyrt að ein finnst mér lang-
best; sú gamla góða.
Rás 1 er einfaldlega frábær
útvarpsstöð. Eftir því sem ís-
lenskum rásum fjölgar verður
það sífellt ljós-
VIÐHORF ara hve gamla
------ Gufan, sem
Eftir Skapta stundum er
Hallgrimsson kölluð SVO, ber
höfuð og herð-
ar yfir aðrar. Magnið hefur auk-
ist gríðarlega í kjölfar frjáls-
ræðis á þessum vettvangi, en
synd væri að halda því fram að
gæðin hefðu aukist í réttu hlut-
falli. Auðvitað var deginum ljós-
ara á sínum tíma að úrvalið varð
að aukast - þjóðin er ekki svo
einsleit að allir geti ætíð hlustað
á sömu útvarpsstöðina, og tíðar-
andinn kallaði á að léttri tónlist
yrði gefið meira rými á öldum
ljósvakans.
Gæði er auðvitað afstætt hug-
tak, en útvarpsstöð getur varla
talist alvöru stöð ef ekki er boð-
ið upp á annað en tónlist allan
sólarhringinn og varla nokkurt
orð af viti á milli laga. Eða
hvað? Útvarp sem miðill hlýtur
að vera þess eðlis að fólk eigi að
geta hlustað á það. Þó má halda
því fram að stöð þjóni tilgangi,
að minnsta kosti hluta úr degi,
ef hún heyrist - þá sem undir-
spil í fjarska - en stöð sem hægt
er að hlusta á, eins og Rás 1, er
hægt að kalla Útvarp, með
stóru ú-i. Það er rás hins hugs-
andi manns, eins og Páll Heiðar
Jónsson kemst stundum að orði
í þáttum sínum. Líkt og ákveðin
dagblöð mætti kalla dagblöð
hins hugsandi manns, að mínu
mati, en ég kýs að fara ekki
nánar út í það hér.
íslendingar eiga marga mjög
góða útvarpsmenn, en þeir eru
því miður enn of margir sem
ekki geta fallið undir þá skil-
greiningu. Einhver kann að
spyrja: við hvað miðar maður-
inn? Hver er góður útvarpsmað-
ur og hver slæmur? Svar: í
fyrsta lagi verður útvarpsmaður
á íslenskri útvarpsstöð, sem vill
teljast góður í starfi, að geta tal-
að lýtalausa, eða a.m.k. lýtalitla,
íslensku. Og því er einfaldlega
ekki að heilsa í öllum tilfellum.
Málið er lítið flóknara en það.
Og einhver snefill af skynsemi
skemmir heldur ekki fyrir; það
er ekki - þegar vel er að gáð -
alveg sama hvað fólk lætur út
úr sér í útvarpi, frekar en ann-
ars staðar.
Margt gott má segja um aðr-
ar stöðvar. Rás 2 ríkisútvarps-
ins fer mjög vel af stað að
morgni virkra daga með góðum
þætti frá klukkan sex til níu og
þeir tónlistarþættir sem íylgja í
kjölfarið, fyrir og eftir hádegi,
standa vel fyrir sínu - sem slík-
ir. Dægurmálaútvarpið á Rás 2
er líka oft gott og sama er að
segja af morgunútvarpi Bylgj-
unnar og síðdegisþætti hennar,
Þjóðbrautinni. Sunnudagskaffið
á Rás 2 á sunnudögum er jafnan
athyglisvert innlegg í umræð-
una og svo mætti áfram telja.
Klassík FM má heldur ekki
gleymast í þessari upptalningu,
sú stöð er frábær og sannarlega
tímabær þegar hún varð að
veruleika. Þar er aðdáendum
klassískrar tónlistar boðið til
veislu alla daga og þó Rás 1
sinni sígildri tónlist vel var
Klassík FM nauðsynleg. Von-
brigðum verð ég þó að lýsa yfir
því hve lítinn sess djassinn skip-
ar í dagskrá stöðvanna, aðeins
einn þáttur á viku er á Rás 1 -
mjög góður þáttur, reyndar, en
það er engan veginn nóg til að
fullnægja þörfum þeirra sem
þeirri yndislegu tónlist unna.
Fjölmiðlar eru ákaflega mis-
jafnir, svo ekki sé fastar að orði
kveðið. Sá sem þetta skrifar
getur auðvitað ekki talist hlut-
laus og ekki fer á milli hvaða
dagblað hann telur það besta
hérlendis. Dagblöð þarf að vera
hægt að lesa en sum eru þannig
samansett - til að mynda ein-
staka götublöð, svokölluð, í út-
landinu - að lítið er á þeim að
græða. Þau eru eins konar
fletti-blöð, þar sem uppsláttar-
fréttir og stórar myndir fylla
nánast allt pláss. Fólk skoðar
slík blöð. Eg vil geta lesið dag-
blöð og fræðst af því sem þar er
að finna. Það er ekki nóg að
fletta, og að sama skapi er ekki
nóg - nema sem undirspil í
fjarska, eins og nefnt var að
framan - að heyra í útvarpi. Og
útvarp er að mínu mati einmitt
alltof oft einungis boðlegt sem
undirspil.
Sumar hinna útvarpsstöðv-
anna sinna hlutverkum sínum
mjög vel að mínu mati en engan
veikan hlekk er að finna í dag-
skrá Rásar 1. Dagskráin er fjöl-
breytt, vönduð og metnaðarfull.
Ekkert má missa sín sem þar er
fyrir hendi; samtalsþættimir,
lestur sagna bæði fyrir böm og
fullorðna og geysilegur fróðleik-
ur af margvíslegu tagi. Og
hvers konar hugsanlegri menn-
ingu eru einnig gerð einkar góð
skil á Rás 1; sérstakir þættir
era tileinkaðir sígildri tónlist,
bæði snemma morguns og síðla
dags. Að ógleymdu ýmsu
skemmtilegu efni úr svæðisút-
vörpunum, sent út á Rás 1.
Ætíð þegar einhver viðrar þá
skoðun að selja beri ríkisútvarp-
ið verður mér hugsað til Guf-
unnar. Útvarp, eins og aðrir
fjölmiðlar, á að vera metnaðar-
fullt. Slíkt kostar vissulega pen-
inga og engin stöð önnur en Rás
1 getur líklega sinnt allri þeirri
menningu og þjóðfélagsumræðu
sem hún gerir. Óhjákvæmilegt
er því að sú stöð að minnsta
kosti verði áfram í eigu ríkisins,
eða rekin á kostnað þess. Því fé
sem í reksturinn fer er vel var-
ið. Rás 1 má ekki skemma,
aldrei nokkum tíma. Þjóðin á
hana skilið.
ODDUR
JÓNSSON
+ Oddur Jónsson
fæddist á Gili í
Dýrafirði 28. júlí
1927. Hann lést á
Landspítalanum 3.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jón Júiíus Sig-
urðsson, f. 3.7.
1873, d. 30.6. 1949,
og Valgerður Efem-
ía Tómasdóttir, f.
21.3. 1888, d. 14.4.
1966. Systkini hans
voru: 1) Haraldur, f. 6.9. 1915,
d. 18.9. 1915. 2) Sigurður Ingi-
berg, f. 17.4. 1917, d. 13.9. 1926.
3) Ingibjörg, f. 12.6. 1918, d. 8.3.
1987. 4) Jóhannes Haraldur, f.
30.11. 1923, d. 12.5. 1995. 5)
Tómas, f. 6.6. 1925.
Oddur kvæntist 30. desember
1976 Ingunni Jónsdóttur, f. 6.
ágúst 1931, frá Litla-Langadal
á Skógarströnd. Dætur Odds og
Ingunnar eru: Valgerður Jóna,
leikskólakennari, f. 22.5. 1969,
maki Sævar Ari Finnbogason, f.
28.12. 1970. Kristín Berglind,
hársnyrtir, f. 22.5.
1969, gift Kristjáni
Andra Guðjónssyni,
f. 27.8. 1967. Dóttir
þeirra er Ingunn
Rós, f. 1.8. 1998.
Sonur Ingunnar frá
fyrra hjónabandi
var Ægir Sigurjóns-
son, f. 10.2. 1963, d.
12.7. 1981.
Oddur sat í
hreppsnefnd Mýra-
hrepps um árabil og
var í Ungmennafélagi Mýra-
hrepps. Hann sat í stjórn Spari-
sjóðs Mýrhreppinga og Búnað-
arfélags Mýrahrepps í nokkur
ár. Oddur starfaði um árabii við
Mýrakirkju, var sóknarnefndar-
formaður, safnaðarfulltrúi,
hringjari og söng í kórnum.
Einnig tók hann virkan þátt í
fleiri félagsstörfum. Oddur ól
allan sinn aldur á Gili og stund-
aði þar búskap.
Oddur verður jarðsettur frá
Mýrum í Dýrafirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Okkur langar til að minnast foð-
ur okkar í örfáum orðum. Pabbi
var hlýr og góður maður og höfum
við ekki kynnst betri manneskju.
Við voram einkadætur hans, en
hann átti einnig stjúpson sem móð-
ir okkar átti áður og tók hann hon-
um sem sínum eigin syni og var
hann honum mikil fyrirmynd enda
góður uppalandi. Þau vora mörg
bömin í sveit hjá pabba og héldu
þau sambandi við- hann. Hann
hvatti okkur í því sem við tókum
okkur íyrir hendur og var alltaf til
taks. Pabbi varð afi fyrir þremur
mánuðum og hafði af því mikla
gleði.
Aldrei heyrðist hann hallmæla
öðram og var hann fljótur að sjá
hið jákvæða í hverri manneskju.
Honum fannst gaman að fá fólk til
að brosa, hafði ríka frásagnarlist
og var hagmæltur. I vísum hans
var alltaf mikil gleði og hlýja. Hann
var mjög víðsýnn maður og mikill
bóka- og ljóðaunnandi. Búskapur
var hans starf og áhugamál alla tíð.
Þín er sárt saknað og minningin
um þig mun lifa.
Valgerður Jóna og Kristín
Berglind Oddsdætur.
Oddur Jónsson bóndi á Gili er nú
farinn til vistar í efri byggðum. Þó
við vitum af honum á góðum stað
munum við sem þekktum hann og
elskuðum syrgja hann. Það er fá-
títt að hitta jafn skemmtilegan
mann og hann Oddur var, hann
hafði sérstakt lag á að gleðja aðra
með gamansemi sinni og smitandi
hlátrinum, það er óhætt að segja
að enginn hafi farið öðravísi en
brosandi frá Oddi á Gili.
Oddur var afar sterkur persónu-
leiki og miklum gáfum gæddur og
þó hann hafi alið allan sinn aldur í
sveitinni sinni, var hann með víð-
sýnni mönnum sem ég hef kynnst.
Hann hafði einstakt hjartalag og
bar virðingu fyrir öllu sem hrærð-
ist í náttúranni og manninum, hann
hallmælti engum og vildi engu illu
uppá nokkum mann trúa.
Oddur las mikið og hafði mikið
dálæti á íslenskum kveðskap. Það
var sama hvar bar niður, ekki
kom maður að tómum kofunum
hjá honum, sjálfur var hann gott
skáld, samdi ljóð og mikið af vís-
um sem hann laumaði að fólki til
gamans.
Oddur var bóndi af lífi og sál,
hann sóttist ekki eftir upphefð sér
til handa, hann hafði yndi af bú-
skapnum og að vera með fjölskyldu
sinni og vinum og við sem nutum
þeirrar blessunar að vera nálægt
honum munum aldrei gleyma því
hversu hjartahlýr og góður maður
Oddur Jónsson á Gili var.
Eg sakna þess að sitja með þér að spjalli
en sá stóri kallaði þig til sín
sjáfsagt gaukarðu vísu að kalli
einsogvarvenjaþín.
Ég mun sakna þín vinur, en mér
er mikil huggun að vita að góðir
fara á góðan stað og við höfum all-
ar góðu minningarnar um þig, sem
JOHN
SEAGER
+ John Seager var
fæddur f Kali-
forníu, Bandaríkj-
unum, 23. desember
1950. Hann lést að-
faranótt 9. nóvem-
ber sfðastliðinn.
Eiginkona Johns er
Sigríður Olafsdóttir
Seager, ferðamála-
fulltrúi, f. 2. mars
1957. John Seager
bjó og starfaði alla
sína ævi í Kaliforn-
íu. _
Útför Johns fór
fram frá Chapell of
the Hills í Kaliforníu, Banda-
ríkjunum, 13. nóvember.
Orðin hljómuðu eins og rödd
langt úr fjarska er okkur var tjáð
að elskulegur John hefði fengið
heiftarlega heilablæð-
ingu. Maðurinn vill oft
ýta til hliðar og segja
nei, ekki meira, þegar
engill dauðans knýr
dyra. Hann fékk viku
hjá eiginkonu, bróður-
dóttur minni, og móð-
ur sinni, tengdamóður
og systur. Síðan kom
kallið. Guð blessi
elsku John og megi
hann njóta friðar í
ljósinu.
Hann gaf öll líffær-
in sín, ef vera mætti
að annar gæti fengið
bata á sínum sjúkdómum. Þannig
var hann, elskulegur eiginmaður
og blíðan skein úr brosi hans og
geislaði frá sér til allra. Hann
elskaði Island og allt sem því til-
heyrði, m.a. veðráttu, fegurð
alltaf lokka framm lítið bros einsog
þú gerðir í lifanda lífi.
Sævar Ari Finnbogason.
í dag er til moldar borinn frændi
minn og vinur Oddur Jónsson frá
Gili í Dýrafirði, er lést úr illvígum
sjúkdómi sem læknavísindin hafa
enn ekki fundið ráð við.
Mig langar að þakka þér allar
þær góðu stundir sem ég átti í
sveitinni. Þar var gott að vera sem
unglingur og seinna þegar ég kom
í heimsókn með fjölskylduna þá
var alltaf tekið vel á móti okkur.
Þú varst einstaklega góður maður,
aldrei heyrði ég þig tala illa um
nokkurn mann. Hagmæltur varstu
og á ég margar vísur eftir þig.
Milli ykkar Ingunnar ríkti hlýja og
gagnkvæm virðing og var alltaf
gott að koma til ykkar. Ég sem og
margir aðrir munu varðveita
minningar um þennan mannkosta-
mann.
Elsku Ingunn, þú sem stóðst
eins og klettur við hlið hans í veik-
indunum, Valgerður, Kristín, Sæv-
ar, Kristján og litla afabarn, ykkur
votta ég virðingu og samúð. Megi
góður guð styrkja ykkur. Blessuð
sé minning þín, Oddur minn.
Eggert Sigurðsson.
Hann Oddur á Gili er dáinn, en
það kölluðum við systurnar hann
alltaf. Okkar fyrstu minningar af
Oddi og Ingunni era frá því þegar
þau komu í kaupstaðarferð til Isa-
fjarðar með eitt par af tvíburam í
aftursætinu á hvítu Lödunni. En
þau fengu ekki að fara til baka fyrr
en annað par af tvíburam hafði
troðið sér í skottið!
A Gili fengum við nokkrum
sinnum að dvelja nokkra daga í
senn. Ýmislegt í fari Odds þótti
okkur systram sérkennilegt. Má
þar nefna hið undurstóra nef
Odds sem hann sagði að hefði
stækkað af því að hann tók svo
mikið í nefið. Stóri rauði tóbaks-
klúturinn var sjaldan langt undan
og sömu sögu er að segja af kaffi-
glasinu sem ekki mátti þvo oftar
en einu sinni á dag. En þó var lík-
legast stærsta einkennið á Oddi
hve öllu var tekið með stakri ró.
Við minnumst líka langrar setu
við eldhúsborðið þar sem setið var
og spilað ólsen ólsen langt fram á
nótt og beðið eftir einhverjum
merkjum um að lömb væru á leið-
inni.
Sem dæmi um hve mikilvægur
þessi tími í sveitinni var okkur þá
var alltaf grátið þegai- það átti að
fara heim og þegar okkur var boðið
að gróðursetja tré með Vigdísi for-
seta í heimsókn hennar til Isafjarð-
ar tókum við vistina í sveitinni
fram yfír það.
Elsku Ingunn, Stína og Vala, við
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Kolbrún og Kristín Jónasdætur.
landsins og tinda fjalla og jökla.
Þau hjónin höfðu áætlað að koma
saman til landsins í vetur, en nú
kemur eiginkona hans í stað þeirra
tveggja. Sigríður kona hans er
sterk og hún finnur fyrir ótrúleg-
um styrk, hvaðan sem hann kem-
ur, til að komast í gegnum þessa
erfiðleika sína nú. Ekki yrði ég
hissa á að hún fengi styrk frá föður
sínum Ólafi og afa sínum Birni.
Þeir elskuðu hana svo mikið og
voru mjög trúaðir menn.
Þau komu sér upp gríðarfallegu
heimili í 3404 Marlee, Rocklin,
Kaliforníu 95677, og þar gefur að
líta fallega muni úr föðurhúsum
hennar, sem þau kunnu bæði svo
vel að meta.
Elsku Sigga mín og fjölskyldan
öll. Megi góður Guð varðveita ykk-
ur öll og sérstaklega þær stundir
sem þú og John áttuð saman frá
því er hann kom inn í líf þitt. Megi
almættið varðveita ykkur öll og
veita ykkur náð og blessun.
Iðunn (Addý), Kristján
og börnin.